ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΜΕΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ-ΤΟΜΕΑ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Οι πολιτικές επιπολαιότητες δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν. Ούτε τα φαραωνικά έργα εκεί που δεν χρειάζονται. Ο «Μεγάλος περίπατος» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αντίληψης της Καθημερινότητας αφ’ υψηλού και μάλιστα με τεράστιο κόστος για την κοινωνία.
Ο Κώστας Μπακογιάννης που σε πρόσφατες συνεντεύξεις του αναφέρει ότι «στην Πανεπιστημίου θα πάτε αέρα», αδυνατεί να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και προτείνει μάρμαρα και νέες φυτεύσεις. Αναρωτιόμαστε εάν ο Δήμαρχος κυκλοφορεί στην πόλη του.
Μέλη των Τομέων του Κινήματος, μαζί με κατοίκους της Αθήνας, μετρήσαμε τα υπάρχοντα δέντρα της λεωφόρου. Αριθμούν 136 μικρά και μεγάλα, κυρίως πλατάνια και ακακίες.
Εξαιρώντας τα λίγα κενά όπου όμως η θέα των αρχιτεκτονικών μνημείων αποκλείει τη φύτευση, πρέπει να απαντηθεί άμεσα που θα χωρέσουν τα 83 καινούργια πλατάνια.
Εάν φυτευτούν μπροστά στην πανέμορφη «τριλογία», αλλοιώνεται ανεπανόρθωτα η φυσιογνωμία του χώρου. Εάν φυτευτούν σε διπλή σειρά, θα μετατραπεί σε «μικρό περίπατο» δίχως εύρος για τους πεζούς. Εκτός βέβαια εάν κόψουν τα παλαιά για να τοποθετήσουν τα νέα…
Την ίδια στιγμή Κυβέρνηση και Δήμος διατείνονται ότι μειώθηκε η κυκλοφορία και οι ρύποι. Προφανώς δεν κυκλοφορούν ούτε στην ίδια την Πανεπιστημίου ούτε σε περιφερειακούς δρόμους, στους οποίους σύμφωνα με στοιχεία του ΕΜΠ η κυκλοφοριακή συμφόρηση έχει αυξηθεί από 10% έως 30%.
Είναι προφανές ότι οι πρόχειροι «δακτύλιοι» με αλλοπρόσαλλες μάλιστα επιλογές των οχημάτων που μπορούν να εισέλθουν θα περιπλέξουν το πρόβλημα.
Όσο για τους ρύπους, ακόμα και ένα παιδί του Δημοτικού γνωρίζει ότι με την επιβράδυνση της ταχύτητας αυτοί αυξάνονται κατακόρυφα.
Η Αθήνα ωστόσο δεν είναι ούτε παιδικό παιχνίδι του Δημάρχου, ούτε πειραματόζωο της Κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητο να προβαίνεις σε αμφιλεγόμενες αναπλάσεις κατασπαταλώντας εκατομμύρια Ευρώ σε έναν ήδη όμορφο και λειτουργικό δρόμο, επιβαρύνοντας το Περιβάλλον και την Καθημερινότητα.
Το Κίνημα Αλλαγής νοιάζεται για τις υποβαθμισμένες γειτονιές, όχι για τη «βιτρίνα» και την προκλητική πολυτέλεια εκεί που δεν χρειάζεται