Σημεία Συνέντευξης του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή Καλημέρα Ελλάδα με τους Δημοσιογράφους Γιώργο Παπαδάκη και Μαρία Αναστασοπούλου
Για τις ευρωεκλογές και τους υποψηφίους που θα εκλεγούν
Μας ενδιαφέρει και το ποιοι θα πάνε, οι πολίτες θα αποφασίσουν. Εμείς θέλουμε όσο το δυνατόν περισσότερους εκπροσώπους της Ν.Δ. όχι για κάποιον κομματικό στόχο αλλά γιατί απεδείχθη τα προηγούμενα χρόνια πόσο σημαντική είναι η παρουσία ευρωβουλευτών, οι οποίοι διεκδικούν και φέρνουν πράγματα για τη χώρα όπως και ένας Πρωθυπουργός που κάνει το αντίστοιχο. Είναι σημαντικό όμως και το ποσοστό, είναι σημαντικό και το αποτέλεσμα. Δεν είναι εθνικές εκλογές αλλά είναι μια εθνική κάλπη που είναι ένα σημαντικό σταυροδρόμι για τη σταθερότητα της χώρας. Πολλοί εκ των νόμων ή ξεκινάνε ή και ψηφίζονται ή και καθορίζονται από την Ευρώπη, είναι πολλές ευρωπαϊκές οδηγίες, πολλές σημαντικές συζητήσεις ξεκινάνε και καταλήγουν στην Ευρώπη, όπως η αγροτική πολιτική. Και εδώ μπορώ να σας πω πόσο σημαντική ήταν η θέση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος υπέρ των αγροτών με πρωταγωνίστρια παράταξη τη Ν.Δ. Άρα, ναι, είναι σημαντικές οι Ευρωεκλογές. Η Κυβέρνηση συνεχίζει να δουλεύει απρόσκοπτα χωρίς αυτό να σταματήσει ενόψει των Ευρωεκλογών, όμως ταυτόχρονα έχουμε και εκλογές και όλοι θα συμμετέχουμε.
Για την στρατηγική της ΝΔ ενόψει ευρωεκλογών
Δε νομίζω – και δεν το λέω υποτιμητικά- ότι ετεροκαθορίζεται τόσο η στρατηγική της Ν.Δ., του Πρωθυπουργού ενόψει των Ευρωεκλογών από κάποιο άλλο κόμμα. Σίγουρα υπάρχει ένας κόσμος, ο οποίος μπορεί με κάποιες επιμέρους πολιτικές να έχει μια δυσαρέσκεια, οι οποίες όμως όταν εξηγούνται, όταν στην πραγματικότητα εφαρμόζονται, φαίνεται ότι δεν επηρεάζουν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και δεν ίσχυαν όλα αυτά που κάποιοι διέδιδαν.
Θεωρώ, απλά θα πάνε κάποιες παραπάνω φορές -για να μην τα δραματοποιούμε τα πράγματα- κάποια κυβερνητικά στελέχη σε συγκεκριμένες περιοχές. 12 είναι οι περιφέρειες της χώρας και άρα έπρεπε να επιλεγούν 12 κυβερνητικά στελέχη για να κάνουν κάποιες επισκέψεις στον κάθε νομό. Μιλάμε για 4-5 μέρες συνολικά γιατί έχουν και το κυβερνητικό έργο. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε αυτές τις ημέρες είναι να μιλήσουμε – όπως κάνουμε, όπως κάνει ο Πρωθυπουργός σε όλες τις προεκλογικές περιόδους- με ευπρέπεια στον κόσμο για το τι έχουμε κάνει αυτούς του 10 δύσκολους μήνες με τα πολλά ακόμα προβλήματα να υπάρχουν, πόσα σημαντικά έχουν γίνει στη Δικαιοσύνη, στην υγεία, στην παιδεία, στην οικονομία. Κάποια από αυτά μειώνουν συνέπειες δυσκολιών, κάποια άλλα όμως αλλάζουν την εικόνα της χώρας όπως σε ζητήματα ασφάλειας, σε ζητήματα μη κρατικών πανεπιστημίων, σε ζητήματα σχολείων που έχουν να γίνουν ακόμη περισσότερα και ήδη προαναγγέλλονται. Να μιλήσουμε δηλαδή όχι για όσα κάναμε το 2019-2023, που είναι κεκτημένα και σημαντικά, αλλά από το 2023 μέχρι σήμερα. Και κάτι άλλο, αυτό που λέγαμε πριν, τι σημαίνει, πόσο σοβαρή είναι η εκπροσώπηση της χώρας μας στην Ευρώπη.
