Με βαθύτατη θλίψη και μέγιστη οδύνη αποχαιρετάμε έναν εκ των σημαντικότερων ανθρώπων της κοινωνίας του Πλατέος. Πρωτομαγιάτικα άφησε ειρηνικά στη Βέροια και μέσα στον ύπνο του την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών ο νεωκόρος της ενορίας Πλατέος και αγαπητός σε όλους Σάββας Σατίδης.
Υπηρέτησε με πίστη, αφοσίωση και εργατικότητα με το διακόνημα του νεωκόρου τον Ιερό Ναό Γεννήσεως της Θεοτόκου Πλατέος, επί 35 και πλέον έτη. Μετά τον Θάνατο των γονιών του Μηνά και Ειρήνης αλλά και του μεγαλύτερου αδελφού του Αντώνη, ζούσε μόνος του στο Πλατύ αντιμετωπίζοντας τη ζωή με θάρρος και καρτερικότητα. Ο ιερέας της ενορίας Πλατέος πατήρ Χρήστος Μιχαηλίδης στήριζε και βοηθούσε τον Σάββα με αγάπη, καθώς και πολλοί άλλοι κάτοικοι του Πλατέος, ειδικά τα τελευταία δύσκολα χρόνια που βίωνε.
Προσωπικά τον Σάββα τον έζησα από κοντά και τον θεωρούσα μια σημαντική προσωπικότητα του τόπου μας, εκλεκτό φίλο και ομολογώ ότι από μικρό παιδί διδάχθηκα πολλά από αυτόν τον άνθρωπο. Την δεκαετία του 1970 και λίγο νωρίτερα ο πατέρας μου απέναντι από το σπίτι του Σάββα διατηρούσε μπακάλικο και περίπτερο. Έτσι είχαμε σχεδόν κάθε μέρα επαφή με τον Σάββα. Τον βλέπαμε 18χρονο παιδί τότε να διανέμει με το ποδήλατο στο Πλατύ τις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Ελληνικό Βορά». Αφού τελείωνε με το Πλατύ, ξεκινούσε με το ποδήλατο για Τρίκαλα, Πλάτανο και Κλειδί, είτε έβρεχε, είτε χιόνιζε, είτε είχε ζέστη για διανομή εφημερίδων. Θυμάμαι τα λόγια του αείμνηστου πατέρα μου που μας έλεγε: «Βλέπετε τον Σάββα πως δουλεύει; Να θυμάστε αυτός δε θα πεινάσει ποτέ. Και ξέρετε το γιατί; Επειδή δε φοβάται τη δουλειά…» Και πράγματι επαληθεύτηκε…
Τα απογέματα που τέλειωνε ο Σάββας τις δουλειές του μας μάζευε στο πίσω μέρος του σπιτιού του όπου υπήρχε πολύ γρασίδι και έπαιζε μαζί μας τα παιχνίδια αλτ και τζαμί. Θυμάμαι μερικά παιδιά που έπαιζαν μαζί μας όπως τον αείμνηστο φίλο μου Βασίλη Αρμουτσίδη, τον αγαπητό παιδικό μου φίλο Κώστα Αγαθαγγέλου, τον αδελφό μου Ισαάκ και πολλά άλλα παιδιά που απολαμβάναμε το παιχνίδι και την αγάπη του Σάββα.
Είναι γνωστό σε όλους και εξαιτίας από γεννήσεως ενός προβλήματος, ο Σάββας δεν εκφραζόταν ομιλητικά όπως όλοι οι άλλοι. Είχε επινοήσει από μικρό παιδί μια δική του γλωσσική διάλεκτο για να μπορεί να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Εμείς που τον ζήσαμε από μικρά παιδιά τον καταλαβαίναμε και επικοινωνούσαμε μια χαρά μαζί του. Παρόλα αυτά ο Σάββας ήταν πανέξυπνος με τρομερή αντίληψη, με δέκα ωκεανών καλοσύνη και αστείρευτη υπομονή. Ήταν ένας αγωνιστής και μαχητής της ζωής από παιδί μέχρι και το τέλος του.
Ο Σάββας είχε μόνιμη πρόσκληση από την αείμνηστη μητέρα μου Αναστασία να παρευρίσκεται στο μεσημεριανό τραπέζι και τις περισσότερες φορές μας τιμούσε με την παρουσία του. Εμείς σαν ερχόταν χαιρόμασταν αφάνταστα… Στην ονομαστική μου εορτή Πέτρου και Παύλου πάντα ερχόταν, γεγονός που με συγκινούσε.
Ο Σάββας υπηρέτησε τον Πανάγαθο Θεό με πίστη και αφοσίωση σα νεωκόρος της εκκλησίας μας. Παράλληλα επί πολλά χρόνια φρόντιζε για την τελευταία κατοικία των συγχωριανών μας στα κοιμητήρια. Επίσης για πολλά χρόνια φρόντιζε το γήπεδο Πλατέος και την ποδοσφαρική ομάδα του Αγροτικού Αστέρα. Ο Σάββας είχε έναν ήρεμο θάνατο και προσωπικά πιστεύω ότι αυτό το γεγονός ήταν Δώρο Θεού για έναν άνθρωπο που δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
Η εξόδιος ακολουθία για τον αγαπημένο μας Σάββα θα ψαλεί το Σάββατο 3 Μαΐου 2025 και ώρα 16:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Γεννήσεως της Θεοτόκου Πλατέος.
Ο Σάββας ήταν άνθρωπος όλων μας και σύσσωμη η κοινωνία του Πλατέος έχει ηθική υποχρέωση να τον τιμήσει και να τον συνοδέψει στην τελευταία κατοικία του.
Π.Κ
