Το σκοπιανό ζήτημα «καίει» και σιγά σιγά φτάνει ο καιρός να βγουν στην δημοσιότητα κάποια ντεσού της υπόθεσης από την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.
Τι είχε συμβεί τότε, το οποίο γνωρίζουν κορυφαίοι διπλωμάτες;
Ακούστε:
Το φθινόπωρο του 2014, γινόταν στην Ουαλία η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ. Πριν από αυτή είχαν ενταθεί οι πιέσεις των ΗΠΑ κατά κύριο λόγο, αλλά και της Ευρώπης για να μπει στην ατζέντα της συνόδου το ζήτημα εισόδου στο ΝΑΤΟ των Σκοπίων.
Μάλιστα, εκβίαζαν τον Σαμαρά, όπως ισχυρίζονται αξιόπιστοι διπλωματικοί κύκλοι. Μεταξύ άλλων και με τη μη διευθέτηση της αξιολόγησης. Τότε, θυμάστε, με το περίφημο email Χαρδούβελη.
Η κωλυσιεργία των δανειστών ήταν άνευ προηγουμένου.
Πότε τους «μύριζε» το ένα, πότε τους «βρωμούσε» το άλλο.
Ο Σαμαράς ζητούσε λίγο χρόνο, καθώς είχε μπροστά του τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής και τον ΣΥΡΙΖΑ σε πεζοδρόμια και πλατείες να υπόσχεται στους πάντες τα πάντα.
Ο τότε πρωθυπουργός ιεχυριζόταν ότι –το ήξεραν κιόλας- η χώρα έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης, τα ελλείμματα ήταν μηδενικά, η οικονομία ήδη κατέγραφε καλούς δείκτες κι ο τουρισμός βρισκόταν σε αλματώδη άνοδο.
Μα εκείνοι ήταν ανένδοτοι.
Ή δίνετε κι άλλα, ή δεν κλείνει η αξιολόγηση.
Τότε, εν όψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, μπήκε στο τραπέζι, το ζήτημα των Σκοπίων.
Δηλαδή, να μπει στην ατζέντα της συνόδου, με την άρση του ελληνικού βέτο από το Βουκουρέστι.
Ο Σαμαράς, λένε οι ίδιοι διπλωματικοί κύκλοι, έκανε τη δική του «επίθεση».
Με βέτο για να μη μπει στην ατζέντα της συνόδου η υπόθεση των Σκοπίων.
Διαφορετικά, διαμήνυσε, θα πήγαινε στο Κάρντιφ και θα πρότεινε ως όνομα το «Δημοκρατία του Βαρδάρη» ή «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία». Ή, εν πάση περιπτώσει, ονομασία που δεν θα περιείχε τη λέξη «Μακεδονία».
Στενοί του συνεργάτες, ισχυρίζονται ότι γνώριζε πως αυτό θα ήταν το «κύκνειο άσμα» του.
Η ουσία είναι ότι ΗΠΑ και Ευρωπαίοι δεν θέλησαν ένα δεύτερο «Βουκουρέστι» στην Ουαλλία. Η υπόθεση, τότε, δεν μπήκε στην ατζέντα της συνόδου.
Αλλά ο Σαμαράς, λίγους μήνες μετά, έπεσε!
Οι δανειστές, κατά κύριο λόγο οι ΗΠΑ (μέσω ΔΝΤ) προτίμησαν να περιμένουν το μέλλον.
Την επόμενη κυβέρνηση.
Η οποία, αφού έκανε την εξάμηνη επανάσταση των έξω πουκαμίσων που προκάλεσε τόσα δεινά στη χώρα (capital controls, δήμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, «σφαγή» της Μεσαίας τάξης μέσω φόρων και εισφορών), άρχισε να υπογράφει τα πάντα….
Και την «διευρυνσιακή διαδικασία» για τα Σκόπια, ειδικά μετά την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον Μπους.
Έκτοτε, δειλά δειλά στην αρχή και συστηματικά αργότερα, οι συζητήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για το όνομα των Σκοπίων άρχισαν ν’ απασχολούν την επικαιρότητα.
Με μόνιμη επωδό τις «κόκκινές γραμμές» που βάζει ο Καμμένος, βασισμένη σε δηλώσεις του ότι δεν δέχεται τη λέξη «Μακεδονία» στο όνομα των Σκοπίων, που συμφωνήθηκε στο παρασκήνιο ή έστω θα συμφωνηθεί άμεσα.
Μα η προχθεσινή του δήλωση ξεκαθάρισε τα πάντα. Μια δήλωση πλήρης σουρεαλισμού!
Επιμένει, είπε, στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 που αποκλείει την σύνθετη ονομασία των Σκοπίων.
Αλλά, τόνισε ότι επιμένει και στο Βουκουρέστι, που η χώρα δια του Κώστα Καραμανλή και της Ντόρας Μπακογιάννη έβαλε βέτο ζητώντας σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό!
Πώς επιμένει ο Πάνος Καμμένος, αποδεχόμενος και τα δυο, όταν το ένα είναι τελείως διαφορετικό από το άλλο;
Είπε, ακόμη, ότι συμφωνεί και με τον Κοτζιά που διαπραγματεύεται –όπως ο ίδιος έχει δηλώσει- σύνθετη ονομασία.
Μα αν συμφωνεί με τον Κοτζιά, τότε γιατί ζητά όσα αποφάσισαν οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992;
Εξ ου και μιλώ για πολιτικό σουρεαλισμό.Εξ ου και μιλώ για ανερμάτιστη πολιτική σκέψη.
Η ουσία είναι ότι όσα είπε προχθές ο συγκυβερνήτης, ερμηνεύονται πεντακάθαρα ως συμφωνία του με όποια ονομασία κι αν επιλεγεί.
Αυτός είναι ο Καμμένος.
Γνήσιο τέκνο της ανερμάτιστης λαϊκής Δεξιάς του πολιτικού ανορθολογισμού και της πολιτικής ανοησίας.
Λόγια, λόγια, λόγια, λόγια!
Ο Καμμένος δεν είχε βάλει «κόκκινη» γραμμή να μη ψηφίσει ΠΟΤΕ μνημόνια;
Ε, ψήφισε!
Ο Καμμένος δεν είχε βάλει «κόκκινη» γραμμή ζητώντας την παραίτηση Μουζάλα, όταν είχε πει τα Σκόπια «Μακεδονία»;
Ε, ο Μουζάλας είναι ακόμη υπουργός.
Ο Καμμένος δεν είχε βάλει «κόκκινη» γραμμή για να μη αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά;
Ε, αυξήθηκε κι ο Καμμένος δεν έβγαλε άχνα.
Ο Καμμένος δεν έλεγε με τη χαρακτηριστική του έπαρση ότι τον Μάιο του 2016 η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια κι αν δεν είναι έτσι θα παραιτηθεί;
Ε, ακόμη υπουργός είναι.
Κι είναι απορίας άξιο για ποιον λόγο εμείς και το πολιτικό σύστημα τον λαμβάνουμε ακόμη τοις μετρητοίς…
Κι είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ζήτημα της κυβερνώσας πλειοψηφίας και στη θέση της κυβέρνησης, μάλλον ακυρώνει την επιχείρηση εκλογικής διάσωσης του Καμμένου ως δήθεν μακεδονομάχου…