Για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές της ΝΔ
Είναι 42 υποψήφιοι σε κάθε κόμμα. Εγώ θα μιλήσω για τη Ν.Δ., ο κάθε εκπρόσωπος μιλάει για το κόμμα στο οποίο ανήκει αλλά φαντάζομαι το ίδιο πιστεύουν και τα υπόλοιπα κόμματα. Σε 42 περιπτώσεις ανθρώπων, που κάθε μία και καθένας εξ΄ αυτών εκπροσωπεί κάτι διαφορετικό με βάση τις παραστάσεις της ζωής του, τα ένσημά του, την παρουσία του. Tο γεγονός ότι κάποιος είναι λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο δημοφιλής, διάσημος, δεν σημαίνει a priori ότι είναι κατάλληλος ή ακατάλληλος… Για εμένα ως ένας άνθρωπος που δουλεύει από όσο θυμάται τον εαυτό του, όπως και εσείς ή οι συνάδελφοί σας, σημαντικό είναι κάθε υποψήφιος να κομίζει κάτι από τη ζωή του. Δηλαδή, κάποιος μπορεί να κομίζει από τη δημοσιογραφία που είναι ένα μεγάλο σχολείο, κάποιος άλλος από έναν άλλο χώρο.
Για την υποψηφιότητα του Φ. Μπελέρη
Επειδή είχα την ευκαιρία να κάνω και κάποιες συζητήσεις μέχρι να ληφθεί η τελική απόφαση, καταρχάς από τον ίδιον ότι είναι ενδιαφερόμενος, και στη συνέχεια από τον Πρωθυπουργό όπου κατάρτισε το ψηφοδέλτιο και επέλεξε τους υποψηφίους. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι υποψήφιος -είναι βέβαια και άδικο να μιλάμε για έναν μόνο υποψήφιο, όλοι οι υποψήφιοι έχουν τη δική τους αξία, αλλά επειδή με ρωτάτε- αλλά είναι ένας άνθρωπος που συμβολίζει την παραβίαση του κράτους δικαίου. Είναι ένας άνθρωπος που συμβολίζει το μη σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας. Και όλες αυτές οι διατυπώσεις δεν είναι καινούργιες από εμάς. Και δεν έγιναν μόνο εντός των τειχών της χώρας, έγιναν και σε όλες τις ευκαιρίες που είχε και ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών. Ο Φρέντι Μπελέρης είναι ένας άνθρωπος που ανήκει στη Ν.Δ. Η προσέγγιση που έγινε από την οικογένεια, είναι ότι «εμείς εδώ ανήκουμε». Όλα όσα ακούγονται για τα υπόλοιπα κόμματα δεν ισχύουν τουλάχιστον για τη δική τους την πλευρά. Μπορεί να υπήρχε ενδιαφέρον από άλλα κόμματα αλλά η ίδια η οικογένεια ουδέποτε συζήτησε για κάποιο άλλο κόμμα. Είναι άνθρωποι που είναι στην παράταξη και θα σας θυμίσω την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Χειμάρρα. Όλο αυτό δεν ξεκίνησε το τελευταίο χρονικό διάστημα. Σίγουρα για να ωριμάσει μια υποψηφιότητα πρέπει και ο υποψήφιος να ενδιαφέρεται. Σίγουρα είναι ένας πολύ ισχυρός συμβολισμός και μου κάνει εντύπωση που κάποια κόμματα, που δήθεν κόπτονται για το κράτος δικαίου το αντιμετωπίζουν μικρόψυχα, θεωρώ για υποκριτικούς λόγους…
Το ό,τι ένας υποψήφιος με την πορεία της ζωής του, με το παράδειγμα που κομίζει, με όλα όσα έχει περάσει, με το ότι είναι πάνω από 11 μήνες στη φυλακή, δημιουργεί ένα κύμα συμπαράστασης, αυτό δεν σημαίνει ότι η υποψηφιότητα αυτή είναι ψηφοθηρική.
