«Αλλά πρώτα θα δεις την ερημιά και θα της δώσεις το δικό σου νόημα, είπε. Πριν από την καρδιά σου θα ναι αυτή και μετά πάλι αυτή θ’ ακολουθήσει. Τούτο μόνο να ξέρεις: Ό,τι σώσεις μες στην αστραπή καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει» (Οδυσσέας Ελύτης, ‘Το Άξιον Εστί’).
Ένα ζήτημα που ανακύπτει στην τοπική κοινότητα του Πλατέος, τα τελευταία χρόνια, είναι η μη αποκομιδή και διαλογή διαφόρων ανακυκλώσιμων υλικών, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την απόρριψη αυτών των ανακυκλώσιμων υλικών σε κοινής χρήσης πράσινους κάδους απορριμμάτων. Βέβαια, εντός αυτού του πλαισίου, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, ανέκυψε το ενδιαφέρον στη βάση του και θετικό παράλληλα, εγχείρημα της ‘Αστερούπολης,’ σχετικό με την δυνατότητα μίας στοχευμένης διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών σε μπλε κάδους απορριμμάτων.
Ως προς αυτό, το όλο εγχείρημα της ‘Αστερούπολης,’ ενέγραψε τα χαρακτηριστικά ενός δραστικού εθελοντισμού βάσης, που εν προκειμένω, ανέδειξε ένα οιονεί οικολογικό πνεύμα που επικοινωνεί με τις προκλήσεις και τα διακυβεύματα της σύγχρονης εποχής, αμφισβητώντας εκείνη την αντίληψη που αποσυνδέει τον παραγωγικό άνθρωπο (που είναι παραγωγός απορριμμάτων) από την ευρύτερη διαχείριση των απορριμμάτων, θεωρώντας την απόρριψη τους σε κάποιον κάδο, οικιακό και μη, επιβεβαίωση του ξεμπερδέματος με την ευτελή έννοια του ‘σκουπιδιού.’
Ένα από τα ζητούμενα είναι ακριβώς η μη αποστροφή του βλέμματος από το ό,τι μπορεί να εκφράσει και εκφράζει το απόρριμμα, ανάγοντας τη διαχείριση τους στη σφαίρα της χρηστικής ευελιξίας και της βιωσιμότητας. Μέχρι τώρα, το μείζον πρόβλημα της αποκομιδής των απορριμμάτων στον Δήμο της Αλεξάνδρειας, φανερώνει την έλλειψη σύνδεσης της καθαριότητας με την καθημερινότητα του κατοίκου.
Πιάνοντας εκ νέου το νήμα από εκεί όπου και το αφήσαμε για λίγο, ήτοι από την έλλειψη αποκομιδής-διαλογής των ανακυκλώσιμων υλικών στο Πλατύ, ένα πρώτο συμπέρασμα που ενσκήπτει φορτισμένα, είναι ό,τι αυτή η έλλειψη είναι εμφανής πλέον, σε μία περίοδο όπου το υπόδειγμα της ανακύκλωσης και περαιτέρω, της συλλογής ανακυκλώσιμων υλικών, τίθεται επιτακτικά σε διεργασίες και σε αυτοδιοικητικές πολιτικές που έχουν ως στόχο την μετάβαση στο μοντέλο του βιώσιμου χώρου και της βιώσιμης πόλης.
Σε συνέχεια του ως άνω συμπεράσματος, θα προσθέσουμε πως η απουσία της ανακύκλωσης εν συνόλω πλέον, ως συνθήκη και ως αυτοδιοικητική πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων με όρους πληθυσμιακής εν-συναίσθησης που ακουμπά στο παρόν και στο βραχυπρόθεσμο μέλλον των κατοίκων της κοινότητας (και των νεότερων γενεών), δεν αντανακλά παρά την έλλειψη μίας συγκεκριμένης όσο και φιλο-περιβαλλοντικής στρατηγικής από πλευράς της δημοτικής αρχής του Δήμου της Αλεξάνδρειας η οποία και σπαταλά ωφέλιμο πολιτικό χρόνο, κινούμενη μεταξύ αποσπασματικότητας και έλλειψης μεταρρυθμιστικής τόλμης, πέφτοντας στην παγίδα της αναβλητικότητας.
Αυτή η στρατηγική θα μπορούσε να έχει αντίκρισμα σε όλες τις δημοτικές ενότητες προχωρώντας στην άμεση συλλογή ανακυκλώσιμων υλικών και που θα θέτει ως σημείο αναφοράς την διαμόρφωση ενός άμεσου και περιβαλλοντικού ‘ίχνους’ το οποίο και άπτεται της ποιότητας ζωής όχι αφηρημένα, αλλά με συνδηλώσεις καθημερινής κοινωνικής παρουσίας, με την νοηματοδότηση ενός πολυκεντρικού μοντέλου τοπικής ανάπτυξης που θα μπορεί να εναλλάσσει την βιωσιμότητα με την μέριμνα, και για την ποιότητα ζωής αλλά και για την δημόσια υγεία.
Γενικότερα ομιλώντας, το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί αβίαστα: Τι συμβολίζει πλέον ο περιώνυμος μπλε κάδος, εάν όχι το κενό που χάσκει; Την ουσιώδη έλλειψη λογοδοσίας; Την προβολή μίας καθημερινότητας που τρέφεται με μικρές δόσεις στασιμότητας χαμηλών προσδοκιών έως υποβάθμισης; Ο καιρός έχει πλέον φθάσει, εάν λάβουμε υπόψιν και την εξελισσόμενη πανδημική κρίση, για την διεξαγωγή μίας ανοιχτής δημόσιας συζήτησης, και με πρωτοβουλία της κοινοτικής αρχής Πλατέος για την ανακύκλωση, και ευρύτερα, για την δυνατότητα άσκησης πολιτικών με περιβαλλοντικό πρόσημο σε τοπικό επίπεδο.
Ώστε ο ίδιος ο μπλε κάδος ως ιδιαίτερος συμβολισμός να αποτελέσει ενσάρκωση διαμόρφωσης μίας περιβαλλοντικής κουλτούρας που δεν θα ρίχνει στον κάλαθο των αχρήστων το ρήμα ‘πράττω.’
