Ένα ερώτημα που γίνεται πάλι επίκαιρο είναι αν ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένα μοιραίο πρόσωπο για τη ΝΔ και για τον τόπο. Η απάντηση είναι εύκολη αν αναλογιστεί κάποιος τι έκανε ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν άνοιξε ανεξέλεγκτα τα ελληνοαλβανικά σύνορα και γέμισε η Ελλάδα –πλην των κατατρεγμένων και πεινασμένων ομογενών και Αλβανών- με όλα τα αποβράσματα των αλβανικών φυλακών. Η απάντηση ολοκληρώνεται αν προσθέσουμε και την βίαιη κι εκ των έσω πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Η απάντηση ολοκληρώνεται αν προσθέσουμε τη στάση του Αντώνη Σαμαρά –πολλά χρόνια μετά- όταν τον είχε συγχωρήσει ο Κώστας Καραμανλής, επαναφέροντάς τον στη ΝΔ κι όταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος με την ομάδα του, τον προτίμησαν για αρχηγό της ΝΔ, έναντι της Ντόρας Μπακογιάννη. Τότε λοιπόν, που η χώρα μπήκε στη διεθνή εποπτεία και στα μνημόνια –κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου και ΠαΣοΚ- εξ αιτίας ΚΑΙ των τεράστιων αβελτηριών της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Σαμαράς εφηύρε … τα Ζάπεια και με τεράστιες δόσεις λαϊκισμού, ουσιαστικά οδήγησε το κόμμα του στα άκρα, να λέει ότι η Αριστερά!!! Εξ ου και το έφτασε σε ιστορικά χαμηλά, στο 18%!!!
Είναι κι άλλο: Όταν συνεστήθη η κυβέρνηση Παπαδήμου για να αντιμετωπίσει την αρχική λαίλαπα της χρεοκοπίας και των μνημονίων, ο Σαμαράς έκανε ότι μπορούσε για να την υπονομεύει, προκειμένου να γίνουν εκλογές και να εκλεγεί ο ίδιος. Κι όταν συνέβη αυτό, ξέχασε τα Ζάπεια και κυβέρνησε –με τον ΠαΣοΚ μαζί- όπως κυβερνούσε ο Παπαδήμος! Ομολογουμένως, πήγαν καλά και πρέπει να τους πιστωθούν σημαντικές πολιτικές που δεν επέτρεψαν στη βύθιση του σκάφους «Ελλάδα».
Η ουσία είναι ότι σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν κι είναι μια «θολή» περσόνα για το κόμμα του αλλά και τον τόπο. Άλλωστε, η ΝΔ έφτασε από το 18% που την είχε φτάσει, στο 41%! Κι αυτό τα λέει όλα.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι ασυνεπής. Είναι ένας σκληρός Δεξιός πολιτικός κι αυτό είναι σεβαστό. Εκφράζει ή νομίζει ότι εκφράζει τη Δεξιά τάση της ΝΔ, εξ ου κι η φράση του στο πρόσφατο συνέδριο, ότι «Η Κεντροδεξιά δεν υπάρχει χωρίς τη Δεξιά»! Ήταν σαφής ιδεολογική τοποθέτηση, με τον αντίλογο, τότε, να «λέει» ότι η Δεξιά ήταν εκείνη που συνεργάστηκε και στήριξε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι όχι το Κέντρο.
Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα κι η Δεξιά τάση του ήταν πάντα ισχυρή. Όμως, στην εξουσία έφτανε και φτάνει, οσάκις το Κέντρο έγινε βασικό πολιτικό της στίγμα. Αυτό συνέβη με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, συμβαίνει τώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ είχε συμβεί και με τον Κώστα Καραμανλή, όταν με σύνθημα τον «Μεσαίο χώρο» κατάφερε και έφτασε στην εξουσία, ασχέτως αν τελικά κυβέρνησε ο… Προκόπης Παυλόπουλος κι η γραφική Δεξιά.
Η αλήθεια επίσης, είναι ότι στα Δεξιά της ΝΔ υπάρχει χώρος. Μόνο εντός της Βουλής υπάρχει καταγεγραμμένο 13%. Λούμπεν κατά βάση, αλλά 13%. Υπάρχει κι η Δεξιά της ΝΔ, αυτοαποκαλούμενη «Λαϊκή Δεξιά», που λέει ότι «η ΝΔ δεν θα γίνει Ποτάμι». Όμως στις τάξεις της ήταν ο Καμμένος, η Παπακώστα, ο Νικολόπουλος, η Κουντουρά, ο Κώστας Μαρκόπουλος, ο Παναγιώτης Μελάς, ο Ζώης, ο Γιαννάκης, αλλά και οι στενοί συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή, που στήριξαν παντοιοτρόπως τον ΣΥΡΙΖΑ!
Άρα, αν το εκκρεμές δεν πιάσει… Κέντρο, η Δεξιά δεν μπορεί να κυβερνήσει. Κι αυτό το ξεχνά ο Σαμαράς, που αναζητά εναγωνίως ευκαιρίες να υπενθυμίζει ότι ταλανίζει συστηματικά το κόμμα του, ακόμη και τώρα σε προχωρημένη ηλικία.
Είναι απορίας άξιο, τι διαφορετικό θα έκανε ο Σαμαράς από τον Μητσοτάκη στις κρίσεις; Θα φύλαγε καλύτερα τα σύνορα; Δεν θα έδινε τα επιδόματα σε ασθενέστερες τάξεις; Διαφωνεί άραγε ότι η Ελλάδα μόλις χθες χαρακτηρίστηκε από τον Economist, ως η κορυφαία για τις επιδόσεις της στην οικονομία;
Γιατί ανέβηκε πάλι στα κάγκελα ο Σαμαράς; Επειδή, λέει, η ΝΔ δίνει άδειες εργασίας σε μετανάστες μετά 3 χρόνια παραμονής στη χώρα και μόνο αν έχουν εργασία. Λησμονεί ότι ο ίδιος είχε θεσμοθετήσει τα 7 χρόνια, όπως λησμονεί κι ότι τώρα έχουν αλλάξει δραματικά οι συνθήκες. Με έλλειψη εργατικών χεριών και την γεωργική παραγωγή να σαπίζει στα δέντρα. Κι από την άλλη πλευρά, τι θέλει να γίνει με τους χιλιάδες που βρίσκονται παράνομα στη χώρα; Θα τους διώξει; Προς τα πού; Πώς; Εδώ και χρόνια αναζητούνται λύσεις επί τούτου, απ’ όλη την Ευρώπη. Και δεν βρίσκονται.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι αντιδράσεις του Σαμαρά αναζητούν πολιτικό χώρο. Όμως, ακόμη και πρώην θαυμαστές ή στενοί συνεργάτες του, λαμβάνουν αποστάσεις. ‘Όχι τίποτα άλλο, αλλά το δις εξαμαρτείν…
