Αυτό το ρημάδι το πελατειακό κράτος, το έχουμε πληρώσει άπειρες φορές. Μας έχει στραγγαλίσει, μας έχει διαλύσει, μας έχει χρεοκοπήσει.
Κι όμως, μυαλό δεν βάζουμε. Με την…ευγενική χορηγία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και την δέουσα υφέρπουσα αριστερίλα που θεωρεί ότι το κράτος είναι επιχειρηματίας κι οφείλει να μαζεύει τα λεφτά από τα λεφτόδεντρα και να τα μοιράζει…
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική τάξη του τόπου, παραδοσιακά μοιράζει λεφτά -επιδόματα- για να ασκεί κοινωνική πολιτική. Όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης! Όλες! Ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικών χαρακτηρισμών. Τα κόμματα κι οι κυβερνήσεις απεμπόλησαν το κοινωνικό κράτος προκειμένου να ευδοκιμεί το πελατειακό κράτος των επιδομάτων και του δούναι και λαβείν. Επιδοματάκια και παροχές με αντάλλαγμα την ψήφο.
Διάβαζα προσφάτως μια έκθεση της Eurostat, όπου αναφέρεται ότι το 75,9% των κοινωνικών παροχών στην Ελλάδα είναι επιδόματα. Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι η Ελλάδα κι η Ιταλία (…Una faccia) ασκούν συστηματικά κοινωνική πολιτική μέσω παροχών/επιδομάτων, αντί να δημιουργούν υποδομές για να προσφέρουν υπηρεσίες κράτους πρόνοιας. Ή, ακόμη ακόμη, να χρηματοδοτούν ιδιωτικές δομές, προκειμένου αυτές να παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες.
Ξέρετε ποιο είναι το πιο τραγελαφικό; Οι κυβερνήσεις δίνουν επιδόματα κι οι αντιπολιτεύσεις πάνε σ’ αυτούς που τα λαμβάνουν και τους υπόσχονται πιο πολλά!!! Κι έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος που ομνύει στο πελατειακό κράτος.
Πάρτε παράδειγμα τους αγρότες. Η κυβέρνηση τους επιδοτεί με χαμηλή τιμή στο ρεύμα, δηλαδή 9,2 λεπτά ανά κιλοβατώρα. Ποσό που είναι χαμηλότερο από το κόστος ρεύματος της ΔΕΗ, γεγονός που σημαίνει ότι όλοι εμείς πληρώνουμε τη ζημιά. Κι όμως, οι αγρότες που πανηγύριζαν πριν δυο χρόνια όταν θεσπίστηκε το επίδομα, σήμερα θέλουν να λάβουν χαμηλότερη τιμή. Και θα τη λάβουν, γύρω στο 8,7! Μόνο που θα την πληρώσουμε όλοι οι άλλοι. Βλέπετε, οι αγρότες έχουν τον όγκο των τρακτέρ για να εκβιάζουν την κυβέρνηση και την υπόλοιπη κοινωνία. Έχουν γάλατα, ζαρζαβατικά, αυγά κι ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος και τα πετάνε στους δρόμους και μπροστά σε δημόσιες υπηρεσίες. Έχουν και ρώμη για να αναποδογυρίζουν περιπολικά και να τραμπουκίζουν, είδαμε εικόνες…
Ξέρετε ποιο είναι το περίεργο; Ότι η υπόλοιπη κοινή γνώμη παρακολουθεί σχεδόν αδιάφορη, βασισμένη είτε στο συναίσθημα είτε στον πολιτικό κι οικονομικό της αναλφαβητισμό.
Πόσο ξέρει η περιβόητη κοινή γνώμη που εν πολλοίς στηρίζει τους αγρότες, ότι εκείνοι ζουν κυρίως από τις επιδοτήσεις και ελάχιστοι προχωρούν στον εκσυγχρονισμό καλλιεργειών και μεθόδων πώλησης; Πώς μπορούν να ανταγωνιστούν έτσι; Πώς είναι δυνατόν να είναι πιο φτηνά συσκευασμένα ευρωπαϊκά προϊόντα (ενδεικτικά αναφέρω π.χ. παντζάρια στον ατμό ή λεμόνια ή βιολογικά προϊόντα κλπ) απ’ ότι τα αντίστοιχα ελληνικά; Έφτιαξαν οι αγρότες τις προϋποθέσεις για να μη τους εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι; Δική τους δουλειά είναι, δεν είναι του κράτους.
Απλά, λοιπόν, πολλοί είναι βολεμένοι με τα επιδόματα και λειτουργούν περίπου ως δημόσιοι υπάλληλοι. Κι αυτό δεν θέλουν κιόλας να αλλάξει… Αδιαφορούν δηλαδή, ακόμη κι αφού κάποιοι πιο έξυπνοι, πιο πονηροί, πιο δικτυωμένοι, δήλωναν μεγαλύτερες καλλιέργειες και μεγαλύτερα κοπάδια κι τσέπωναν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ περισσότερες επιδοτήσεις.
Ούτε αυτό θέλουν ν’ αλλάξει. Να μην ενσωματωθεί, λένε, ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Συνεπικουρούν σ’ αυτό κι ο πολύς Φάμελος με τον Ανδρουλάκη.
Μα αυτό δεν γίνεται. Όπως δεν γίνεται πια να ζει ο αγροτικός τομέας -και κανένας άλλος- με επιδοτήσεις. Κι η ουσία είναι ότι αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη κι ανταγωνιστική οργάνωση, αν δεν δημιουργηθούν αγροτικές εταιρείες από τους ίδιους με υγιή συνεταιριστική αντίληψη, αν δεν μπουν στον ανταγωνισμό που αναγκαστικά θα βελτιώσει το προϊόν τους και τη συσκευασία του, θα ζητούν κάθε χρόνο επιδοματάκια και με τον όγκο των τρακτέρ τους θα κλείνουν πάλι δρόμους και θα απαιτούν κι άλλα κι άλλα κι άλλα…
Η ουσία είναι μια. Οι αγρότες -όλοι μαζί ή ο καθένας μόνος- έχουν κάθε δικαίωμα να μη θέλουν να εκσυγχρονιστούν, αλλά να προτιμούν να συμπορεύονται εν παραλλήλω με το πελατειακό κράτος και τους κομματικούς στρατούς. Δεν μπορούν όμως να στερούν στην υπόλοιπη κοινωνία το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας.
Α, κάτι τελευταίο… Στα μπλόκα που η Ελλάδα αναστενάζει, πρωτοστατούν κομματικοί στρατοί και στελέχη της Αριστεράς… Πρόχειρα αναφέρω τον Ρίζο Μαρούδα, υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, τον Σωκράτη Αλειφτήρα, υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ενώ υπάρχουν κι ένα σωρό άλλοι… Εξ ου και τα μαξιμαλιστικά αιτήματα που προβάλλουν…
