Σήμερα 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζει ο Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου Πλατέος και μαζί του όλοι οι κάτοικοι της κωμοπόλεώς μας.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ
Το 1925 στήθηκε από τους νεοαφιχθέντες εκ Καππαδοκίας μια παράγκα στο σημερινό οικόπεδο των αδελφών Μούρνου απέναντι από το πάρκο του Δημαρχείου που χρησίμευε ως εκκλησία. Σε αυτή την εκκλησία λειτούργησε ο πρόσφυγας ιερέας από το Κάρσαντι π. Δημήτριος Παπαδόπουλος.
Το 1929 ο Αναστάσιος Θ. Σαρίδης από το Κάρσαντι που έκανε χρέη και ιεροψάλτη και επιτρόπου παίρνει την πρωτοβουλία και ξεσηκώνει τους συμπατριώτες του για την ανέγερση Ιερού Ναού. Ζητά ενίσχυση από το κράτος και γι αυτό το λόγο επισκέπτεται τον τότε υπουργό πρόσφυγα Λεων. Ιασονίδη. Προσωπικά ο ίδιος οργώνει κυριολεκτικά με το κάρο του όλη την περιοχή (Ρουμλούκι) κάνει εράνους, μαζεύει διάφορα αγροτικά προϊόντα από τους ντόπιους τα οποία μετά πωλούνται και παίρνουν τα πρώτα οικοδομικά υλικά. Τα πρώτα τούβλα με τους γιούς του Θεόδωρο και Ιωσήφ φέρνει από την Ν. Χαλκηδόνα. Τους τεχνίτες τους φιλοξενεί στο μικρό του σπίτι. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού προσφέρουν ότι μπορούν. Κόβουν από το υστέρημα τους.
Όταν άρχισε το κτίσιμο πεθαίνει ο Παπαδημήτρης. Μαρτυρία της νύφης του από εγγονό Αναστασίας Π. Παπαδοπούλου λέει ότι όταν πήγε ο Σαρίδης στο σπίτι της παπαδιάς για έρανο έκτιζε φούρνο. Τον γκρέμισε και τα τούβλα χρησιμοποιήθηκαν στην εκκλησία. Στο χωριό το 1930 ο Αναστάσιος Σαρίδης φέρνει από το Κλειδί τον ιερέα Χρύσανθο Μιχ. Παπαδημητρίου. Ανθρωπο θεωρητικό με οντότητα και προσωπικότητα. Γιός ιερέα και Μακεδονομάχου στον Όλυμπο Μιχαήλ. Η καταγωγή του ήταν από την Καμτσίδα σημερινή Πυλαία Θεσ/νίκης. Τις πρώτες μέρες φιλοξενείται στο σπίτι του Σάββα Σαρίδη και μετά στο σπίτι του Προδρόμου Μουρβετίδη. Ένα διάστημα έμενε με την μητριά του Λαμπρινή στην μισοκτισμένη εκκλησία. Τελικά εγκαταστάθηκε σε μια παράγκα που ήταν στο σημερινό πάρκο της Δημαρχίας. Η παράγκα αυτή ήταν το πρώτο Δημοτικό Σχολείο που φοίτησαν προσφυγόπουλα σε μεγαλύτερη ηλικία από την κανονική μεταξύ των οποίων ο μετέπειτα ιερέας μας Θεόδωρος Κ. Χαντζίδης, Ευστάθιος Ανδρονίδης, Μιχαήλ Καραογλανίδης κ.α. Το 1933 τελειώνει η ανέγερση του Ναού φυσικά με ελλείψεις, όλοι οι κάτοικοι προσφέρουν για την Αγιογράφηση του τέμπλου, μερικοί ξυλόγλυπτα (Σταυρούς, Δεσποτικό κ.α.).
