Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχές του 2015, παρέλαβε τη χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης και μέσα σε έξι (6) μήνες κατάφερε να τη φτάσει στο χείλος του γκρεμού με τις μαγκιές των εξωπαντέλονων πουκαμίσων, έκλεισε τις τράπεζες και τελικά υπέγραψε το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο, επιφανή στελέχη του μιλούσαν για «βίαιη ενηλικίωσή του». Μα η αλήθεια είναι ότι υποτάχθηκε, μη έχοντας άλλες επιλογές, αφού όσα έλεγαν οι κάτοικοι του Λαφαζανιστάν και πληθώρα μελών και βουλευτών ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας και της ουτοπίας.
Αν είχε ενηλικιωθεί, έστω και βιαίως, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαν πια να κατανοούν σε ποια κατάσταση είναι η χώρα και δεν θα συνέχιζαν τακτικές αριβιστών ή χαρτοπαικτών φτηνών λεσχών.
Δεν ενηλικιώθηκαν λοιπόν. Αν είχαν ενηλικιωθεί δεν θα πίστευαν ακόμη ότι θα αλλάξουν όλη την υφήλιο. Θα κοιτούσαν πρώτα να αλλάξουν τους εαυτούς τους, να εξοβελίσουν τις ιδεοληψίες και τους Αριστερούς αναχρονισμούς. Θα φρόντιζαν να συνεννοούνται με τους δανειστές, να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση, να βάλουν τη χώρα σε ράγες σταθερότητας.
Μα εκείνοι τον χαβά τους.
Ο πρωθυπουργός, χωρίς να ρωτήσει κανέναν –λες κι η χώρα είναι αυτόνομη και αυτοδύναμη- μοιράζει ένα αμφίβολο ή και ανύπαρκτο (ακόμη) πλεόνασμα και ταυτοχρόνως με λεονταρισμούς απειλεί ότι δεν έχει την ανάγκη να ρωτά και να συνεννοείται με κανέναν… Αυτά, στο εσωτερικό ακροατήριο.
Λίγες ημέρες μετά, πάει και συναντά τη Μέρκελ. Μα εκεί κάνει το παγόνι. Ιδού τι της είπε:
«Η κρίσιμη περίοδος που περνά η Ευρώπη, απαιτεί ένα νέο όραμα για το μέλλον της. Απαιτεί καλή πίστη, συνεργασία, αλληλοεκτίμηση μεταξύ των εταίρων».
Αυτά στο εξωτερικό ακροατήριο.
Δηλαδή, από τη μια τους λέει ότι δεν θα σας ρωτήσουμε τι θα κάνουμε και από την άλλη τους λέει ότι χρειάζεται καλή πίστη, συνεργασία και αλληλοεκτίμηση.
Για ποιο κύρος, για ποια σοβαρότητα της χώρας μπορούμε να μιλάμε;
Προσέξτε: Την ίδια ώρα που έλεγε όσα έλεγε ο Τσίπρας στη Μέρκελ, όπως αποκαλύπτει το Spiegel, βγήκε ο Τσακαλώτος και ζητούσε συγνώμη που η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ενημερώσει τους δανειστές για τις παροχές!
Κι όταν αυτό έγινε γνωστό στην Ελλάδα και γελούσε και το παρδαλό κατσίκι, ο Τσακαλώτος μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, επιβεβαίωσε όσα έγραψε το Spiegel:
«Είπα ότι πάντα είναι καλή η διαβούλευση, αλλά δεν είχαμε χρόνο γιατί τα λεφτά έπρεπε να τα ξοδέψουμε φέτος για να μην επηρεαστεί ο δημοσιονομικός στόχος του 2017 και ότι σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δρα στο πνεύμα της συμφωνίας, αλλά σε κάποια θέματα πρέπει να έχει μια διακριτική ευχέρεια να κυβερνήσει».
