Ομολογώ ότι όσο κι αν αποτελεί θέσφατο ότι στην πολιτική όλα μπορούν να συμβούν, είναι κάποια πράγματα που εξακολουθούν να μου είναι ακατανόητα.
Όπως ο γάμος Αριστεράς και ψεκασμένης Δεξιάς, που οδήγησε την Ελλάδα σε σοβαρές περιπέτειες. Όπως εκείνο το 62% του δημοψηφίσματος Τσίπρα, με το οποίο οι Έλληνες επέλεξαν την καταστροφή τους. Όπως το ότι έχουμε βαφτίσει δημοκρατικό και δη προοδευτικό κόμμα το ΚΚΕ! Όπως το γεγονός ότι ο λόγος των συνδικαλιστών που πρόσκεινται στη ΝΔ, εκφράζουν ίδιο λόγο με τους συναδέλφους τους της Αριστεράς! Όπως το γεγονός ότι ένας τύπος ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές και τελικά έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ! Όπως το ότι αστοί και μεγαλοαστοί ψηφίζουν στο Χαλάνδρι ως δήμαρχο ένα σκληρό νεοκομμουνιστή που οπισθοδρομεί την πόλη τους. Όπως κι οι Βολιώτες ψηφίζουν ως δικό τους δήμαρχο έναν άνθρωπο που έχει κάνει φυλακή, είναι ανακατωμένος σε περίεργες ιστορίες του ποδοσφαίρου, είναι ομοφοβικός, ενώ συχνά πυκνά βρίζει κι ενίοτε σηκώνει και τη χερούκλα του…
Μπορώ να απαριθμήσω πολλά, δεκάδες, εκατοντάδες ακατανόητα πράγματα πέριξ ή εντός της πολιτικής. Μα τα τελευταία του Χαλανδρίου, του Βόλου μα και του Κασσελάκη, είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστικά.
Θα πει κάποιος ότι κάθε σπίτι έχει διαφορετικά δωμάτια, άρα μπορούν πολλοί να επιλέγουν να περνούν τις ώρες τους δίπλα στον κάδο απορριμμάτων ή και εκεί που πάει μόνος του ακόμη κι ο βασιλιάς. Δικαίωμά τους.
Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι σε κάποιους συμπολίτες μας αυτά ταιριάζουν. Δηλαδή, ο δήμαρχος που επί των ημερών του βρομάει το Χαλάνδρι, ο δήμαρχος που χαστουκίζει κι ο αρχηγός που έγινε αρχηγός χωρίς να πει τίποτα, παρά μόνο κρατώντας μια λευκή κόλλα….
Ακατανόητα πράγματα. Χωρίς λογική. Με δεκάδες διαφορετικές εξηγήσεις.
Προβατίλα! Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που εκεί είναι πασπαλισμένη με «σελεμπριτισμό» και …χρυσόσκονη…
Πρόσωπα που τάζουν και χαρίζουν αξιώματα που κάποιοι ματαιόδοξοι έχουν ανάγκη. Κι άλλα που αναζητούν ασανσέρ επιβίωσης και παροχές… Πρόσωπα που συνειδητά έχουν μπει σε συγκεκριμένα μαντριά για να …προσφέρουν! Επιβιώνοντας τα ίδια…
Το έγραψε γλαφυρά κι ο Δανίκας: Μπεεεε από εδώ, μπεεεεος από εκεί…
