Δεν θέλω να σκεφτώ τι πρόκειται να συμβεί όσο πλησιάζουμε τον 2021 και τον μέγιστο εορτασμό των 200 ετών από την ελληνική επανάσταση. Μόνο και μόνο που βλέπω ότι ακόμη και για ένα λογότυπο ξεσπά βαθιά εμφύλια διαμάχη, δεν θέλω να φανταστώ τι θα προκύψει ότι ενσκήψουν τα σοβαρά ζητήματα. Τα μεγάλα ζητήματα.
Κάποιοι, λοιπόν, στα κοινωνικά δίκτυο, δηλαδή στο μεγάλο εθνικό μας καφενείο, φωνάζουν και υβρίζουν επειδή δεν διακρίνουν στο λογότυπο εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα του ξεσηκωμού. Κάποιοι άλλοι φωνάζουν και οδύρονται επειδή το σήμα του κυματισμού που καταλήγει στον αριθμό ένα (1) ως ένας σχηματισμός δυναμικής κίνησης που θα μπορούσε να υποδηλώνει το «1» ως κοινό παρονομαστή των χρονολογιών δυο διαφορετικών αιώνων ( 1821-2021)… Και λένε ότι θυμίζει το πακέτο τσιγάρων «Άσσος 1», κασετίνα του Παπαστράτου. Ενώ κάποιοι ακόμη, ολοφύρονται επειδή δεν υπάρχει η φωτογραφία του Κολοκοτρώνη, του Γερμανού ή όποιου άλλου προσφιλούς τους ήρωα.
Σκέφτομαι ότι κάθε ένας εξ ημών θα έχει μια δική του άποψη κι ιδέα. Μάλιστα θα την θεωρούσε ευφυή και θα επέκρινε όλες τις άλλες των άλλων… Οι περισσότερες εξ αυτών των ιδεών θα είχαν φουστανέλες, καλυμμαύχια ή σταυρούς, σπαθιά, καριοφίλια, μπορεί και σάρισες και περικεφαλαίες με έμβλημα το «Λ».
Σκέφτομαι ότι κάθε έθνος που διαθέτει μνήμη, σεβασμό και ,κυρίως αυτοπεποίθηση αναζητά τέτοιες επετείους ως μέγιστες ευκαιρίες στοχασμού, αναστοχασμού, αναθεωρήσεων ή προσθέσεων. Να δει, δηλαδή, αν η ιστορία έχει γραφεί σωστά, αν έχει υπερβολές που πρέπει να αφαιρεθούν αν υπάρχουν νέα στοιχεία που οφείλουν να προστεθούν και πολλά αντίστοιχα.
Ε, εμείς αδυνατούμε ν’ αντιληφθούμε ακόμη και τα πιο απλά πράγματα. Δεν είναι μόνο ότι είμαστε ουσιαστικά αμόρφωτοι, είναι κι ότι είμαστε ένας λαός που πάσχει από προγονοπληξία. Προφανώς, επειδή αδυνατούμε να δούμε λαμπρό μέλλον και να δημιουργήσουμε τη δική μας ιστορία και παράδοση.
Είναι τυχαίο άραγε, το ανέφερε ως ερώτημα κι ο εξαιρετικός φίλος Κώστας Στούπας, που στην Ελλάδα κυρίαρχα ρεύματα ταυτοτικού αυτοπροσδιορισμού είναι η «σταλινοαριστερά» και η «ψεκασμένη Δεξιά», με βασικές συστατικές αναφορές σε ιδεολογίες που ήκμασαν πριν 200 χρόνια; Ζούμε με τον Μαρξ και τον Στάλιν σε Αριστερές αναφορές. Ζούμε με Μέγα Αλέξανδρο αλλά και … Παϊσιο, σε Δεξιά βερσιόν! Νομίζουμε ότι βασισμένοι σε τέτοιους και τέτοια θα στηριχτούμε σε εποχές παγκοσμιοποίησης και προέλασης των αλγορίθμων. Κούνια που μας κούναγε.
Να πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα; Κι εδώ, σ’ αυτό το ζήτημα, είμαστε δυο παρατάξεις. Οι μεν κι οι δε. Από τη μια οι προγονολάτρες από την άλλη οι κοσμοπολίτες.
