Σημεία Συνέντευξης του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Μια του Νότη δύο του Χιώτη» με τους δημοσιογράφους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο
Για την παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου αναφορικά με το ζήτημα της ισότητας στον πολιτικό γάμο
Υπάρχει απόλυτος σεβασμός της Κυβέρνησης στην Εκκλησία και προφανώς κι ακούμε με απόλυτο σεβασμό συνολικά τις απόψεις, δεδομένου του γεγονότος ότι η συμβολή της είναι διαχρονική και ειδικά σε περιόδους κρίσεων που προηγήθηκαν. Πραγματικά η Εκκλησία σ’ αυτά τα πολύ δύσκολα χρόνια των πολλών εισαγόμενων κρίσεων έπαιξε ένα ρόλο σπουδαίο για τη στήριξη των πολιτών.
Από εκεί και πέρα κάποια πράγματα τα οποία έχω σημειώσει. Κατ’ αρχάς στη χώρα μας τα ζητήματα δικαιωμάτων – γιατί ρωτήθηκα για ένα πιθανό δημοψήφισμα – δεν λύνονται με δημοψηφίσματα, οπότε δεν τίθεται κάποιο τέτοιο θέμα, προφανώς. Η άποψη του ελληνικού λαού εκφράζεται σε συγκεκριμένη περίπτωση στις βουλευτικές εκλογές, όπου τα κόμματα κατεβαίνουν με προγράμματα και είτε εγκρίνονται, είτε απορρίπτονται και το δικό μας ενεκρίθη με πλειοψηφία. Μέσα στο πρόγραμμά μας ήταν και η θεσμοθέτηση, συνολικά η υλοποίηση μιας συγκεκριμένης ατζέντας για τους ΛΟΑΤΚΙ+ και μια από τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις μεταξύ άλλων πολλών νομοσχεδίων, που έχουν ψηφιστεί και θα ψηφιστούν είναι και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ως προς, τώρα, το επιχείρημα και χωρίς καμία πραγματικά διάθεση αντιπαράθεσης με τον Αρχιεπίσκοπο, προς τον οποίο προφανώς τρέφω απόλυτο σεβασμό, αλλά είναι ένα επιχείρημα που το ακούμε και το ακούμε και από τον κόσμο, ότι «πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά με δύο μπαμπάδες και δύο μαμάδες». Πολλές φορές, ξέρετε, ο κόσμος δεν γνωρίζει και τι συμβαίνει, ακριβώς, και στη νομοθεσία μας. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε μεγαλώνουν πολλά παιδιά με δύο μπαμπάδες και δύο μαμάδες. (Δεν σημαίνει ότι είναι a priori ακατάλληλο ένα ομόφυλο ζευγάρι ή κατάλληλο ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Όλοι κρινόμαστε στην πράξη. Ο καθένας κρίνεται στην πράξη). Αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτή τη στιγμή που μιλάμε ένας άντρας ή μια γυναίκα από το 1946 μπορούν αν υιοθετήσουν ένα παιδί. Και αυτός ο άντρας ή αυτή η γυναίκα μπορούν να συνάψουν ένα σύμφωνο συμβίωσης, άρα να μεγαλώσουν αυτό το παιδί. Άρα, είναι μια κατάσταση η οποία αυτή τη στιγμή δεν έχει ρυθμιστεί υπέρ του παιδιού. Δηλαδή, ο ένας εκ των δύο μπορεί ανά πάσα στιγμή να το αφήσει ή να φύγει από τη ζωή αυτός ο οποίος το έχει υιοθετήσει και το παιδί αυτό να πάει σε ίδρυμα.
Πλέον, θα ελέγχονται όπως και όλα τα ετερόφυλα ζευγάρια μέχρι σήμερα και οι δύο υποψήφιοι προς υιοθεσία αν είναι κατάλληλοι για υιοθεσία, ενώ μέχρι σήμερα τα παιδία αυτά μεγαλώνουν με δύο ανθρώπους και έχει ελεγχθεί ως προς τη διαδικασία της υιοθεσίας μόνο ο ένας εκ των δύο. Άρα, στην πραγματικότητα δεν γίνεται κάτι το οποίο δεν συμβαίνει. Ρυθμίζεται μια πραγματικότητα προς όφελος των παιδιών.
