Έπεσε στα χέρια μου η ετήσια έκδοση του Economist για το 2017, όπου ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς αντίλογο αναφέρει:
«Μπορούμε βάσιμα να ισχυριστούμε ότι έχουν τεθεί οι βάσεις για την ριζική μεταστροφή του οικονομικού προσανατολισμού της χώρας, από ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο σε τομείς χαμηλής προστιθέμενης αξίας, σε ένα σύγχρονο εξωστρεφές παραγωγικό πρότυπο που δίνει έμφαση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και την καινοτομία. Διαρκής στόχος μας είναι η ανάπτυξη να μεταφραστεί σε θέσεις απασχόλησης και η ευημερία να αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι έχουν βιώσει τις συνέπειες της κρίσης».
Όσα είπε, αναφέρονται προφανώς σε ξένους. Ή σε όσους δεν γνωρίζουν την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες υπό την ηγεσία του.
Αλήθεια, από πού και πώς προκύπτει ότι η Ελλάδα εγκαταλείπει το κρατικοδίαιτο μοντέλο; Από πού προκύπτει ότι το αντικαθιστά με ένα σύγχρονο εξωστρεφές παραγωγικό μοντέλο –πρότυπο που δίνει έμφαση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και την καινοτομία;
Μήπως ζούμε σε άλλη χώρα; Μήπως δεν καταλαβαίνουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει με κάθε τρόπο να στηρίζει και υπεραμύνεται κάθε τι που έχει σχέση με το κράτος; Μήπως δεν υφιστάμεθα στο πετσί μας την ανηλεή καταδίωξη της επιχειρηματικότητας; Μήπως η κυβέρνησή του δεν αντιμετωπίζει με διωγμούς κάθε τι που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα; Μήπως δεν είναι η κυβέρνησή του που «πεθαίνει» τις επιχειρήσεις και τους Έλληνες στους φόρους; Μήπως άλλη ήταν η κυβέρνηση που προσπάθησε λυσσωδώς να κλείσει την επένδυση στις «Σκουριές»; Μήπως ήταν υπουργός άλλης κυβέρνησης ο Δρίτσας που αρνιόταν την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά; Μήπως υπουργός άλλης κυβέρνησης προσπαθεί ακόμη και σήμερα (κι ενώ έχει δρομολογηθεί η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ) να την τορπιλίσει; Μήπως βουλευτές και υπουργοί άλλων κομμάτων στοχοποιούν τον δικό τους Πιτσιόρλα του ΤΑΙΠΕΔ, ως… νεοφιλελεύθερο που κινείται αντίθετα με όσα πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Και καλά, να ταΐζεται σανό το πόπολο της χώρας, το έχει συνηθίσει. Μα τόσα ψέματα και στους ξένους; Τόσα ψέματα ακόμη και σε ένα κορυφαίο παγκοσμίως έντυπο; Ψέματα χωρίς ίχνος τσίπας;
Άλλη κυβέρνηση, άραγε, αύξησε την φορολογία των επιχειρήσεων στο 29%;
Άλλη κυβέρνηση κι όχι του ίδιου καθυστερεί επί τόσο διάστημα, σχεδόν 2 χρόνια, την επιστροφή του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις;
Άλλη κυβέρνηση θέσπισε τα capital controls στις τράπεζες που οδήγησαν σε λουκέτο εκατοντάδες επιχειρήσεις με πρώτες ύλες στο εξωτερικό;
Άλλη κυβέρνηση κι όχι η δική του αύξησε εν μέσω κρίσης τα έξοδα του κράτους προσλαμβάνονται δικά της παιδιά χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο πέραν της ικανοποίησης της εκλογικής πελατείας του ΣΥΡΙΖΑ;
Κι από την άλλη πλευρά, με ποιον τρόπο δίνει έμφαση ο Αλέξης Τσίπρας κι η κυβέρνησή του στο ανθρώπινο κεφάλαιο και την καινοτομία;
Με την κατάργηση των συμβουλίων της Διαμαντοπούλου, στα οποία μετείχαν αμισθί Έλληνες καθηγητές του εξωτερικού οι οποίοι προσπαθούσαν να ενισχύσουν την εξωστρέφεια των ελληνικών ΑΕΙ;
Για ποια έμφαση στο ανθρώπινο κεφάλαιο μπορεί να μιλά ο Αλέξης Τσίπρας όταν η κυβέρνησή παρακολουθεί ως απλός παρατηρητής να φεύγουν στο εξωτερικό χιλιάδες επιστήμονες με τις οικογένειές τους για να ζήσουν;
Ποια καινοτομία στήριξε, αλήθεια ο Αλέξης Τσίπρας;
Ποιον άνεργο επιστήμονα επέλεξε να πάρει στο γραφείο του για να στείλει παντού το μήνυμα ότι η καινοτομία και η εκπαίδευση είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας;
Τον μπάρμπαν σύντροφό του, απόφοιτο ενός ΤΕΙ;
Ωραία λόγια σε μπαλκόνια και συνεντεύξεις. Ανούσιες ρητορείες στη Βουλή. Επικοινωνιακά τρικ και νεοκομμουνιστικές ιδεοληψίες.
Και ψέματα παντού!
