Μπορεί ο αφεντικός του σερβιτόρου στη Ρόδο να επισημαίνει ότι αρέσει στον εργαζόμενό του να κολυμπάει για να φτάσει στον πελάτη, που αράζει στην εξέδρα, η παραγγελία του η περίπτωση του ομως δεν παύει να είναι μια ακόμη πτυχή του πόσο σκληρά πρέπει να δουλέψει κάποιος για το μεροκάματο, των φιλοδωρημάτων συμπεριλαμβανομένων!
Βεβαίως δεν ξέρουμε όλη την ιστορία αλλά μένουμε σε όσα είδαμε και διαβάσαμε τις προηγούμενες μέρες για τον κολυμβηταρά σερβιτόρο.
Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν αφεντικά που δεν αφήνουν ούτε τα φιλοδωρήματα για τους υπαλλήλους τους.
Ξέρουμε, επίσης, ότι περίπου 50.000 θέσεις εργασίας στον τουρισμό μας έχουν μείνει ορφανές. Κι αυτό δε συνέβη γιατί κάποιοι πλούτισαν, ή έγιναν ξαφνικά τεμπέληδες. Οι συνθήκες, σε συνδυασμό με τις αμοιβές έκαναν τους ανθρώπους που δούλευαν στον τουρισμό να λακίσουν και είτε να μείνουν άνεργοι είτε να βρουν δουλειά σε άλλους κλάδους.
Από την εποχή που Αντρέας έλεγε «δε θα γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης» μέχρι τον μάγειρα που έπαθε εγκαύματα από το καυτό λάδι και δεν τον πήγαιναν στο νοσοκομείο γιατί δούλευε ανασφάλιστος έχει κυλήσει πολύ νερό, πολύ χρήμα, πολλές οικονομικές κρίσεις, πολλή εργασιακή ανασφάλεια και αυθαιρεσία στο «αυλάκι».
Σήμερα λοιπόν που όχι μόνο οι πιτσιρικάδες ψάχνουν μια δουλίτσα να τα βολέψουν είναι πράγματα ζόρικα γιατί απλούστατα: οι εργοδότες μπορούν να γίνουν «κακοί» εύκολα, χωρίς ελέγχους ή έστω με ελλιπείς ελέγχους, και εργασιακά δικαιώματα στο ναδίρ.
Για τους εργάτες της φράουλας που ζουν στα κοντέινερ της Μανωλάδας και με τα αφεντικά να τους απειλούν όταν ζητούν τα νόμιμα δεν μας ένοιαξε και πολύ, όλους, γιατί είναι ξένοι…
Όταν το παιδί σου, το ανίψι σου πιάνει δουλειά και το κοροϊδεύουν ή το απειλούν μήπως το νοιάξιμο είναι λίγο ως έννοια να περιγράψει την αγωνία σου;
Σκάσε και κολύμπα λοιπόν σε ένα εργασιακό περιβάλλον που θυμίζει γαλέρα. Σκάσε και κολύμπα και όταν βρεις δουλειά, είτε είσαι πιτσιρικάς, είτε ενήλικας, είτε μεσήλικας να εύχεσαι να μην πέσεις στα νύχια αφεντικού «γκάγκστερ» αλλά ενός ανθρώπου που σέβεται τον κόπο του άλλου. Ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί.
Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος έχει αφήσει τα λουριά ελεύθερα σε εκείνη την κατηγορία των αφεντικών, όλων των επαγγελματικών λογιών, που θέλουν να εκμεταλλευτούν και να λιώσουν τους ανθρώπους που βρέθηκαν στην ανάγκη να εργαστούν μαζί τους. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Γιάννης Καφάτος