Είναι μια ισχυρή υποψηφιότητα όπως και οι υπόλοιπες υποψηφιότητες με συγκεκριμένους συμβολισμούς.
Για τις συλλήψεις ατόμων που εμπλέκονται στον θανάσιμο τραυματισμό του Γ. Λυγγερίδη που πραγματοποίησε η ΕΛΑΣ
Θα ξεκινήσω από κάτι που εμένα με συγκλόνισε και ως νέο πατέρα, όσα είπε χθες ο πατέρας του. Αυτή η δολοφονία, αυτού του νέου παιδιού, ο οποίος πήγε να κάνει τη δουλειά του, να προστατεύσει τους υπόλοιπους πολίτες της περιοχής ευθύνης του, μαζί με τους συναδέλφους του και δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι του. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, γιατί το ποτήρι ήταν ήδη γεμάτο, να είμαστε δίκαιοι.
Και δεύτερον, υπάρχουν και διαχρονικές ευθύνες, γιατί όπως ανακοινώθηκε τότε και κανείς δεν μας πίστεψε, και δικαίως ίσως υπήρχε μια δυσπιστία, γιατί είχαν γίνει παλιότερα πολλές ανακοινώσεις.
Είπαμε τρία πράγματα: τα δύο αφορούσαν τα γήπεδα· ότι πρέπει να βλέπει η Αστυνομία τι γίνεται στα γήπεδα· κάμερες· μπήκαν οι κάμερες, το δεύτερο είναι, πρέπει να ξέρει και η ομάδα και το κράτος ποιος μπαίνει, ποιος κάθεται δίπλα σας, έγινε· σημαντικά και τα δύο, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, η βία αυτή, που φθάνει πολλές φορές και σε δολοφονία, δεν είναι μόνο στα γήπεδα, ξεκινούσε ενδεχομένως από τα γήπεδα και τις ομάδες από κάτω, εννοώ την αγάπη για μια ομάδα που γινόταν στο τέλος της ημέρας κάτι πολύ χειρότερο, αλλά έφθανε μέχρι και το οργανωμένο έγκλημα σ’ όλη την ελληνική επικράτεια.
Αυτό ήταν το διαφορετικό το οποίο συνέβη και φάνηκε ότι ήθελε χρόνο, άρα δεν άργησε η Αστυνομία, η Αστυνομία έκανε, προφανώς, αυτό που έπρεπε να κάνει, με όσο χρόνο απαιτείτο. Με είκοσι εισαγγελείς να εμπλέκονται στην υπόθεση. Με ανθρώπους από διαφορετικά σώματα της Αστυνομίας, όχι μόνο, δηλαδή, το οργανωμένο έγκλημα, την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας, πολλά άλλα, τα οποία δεν είναι καθήκον δικό μας, ούτε να τα γνωρίζουμε, ούτε να τα εποπτεύουμε. Εμείς, ως πολιτικοί τ’ αξιολογούμε και θέλουμε να τρέχουν όσο πιο γρήγορα πρέπει και η Δικαιοσύνη αντίστοιχα να κάνει τη δουλειά της. Προσέξτε, η διαφορά ποια είναι;
Η διαφορά είναι ότι όλο αυτό αντιμετωπίστηκε για πρώτη φορά, όπως σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, όχι οπαδικές, συνολικά. Ήταν θέμα αντιμετώπισης. Αντιμετωπιζόταν από πολλές προηγούμενες κυβερνήσεις το ζήτημα αυτό μεμονωμένα, αποσπασπασματικά. Δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά.