Ε, λοιπόν, αν υπάρχει Ελλάδα οφείλεται στον κοσμποπολιτισμό του Καποδίστρια, του Υψηλάντη, του Κοραή, των Φιλικών αλλά κι οπλαρχηγών με ανοιχτούς ορίζοντες. Όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Μπότσαρης…
Προσέξτε: Χάρη στη μειοψηφία του κοσμοπολιτισμού η Ελλάδα πέτυχε πολλά εδώ και 200 χρόνια. Όχι μόνο προόδευσε, όχι μόνο μπήκε στον στενό πυρήνα των 30 πιο πλούσιων κρατών του κόσμου (απ’ όλες τις επαρχίες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας) , όχι μόνο γονάτισε τον Άξονα σε πόλεμο, όχι μόνο έμεινε στον ελεύθερο κόσμο με αίμα απέναντι στην κομμουνιστική ανταρσία! Αλλά τα έκανε αυτά κολλημένη στο παρασιτικό οθωμανικό κράτος της υποτέλειας και του πελατειακού συστήματος.
Η χώρα πέτυχε όταν κοιτούσε μπροστά. Ναι σεβασμός κι υπόκλιση σε προγόνους, φουστανέλες, σπαθιά και καριοφίλια. Μα πάμε μπροστά. Σεβόμαστε και μαθαίνουμε για να μη παθαίνουμε… Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό το έχουμε κατανοήσει…
Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν. Αν δούμε το 2021 ως ένα φολκλορικό πανηγύρι και άσκηση αυτοθαυμασμού σε σαρτζετάκεια ανάδελφα πρότυπα, δεν κάνουμε τίποτα. Ούτε αν προτάξουμε την θυματοποιημένη από τους κακούς ξένους Ελλάδα που συνωμοτούν για να την καταστρέψουν. Ούτε να θυμηθούμε πάλι ότι όσοι μας επιβουλεύονται έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες.
Οφείλουμε να δούμε το 2021 ως τη μοναδική ευκαιρία αναστοχασμού, διορθώσεων, προσθέσεων και ακόμη μεγαλύτερης εθνικής αυτογνωσίας…
Κάτι τελευταίο: Ρώτησα, μόλις προχθές, σημαίνων μέλος της επιτροπής όλων αυτών που οφείλουν ν’ αναθεωρηθούν, αν όντως αναθεωρηθούν μεγάλες ιστορικές αναλήθειες ή και ψέματα.
Αν, επί παραδείγματι, θα συνεχίσει να τιμάται ως ήρωας ο Ανδρέας Μιαούλης, που υπέπεσε στην άκρως προδοτική κι ατιμωτική πράξη να κάψει –καταστρέψει τον ελληνικό στόλο στον Πόρο. Αν, επί παραδείγματι, θα συνεχίσει να εορτάζεται ως εθνική επέτειος της εξέγερσης η 25η Μαρτίου στην Αγία Λαύρα, όταν ο ίδιος ο Παλαιός Πατρών Γερμανός έχει γράψει στα απομνημονεύματά του ότι εκείνη την ημερομηνία δεν ήταν καν στα Καλάβρυτα αλλά στη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο). Αν, επί παραδείγματι επίσης, θα συνεχίζουμε να γιορτάζουμε… κρυφό σχολειό, όταν είναι πια επιβεβαιωμένο ότι τέτοιο δεν υπήρξε, αφού δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει. Αν, επί παραδείγματι, θα δοθεί μεγαλύτερη ιστορική λαμπρότητα στην ημέρα που απελευθερώθηκε η Ελλάδα. Την 20η Οκτωβρίου 1827 και τη ναυμαχία στο Ναβαρίνο. Χωρίς αυτήν, όσα κι αν είχαν κάνει ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης κι οι ήρωες του ’21 δεν θα είχαν αντίκρισμα!
Ξέρετε τι απάντηση πήρα για όλα αυτά τα ερωτήματα; Θέλεις να έχουμε εμφύλιο;
Εξ αυτής της απάντησης δεν ελπίζω πολλά. Φοβάμαι ότι θα συνεχίζουμε να βράζουμε στον ζωμό της μιζέριας μας. Μα αξίζει στα παιδιά μας να τους δώσουμε μια κοσμοπολίτικη Ελλάδα του μέλλοντος! Με ματιές, φυσικά, στην Ελλάδα της λαμπρότητας. Όχι όμως βασισμένοι ΜΟΝΟ στην προγονοπληξία…