Για τις καταλήψεις σε Πανεπιστήμια
Είχαμε κακώς συνηθίσει να θεωρούμε δεδομένο στη χώρα μας ότι μπορεί να νομιμοποιηθεί μια παράνομη πράξη, που είναι η κατάληψη, μέσα από μία απόφαση επειδή μπορεί να είναι κατά πλειοψηφία. Εδώ μία παρένθεση: Ας μην σχολιάσουμε πώς λαμβάνονται πολλές φορές αυτές οι αποφάσεις. Όσοι έχουν περάσει από δημόσια πανεπιστήμια με καταλαβαίνουν.
Από εκεί και πέρα, το είδατε και στην περίπτωση – γιατί καλύτερα να μιλάμε με πράξεις παρά με θεωρίες – του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Μετά από συγκεκριμένο αίτημα και καταγγελία του Πρύτανη, κάποιοι ήθελαν να καταλάβουν και προσπάθησαν να καταλάβουν την Πρυτανεία, επειδή νόμιζαν ότι τους ανήκει, ενώ δεν τους ανήκει, επενέβη η Αστυνομία και παραδόθηκε η Πρυτανεία εκεί που ανήκει, δηλαδή στις Πρυτανικές Αρχές και, με λίγα λόγια, στους καθηγητές και τους φοιτητές. Το άσυλο ανομίας έχει καταργηθεί από το 2019 και έχει επανέλθει στην αληθινή του έννοια, που είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και όχι εγκληματιών και εγκληματικών πράξεων. Άρα, σε κάθε περίπτωση που ένας Πρύτανης, μια Πρυτανική Αρχή καταγγέλλει μία παράνομη πράξη, έχει καθήκον και έτσι συμβαίνει πλέον στη χώρα μας, να επιβάλλεται ο νόμος από τις αρμόδιες Αρχές. Χρέος της Πολιτείας, πέραν όλων των υπολοίπων, είναι και η εφαρμογή του νόμου, είναι να προστατεύσουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών, δίπλα στην εικόνα των πολύ λίγων που μπορεί να κάνουν «επαναστατική γυμναστική», δικαίωμά τους να το κάνουν. Δεν θα καταργηθεί ποτέ το δικαίωμα σε μία πορεία, με βάση όσα προβλέπει ο νόμος, σε μία διαμαρτυρία, σε στάση διαμαρτυρίας, μία αποχή. Είναι υποχρέωση, όμως, του Κράτους, και θα γίνει αυτό από τα συναρμόδια Υπουργεία, να προστατεύσουμε τους φοιτητές και να μη χαθεί το εξάμηνο και η εξεταστική.
Για τις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του δημογραφικού
Η αντιμετώπιση του δημογραφικού είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και το μεγαλύτερο ζητούμενο αυτής της Κυβέρνησης. Έχουν ληφθεί πολύ σημαντικά μέτρα. Τα 2.000 ευρώ σε κάθε νέο ζευγάρι που κάνει παιδί. Η αύξηση του αφορολόγητου για οικογένειες με παιδιά. Όλα τα παιδιά σε βρεφονηπιακούς σταθμούς με ένα πρόγραμμα voucher, πάνω από 350 εκατομμύρια. Η αύξηση του επιδόματος μητρότητας στον κατώτατο μισθό για νέες μητέρες. Η αύξηση των αδειών μητρότητας και πατρότητας. Το Πρόγραμμα «Σπίτι μου». Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι χρειάζονται και περισσότερα. Αυτό περιέγραψε σήμερα ο Πρωθυπουργός. Οπότε, να περιμένετε πολύ σύντομα ακόμα περισσότερες παρεμβάσεις.