Πολλές από αυτές τις υποθέσεις, πολλά από αυτά τα στοιχεία, δεν ήταν καινούργια στοιχεία. Απλά, έκατσαν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί, τότε, τα μάζεψαν, τα πήγαν στη Δικαιοσύνη και από κει και πέρα η Δικαιοσύνη, χωρίς να εμπλέκεται κανένας ―έτσι πρέπει να κάνουμε ως πολιτισμένο κράτος. Ούτε δικαστήρια, ούτε να προαναγγέλουμε. Έχω δεχθεί πολλές φορές ερώτηση: Μα, τι γίνεται με του Ρέντη; Λογική ερώτηση από ένα δημοσιογράφο. Η απάντηση που έδινα, «αφήστε την Αστυνομία» χωρίς να γνωρίζω καμία λεπτομέρεια «να κάνει τη δουλειά της».
Δύο είναι για μένα τα πολύ σημαντικά «δια ταύτα» της ιστορίας, που φαίνεται ότι είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση, για πολλές δεκαετίες, της Αστυνομίας και είναι επιτυχία των αστυνομικών και της Δικαιοσύνης. Σε αυτούς ανήκει όλο αυτό. Θα σας απαντήσω πρώτα σε αυτό. Πολλές από τις παθογένειες, για τις οποίες το σύνολο του πολιτικού συστήματος ευθύνεται, δεν εξαιρεί κανένας τον εαυτό του, απλά θεωρώ τις περισσότερες φορές, τέλος πάντων, προσπαθούσαμε να έχουμε ένα θετικό ρόλο σε όλα αυτά, οφείλονται και σε φοβίες, οφείλονται και σε ολιγωρίες, οφείλονται και σε έλλειψη επαγγελματισμού. Και δεν κρυφτήκαμε πίσω από το δάχτυλό μας το ΄23. Όταν ζητήσαμε την επανεκλογή, δεν είπαμε ότι τα καταφέραμε όλα ή ότι τα κάναμε όλα τέλεια. Είπαμε ότι υπάρχουν πολλές ακόμα σημαντικές εκκρεμότητες, μία εκ των οποίων είναι και το ζήτημα της ανομίας. Γιατί θέλει οργανωμένη δουλειά, θέλει εμπιστοσύνη στις Αρχές, θέλει χρόνο, θέλει θέληση και υπάρχει αυτή η θέληση. Δεν είναι αυτονόητο. Υπάρχει η θέληση και αποτυπώνεται.
Τώρα ξεκινάει μια πολύ σημαντική δικαστική διερεύνηση στο επίπεδο της ανάκρισης. Ανάκριση, δεν είναι μια τυπική διαδικασία. Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι είναι πάνω από 150 εμπλεκόμενοι στην ογκωδέστερη δικογραφία που θυμάμαι εγώ σε τέτοιο επίπεδο. Αυτοί οι άνθρωποι, όσοι έχουν συλληφθεί και όσοι θα συλληφθούν, θα ανακριθούν, θα εξεταστούν δηλαδή από τους τακτικούς ανακριτές, που σημαίνει ότι είναι σημαντικές αυτές οι ερωτήσεις και απαντήσεις που θα δοθούν, γιατί θα προκύψουν ενδεχομένως και νέα στοιχεία, ίσως και οποιοσδήποτε είχε την οποιαδήποτε εμπλοκή, αυτό είναι μία διαδικασία της Δικαιοσύνης που κανείς δεν γνωρίζει, πού μπορεί να καταλήξει. Έχουν γίνει πολύ σημαντικές έρευνες.
