Η Αριστερά, κομμουνιστική ή ριζοσπαστική, επέφερε άλλο ένα θανατηφόρο πλήγμα στον καπιταλισμό. Με δεδομένο ότι νόμος είναι το δίκιο του συνδικαλιστή και του κομμουνιστή, η …Πίτσος τα μαζεύει και φεύγει από την Ελλάδα για να πάει στην Τουρκία.
Προσέξτε: Το ίδιο θ’ ακούσετε οσονούπω και για τις βαμβακουργίες!
Ακούστε: Συμφώνως με την πανελλήνια ομοσπονδία εργατοϋπαλλήλων μετάλλου, είχαν αποσταλεί στον Τσίπρα λεπτομερή στοιχεία αυτής της εξόδου της Πίτσος από την Ελλάδα, από το 2014. Όπου του εξηγούσαν τι ακριβώς συμβαίνει. Αλλά εκείνος δεν αντέδρασε!
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι το 2008, η γερμανική Siemens BSH που είχε απορροφήσει παλαιότερα την Πίτσος, αγόρασε μια έκταση 150 στρεμμάτων στην Ελευσίνα, όπου θα δημιουργούσε μια κάθετη μονάδα παραγωγής και θα εγκαθιστούσε το σύνολο των διοικητικών της υπηρεσιών. Η επένδυση είχε εγκριθεί από τη «μαμά» εταιρεία στη Γερμανία, θ’ απασχολούσε περίπου 700 εργαζομένους και θα παρήγαγε 300 χιλιάδες οικιακές συσκευές ετησίως. Από τα 150 στρέμματα που αγόρασε η εταιρεία στην Ελευσίνα, η συνολική της δραστηριότητα θα γινόταν στο 20% αυτών και με όλες τις δικλείδες για την προστασία του περιβάλλοντος.
Έλα, όμως, που ο κομμουνιστής δήμαρχος, εκλεγμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήθελε. Μακριά από την πόλη ο καπιταλισμός! Οι εργαζόμενοι πήγαν στον Τσίπρα, τίποτα, δεν τους έδωσε σημασία. Πέρασε καιρός, οι Γερμανοί είδαν κι αποείδαν, πούλησαν το οικόπεδο που είχαν αγοράσει και πήγαν στην Πολωνία να φτιάξουν τη γραμμή παραγωγής που θα έφτιαχναν εδώ κι ο κομμουνιστής δήμαρχος δεν ήθελε! Με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να σιωπούν. Τώρα, φεύγει και το τελευταίο τμήμα της εταιρείας στη χώρα μας για Τουρκία! Με μια απόφαση της γερμανικής εταιρείας που είχε ληφθεί από το 2017…
Πάμε παρακάτω.
Ετοιμάζονται να κουνήσουν μαντήλι από την Ελλάδα κλωστοϋφαντουργίες, βαμβακουργίες και άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις, αφού το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να κατανοήσει ότι το βαμβάκι μπορεί να καταστεί κορυφαία στρατηγική πρώτη ύλη για την ελληνική οικονομία και μεταποίηση μέχρι το τελικό προϊόν.
Ακούστε: Οι βιώσιμες καλλιεργητικές πρακτικές για το ελληνικό βαμβάκι είναι, ήδη πιστοποιημένες. Μα απαιτείται τόνωση του ελληνικού brand name στις διεθνείς αγορές. Κάτι που το κράτος μας είναι ανίκανο να κάνει. Κράτος που κινείται με αραμπά και κάρβουνο, αδυνατεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για να μπορέσει η εγχώρια κλωστοϋφαντουργία ν’ ανταγωνιστεί τους βασικούς μεγάλους ανταγωνιστές που είναι η Πορτογαλία και η Ιταλία. Ανάμεσά τους όμως και η Τουρκία που προσκαλεί τους πάντες να επενδύσουν μιας και δεν υπόκειται στους περιορισμούς της ΕΕ στον τομέα των ενισχύσεων. Κι αυτό σ’ έναν τομέα που εξάγει το 90% των παραγόμενων προϊόντων της και συνεισφέρει κατά 12% στις ελληνικές εξαγωγές!
Τι κάνουμε λοιπόν; Ο Ερντογάν υποδέχεται με ανοικτές αγκάλες ελληνικές βιομηχανίες η πολυεθνικές που λειτουργούν επί ελληνικού εδάφους κι εμείς αδιάφοροι ή εγκληματικά ιδεοληπτικοί τις διώχνουμε;
Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά… Ας σκεφτούμε ότι η Αριστερά υπονόμευσε την παραγωγή και τη βελτίωση των υλικών συνθηκών στην Ελλάδα επί δεκαετίες. Στόχευσε εκεί και στην Παιδεία και δημιούργησε συντρίμμια
Ας σκεφτούμε ότι σε Πολωνία και Τουρκία που μεταφέρθηκε ή θα μεταφερθεί η Πίτσος ΔΕΝ υπάρχουν οι ιδεοληψίες και οι αντιεπενδυτικές κορώνες της ημέτερης κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς…
Κι όσο στη χώρα ο κάθε κομμουνιστής δήμαρχος μπορεί να διώχνει επενδύσεις, η χώρα θα συνεχίζει ν’ αποτελεί ένα μίζερο κι αξιολύπητο –το μοναδικό πια- σοβιετικό κατάλοιπο…
