Προσέξτε μια παραπλανητική τακτική Τσίπρα και Ανδρουλάκη: Παρουσιάζουν τον Μητσοτάκη ως παντοδύναμο νικητή των εκλογών που δεν έχει ανάγκη ψήφου, παρ’ ότι ο ίδιος βρίσκεται εγκατεστημένος στην οδό Πειραιώς, στο Μοσχάτο. Επιχειρούν μάλιστα να πείσουν την κοινωνία ότι ο Μητσοτάκης θα είναι … ανεξέλεγκτος πρωθυπουργός (Τσίπρας) ή ότι… έχει ήδη 171 έδρες (Ανδρουλάκης)…. Φυσικά, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ δεν αναφέρει ένα γεγονός, μια σημαντική διαφορά: Ότι ο Μητσοτάκης την Κυριακή 21 Μαΐου δεν έλαβε 172 έδρες, αλλά 146 ελέω της καταστροφικής απλής αναλογικής.
Αυτή η αντίληψη λοιπόν, καλλιεργείται ήδη από ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ κι όσους άλλους (κυρίως επιχειρηματικούς κύκλους της Βορείου Ελλάδος κι όχι μόνο) δεν επιθυμούν μια ισχυρή κυβέρνηση αλλά μια με ισχνή πλειοψηφία, ευάλωτη κι αδύναμη να προχωρήσει σε τομές και μεταρρυθμίσεις.
Είναι σαφές ότι ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ παίζουν τα δικά τους παιγνίδια ισχυροποίησης στην αντιπολίτευση. Όμως, στις 25 Ιουνίου οι Έλληνες δεν θα ψηφίσουν για αξιωματική αντιπολίτευση αλλά για την επόμενη κυβέρνησή τους. Ο Μητσοτάκης, όχι μόνο δεν διαθέτει 172 έδρες, αλλά υπό βάσιμες προϋποθέσεις, μπορεί να κληθεί να κυβερνήσει με πλειοψηφία 2-3 βουλευτών.
Προσέξτε κι αυτό, το ιδιαιτέρως οξύμωρο: Ο Μητσοτάκης έλαβε 41% με απλή αναλογική και δεν μπορεί να κυβερνήσει, αλλά σε καθεστώς ενισχυμένης αναλογικής αν δεν λάβει (τουλάχιστον) το ίδιο ποσοστό, μπορεί να μη σχηματίσει κυβέρνηση!
Αυτό επιθυμούν αντιπολίτευση και κάποια συμφέροντα. Μια αδύναμη πλειοψηφία 2-3 βουλευτών, θα αρκεί για να μη προχωρά τίποτα. Ούτε οι αξιολογήσεις στην Παιδεία και στο δημόσιο, ούτε μεταρρυθμίσεις στους θύλακες ακινησίας του κράτους και της Οικονομίας ή οτιδήποτε άλλο αλλάζει την Ελλάδα.
Ιδού λοιπόν για ποιον λόγο ψηφίζουμε για κυβέρνηση, συνέχεια, προοπτική και σταθερότητα και δεν ψηφίζουμε για αντιπολίτευση. Το δε βάρος της ευθύνης για να γίνει τούτο κατανοητό, πέφτει (κι αυτό) στους ώμους του Μητσοτάκη. Αναγκαστικά! Για τον ίδιο και τον τόπο…
