«Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου» είναι η καλύτερη πρόεδρος της μεταπολίτευσης», μου είπε προχθές καλή φίλη, στα τρίτα γενέθλια γης εκλογής της στον Προεδρικό θώκο. Εστίασε την άποψή της στο γεγονός ότι είναι απλή, λιτή, κατανοητή και κυρίως στο γεγονός ότι γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα συνταγματικά της όρια.
Αυτό είναι αλήθεια. Όντως η πρόεδρος της Δημοκρατίας, ασκεί τα καθήκοντά της με κεντροευρωπαϊκή κουλτούρα και χωρίς τις ψυχολογικές και πολιτικές εξάρσεις του ημέτερου ανατολικού βαλκανισμού.
Την ίδια στιγμή, έρευνα αξιόπιστης εταιρείας, ανέφερε ότι μόνο το 30% των Ελλήνων την αποδέχονται θετικά. Τρείς στους δέκα! Δηλαδή, επτά στους δέκα Έλληνες, δεν αποδέχονται την Πρόεδρο. Η οποία, τόσο ως Πρόεδρος, όσο κι ως δικαστής, όσο κι ως απλή πολίτης ΔΕΝ έδωσε ποτέ το παραμικρό δικαίωμα, δεν προκάλεσε, δεν απασχόλησε αρνητικά την κοινωνία.
Τότε γιατί; Τι συμβαίνει κι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν απολαμβάνει την αποδοχή μεγαλύτερου –αν όχι όλου- τμήματος της ελληνικής κοινωνίας; Γιατί το 32% -δηλαδή μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό της αποδοχής της Πρόεδρου- έχει θετική άποψη για τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο, που προκάλεσε τόσα δεινά στη χώρα κι αποδείχτηκε ελαχιστότατος ηγέτης; Γιατί η πρόεδρος έχει χαμηλότερα ποσοστά αποδοχής, ακόμη κι από τον Προκόπη Παυλόπουλο, που ήταν ο μόνος Πρόεδρος που ξευτίλισε «βιαίως» ο Τούρκος μέσα στο προεδρικό μέγαρο, ενώ συνεχώς επιδιδόταν σε φλύαρες κοινοτυπίες;
Μήπως φταίει η πρόεδρος που δεν αναλίσκεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού στις οποίες αρέσκεται ο Έλληνας ή σε αυστηρές προειδοποιήσεις προς την Τουρκία με πατριωτικές κορώνες κι άλλα παρόμοια; Μήπως φταίει ο έμφυτος σεξισμός μας, με δεδομένο ότι η Πρόεδρος είναι η πρώτη γυναίκα στο αξίωμα κι εμείς προσδοκούσαμε η πρώτη να μοιάζει με τη …Μόνικα Μπελούτσι;
Ποιος ξέρει; Άβυσσος η ψυχή μας…
Η ουσία είναι ότι υπάρχουν φυλές που δεν εκτιμούν την Πρόεδρο.
Είναι, επί παραδείγματι, οι Δεξιοί/Δεξιοί που δεν αντιλαμβάνονται ότι μπορεί μια γυναίκα να προΐσταται ενός κράτους και δεν χρειάζονται πάντα οι Παυλόπουλοι ή κάποιος Νικηταράς. Και δη στον 21ο αιώνα. Οι ίδιοι που της καταλογίζουν, ότι είναι κι Αριστερή!
Είναι εκείνοι που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι ο Μητσοτάκης επέλεξε γυναίκα ως τρανό παράδειγμα μιας χώρα που χωρίς αποκλεισμούς και παλιά στερεότυπα, «τρέχει» να συναντήσει το μέλλον της. Δηλαδή, οι λεγόμενοι αρνητές Μητσοτάκη, που ναι μεν είναι λίγοι αλλά κάνουν θόρυβο, όπως οι τενεκέδες όταν τους σέρνουν στον δρόμο.
Είναι κι οι Αριστεροί του σαλονιού. Εκείνοι που με ακριβό ουίσκι και πούρα συσκέπτονται και θεωρητικολογούν για την χαμένη επανάσταση και βρίσκουν την πρόεδρο μη αρκούντως Αριστερή!
Είναι κι εκείνοι, οι καθώς πρέπει, που επικρίνουν ακόμη και τις εξαιρετικές πρωτοβουλίες της, όπως προσφάτως εκείνη με τις δράσεις του ΟΚΑΝΑ.
Α, είναι κι οι θεατές του «The Crown», που θεωρούν ότι εκείνη τους στερεί τη δυνατότητα να έχουμε και στη χώρα μας Ανάκτορα, άλογα, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, ακόμη και αυλές με ραδιουργίες… Αυτοί που κάνουν θόρυβο, όσο πολλοί τενεκέδες μαζί…
Ξέρετε ποια είναι η ουσία; Ότι η χώρα ευτύχησε να έχει προέδρους, ως τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον συνετό Κάρολο Παπούλια και φυσικά τον Κωστή Στεφανόπουλο που διέθετε τη μεγαλύτερη αποδοχή στην ιστορία του θεσμού. Διέθετε κι άλλους που ευτυχώς δεν ψηφίστηκαν για άλλη θητεία… Κι αυτό μας κάνει χαρούμενους αφού μπορέσαμε να τους ξεφορτωθούμε, όπως δεν θα μπορούσαμε σε άλλο πολίτευμα.
Όσον αφορά την νυν πρόεδρο; Οφείλουμε να πούμε ότι είναι μια πολύ καλή Πρόεδρος. Δεν είναι μια εκτυφλωτική πολιτική προσωπικότητα, μα είναι σπουδαία επιστήμων, προσηνής άνθρωπος, δίπλα στην καθημερινότητα που ορίζουν οι αρμοδιότητές της και πρωτίστως υπομονετική (σκεφτείτε τι πάει και της λέει ο Αλέξης Τσίπρας περί εκτροπών και άλλων δαιμονίων) και συνετή Πρόεδρος.
