Η κυβέρνηση προσπαθεί να εισάγει μια καινούργια διαχωριστική γραμμή, μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και κατ’ επέκταση των πολιτών με κριτήριο την καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών καθεστώτων τα οποία διέπραξαν μόνο οι ΝΑΖΙ και όχι οι κομουνιστές. Και όποιος τολμήσει να ισχυριστεί το αντίθετο γίνεται αυτομάτως Ναζιστής ή στην καλύτερη περίπτωση συμπαθών τον Ναζισμό.
Έτσι επανέρχεται στο προσκήνιο το δίδυμο Χίτλερ-Στάλιν και αρχίζει από την κυβέρνηση η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της θέσης που λαμβάνει κάποιος για τα εγκλήματα των δύο αυτών ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Στο παιχνίδι αυτό ενεπλάκησαν πολιτικά κόμματα, γιατί νόμισαν, ότι έπρεπε να αμυνθούν από τις εναντίον τους κατηγορίες ως ναζιστικά.
Οι κατηγορίες αυτές είναι τόσο αστείες, που κανονικά δεν χρειάζονταν απάντηση, διότι εάν περιείχαν κόκκο αληθείας, η Ν.Δ, θα είχε αποψιλώσει εκλογικά τη Χ.Α. και η κυβέρνηση δεν θα είχε λόγο να ενισχύσει εκλογικά τη Ν.Δ.
Η κυβέρνηση επέλεξε όμως το πεδίο αυτό για λόγους επικοινωνιακούς. Και για να μεταφέρει την αντιπαράθεση από τα καυτά θέματα, όπως η ανεργία, η έλλειψη δημοσίας ασφαλείας, οι πυρκαγιές, το κόψιμο των συντάξεων, το μεταναστευτικό κ.λ.π. στο θεωρητικό, ανώδυνο, παρωχημένο θέμα των διαφορών ναζισμού κομμουνισμού, με το οποίο μόνο οι ιστορικοί ασχολούνται με την ελπίδα ενεργοποίησης υπέρ αυτής του αριστερού συνδρόμου.
Είναι όμως ένα παιχνίδι επικίνδυνο για τη χώρα μας, επειδή μας απομονώνει διεθνώς και καθιστά μη φιλικές τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που έχουν αποκηρύξει τον κομμουνισμό, την ώρα που χρειαζόμαστε τη συμπαράστασή τους στη δύσκολη πορεία της χώρας μας στην Ε.Ε. και την έξοδό μας από τα μνημόνια.
Η αντιπαράθεση αυτή, που είναι τεχνητή και προέκυψε εκ του μη όντος για ζητήματα ιστορικώς παρωχημένα, που δεν έχουν καμιά ουσιαστική επίδραση στις σημερινές δύσκολες καταστάσεις, αλλά μόνο αρνητικές εντυπώσεις για τη χώρα μας και μηδενικά πολιτικά κέρδη για την κυβέρνηση μου θυμίζει την αντιπαράθεση, που περιγράφει ο Σουίφτ στα ταξίδια του Γκιούλιβερ. Στο φανταστικό μικροσκοπικό κόσμο που επισκέφθηκε ο Γκούλιβερ υπήρχαν δύο κράτη με κατοίκους τους λιλιπούτ και τους φιλιπούτ, τα οποία βρίσκονταν μεταξύ τους σε διαρκή πόλεμο εξ αιτίας και της μόνης διαφοράς τους που συνίστατο από πού έσπαζαν το αυγό. Οι λιλιπούτ από την μύτη και οι φιλιπούτ από τη μέση.
Φαίνεται, όπως λένε οι Γάλλοι, όσο ο κόσμος αλλάζει, πάντα ο ίδιος μένει.
