Ο σοφός λαός λέει την παροιμία για τον λύκο που «εγέρασε» . Μπορεί να μην είχε στο μυαλό του τον Σαμαρά, αλλά η παροιμία ταιριάζει γάντι στον Μεσσήνιο πολιτικό. Ο οποίος θεωρεί ότι αν δεν είναι εκείνος στη ηγεσία του κόμματος που αναδείχτηκε και τον έκανε πρόεδρό του και πρωθυπουργό, δεν μπορεί να είναι άλλος.
Πάντα λειτουργούσε και εξακολουθεί να το πράττει, ως κομματάρχης. Πάντα ήταν εναντίον της ΝΔ, εκτός των περιόδων που είχε συμφέρον και λειτουργούσε ως ικανότατος τακτικιστής. Όπως τότε, που αναζητούσε την επάνοδό του στην πολιτική ζωή (μετά από όσα είχε διαπράξει εναντίον της ΝΔ των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και την πτώση της κυβέρνησης) και έκανε τον φίλο στον Κώστα Καραμανλή για να την εξασφαλίσει. Γύρισε κι έγινε υπουργός Πολιτισμού-κομματάρχης! Κι ύστερα, την ώρα της κρίσης, πυροβόλησε και τη ΝΔ και τη χώρα. Με τα διάφορα «Ζάππεια», τάχθηκε ουσιαστικά σε ένα ατελέσφορο και λαϊκίστικο… αντιμνημονιακό στρατόπεδο, συντασσόμενος με τις πάσης φύσεως εκφάνσεις της Αριστεράς. Κι έφτασε τη ΝΔ στο χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας της, στο 18%, δηλαδή … πιστολιά κανονική! Χώρια που «πολέμησε» την κυβέρνηση αντιμετώπισης της κρίσης, του Παπαδήμου, μόνο και μόνο για να γίνουν εκλογές, ευελπιστώντας να γίνει πρωθυπουργός. Όπως κι έγινε, στην τρικομματική με ΠαΣοΚ και ΔημΑρ.
Για να είμαστε έντιμοι με την ιστορία και την προσέγγιση των δεδομένων, οφείλουμε να πούμε μια αλήθεια. Ο Σαμαράς, προσέφερε υπηρεσία στην Ελλάδα, με το κλείσιμο του ελλείμματος και την αποτροπή της χρεοκοπίας την περίοδο 2012-2014. Είχε προηγηθεί όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου που είχε βάλει σχετικά το νερό στ’ αυλάκι, ενώ το έπραξε με ουσιαστικό συνοδοιπόρο το ΠαΣοΚ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Αντώνης Σαμαράς από τότε που ο ελληνικός λαός τον έστειλε σπίτι του, κρατά μια θέση βουλευτή που εκλέγεται όπου θέλει και χωρίς σταυρό και συστηματικά βάζει τρικλοποδιές στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πότε δεν του αρέσει το ένα, πότε δυσανασχετεί με το άλλο και πότε στυλώνει τα πόδια στο δείνα. Επανειλημμένως έχουν γίνει κομματικά και κυβερνητικά μασάζ για να τον ηρεμούν.
Έτσι είναι. Βαδίζοντας στην όγδοη δεκαετία της ζωής του, ο Σαμαράς απαιτεί και θέλει τα φώτα επάνω του. Όπως τώρα, που ως κομματάρχης της Δεξιάς σηκώνει παντιέρα εναντίον εκείνων που ήταν προεκλογικές θέσεις της ΝΔ.
Γιατί δεν το έκανε τότε; Ήξερε τη θέση του πρωθυπουργού και της ΝΔ. Συμμετείχε στις διαδικασίες και στις εκλογές. Άρα την αποδέχτηκε, όπως την αποδέχτηκαν κι όσοι ψήφισαν ΝΔ και Μητσοτάκη. Όπως την ήξεραν κι όσοι βουλευτές (πάντα από τη Δεξιά πτέρυγα, του εγχώριου μεσαιωνισμού) σήμερα εμφανίζονται αρνητικοί και γυρίζουν από κανάλι σε κανάλι φωνάζοντας ότι δεν θα ψηφίσουν τον νόμο, ενώ το πιο έντιμο θα ήταν να παραιτηθούν. Αυτή όμως είναι η Δεξιά. Το έδειξε και με τη σύμπραξη της με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ίδια είχε κάνει ο Σαμαράς και προσφάτως. Χωρίς να υπολογίσει την ανάγκη της χώρα κι ειδικά της επαρχίας για εργατικά χέρια, «πυροβόλησε» την κυβέρνηση και στην τροπολογία που προέβλεπε άδεια διαμονής για εργασία σε πολίτες τρίτων χωρών. Είχε ξεχάσει ότι τον σχετικό νόμο τον είχε φέρει ο ίδιος και προέβλεπε αρχικά, ότι αυτό το δικαίωμα το αποκτούν στα οκτώ χρόνια. Ίσως φυσικά, να μην είχε αντιληφθεί ότι έχουν αλλάξει δραματικά οι συνθήκες κι ότι στα χωράφια οι καρποί σχεδόν μένουν επάνω στα δέντρα, επειδή δεν υπάρχουν άνθρωποι να τους μαζεύουν.
Η πραγματικότητα είναι, ότι οι πρώην πρωθυπουργοί λένε ενίοτε την άποψή τους. Ασχέτως αν τους λαμβάνει υπόψη η κοινωνία ή όχι. Συνήθως δεν τους λαμβάνει, αφού αν τους ελάμβανε θα ήταν ακόμη πρωθυπουργοί. Όμως, ακόμη κι έτσι, η γνώμη που ενίοτε εκφράζουν αφορά μεγάλα εθνικά ζητήματα. Αφορά την πορεία του έθνους, Αφορά κρίσιμές καμπές. Όπως είχαν κάνει οι Σημίτης και Κώστας Καραμανλής στο αστείο δημοψήφισμα του 2015, με το οποίο διακυβευόταν η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Ο Σαμαράς όμως, ως κομματάρχης μάλλον θεωρεί ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από το γάμο των ομοφύλλων! Μάλλον θεωρεί ότι ένα ζήτημα που αφορά το 1% της ελληνικής κοινωνίας, αποτελεί κορυφαίο εθνικό θέμα!
Να πούμε και κάτι άλλο; Γιατί επιτίθεται σήμερα στον Μητσοτάκη που ζήτησε την αποχή από την ψηφοφορία όσων διαφωνούν, όταν το είχε κάνει εκείνος πρώτος; Μάλλον θα έχει ξεχάσει ότι το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τον νόμο για το «σύμφωνο συμβίωσης», ως πρόεδρος τότε της ΝΔ… απείχε για να μη ψηφίσει ή καταψηφίσει! Μαζί του ο Καραγκούνης, ο Τσιάρας, ο Γκιουλέκας, ο Σταμάτης… Άρα γιατί σήμερα «τα βάζει» με τον Μητσοτάκη, που ζητά κάτι αντίστοιχο;
Τι δείχνει αυτό; Ότι ο Σαμαράς δεν εκφράζει διαφωνία κοσμοαντίληψης. Διαφωνεί για να διαφωνεί! Και δη σε μια εποχή που κάποιοι ολιγάρχες βάλλουν εναντίον του Μητσοτάκη, ακόμη και για το… ποδόσφαιρο…
Η ουσία είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ξαναπυροβολεί τη ΝΔ κι έναν Μητσοτάκη. Μα όλοι γνωρίζουν αυτό που έλεγε ο Κάρολος, ότι ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα…
