Οι «εκκαθαρίσεις» αποτελούσαν ιστορικά ενέργειες φασιστικών καθεστώτων. Τις έκανε ο Χίτλερ, τις έκανε ο Στάλιν, ο Τρότσκι αλλά κι ο Λένιν. Ο τελευταίος ήταν ο πρώτος διδάξας, τέσσερα χρόνια μετά την κομμουνιστική επανάσταση, όταν έθεσε εκτός νόμου κι εξαφάνισε την «Εργατική αλληλεγγύη», ενώ ο Τρόστσκι πετσόκοψε ακόμη και τους συμπολεμιστές του στην επανάσταση, τους αναρχικούς στην Κροστάδη που ζητούσαν να έχουν ελεύθερο λόγο!
Ο Στάλιν στα 30 χρόνια της ηγεσίας του στη Σοβιετική Ένωση, είχε μια ιδιαιτέρως ζοφερή «λογιστική» εις βάρος του:
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν μεταξύ 1927-1929.
Έντεκα εκατομμύρια αγρότες εκδιώχθηκαν από τη γη τους.
Τρία εκατομμύρια αγρότες συνελήφθησαν ή εξορίστηκαν κατά το πρόγραμμα μαζικής κολεκτιβοποίησης.
Επτά εκατομμύρια αγρότες πέθαναν από τον τεχνητό λιμό ανάμεσα στο 1932 και το 1934.
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι εξορίστηκαν από τη Μόσχα και το Λένινγκραντ το 1935.
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της «Μεγάλης Τρομοκρατίας», του 1937-1938.
Έξι εκατομμύρια άνθρωποι στάλθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι μεταφέρθηκαν βιαίως κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι συνελήφθησαν για διάφορα «πολιτικά εγκλήματα» 1946-1953. Αυτά τα στοιχεία έχουν κατατεθεί στην ανθρωπότητα από την ερευνητική εργασία του Γεωργιανού ιστορικού Roy Aleksandrovich Medvedev.
Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, ο λογοτεχνικός γίγαντας που έγραψε για το σοβιετικό σύστημα γκουλάγκ, υποστήριξε ότι ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων του Στάλιν είναι πιθανό να έφτασε τα 60 εκατομμύρια. Άλλες εκτιμήσεις από φημισμένους επιστήμονες και ιστορικούς κυμαίνονται κοντά στα 60 εκατομμυρίων. Στο βιβλίο του, «Αφύσικοι θάνατοι στην ΕΣΣΔ: 1928-1954» ο IG Dyadkin εκτιμά ότι η ΕΣΣΔ υπέστη 56-62.000.000 «αφύσικους θανάτους» κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, με 34 έως 49.000.000 να συνδέονται άμεσα με τον Στάλιν. Στο βιβλίο «Η Ευρώπη μια Ιστορία», ο Βρετανός ιστορικός Norman Davies υπολόγισε ότι 50 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν μεταξύ 1924-1953, εξαιρώντας τα θύματα του πολέμου.
Άρα, ο Τζανακόπουλος που προσφάτως απευθυνόμενος στο θυμικό των Αριστερών προανήγγειλε εκκαθαρίσεις στο δημόσιο όταν έρθει πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ΔΕΝ πρωτοτύπησε. Ακολούθησε τους ιδεολογικούς του προγόνους. Άλλωστε, το είχε πει πιο ευγενικά/συγκαλυμμένα κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας: Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Ή εμείς ή αυτοί! Τα ίδια είχε κάνει κι ο Πολάκης όταν(Ιούνιο2017) είχε χαρακτηρίσει τη Δικαιοσύνη « προστάτιδα του κάθε νταβατζή», συμπληρώνοντας ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις αντίθετες προς το κυβερνητικό έργο! Αμ το άλλο; Ποιος ξέχασε το «ραντεβού στα γουναράδικα» που δόθηκε από το βήμα της Βουλής;
Οι Έλληνες θαυμαστές του Στάλιν και του Λένιν λοιπόν, εκατό ακριβώς χρόνια μετά τις πρώτες κομμουνιστικές εκκαθαρίσεις… υπόσχονται τα ίδια! Ο δε Αλέξης Τσίπρας όταν ισχυρίζεται ότι είναι έτοιμος να κινήσει τους τροχούς της ιστορίας (με αφορμή το νομοσχέδιο για τα εργασιακά) δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να θυμίζει την απεχθέστατη κίνηση της ιστορίας από τους κόκκινους δικτάτορες που έστησαν την Κροστάνδη και αργότερα το Κατύν.
Μα αυτές οι δηλώσεις ή προτροπές, πέραν του ότι δημιουργούν ανατριχίλα στα δημοκρατικά κύτταρα της κοινωνίας, προκαλούν και θυμηδία.
Απευθυνόμενοι σ’ ένα εκλογικό σώμα που δεν έχει κατανοήσει το παραμικρό από την παγκόσμια ιστορία ή έστω πιστεύει τις μεγαλοστομίες και τα όμορφα δομημένα συνθήματα, νομίζουν ότι είναι οι επίγονοι της… δρακογενιάς. Κι εκείνων που δια της βίας και του αίματος θέλησαν να εντάξουν την Ελλάδα στο κομμουνιστικό στρατόπεδο.
Οι θέσεις/αντιλήψεις Τζανακόπουλου καταδεικνύουν για άλλη μια φορά το τεράστιο πρόβλημα της Αριστεράς. Που αδυνατεί να έχει θέση στο παρόν και στο μέλλον κι ασχολείται ή σχεδιάζει με βάση το βαθύ παρελθόν.
Όλα της Αριστεράς είναι παρωχημένα. Το ύφος, η πολιτική κουλτούρα, η μαλλιαρή γλώσσα, ο θυμός, το πεζοδρόμιο, όλα ανήκουν στον περασμένο αιώνα. Καμιά σχέση με το παρόν! Καμιά! Χώρια η τεράστια απέχθειά της προς κάθε τι που έχει τη σφραγίδα του πολιτικού ρεαλισμού. Χώρια η παντελής έλλειψη σοβαρότητας που διαπιστώνεται καθημερινά από την κοινωνία, ειδικά όταν κατατίθενται προτάσεις για την Οικονομία, ως αυτές που κατέθεσε προσφάτως ο ΣΥΡΙΖΑ…
Τοποθετήσεις όπως η πρόσφατη του Τζανακόπουλου ή όσες κατά καιρούς έχουμε ακούσει από ηγετικά χείλη, στόματα στελεχών ή και της συντρόφου του Αλέξη Τσίπρα, καταδεικνύουν ιδεολογική σέχτα φανατικών. Που δεν έμαθαν από τα λάθη τους και τον τρόπο που κυβέρνησαν ή προσέγγισαν την κοινωνία. Και τώρα μας απειλούν ότι όσα δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να «εφαρμόσουν» την πρώτη φορά, θα τα επιβάλλουν εξ αρχής και δια… ροπάλου την δεύτερη φορά…
Μόνο που για τη δεύτερη φορά πρέπει να λάβουν πάλι εντολή από την ελληνική κοινωνία… Κάτι που δεν διαφαίνεται ορατό αφού ουδείς θέλει ν’… αυτοκτονήσει. Καλό 1921, 1935, 1941… 1944…1949 κύριε Τζανακόπουλε…
