Αλήθεια γιατί αφήνουμε τους άλλους να μας πληγώνουν; Γιατί επιτρέπουμε να θίγουν την αξιοπρέπειά μας; Γιατί τους αφήνουμε να μας αλλάξουν, να αλλάξουμε το μοναδικό μας εαυτό και να γίνουμε κάποιοι άλλοι που σίγουρα δεν θα μας αρμόζει και εν τέλει δεν θα μας αρέσει;
Ο εαυτό μας σίγουρα είναι μοναδικός και έχουμε τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους άλλους και δεν πρέπει με τίποτα να τα αλλάξουμε μόνο και μόνο για να αρέσουμε στους άλλους… Η ζωή είναι μικρή, πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι, ελεύθεροι και να μας σεβόμαστε. Μας αξίζει να είμαστε ευτυχισμένοι, το χρωστάμε στον εαυτό μας.
Αν λοιπόν συμφωνούμε με τα παραπάνω και θέλουμε να σταματήσουμε την απαξίωση των άλλων προς το πρόσωπό μας και την προσωπική μας αλλοτρίωση πρέπει να σκεφτούμε καθαρά και να αναλογιστούμε πρώτον ότι όσοι μας πλήγωσαν δεν μας αξίζουν. Δεν αξίζει να δεχόμαστε τις προσβολές των άλλων. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας και για να γίνει αυτό πρέπει να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας-αυτοπεποίθησή μας. Μόνο αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα μας σεβαστούν και οι υπόλοιποι και δε θα «τολμούν» να θίγουν την υπόληψή μας.
Δεύτερον, όσοι μας πλήγωσαν, σίγουρα είναι άνθρωποι που σκέφτονται μόνο το εγώ τους, είναι εγωιστές και δεν ενδιαφέρονται για το αν θα πληγωθεί ο συνάνθρωπός τους. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι είναι δειλοί, ατελείς σαν προσωπικότητες και ανήμποροι να συνάψουν μία σχέση που θα βασίζεται στην κατανόηση, την εμπιστοσύνη, την αγάπη και το σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου. Είναι άνθρωποι που έχουν μάθει να βάζουν σε πρώτη γραμμή τις δικές τους ανάγκες, τα δικά τους πιστεύω, τις δικές τους πεποιθήσεις και αδιαφορούν για τις αξίες και τις απόψεις των άλλων. Πολλές φορές μάλιστα θεωρούν ότι μόνο οι δικές τους απόψεις είναι σωστές και πως όλοι οι άλλοι είναι λάθος και αποκλίνουν από το πρέπον.
Τρίτον, όσοι μας έκαναν να αισθανθούμε άσχημα και μας υποτιμούν κάθε φορά που βρίσκουν ευκαιρία είναι άνθρωποι χωρίς ήθος, χωρίς αρχές, χωρίς ευγένεια και πολλές φορές άνθρωποι κενοί εσωτερικά. Άνθρωποι που φωνάζουν υπερβολικά, που κάνουν φασαρία για να ακουστούν είναι άνθρωποι κενοί, είναι άνθρωποι που κάτι τους λείπει εσωτερικά και προσπαθούν να καλύψουν το κενό τους με το να μιλούν άκομψα στους συνανθρώπους τους.
Στη ζωή μας πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι ο εαυτός μας, όχι εγωιστικά -δηλαδή να αδιαφορούμε για τους άλλους. Οφείλουμε όμως να έχουμε την αξιοπρέπειά μας σε πρώτη εκτίμηση. Πρέπει να έχουμε θάρρος και να ισχυροποιούμε τις αδυναμίες μας. Πρέπει να έχουμε τη δύναμη να πούμε «ΟΧΙ» σε γεγονότα που δεν μας αρμόζουν ή πιθανότατα μας προσβάλουν. Το να παραδεχτούμε ότι δεν μας αρέσει κάτι δεν σημαίνει ότι πληγώνουμε τον άλλον ή ότι δεν τον συμπαθούμε απλά σεβόμαστε τον δικό μας εαυτό γιατί αν πούμε «ΝΑΙ» σε κάτι που δεν μας αρέσει ή δεν το θεωρούμε άξιο λόγου, τότε συμβιβαζόμαστε σε καταστάσεις που απλά βλάπτουν την ιδιοσυγκρασία μας, το είναι μας.
Ας κάνουμε μία στροφή στον εαυτό μας και ας ερωτηθούμε τι πραγματικά πιστεύουμε για τον εαυτό μας. Νιώθουμε ότι αξίζουμε; Αξίζουμε να μας αγαπούν, να μας εκτιμούν, να μας σέβονται και να μας αντιμετωπίζουν ισότιμα; Η απάντηση θαρρώ πως είναι: «Μα και βέβαια!». Μόνο αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα μας αγαπήσουν και οι άλλοι. Ας προσέξουμε τον εαυτό μας, αν δεν το κάνουμε εμείς ποιος θα το κάνει άλλωστε…;