Μα ο τρόπος, το είχαν πει πολλοί συνάδελφοί σας αυτό τότε, όταν είχαμε κάνει τις ανακοινώσεις, ότι θα γίνει μια δουλειά στα πρότυπα αυτής, εκείνης της έρευνας (σ.σ. για την Χρυσή Αυγή). Το κοινό χαρακτηριστικό, κατ’ αρχάς, φαίνεται ότι έχει σχέση με το οργανωμένο έγκλημα και με σοβαρά αδικήματα. Εκείνοι είχαν έναν ιδεολογικό μανδύα με απεχθέστατες ιδέες, αλλά δεν ήταν οι ιδέες τότε το ζήτημα ―όσο απεχθείς και να ήταν― ήταν οι πράξεις και οι συγκεκριμένοι έχουν ένα δήθεν οπαδικό μανδύα. Οι ομάδες, τα σύμβολα, οι παίκτες, ο κόσμος του ποδοσφαίρου, δεν έχουν καμία σχέση με εγκληματίες. Προσέξτε, για μένα τα δύο θετικά απ’ όλο αυτό. Το πρώτο είναι ότι δεν έχουν καμία θέση οι άνθρωποι αυτοί στα γήπεδα. Όσο καλά μέτρα και να πάρεις, όσο έχουν έναν τρόπο να παρεισφρήσουν, τότε τα γήπεδα δεν πρόκειται ποτέ να καθαρίσουν και να δούμε πραγματικά αυτήν την πολύ καλή εικόνα που συνεχίζεται που έχει ξεκινήσει εδώ και κάποιους μήνες που εφαρμόζονται τα μέτρα της κυβέρνησης. Και το δεύτερο πολύ σημαντικό, επειδή έχω περάσει κι εγώ από τις γειτονιές που έχω μεγαλώσει στην Πάτρα, από το δημόσιο σχολείο, πολλά παιδιά, μικρά παιδιά, από τα social media βλέπουν ―θέλω να το πω αυτό― βλέπουν όλους αυτούς τους τύπους και ενδεχομένως, κακώς, να τους ζηλεύουν. Γιατί δεν βλέπουν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις. Κάποιοι, λοιπόν, μεγαλύτεροι από αυτούς, επειδή έκαναν ό,τι έκαναν, εφόσον τους βρει η Δικαιοσύνη, τα καλύτερά τους χρόνια θα τα περάσουν στη φυλακή. Πρέπει, λοιπόν, αυτά τα μικρά παιδιά και οι γονείς τους να τους δείξουν ότι η ζωή έχει πάρα πολλά πράγματα και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, και ό, τι αγαπάνε να κάνουν, όχι, εν πάση περιπτώσει, να φθάνουν σε αυτό το σημείο και γιατί, πλέον, υπάρχει ένα κράτος το οποίο αλλάζει τον ποινικό κώδικα, γιατί θα κριθούν και από ένα πολύ αυστηρό νομικό πλαίσιο, και εφαρμόζει το νόμο.
Για την ακρίβεια και τα μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνηση
Υπάρχουν τα στοιχεία τα οποία έρχονται από την ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία, έχουν την αξία τους. Δείχνουν, αποτυπώνουν ότι μια πολιτική που εφαρμόζει η Κυβέρνηση αποδίδει στη λογική, όπως είπατε, ότι μειώνει τις συνέπειες, αλλά είναι λογικό τον κόσμο αυτό να μην τον απασχολεί. Ότι μπορεί, για παράδειγμα, σωρευτικά ο πληθωρισμός να είναι 15% και στην Ευρώπη, στον ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι πολύ παραπάνω.
