Πενία τέχνας κατεργάζεται! Αρχαία ρήση που φαίνεται να βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε χιλιάδες επαγγελματίες. Πως να εξηγήσει κανείς το φαινόμενο της άτυπης επιχειρηματικότητας που πλέον έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Κομμωτές, τεχνίτες, μεσίτες, καθηγητές και δεκάδες ακόμη επαγγελματίες ασκούν άτυπα το επάγγελμά τους, χωρίς να επωμίζονται τα βάρη της επαγγελματικής στέγης, χωρίς να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές και φόρους.
Όπως θα ακούσουμε από τον γενικό γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδος Γιώργο Κουράση πλέον το 40% των επαγγελματιών που κλείνουν τις επιχειρήσεις συνεχίζουν να εξασκούν άτυπα το επάγγελμά τους.
«Στη μαύρη αγορά δραστηριοποιούνται τουλάχιστον το 40% των κομμωτών σε πανελλαδικό επίπεδο», τονίζει η Μαρία Σωτηροπούλου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Καταστημάτων Κουρέων, Κομμωτών Ελλάδος.
Την ίδια στιγμή στο 70% ανέρχονται πανελλαδικά οι υδραυλικοί που αναπτύσσουν άτυπη επιχειρηματική δραστηριότητα, επισημαίνει ο πρόεδρος της ομοσπονδίας των Υδραυλικών Δημήτρης Βαργιάμης, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι η αδήλωτη επιχειρηματικότητα στον κλάδο έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό στους νόμιμους επαγγελματίες. Ο καλός φίλος και συνάδελφος Όμηρος Εμμανουηλίδης αποτύπωσε, σε άρθρο του το περασμένο Σάββατο στην εφημερίδα «Αγορά» με απόλυτη επιτυχία, την κατάσταση που επικρατεί με την «άτυπη» επιχειρηματικότητα στην ελληνική αγορά. Και παραθέτω το άρθρο του: «Ονομάστηκε «κίνημα της βαλίτσας», τα μέλη του οποίου πολλαπλασιάζονται ταχύτατα. Ασκούν κανονικά το επάγγελμά τους, αλλά: Δεν πληρώνουν ενοίκιο για επαγγελματική στέγη, δεν απασχολούν προσωπικό, δεν έχουν λειτουργικές δαπάνες, δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές, δεν έχουν υποχρέωση απόδοσης ΦΠΑ 24% ούτε καταβολής φόρου εισοδήματος, ενώ παράλληλα εισπράττουν επιδόματα ως άνεργοι.
Πρόκειται για το φαινόμενο που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα την περίοδο της κρίσης. Είναι η «αδήλωτη επιχειρηματικότητα» που ήρθε να προστεθεί στην «αδήλωτη εργασία» και ωθεί την παραοικονομία- η οποία πλέον αγγίζει ποσοστιαία το 35%- 40% του ΑΕΠ- σε ακόμη υψηλότερα ποσοστά. Με τον προϋπολογισμό να χάνει έσοδα, τα οποία αναζητούνται στην «εύκολη πηγή» των πρόσθετων φόρων.
Στον καταμερισμό των ευθυνών για τη γέννηση και διόγκωση του φαινομένου αυτού, η «μερίδα του λέοντος» ανήκει στο κράτος. Και όχι στους επαγγελματίες, οι οποίοι διαπίστωσαν (άλλοι σταδιακά, άλλοι απότομα) ότι η πελατεία μειώθηκε, τα έξοδα μεγάλωσαν, η φορολογία αυξήθηκε υπέρμετρα και οι οφειλές συσσωρεύτηκαν στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία. Και όσοι από αυτούς προσπάθησαν κάποια στιγμή να επανέλθουν στη νόμιμη οδό της επαγγελματικής δραστηριότητας, έδιωξαν την όποια σκέψη εν ριπή οφθαλμού. Μαθαίνοντας απλώς και μόνο τα ποσά που πρέπει να καταβάλλουν σε εφορία και ταμεία για επανέναρξη και, κυρίως, σε ένα αβέβαιο οικονομικό μέλλον.
Στην εγχώρια αγορά δημιουργείται ένα νέο τοπίο. Η χαρτογράφηση των μικρομεσαίων θα εμφανίζει λιγότερα καταστήματα και περισσότερους περιπλανώμενους επαγγελματίες. Την ώρα μάλιστα που αυξάνεται και το φαινόμενο της μετανάστευσης επιχειρήσεων και δραστηριοτήτων σε άλλες χώρες. Με τη διέξοδο από αυτόν τον φαύλο κύκλο να λέγεται με μια λέξη: Ανάπτυξη». Προσυπογραφώ και συμφωνώ απόλυτα, με τα γραφόμενα του έγκριτου συναδέλφου μου!
