Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας. Αργοί, ράθυμοι οι ρυθμοί της πόλης, ασορτί με την άνοιξη που φτάνει. Ώσπου, κραυγές κι αγριότητα σκιάζουν τα πάντα. Μια χούφτα άνθρωποι, οι περισσότεροι με κουκούλες αλλά και με χαρακτηριστικά της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, πορεύονται και κραυγάζουν επαναλαμβανόμενα: «Όταν οι αντάρτες θα μπούνε στην Αθήνα το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα»!
Παγώνει ο νους! Βουρκώνουν οι αισθήσεις! Τόσοι νεκροί από το πιστόλι του φονιά κι αυτοί τον αποθεώνουν και του τάζουν ονοματοδοσίες! Φρίκη!
Ένα χυδαίο σύνθημα μερίδας αντιεξουσιαστών, είναι πια σύνθημα στα χείλη μελών του ΣΥΡΙΖΑ! Παιδόπουλων που ονειρεύονται την Ελλάδα …κομμουνιστική και πιστεύουν ότι αυτό έπρεπε να είχε γίνει από τη δεκαετία του ’40, τον περασμένο αιώνα. Με κόκκινη σημαία και σφυροδρέπανο και την κυβέρνηση στον Όλυμπο ή στο Γράμμο.
Έχουμε πει και το επαναλαμβάνουμε: Αν στη θέση του δολοφόνου ήταν ο … Λιγνάδης ή ο … Ρουπακιάς, καρφί δεν θα τους καιγόταν. Δεν τους νοιάζουν τα δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα αλλά η πολιτική ταυτότητα του φονιά. Άνθρωποι σε πλήρη πολιτική αφασία αφού η εξέλιξη της κοινωνίας παγκοσμίως έστειλε στα αζήτητα τον κοσμοθεωρία τους κι αναγκαστικά ανακαλύπτουν άλλα πεδία δράσης κι ύπαρξης. Λίγο δικαιωματισμός, λίγος ανθρωπισμός, λίγος ριζοσπαστισμός είναι οι νέες μορφές δράσης. Μα κι αυτά τα ξεφτιλίζει με τον τρόπο που τα χειρίζεται κι επιχειρεί να τα επιβάλλει.
Όμως, το ερωτήματα είναι πολλά. Ποιους σκοπούς «υπηρετεί» η θυματοποίηση του Κουφοντίνα; Έναντι ποιων θα αξιοποιηθεί ως «άγιος»; Πού στοχεύουν οι περισσότερες από 300 καταδρομικές επιθέσεις εκφοβισμού και τρομοκράτησης εκπροσώπων των θεσμών; Ποιοι κρύβουν το δολοφονικό 45άρι του φονιά «Λουκά»; Ποιοι κρύβουν τη γραφομηχανή των προκηρύξεων;
Η παρέμβαση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα υπέρ Κουφοντίνα, μόνο ως κακό όνειρο μπορεί να χαρακτηριστεί και δη σε μια περίοδο που η χώρα διάγει (από τη μεταπολίτευση κι ύστερα) την πιο δημοκρατική της περίοδο.
Φυσικά πέραν του ότι είναι πρωτοφανές ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συντάσσεται με τον παραλογισμό ενός φονιά που αυτοχαρακτηρίζεται «πολιτικός κρατούμενος», αλλά και πέραν των γενικοτήτων, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μας λέει τι προτείνει, τι πρέπει να γίνει. Να αποδεχτεί ή όχι η κυβέρνηση το αίτημα-εκβιασμό του τρομοκράτη; Να γελοιοποιηθεί το κράτος; Τι να γίνει;
Η ουσία είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας λίγη ώρα αφότου οι νεολαίοι του κόμματός του παρέα με τους … «αλληλέγγυους» φώναζαν το τρομακτικό σύνθημα, κατέγραψε την παρέμβασή του που προκάλεσε, δικαίως, αντίδραση. Ίσως και οργή! Ας μη λησμονάμε άλλωστε ότι μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ήταν να δοθούν προνόμια στον φονιά. Κι αντί να του ζητήσει την υπεύθυνη στάση, δηλαδή να διακόψει την απεργία στη σίτισή του, τάσσεται υπέρ του δήθεν δικαιώματός του να εκτίσει την ποινή του όπου εκείνος επιθυμεί!
Αυτό αποτελεί εκβιασμό της έννομης τάξης. Αποτελεί περιφρόνησή της. Προσβολή του κράτους Δικαίου. Ο δε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να ζητά παραβίαση της έννομης τάξης! Το ίδιο ουσιαστικά και το ΚΙΝΑΛ!
Ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί επικαλούνται τις αξίες του ανθρωπισμού. Μα ανθρωπισμό μπορεί να επιδεικνύουν οι άνθρωποι, όχι τα ευνομούμενα Κράτη. Τα κράτη έχουν ΜΟΝΟ αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Κι αυτά οφείλουν να διαφυλάσσουν από τους εκβιαστές και τους ανίκανους να εντρυφήσουν στην απλή λογική.
Κάτι τελευταίο: Μαθαίνουμε ότι ο Γιωτόπουλος ζητά συνεχώς άδεια από τη φυλακή, η οποία δεν του χορηγείται. Είδατε καμιά αντίδραση των… ανθρωπιστών;
Πού να τη δείτε; Γιωτόπουλος και Κουφοντίνας είναι εδώ και χρόνια… ορκισμένοι εχθροί…
