Από τις λεγόμενες «Μεγάλες Δυνάμεις» η χώρα που δείχνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη λύση του σκοπιανού προβλήματος είναι η Γερμανία. Δεν είναι μόνο η πρόσφατη επίσκεψη Ζάεφ στο Βερολίνο, όπου η καγκελάριος Μέρκελ υποστήριξε ένθερμα την επίλυση του θέματος και τουλάχιστον δέκα φορές χρησιμοποίησε τον όρο Μακεδονία απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό των Σκοπίων.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Γερμανία παραμένει σταθερή στις επιδιώξεις της και στα οράματά της. Μπορεί να τα πλήρωσε πολύ ακριβά με δύο Παγκοσμίους Πολέμους, αλλά παρά τους ποταμούς αίματος, το Βερολίνο δεν άλλαξε την στρατηγική του, που χαράχτηκε από τον πρώτο της καγκελάριο Βίσμαρκ.
Τι επιδιώκει όμως η Γερμανία στην περιοχή μας; Μα, αυτό που ήθελε πάντα. Την οικονομική και πολιτική της εξάπλωση και κυριαρχία. Σκοπός της είναι να ενώσει το ολλανδικό λιμάνι του Ρότερνταμ (μια χώρα δορυφόρος της) με το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης. Έχουν προχωρήσει ήδη οι σχεδιασμοί για το «φαραωνικό» έργο της σύνδεσης του Αξιού ποταμού μα τον παραπόταμο του Δούναβη Μοράβα. Με τη σύνδεση αυτή θα δημιουργηθεί μια τεράστια υδάτινη λεωφόρος μέσα από την οποία θα μεταφέρονται εμπορεύματα και αγαθά από τη βόρεια και κεντρική Ευρώπη στη νότια. Η ολοκλήρωση του μεγαλόπνοου αυτού έργου, που έχει υπολογιστεί στα 17 δις. δολάρια θα μειώσει σημαντικά το κόστος μεταφοράς. Ταυτόχρονα θα μειώσει τη στρατηγική σημασία των στενών του Βοσπόρου-Ελλησπόντου και του Γιβραλτάρ. Σε αυτόν τον υδάτινο άξονα η Γερμανία επιθυμεί να έχει κυρίαρχο ρόλο, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία και εξουσιάζει.
Το Βερολίνο λοιπόν πιέζει για την επίλυση του σκοπιανού, αλλά όχι με την οποιαδήποτε ονομασία, σε αντίθεση με τους αγγλοσάξωνες (ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο). Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για το ονοματολογικό, ας ονομαστούν τα Σκόπια με οποιοδήποτε όνομα, αρκεί να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, εάν και αυτό ακόμα δεν αποτελεί προτεραιότητά τους στην παρούσα χρονική συγκυρία. Σε αντίθεση οι Γερμανοί επιθυμούν η λύση του ονόματος να περιέχει οπωσδήποτε τον όρο Μακεδονία. Γιατί; Μα, γιατί έχουν σκοπό να χρησιμοποιήσουν το μακεδονικό θέμα ως όχημα και εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής τους στα Βαλκάνια, μέσω του οποίου θα ελέγχουν στρατηγικές περιοχές και λιμάνια, όπως της Θεσσαλονίκης. Οι Γερμανοί «ως προασπιστές της ειρήνης και της ευημερίας των λαών» επιδιώκουν να αναδειχθούν επιδιαιτητές και ρυθμιστές όλων των εκκρεμοτήτων και αντιπαλοτήτων στα Βαλκάνια. Θα ανακαλύψουν μέχρι και «μακεδονική μειονότητα» στη Θεσσαλονίκη και θα «προσφερθούν να βοηθήσουν για το καλό όλων». Ισχυρότατο όπλο τους η οικονομία και η ΕΕ. Ο όρος «Μακεδονία» και το όλο θέμα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην πολιτική εργαλειοθήκη του Βερολίνου, που θα το χρησιμοποιήσει κατάλληλα σε τόπο και χρόνο.
Για την υδάτινη σύνδεση ιδιαίτερο ενδιαφέρον επιδεικνύουν και οι Κινέζοι, οι οποίοι είναι από τους ισχυρότερους οικονομικούς εταίρους της Γερμανίας. Το Πεκίνο έχει εντάξει το όλο έργο στο «Νέο Δρόμο του Μεταξιού». Επίσης οι Ρώσοι φαίνονται προς το παρόν θετικοί σε μια τέτοια προοπτική. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι σχέσεις Βερολίνου και Μόσχας είναι εξαιρετικές, παρά τις όποιες οικονομικές κυρώσεις της ΕΕ, που επιβλήθηκαν λόγω της αμερικανικής πίεσης. Οι δύο αγωγοί στη Βαλτική Θάλασσα Nord Stream 1 και 2 ενώνουν τις δύο χώρες οικονομικά και πολιτικά.
Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί στις κινήσεις μας στο σκοπιανό γιατί πολλοί καραδοκούν. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Πουλώντας το όνομα δεν πουλάς μόνο την ιστορία σου και το παρελθόν σου, πουλάς και το μέλλον σου. Και εδώ δεν μιλάμε ούτε καν για πούλημα, αλλά για ξεπούλημα.
