Αν σε μια χώρα που πολύ πρόσφατα είχε βγει από χρεοκοπία και μια τρομερή οικονομικά και πολιτική περιπέτεια, είχαν έρθει τα συνεχή συχαρίκια αναβάθμισης της οικονομίας της, λογικά θα έπρεπε οι…μπουτούδες να χορεύουν στο Σύνταγμα. Πολύ περισσότερο όταν φτάνει μια σημαντική αναβάθμιση από τον γενικά αυστηρό κι απαιτητικό Moody’s. Φαντάζομαι ότι σ’ αυτή τη χώρα θ’ αναδείκνυαν το σημαντικό ζήτημα ακόμη κι οι πρωινατζούδες ή οι πλανεύτρες του μεσημεριού που τα ξέρουν όλα, τα σφάζουν, τα μαχαιρώνουν και με την υπεροψία των …διδακτορικών τους τίτλων θα προέβαιναν στις απαραίτητες προσεγγίσεις, αναλύσεις, ενώ θα ενημέρωναν το κοινό ακόμη και ποιος από τον τάδε Οίκο συνουσιάζεται με την άλλη από τον δείνα…
Μα εδώ, είναι Μπαλκάνια, είναι Ελλαδάρα, μας νοιάζει πιο πολύ η Πισπιρίγκου, ο Φάμελλος του 20ου αιώνα, η Ζωή κι αν έχει δεσμό η Τούνη με τον Παππά… Δεν πάνε να κουρεύονται οι Οίκοι αξιολόγησης; Εμείς τον χαβά μας, με τη μάνα των Τεμπών και την υψωμένη γροθιά της Μποφίλιου και του Μπιμπίλα… Σιγά μην ασχοληθούμε με ισοζύγια, κεφαλαιακές επάρκειες που δεν καταλαβαίνει η Σταματίνα, ο Κατωνότας και κάτι τραγουδιάρες που έχουν στασίδι ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Σιγά μη δώσουμε χώρο στους Μούντηδες, στους Φίτσιδες και στους Σταταρπούρηδες… Στο κάτω κάτω της γραφής καπιτάλες είναι.
Εμείς θέλουμε οξυγόνο και φτηνά αγγούρια! Κι αντισυστημικότητα! Άλλωστε η αναβάθμιση δεν τρώγεται, ούτε κόβει εισιτήρια σε συναυλίες συμπαράστασης…Χώρια που δεν αγοράζουμε, ούτε ο κυρ Παντελής στον Πόρο, ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, ενώ τις αναβαθμίσεις τις πέτυχε ο …μισητός Μητσοτάκης!
Άρα, ας πάνε στα τσακίδια κι οι αναβαθμίσεις κι όλοι οι δείκτες! Το λέει κι ο Λάκης στο τσαντίρι…
Χώρια που εμείς δεν ξέρουμε κανένα Moody’s, ξέρουμε μόνο τα Goody’s…