Πρώτον, δεν έχουμε τους ίδιους μισθούς και γι’ αυτό και προσπαθούμε να τους αυξήσουμε. Και δεύτερον, σου λέει ο άλλος ωραία, με πάρα πολύ απλά λόγια, εγώ ξέρω ότι στο σούπερ μάρκετ είναι κατά μέσο όρο 30% όλα πιο ακριβά. Άρα, σκύβεις το κεφάλι, αποδέχεσαι το πρόβλημα το οποίο το ζουν όλοι οι πολίτες, είναι το μεγαλύτερο και τι κάνεις; Κάνεις τρία πράγματα. Το πρώτο είναι να αυξάνεις σταδιακά, σταθερά, αλλά όσο πιο γρήγορα μπορείς, τους μισθούς, τα εισοδήματα. Και δεν είναι μόνο οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, ο κατώτατος μισθός, όπου αυξάνονται κατά πάνω από 25% ο κατώτατος μισθός, ο μέσος μισθός 20%. Το ξεπάγωμα των τριετιών, η αύξηση του αφορολόγητου. Είναι και στοχευμένες παρεμβάσεις. Μία, για παράδειγμα, μητέρα δικηγόρος, λογίστρια, αγρότισσα, ήτανε μια μητέρα δεύτερης κατηγορίας μέχρι και πριν από λίγα χρόνια. Γεννούσε ένα παιδί και έπαιρνε ένα επίδομα της τάξης των 800 ευρώ και τώρα σε συνδυασμό με το επίδομα μητρότητας και το επίδομα γέννας παίρνει περίπου 10.000 ευρώ.
Και τις μισθωτές που λέμε, οι οποίες όντως είχαν το 9μηνο, δεν είχαν το 9μηνο μέχρι πριν από δύο χρόνια. Ξεκινήσαμε από τις μισθωτές που ήταν 6 μήνες και το αυξήσαμε και σε μήνες και σε ποσό.
Αυτή τη στιγμή καλύπτεται η συντριπτική πλειοψηφία μίας μητέρας, που κάνει αυτό το πολύ σημαντικό ξεκίνημα στη ζωή της, γεννά ένα παιδί, κάτι το οποίο αν δεν το ζήσει μια οικογένεια δεν καταλαβαίνει πόσο δύσκολο και διαφορετικό είναι.
Άρα, τρεις είναι οι παρεμβάσεις, τρεις είναι οι κατηγορίες παρεμβάσεων. Η πρώτη είναι τα εισοδήματα. Τι θέλουμε να κάνουμε; Είναι η ακρίβεια, για παράδειγμα, μεσοσταθμικά 15% σε βάθος 5ετίας και των τροφίμων 30%; Άρα, είναι 15% ο πληθωρισμός σωρευτικά; Εμείς τι κάνουμε; Αυξάνουμε τον μισθό τον κατώτατο 27%, τον μέσο μισθό 20%. Δεύτερο επίπεδο, λοιπόν, είναι οι παρεμβάσεις οι στοχευμένες. Το τρίτο επίπεδο είναι οι έλεγχοι.
Στα οπωροκηπευτικά έχουμε σε 40 επιμέρους φρούτα και λαχανικά που μετρήθηκαν, 23 προϊόντα μείωση, 7 προϊόντα έμειναν σταθερά και 10 προϊόντα αύξηση, που σημαίνει μειώσεις τιμών.
Ο στόχος είναι να επιστρέψουμε στις τιμές του 2019. Εγώ θα σας πω ότι βήμα-βήμα θέλουμε να φτάσουμε σε αυτό τον στόχο. Δεν σας είπα ότι φτάσαμε στις τιμές εκείνες.
Έχουμε καταφέρει και έχουμε φτάσει σταδιακά στο ΑΕΠ της χώρας στα προ κρίσης επίπεδα. Έχουμε καταφέρει και έχουμε φτάσει σε ανεργία οριακά μονοψήφια, άρα, στα προ κρίσης επίπεδα. Άρα, ο βηματισμός μας θέλουμε να καταλήξει στο να φτάσουμε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε όλα στις τιμές. Προσέξτε. Δεν είναι ελληνικό πρόβλημα. Οι τιμές είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα. Τώρα, να σας πω πώς αποδίδουν οι παρεμβάσεις. Είπαμε για το βρεφικό γάλα. Μειώθηκε 15 με 17%. Είπαμε για την τιμή στο ράφι και να είναι λογικές οι εκπτώσεις σε πραγματικές τιμές, σε καθαρές τιμές, μειώθηκαν τα προϊόντα 15 με 17%. Είπαμε ότι δεν θα γίνονται προωθητικές ενέργειες σε προϊόντα που έχουν ανατιμηθεί. Ανατιμήθηκαν πέρυσι 3.760 κωδικοί, ανατιμήθηκαν φέτος 890 κωδικοί, 76% λιγότερο. Τι θέλω να πω; Αυτά κανένα από μόνο του ως μέτρο δεν εξαφανίζει το πρόβλημα. Αλλά όλα μαζί δείχνουν μια σοβαρή εικόνα που μειώνει όσο το δυνατόν περισσότερο τις συνέπειες για το μεγαλύτερο πρόβλημα. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, δεν το συζητάω.
