Δεν μας έφταναν όλα τα προβλήματα που έχουμε και ξαναεμφανίστηκε το θέμα των Σκοπίων. Βέβαια δεν εμφανίστηκε τυχαία μετά από 25 περίπου χρόνια. Ως γνωστόν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι μαζί με τους Γερμανούς πιέζουν αφόρητα για την όποια λύση, εδώ και τώρα, για την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών τους συμφερόντων (μη επέκταση της ρωσικής επιρροής στη βαλκανική, έλεγχος αγωγών, προστασία και εξασφάλιση της τεράστιας βάσης τους, της γνωστής «Camp Bondsteel», που εκτείνεται από το Κόσσοβο έως την ΠΓΔΜ κλπ).
Οι ΗΠΑ για την επίλυση του θέματος φρόντισαν στα Σκόπια να ανατρέψουν με «δημοκρατικό τρόπο» τον αδιάλλακτο και φιλορώσο Γκούεφσκι, αρχηγό του εθνικιστικού κόμματος VMRO και ουσιαστικά τοποθέτησαν στη θέση του τον «διαλλακτικό» και φιλοαμερικάνο κ. Ζάεφ, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που χρησιμοποίησαν και στην Ελλάδα για να ανατρέψουν τον Καραμανλή (γνωστά τα ανοίγματά του προς τη Ρωσία) και να ανεβάσουν στην εξουσία τον φίλο τους Γιωργάκη Παπανδρέου ή ΓΑΠ με τα γνωστά αποτελέσματα (όταν ελέγχεις τα Μέσα Ενημέρωσης, καίγεται ή καίς όλη την Ελλάδα, δημιουργείς αναρχία με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 και κτυπάς την οικονομία είναι πολύ εύκολο να κερδίσει τις εκλογές ένας πολιτικός της αρεσκείας σου).
Η «ευτυχής συγκυρία» για την Ουάσιγκτον επαυξάνεται και με την ύπαρξη στην Ελλάδα της πλέον φιλοαμερικανικής κυβέρνησης από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Ο φιλοαμερικανισμός και η αμερικανοδουλεία της παρούσας κυβέρνησης ωχριά ακόμα και μπροστά στον αμερικανικό προσανατολισμό της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Εκείνος τουλάχιστον τους αρνήθηκε τη χρήση της βάσης της Σούδας κατά τη διάρκεια του Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του 1973 και για αυτό άλλωστε τον έριξαν. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα από τη μία δεν θέλει να χαλάσει το χατίρι των Αμερικανών και από την άλλη για τους δικούς της ιδεολογικούς λόγους πιστεύει στα «δίκαια των Σκοπιανών». Γνωστός είναι άλλωστε και ο ρόλος των προπατόρων τους για το Μακεδονικό Ζήτημα. Η θέση του ΚΚΕ για τη Μακεδονία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου είναι μια πονεμένη ιστορία. Ευτυχώς δεν επικράτησαν τότε γιατί θα είχαν ήδη λύσει το Μακεδονικό.
Αλλά ας έλθουμε στα τωρινά. Οι ΗΠΑ βιάζονται, η ΠΓΔΜ το ίδιο και καλά κάνουν, το θέμα είναι γιατί βιαζόμαστε εμείς. Τι έχει να κερδίσει και τι έχει να χάσει η χώρα μας, σε περίπτωση συμφωνίας με σύνθετη ονομασία έναντι όλων, που φυσικά θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, μια και μια τέτοια λύση προωθείται και λαμβανομένου υπόψη ότι οι Σκοπιανοί δεν δείχνουν καμία διάθεση να αλλάξουν το Σύνταγμά τους και τον αλυτρωτισμό τους. Κατά τη γνώμη του γράφοντος δεν θα κερδίσουμε τίποτα και θα χάσουμε πολλά.
Πολλοί «εκσυγχρονιστές», «κουλτουριάρηδες» και «ανθρωπιστές» υποστηρίζουν ότι θα υπάρχει σταθερότητα στα Βαλκάνια και ότι ξαφνικά οι Σκοπιανοί θα μας αγαπήσουν. Μα σταθερότητα και εμπορικές – οικονομικές σχέσεις υπάρχουν και σήμερα, ενώ η όποια αγάπη θα είναι πρόσκαιρη. Ας μην ξεχνάμε ότι οι δεσμοί της ΠΓΔΜ με την Τουρκία είναι ισχυρότατοι και η επιρροή της Αλβανίας και Βουλγαρίας συνεχώς αυξανόμενη. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι προτιμότερο να έχεις στα βόρεια σύνορά σου 3 αντί για 2 ισχυρότερες χώρες. Συμφωνώ, με την προϋπόθεση η τρίτη χώρα να είναι τουλάχιστον φιλική προς εσένα και να μην διεκδικεί τμήματα της πατρίδας σου. Επίσης αρκετοί τονίζουν ότι με μια τέτοια λύση θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τα Βαλκάνια, να γίνουμε κυρίαρχη δύναμη και να αποκτήσουμε ενδοχώρα. Όμως με μια τέτοια λύση δεν ξέρω εάν θα αποκτήσουμε ενδοχώρα, αλλά είναι πολύ πιθανόν να χάσουμε την χώρα.