Ο Ευάγγελος Παπασάββας που υπέδειξε στους συμπατριώτες του να έρθουν στο Πλατύ χάρισε δύο μεγάλες εικόνες που τοποθετήθηκαν μπροστά στα δύο προσκυνητάρια δεξιά και αριστερά. Απεικόνιζαν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Για τον λόγο αυτόν η εκκλησία πήρε το όνομα Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Στην περιοχή μας όλα τα χωριά είχαν εκκλησίες που γιόρταζαν το καλοκαίρι και χαίρονταν τα πανηγύρια. Το Πλατύ, 25 Μαρτίου με καιρικές συνθήκες που δεν ευνοούσαν, δεν πανηγύριζε με την έννοια του πανηγυριού. Έτος ι ο Ιερός Ναός μετονομάσθη “Η Γέννηση της Θεοτόκου” μιας και στην περιοχή δεν υπήρχε άλλη εκκλησία με αυτή την ονομασία. Μια παρένθεση: (Το χωριό μας πανηγύριζε του Αγίου Πνεύματος στο εξωκκλήσι του “Αϊ Δημήτρη” που ήταν έξω στα χωράφια μας. Πολύ αργότερα, μετά την κατοχή άγνωστο πως. το εξωκκλήσι περιήλθε στην δικαιοδοσία του χωριού Τρίκαλα).
Αυτή η εκκλησία κατεδαφίσθηκε και δίπλα της κτίσθηκε ο σημερινός Ιερός Ναός επι μακαριστού εφημέριου Θεόδωρου Χατζίδη και μακαριστού Επισκόπου Παύλου.
- Τα στοιχεία πάρθηκαν από την έκδοση της ενορίας «ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ» και είναι αφήγηση της κας Σαββούλας Κοκκινίδου.
ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Η Παναγία έχει κεντρική θέση στην θεία Λατρεία. Το εκκλησιαστικό έτος πλαισιώνεται με θεομητορικές εορτές• αρχίζει με το «Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου», ενώ τελειώνει με την «Κατάθεσιν της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου».
Στην διήγηση, η Γέννησις της Παναγίας αναγγέλλεται υπό του αγγέλου ύστερα από μακράν περίοδον ατεκνίας των γονέων της. Άγγελος αναγγέλλει την γέννηση και άλλων βιβλικών προσώπων: του Σαμψών, του Σαμουήλ, του Ιωάννου του Προδρόμου. Η Γέννησις όμως της Παναγίας διαφέρει, διότι είναι «τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάπλασις καί τῆς Εὔας ἡ ἀνάκλησις· τῆς ἀφθαρσίας ἡ πηγή καί τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγή, δι᾽ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθηεν καί τοῦ θανάτου ἐλυτρώθημεν…» (Δοξαστικόν της Λιτής του πλ. δ’ ήχου).
Την σύγκριση μεταξύ της μητρός της Παναγίας και άλλων ατέκνων γυναικών της Αγίας Γραφής κάνει ωραιότατα το γ’ Στιχηρόν του Εσπερινού της εορτής του πλ. β’ ήχου:
«Εἰ και θείῳ βουλήματι περιφανεῖς στεῖραι γυναῖκες εβλάστησαν, αλλά πάντων η Μαρία των γεννηθέντων θεοπρεπώς ὑπερέλαμψεν· ότι και αγόνου παραδόξως τεχθεῖσα μητρός, έτεκεν εν σαρκί των απάντων Θεόν, ὑπέρ φύσιν εξ ασπόρου γαστρός…».
Όπως βλέπομε σε όλα σχεδόν τα τροπάρια της ιεράς Ακολουθίας του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι ιεροί υμνογράφοι τονίζουν, παραλλήλως προς την Γέννηση της Παναγίας, και τον ρόλο της ως Μητρός του Θεού. Ακόμη στη λύση της στειρώσεως της Άννης διαβλέπουν -κατα την διδασκαλίαν των Πατέρων της Ἐκκλησίας- τη λύση της στειρώσεως της ανθρωπίνης φύσεως, η οποία θα απολαύσει τους καρπούς της θείας Χάριτος. Η Χάρις αυτή «καρπογονεῖν λαμπρώς απάρχεται» με την Γέννηση της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο Γενέσεως της Θεοτόκου – 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