Για τις παρεμβάσεις στην αγορά με στόχο την μείωση των τιμών:
Η Κυβέρνηση αυτή τι προσπαθεί να κάνει; Προσπαθεί όπου υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, υπέρμετρη αύξηση – πέραν του ότι αυξάνει σταθερά τα εισοδήματα, όπως σας είπα – να κάνει παρεμβάσεις που έχουν και προσωρινό αποτέλεσμα, αλλά και μόνιμο αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι το ρεύμα. Στο ρεύμα τι κάναμε; Στα πολύ δύσκολα, όπου ήταν λογικό να αυξηθεί λόγω του ότι οι αιτίες που το προκαλούσαν ήταν η αύξηση του κόστους παραγωγής, στηρίξαμε μέχρι και 90% τα νοικοκυριά. Φτάσαμε στο σημείο όταν είδαμε ότι ήρθησαν οι αιτίες να ανακοινώσουμε τα πολύχρωμα τιμολόγια. Είναι κατ’ αναλογία αυτό που λέμε για τα γήπεδα. Όταν το ανακοινώσαμε, λοιδορηθήκαμε. Λογικό εγώ θα πω, γιατί ο κόσμος είχε πληρώσει ακριβά αυτή την κρίση. Φτάσαμε στο σημείο για τέσσερις συνεχόμενους μήνες να έχουμε φτηνότερο ρεύμα, πλέον στα προ κρίσης επίπεδα. Τι θέλω να πω; Όταν κάνεις μια κίνηση είναι λογικό να σε αντιμετωπίζει ένα κομμάτι και του Τύπου και του κόσμου με επιφύλαξη. Εμείς τι θέλουμε; Εμείς θέλουμε αποτέλεσμα και προσπαθούμε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Για τα μέτρα που προτείνει η αντιπολίτευση και τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής στα φορολογικά έσοδα
Η επαναφορά των «λεφτόδεντρων», των μη κοστολογημένων προγραμμάτων δεν έχει για μένα, τουλάχιστον, καμία αξία. Το να λες θα μηδενίσω το ΦΠΑ σε κάποια βασικά είδη, κόστος 2,3 δις. ετησίως και να μην λες από που θα τα βρεις αυτά τα λεφτά, καλύτερα να μην το πεις. Αυτοί που το λένε αύξησαν ή επέβαλαν πάνω από 27 φόρους. Όπου, λοιπόν, μπορούμε και δημοσιονομικά και είμαστε βέβαιοι ότι αυτό θα έχει θετική επίδραση στην τσέπη του καταναλωτή, μόνο μειώνουμε ή καταργούμε φόρους. Απόδειξη ότι δεν υπάρχει ούτε ένας φόρος, επί Νέας Δημοκρατίας αυτά τα πέντε χρόνια, δεν υπάρχει ούτε ένας φόρος που να έχει αυξηθεί ή να έχει επιβληθεί.
Πήραμε παραπάνω 647 εκ. ευρώ από φόρους. Μειώθηκαν οι φόροι, αλλά αυξήθηκαν τα έσοδα. Από τα 647 εκ., δηλαδή παραπάνω έσοδα ενώ δεν αυξήθηκαν φόροι, τα 400 εκ. προήλθαν από φόρο εισοδήματος. Γιατί; Πρώτον, γιατί έχουμε μια οικονομία η οποία αναπτύσσεται. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος. Μεγαλώνει το ΑΕΠ, έρχονται επενδύσεις. Έχουμε περισσότερες δουλειές, άρα περισσότεροι άνθρωποι πληρώνουν φόρο εισοδήματος και μειώνεται και η φοροδιαφυγή.