Απίστευτη νέα κωλοτούμπα. Νέα ελληνική ήττα. Τι κατάφεραν τελικά;
Όχι μόνο έβαλαν τεράστια εμπόδια στην αξιολόγηση μα ζήτησαν και συγγνώμη από επάνω!
Αυτό θα πει περήφανη και υπεύθυνη πολιτική;
Όμως, για ποιον λόγο η διανομή του επιδόματος ήταν έκτακτο γεγονός, όπως λέει ο Τσακαλώτος; Από πού κι ως πού ήταν έκτακτο; Συνέβη κάποια θεομηνία, κάποιος λιμός, κάτι που πράγματι θα δικαιολογούσε αυτόν τον χαρακτηρισμό;
Απολύτως τίποτα δεν συνέβη. Απλώς ο Τσίπρας είπε να κολακεύσει λίγο την εκλογική του πελατεία, δίνοντας ένα μικρό μπουρμπουάρ, μη τυχόν και αναστρέψει την κατρακύλα που τον έχει πάρει.
Αν ήθελαν είχαν όλο τον χρόνο να συνεννοηθούν με τους πιστωτές και να κάνουν την συγκεκριμένη παροχή. Κι όπως έλεγε υψηλόβαθμο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αν μας ζητούσαν να δώσουν αυτά τα χρήματα σε ανέργους, θα είχαμε το ηθικό ανάστημα να πούμε όχι;
Να το δούμε κι από άλλη οπτική γωνία;
Έστω ότι είχαν δίκιο και δεν ήθελαν να ρωτήσουν κανέναν και για εσωτερική κατανάλωση ήθελαν να φορέσουν πάλι τα αμπέχονα της επανάστασης και να φωνάζουν «δεν είμαστε αποικία και κάνουμε ότι γουστάρουμε».
Τότε γιατί έτρεχαν στο εξωτερικό και ζητούσαν συγγνώμες;
Καταλαβαίνετε, δηλαδή, γιατί μιλάμε;
Αυτή τη στιγμή η χώρα, πλην όλων των άλλων οικονομικών δεινών της, υφίσταται από τη μη ενηλικίωση του ΣΥΡΙΖΑ:
- Παραμένει «ανοικτή» στην αξιολόγηση που έπρεπε νε έχει κλείσει από τις αρχές Δεκεμβρίου.
- Η μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης καθυστερεί τη δόση των 6,2 δις ευρώ, που τα περιμένει πώς και πώς η αγορά, για ν’ αναπνεύσει λίγο.
- Η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι καθυστερεί χαρακτηριστικά, με άμεση συνέπεια το απόλυτο «πάγωμα» κάθε επενδυτικής προοπτικής.
- Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους «πάγωσαν» μόλις έγινε γνωστή η κυβερνητική ασυδοσία με το επίδομα –μπορμπουάρ.
- Αυτά τα βραχυπρόθεσμα θα «ξεπαγώσουν» ΜΟΝΟ με ευρωπαϊκή πολιτική απόφαση.
Η πραγματικότητα, λοιπόν είναι ότι ο Τσίπρας είπε για μια ακόμη φορά ψέματα και μετά έκανε τη γνωστή και προσφιλή του κυβίστηση.
Δυστυχώς παίζει τη χώρα στα ζάρια. Κι όλοι μας κινδυνεύουμε από τυχοδιωκτισμούς και τζογαρίσματα σαν εκείνους που γίνονται στα φοιτητικά αμφιθέατρα.
Και κάτι τελευταίο: Τα χρήματα του επιδόματος – μπορμπουάρ στους συνταξιούχους, το κράτος το χρωστά στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί θα κατευθύνονταν.
Ακόμη, όμως κι αν οι δανειστές αποδεχθούν να δοθούν στην πελατεία του πρωθυπουργού, θα πρέπει να βρεθούν από κάπου αλλού.
Κι όλοι γνωρίζουμε από πού θα βρεθούν…
