Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Πολυτεχνείο υπήρξε –ακόμη είναι- ένας δρόμος στον οποίο η Αριστερά στήριξε την ιδεολογική της κυριαρχία στη μεταπολίτευση. Με την πλήρη φυσικά ανοχή της Δεξιάς και των Φιλελεύθερων, που ναι μεν κράτησαν όρθια την Ελλάδα και φρόντιζαν να παράγουν πλούτο για τους Έλληνες αλλά δεν είχαν την πρόνοια ή τη θέληση ή και τη γνώση ώστε να υποστηρίξουν τα επιτεύγματά τους.
Τώρα λοιπόν που τέλειωσαν τα εφετινά πανηγύρια, ας πούμε κάποιες αλήθειες και δη ωμά:
Α. Ο Παπαδόπουλος είχε αρνηθεί να παραχωρήσει στους Αμερικανούς τα αεροδρόμια της Κρήτης για ν’ ανεφοδιάζονται τα αεροπλάνα τους που συμμετείχαν στον πόλεμο του Σουέζ και των υψωμάτων του Γκολάν. Λίγο μετά, προέκυψε η εξέγερση στο Πολυτεχνείο
Β. Με την επιχείρηση εκδημοκρατισμού μέσω Μαρκεζίνη, συντάχθηκαν κορυφαίοι πολιτικοί της εκτός KKE Αριστεράς, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος κι ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού Μπάμπης Δρακόπουλος, ο πρόεδρος της προδικτατορικής ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού, αλλά και οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κι Ευάγγελος Αβέρωφ.
Γ. Το ΚΚΕ δεν συμμετείχε αρχικά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήταν αντίθετο επειδή θεωρούσε ότι αποτελούσε προβοκάτσια των ΗΠΑ. Αργότερα βεβαίως καπέλωσε τα πάντα.
Δ. Κανένα Πολυτεχνείο έριξε τη χούντα. Αντιθέτως ανέκοψε την έστω κι αμφίβολη επιχείρηση εκδημοκρατισμού μέσω Μαρκεζίνη, έφερε την πιο σκληρή έκφανση της χούντας, που τελικά κατέληξε στην τραγωδία της Κύπρου.
Ε. Η κεφαλή που πάνε σήμερα παιδιά και καταθέτουν λουλούδια και στεφάνια, δεν απεικονίζει κανέναν ήρωα του Πολυτεχνείου, αλλά το κεφάλι του κομμουνιστή Νίκου Σβορώνου, μέλους του ΕΛ.ΑΣ με ενεργό μέλος στον διχασμό του εμφυλίου. Το κεφάλι του φιλοτέχνησε ο γλύπτης Μέμος Μακρής και τοποθετήθηκε εκεί από το πρύτανη Γιώργο Βουδούρη, αμφότεροι κομμουνιστές. Κάπως έτσι μετά από χρόνια θα κατατίθενται στεφάνια στο ηρώο των… νεκρών της ΕΡΤ…
Είναι σαφές πια από τη νηφάλια ανάγνωση της ιστορίας, ότι η χούντα έπεσε υπό το βάρος των πράξεών της. Ακόμη κι η θέση ότι συντέλεσε στην αρχή του τέλους της, αποτελεί εξωφρενική και βάναυση παραποίηση της πραγματικότητας. Είναι, για παράδειγμα σαν να λέμε ότι η επίθεση του Χίτλερ στη Μεγάλη Βρετανία, το καλοκαίρι του 1940, ήταν η αρχή του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Είμαστε όμως η χώρα των μύθων. Η Αριστερά κατάφερε και οικειοποιήθηκε το Πολυτεχνείο, εξακολουθεί να παράγει στελέχη μέσω αυτού και ταΐζει με ιδεοληψίες την κοινωνία. Ταυτοχρόνως όποιος θίγει τα …ιερά κι όσια της, είναι… φασίστας και εγκλαθετος…
Μα σιγά σιγά όλα βγαίνουν στο φως.