Η ανάπτυξη οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ένας εκ των οποίων είναι και οι αγορές ακινήτων. Δεν είναι ούτε καν το 1/3 της ανάπτυξης. Δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, περίπου 400.000 θέσεις εργασίας. Φύτρωσαν; Όχι. Γιατί δημιουργήθηκαν; Πρώτον, γιατί είμαστε πρωταθλητές στις άμεσες ξένες επενδύσεις. Δεύτερον, γιατί έχουμε καταφέρει και έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης πενταπλάσιους απ’ ότι η Ευρώπη. Ρυθμούς ανάπτυξης. Πρέπει να φτάσουμε στο μέσο ευρωπαϊκό όρο, αλλά αναπτυσσόμαστε με μια μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι δημιουργούνται δουλειές, άρα περισσότεροι άνθρωποι πληρώνουν φόρο εισοδήματος, άρα αυξάνονται τα έσοδα του κράτους, χωρίς να αυξάνονται οι φόροι. Προφανώς και δεν είμαστε ευχαριστημένοι όσο ακόμα οι πολίτες αντιμετωπίζουν αυτή την επίμονη εισαγόμενη ακρίβεια. Θα συνεχίσουμε μέχρι να λύσουμε συνολικά το πρόβλημα..
Για την παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου
Θα σας πω δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι όσο τραγικό και αν ήταν αυτό το περιστατικό, όσο καταδικαστέο, ασχέτως του ποιο είναι το θύμα, αν ανήκει σε κάποιο κόμμα, αν είναι πολιτικοποιημένο το πρόσωπο ή όχι, αναδεικνύεται και κάτι. Ένα κόμμα το οποίο -γιατί είναι και η δήλωση, είναι και η ομιλία του βουλευτή στη Βουλή – μπήκε στη Βουλή, δήθεν ως οι κήρυκες της πίστης. Η πίστη μας, η θρησκεία μας πρεσβεύει, κυρίως, την αγάπη. Το «αγαπάτε αλλήλους» αποδεικνύεται στην πράξη, ότι δεν έχει καμία σχέση μ’ όλο αυτό. Οι πράξεις, δηλαδή, διαψεύδουν τις διακηρύξεις. Πολλοί άνθρωποι εξαπατήθηκαν από το κόμμα αυτό, το οποίο «δοξάσθηκε κρυπτόμενο», δήθεν ως το κόμμα που πρεσβεύει την αγάπη και την θρησκεία. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι αυτές οι συμπεριφορές που αντιπροσωπεύουν την Εκκλησία. Η Εκκλησία μας και διαχρονικά και τα τελευταία χρόνια πρεσβεύει την αγάπη. Έχει στηρίξει αφάνταστα την κοινωνία. Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου, νομίζω ότι αξίζει να διαβαστούν και να ακουστούν από όλους τους τηλεθεατές.
Η συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο είναι πολύ σημαντική και για κοινωνικούς λόγους, για ανθρωπιστικούς λόγους. Είναι ένα έργο το οποίο προχωρά πάρα πολύ καιρό. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση, η περίπτωση στο Δήλεσι, όπου το Κράτος μαζί με την Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό τον τομέα της φιλανθρωπίας,
Η θρησκεία, η πίστη δεν ανήκει σε κανέναν. Σε κανένα κόμμα, σε καμία παράταξη. Εγώ θεωρώ ότι η Εκκλησία ακόμα και τις φορές, που έχει διαφωνήσει, έχει εκφράσει με σεβασμό στους πολίτες τις απόψεις της και έχει μια διαχρονική θέση δίπλα στους πολίτες.