Μια άλλη μερίδα επαναλαμβάνει συνέχεια ότι τα Σκόπια δεν είναι απειλή για την Ελλάδα. Μάλιστα η εκπρόσωπος του κ. Ζάεφ σε συνέντευξή της πολύ σωστά είπε ότι είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι απειλούμε τους Έλληνες και ότι η μόνη εισβολή μας είναι η είσοδος Σκοπιανών τουριστών κάθε καλοκαίρι στην Χαλκιδική και σε άλλα τουριστικά θέρετρα. Φυσικά, η ΠΓΔΜ ούτε αποτελεί στρατιωτική απειλή, ούτε έχει τη δυνατότητα να εισβάλει στη χώρα μας. Είναι πράγματι γελοίο να το ισχυριστεί κάποιος αυτό. Όμως, θα αποτελέσει μέγιστη πολιτιστική απειλή εάν την αναγνωρίσουμε με σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία και της επιτρέψουμε την είσοδο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Από την επομένη θα είμαστε έρμαια της πολιτιστικής επίθεσης των Σκοπίων η οποία θα διεξάγεται στο εξωτερικό, αλλά και μέσα στη χώρα μας. Ομιλίες, μελέτες, σεμινάρια και συνέδρια, κινηματογραφικές ταινίες, ντοκυματέρ, φιέστες λαογραφικού χαρακτήρα, εκθέσεις κάθε μορφής, καθώς και δημιουργία εδρών σε Πανεπιστήμια για τη διάδοση του Μακεδονικού πολιτισμού και γλώσσας, θα είναι μόνο μερικά από τα μέσα που θα χρησιμοποιούν οι «Μακεδόνες» με τη βούλα πλέον. Γιατί τι θα πει «νεομακεδόνες» ή «βορειομακεδόνες» ή «Ανωμακεδόνες», το Μακεδόνες θα μείνει και οι πραγματικοί Μακεδόνες στην αρχή θα ονομάζονται «ελληνομακεδόνες» εκ του ελληνοκύπριοι και στο τέλος θα θεωρηθούν αυτοί οι σφετεριστές της μακεδονικής ιστορίας (και κερατάς και δαρμένος). Και σε όλα αυτά δεν θα μπορούμε να απαντήσουμε. Δεν θα μπορούμε να αμυνθούμε γιατί ουσιαστικά και τυπικά θα τους έχουμε πουλήσει τον όρο και την ίδια τη Μακεδονία. Στην Μακεδονία μας δεν θα κατοικούν πλέον Μακεδόνες, αλλά Έλληνες οι οποίοι κατέχουν μακεδονικά εδάφη. Σε δύο, τρείς γενιές το όνειρο των Δυτικών για τη δημιουργία ενός Μακεδονικού κράτους μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Το χρήμα θα ρέει άλλωστε άφθονο από διεθνείς φορείς. Η επικράτηση των ιδεών του Τζώρτζ Σόρος για αλλαγή των συνόρων στη βαλκανική είναι πολύ πιθανόν να υλοποιηθεί.
Σκεφτείτε τις θέσεις που θα λαμβάνουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ως Μακεδονία, αφού τους επιτρέψουμε να γίνουν μέλη (οι όροι Νέα, Άνω ή Βόρεια είναι γελοίο να πιστεύει κάποιος ότι θα έχουν την οποιαδήποτε σημασία). Ιδίως στο ΝΑΤΟ δεν θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τους παραλογισμούς της Τουρκίας, αλλά και των Σκοπιανών. Οι τελευταίοι φυσικό είναι να απαιτούν συνεχείς παραχωρήσεις από την χώρα μας για να εγκρίνουν προγράμματα, δημιουργία στρατηγείων κλπ. Οι παραχωρήσεις αυτές θα αφορούν ζητήματα που άπτονται των διεκδικήσεων τους στην ελληνική Μακεδονία. Όταν το πουλόβερ αρχίσει να ξηλώνεται δεν σταματάει.
Οι λαοί και τα έθνη δεν εκχωρούν την ιστορία τους γιατί εάν το πράξουν χάνονται. Η εκχώρηση τόσων δικαιωμάτων σε ένα άλλο κράτος χωρίς κανένα αντάλλαγμα είναι πρωτάκουστο και αντίκειται στη λογική.
