Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από εκείνη την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας, κυνικά και χωρίς ίχνος τσίπας, είπε στη Βουλή ότι όσα πίστευε κι έλεγε εκείνος και το κόμμα του ήταν… ουτοπία!
Το επανέλαβε μόλις προχθές, με αφορμή το ζήτημα της ΔΕΗ, ο ευρωβουλευτής του Κούλογλου.
Αυτό ήταν, αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι η Αριστερά.
Μια ουτοπία σε χαρτί περιτυλίγματος και κορδελάκια.
Ένας μύθος κατασκευασμένος με μπόλικα παραμύθια περί ανθρωπισμού και δήθεν προοδευτικότητας. Τόσης προοδευτικότητας, που ουσιαστικά δεν ευδοκιμεί σχεδόν πουθενά στον πλανήτη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το 2012, ήταν ένα περιθωριακό κόμμα του 3-4%, που έκανε συνεχώς κρότο μα δεν μπορούσε να διεισδύσει στις ψυχές και στο μυαλό της κοινωνίας.
Η μεγάλη οικονομική κρίση και η ταυτόχρονη προσπάθεια εκείνων από το δημόσιο που δεν ήθελαν να χάσουν το παραμικρό από τα πολυτελή κεκτημένα τους, σε συνδυασμό με την αφέλεια πολλών αστών (πείστηκαν ότι θα τους καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ ΚΛΠ), σε συνδυασμό με τη φθορά των κομμάτων εξουσίας, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις μεγέθυνσής του. Σημαντικό μέρος της κοινωνίας νόμισε ότι στηρίζοντας και μεγεθύνοντας το απαύγασμα του λαϊκισμού, θα ταράξει τη νηφαλιότητα των Γερμανών, θα συνεχίσει να τρώει αστακομακαρονάδα και θα ζει με δανεικά.
Κυνικά ο Τσίπρας κι οι σύντροφοί του, με μπροστάρη το ψέμα, έκαναν πολιτική του πεζοδρομίου, προπηλάκισαν τους αντιπάλους τους, βίασαν τη λογική, αγκάλιασαν κάθε βολεμένη κάστα, έβγαλαν κι ανέδειξαν με χυδαίο τρόπο τα κατώτατα ένστικτα μιας μερίδας ανθρώπων που τους πίστεψαν και τους ακολούθησαν.
Κάπως έτσι, στις πρώτες εκλογές του 2012 (Μάιος), έλαβε 16%! Κι ένα μήνα αργότερα έφτασαν στο 26%!!!
Αρνήθηκαν τα πάντα. Ακόμη κι όταν η χώρα στα 2014 άρχισε να βλέπει φως στο τούνελ, έπαιξαν με πρωτοφανή πολιτικαντισμό με τους θεσμούς και την ίδια τη χώρα. Κι αφού επί έξι μήνες γελοιοποιήθηκαν τα πάντα κι η χώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού, δίχασαν πιο πολύ την κοινωνία με το θλιβερό δημοψήφισμα, που δεν είχε καν πραγματικό ερώτημα.
Κι ύστερα, έβαλαν στο χέρι τους καταθέτες, έφεραν τα capital controls και φόρους που έπνιξαν την παραγωγική οικονομία. Όπου έβαλαν το χέρι τους τα έκαναν θάλασσα. Στην δημόσια τάξη, στην Υγεία, στην Παιδεία, στο μεταναστευτικό, στη Δικαιοσύνη. Οι ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, Συγκοινωνίες κλπ) εκεί που είχαν νοικοκυρευτεί, εμφανίζουν πάλι μεγάλα ελλείμματα.
Είναι ξεκάθαρο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια πολιτική φούσκα που νομοτελειακά ετοιμάζεται να σκάσει. Χωρίς σύγχρονες ιδέες, χωρίς υγιή ρεύματα της κοινωνίας μαζί της, χωρίς κανένα σχέδιο και προοπτική για το μέλλον του τόπου.
Κι όσες συγκρούσεις κι αν εφεύρει, σ’ όσες μηχανορραφίες κι αν καταφύγει, όσα ψέματα κι αν ξαναβγάλει από το συρτάρι δεν μπορούν πλέον να συγκινούν ή να πείθουν κανέναν.
Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν απαντούν στις ανάγκες της κοινωνίας και της επόμενης ημέρας του τόπου.
