Όσο διαβάζει κανείς τον Καντ και ιδιαίτερα τη Μεταφυσική των Ηθών τόσο περισσότερο κατανοεί τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Σε μια χώρα στην οποία νόμος είναι το δίκιο του παρανομούντος, όλοι καταλαβαίνουμε τη σημασία αυτής της θεμελιώδους αρχής. Σε σύγχρονη «ελληνική» ορολογία θα λέγαμε ότι ο Καντ διδάσκει όχι πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, αλλά ότι αυτό που είναι ηθικό είναι και νόμιμο.
Αλλά ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα.
Το εν εξελίξει σκάνδαλο Πάτση το οποίο διαχειρίστηκε η κυβέρνηση με τη διαγραφή του βουλευτή ως μια ακόμα “αστοχία” είναι εφαλτήριο για να μπει στα βαθιά ο έλεγχος για την κατάχρηση της εξουσίας της κυβέρνησης.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε σχετική ερώτηση ανέφερε ότι οι επαγγελματικές δραστηριότητες του διαγραφέντα βουλευτή δεν συνάδουν με τις αρχές του κόμματος. Δεν απάντησε όμως ποιες ακριβώς ήταν οι επαγγελματικές δραστηρίοτητες που οδήγησαν την κυβέρνηση στη διαγραφή του.
Δεν απάντησε επαρκώς και στο ζήτημα ότι ενώ ήταν γνωστή η «επιχειρηματική» δράση του Ανδρέα Πάτση η κυβέρνηση επέδειξε τόσο αργά αντανακλαστικά και δεν διερευνήθηκε νωρίτερα, αφού το θέμα είχε φτάσει στη Βουλή πριν από 2,5 χρόνια με ερώτηση και όχι μόνο δεν ερευνήθηκε αλλά η δικηγορική εταιρεία του Πάτση έλαβε τεράστιες επιδοτήσεις από τα ΕΛΤΑ. Επισήμως ήταν θέμα της επιτροπής της Βουλής για τον έλεγχο του Πόθεν Έσχες, όχι όμως και για την ίδια τη κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία πριν τον επιλέξει για υποψήφιο στο ψηφοδέλτιό της;
Θυμόμαστε το 2008 τη δήλωση του Γιώργου Βουλγαράκη “ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό” αμυνόμενος για τη συμμετοχή του σε υπεράκτιες εταιρείες που του κόστισε τη παραμονή του στη πολιτική σκηνή.
Τώρα όμως έχουμε περάσει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο.
Η απληστία και η αλαζονεία στη περίπτωση Πάτση γίνεται αντιληπτή από τον κάθε πολίτη όχι μόνο ως ηθική παρεκτροπή, και ως βάναυση πρόκληση του κοινού αισθήματος αλλά ως την απόλυτη ολίσθηση της δημοκρατίας. Η υπερσυγκέντρωση προσωπικού χρήματος, η διασπάθιση του δημόσιου πλούτου από τη μία και η αναλγησία για τα ζητήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πολίτες από την άλλη, αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Όσο λοιπόν και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να διασκεδάσει τις απόψεις το ζήτημα αυτό που αναδείχθηκε αρχικά μέσα από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, αποτελεί την αιχμή του δόρατος και θα επιφέρει αναταράξεις όσο νέα στοιχεία έρχονται στην επιφάνεια.
Ως ενεργοί πολίτες οφείλουμε να έχουμε μηδενική ανοχή στα φαινόμενα αυτά και να απαιτούμε την διαλεύκανση κάθε τέτοιας υπόθεσης που προσβάλει βάναυσα το κράτος δικαίου. Η κυβέρνηση οφείλει να ερευνήσει σε βάθος κάθε παρακλάδι του σκανδάλου αυτού, διαφορετικά δεν λειτουργεί θεσμικά.
Χρέος της αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου είναι να παρουσιάσει μια ενδελεχή πρόταση για την επόμενη ημέρα με πολλαπλά στάδια ελέγχων του πόθεν έσχες και φυσικά την άρση του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου όπου θα προκύπτει το αληθές περιεχόμενο, οι ανακρίβειες και ελλείψεις για τα περιουσιακά στοιχεία που υφίστανται και η πηγή κτήσης αυτών καθώς διαχρονικά η εμπειρία έχει αποδείξει πως η αυστηρότητα εξαντλείται σε όλους τους άλλους υπόχρεους, πλην των πολιτικών.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΟΝTRA την Κυριακή 22.11.2022