Πρέπει να αντισταθούμε στους «σκοπιολάγνους» που ασύστολα αναπαράγουν το περίφημο επιχείρημα ότι αφού έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με τη συνταγματική τους ονομασία ένας μεγάλος αριθμός κρατών του ΟΗΕ, πρέπει και εμείς να κλείσουμε το θέμα αυτό όπως – όπως (μέχρι σήμερα 98 κράτη την έχουν αναγνωρίσει ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, οποιαδήποτε άλλη πληροφορία για 120 ή 133 κράτη είναι μάλλον ηθελημένα λανθασμένη). Και οι 192 χώρες, από τις 194 του ΟΗΕ, να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως Μακεδονία, εμείς δεν πρέπει να το πράξουμε. Για τις άλλες χώρες το θέμα είναι λίγο ή πολύ αδιάφορο για εμάς όμως είναι πρωταρχικής σημασίας. Αλλά και για τα Σκόπια το σημαντικό είναι εμείς να τους αναγνωρίσουμε ως Μακεδονία. Γιατί αυτό θα σημαίνει την πλήρη επικράτησή τους και την παράδοση της Μακεδονίας σε αυτούς. Από εμάς ζητούν να τους παραδώσουμε την Μακεδονία γιατί σε εμάς ανήκει και αυτό το ξέρουν πολύ καλά. Με τη δικιά μας αποδοχή η ψευτοσυνείδησή τους θα αποκτήσει σάρκα και οστά.
Αξιοσημείωτη, όμως είναι και η προσπάθεια της κυβέρνησης και κάποιων κύκλων να χειραγωγήσει το λαό. Έχει στηθεί μια ολόκληρη επιχείρηση η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Κατηγορούν συνεχώς όσους αντιστέκονται στην παράδοση της Μακεδονίας ως «πατριδοκάπηλους», «φανατικούς», «φασίστες», «ταλιμπάν», «κατάπτυστους», «γραφικούς» κλπ. Χαρακτηριστική ήταν η στάση τους για το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να το ματαιώσουν και να το αμαυρώσουν. Όμως δεν κατόρθωσαν να αφαιρέσουν την ελευθερία του λόγου από τους Έλληνες. Η βαρβαρότητα και ο ιδεολογικός φασισμός της κυβέρνησης δεν πέρασε. Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με τις «δυνάμεις κρούσης» τους. Αναρχικοί και αντιεξουσιαστές επί το έργον. Αντιδιαδηλώσεις, προπηλακισμοί, επιθέσεις σε πολίτες και σε λεωφορεία, πορείες με μηχανές, υβριστικά συνθήματα σε τοίχους, έκαναν τα πάντα. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στη θέση του Αρχιεπισκόπου γιατί μας δημιουργεί απογοήτευση και θλίψη. Η απώλεια του μακαριστού Χριστόδουλου είναι έντονη όσο ποτέ.
Όμως ο καλός Θεός της Ελλάδος ή ο από «μηχανής Θεός» όπως έλεγαν οι αρχαίοι θα βοηθήσει και δεν θα λυθεί το πρόβλημα, όπως έγινε και πέρυσι με το Κυπριακό. Στα Σκόπια υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και τάσεις και είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμφωνήσουν (σκληροπυρηνικοί, διαλλακτικοί, Αλβανοί κλπ). Επίσης οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να επικυρωθεί από το κοινοβούλιό τους με τα 2/3 των ψήφων. Πράγμα όχι και τόσο εύκολο, σε αντίθεση με τη χώρα μας που χρειάζεται η πλειοψηφία (151 βουλευτές) και δυστυχώς είναι αρκετά εύκολο να βρεθούν αυτοί οι 151 στην παρούσα βουλή.
Επίσης οι Σκοπιανοί δεν έχουν καμία διάθεση να αλλάξουν το Σύνταγμά τους και τον αλυτρωτισμό τους. Αυτό αποτελεί σημαντικότατο εμπόδιο για την ευόδωση των διαπραγματεύσεων, λαμβανομένου υπόψη ότι ο κ. Κοτζιάς έχει αποδειχθεί δεινός διαπραγματευτής, εάν αναλογιστούμε τη στάση του στο Κυπριακό. Πολύ φασαρία λοιπόν για το τίποτα; Θα δούμε. Στην περίπτωση αυτή η μη λύση είναι πολύ καλύτερη από μια κάκιστη λύση. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η ελληνική πλευρά είναι διατεθειμένη να τα πουλήσει όλα για ιδεοληπτικούς και προσωπικούς λόγους.
