Του Ηλία Τσέχου
Η τρίτη ποιητική συλλογή του Πασχάλη Κατσίκα, με τα δύο προηγούμενα ” Τεταρτημόρια ”, Παρατηρητής της Θράκης 2019 και ” Ρετάλια ”, Γράφημα 2020, που ακόμα, νιώθω, να αναζητά το στίγμα του, τον ελεύθερο δρόμο, τα αλώνια του αίματός και τους άγγελους λόγους του.
Ο Ποιητής δεν αγνοεί διόλου το προδιαγεγραμμένο τέλος μίας αρχής, που αυτό δυσκολεύει περισσότερο το νου παρά την καρδιά -αυτή- έστω κι αν συνοδεύεται από μάρτυρα χρόνο κι ανώφελα ωφέλιμο Εγώ κι ορίζεται με ηλικίες χώματος, διαρκούς φωτεινότητας κι απέραντης αναζήτησης παρήγορης συντροφικότητας, συνεχίζει.
Η Εύα, σαν πειραγμένη ύπαρξη, θα ακολουθεί τα λάθη του ανδρός και και θα απολιθώνεται στον μάστορα γλύπτη, στον κηφήνα, στη βίαιη διαιώνιση ειδών, αναγιγνώσκοντας την ποίηση σαν κλαμένο μωρό, καθώς η ζωή δεν θα μας λαμβάνει υπ΄ όψει, ενώ οι κρατούντες ινία του κόσμου είναι κατώτεροι ίππων και όνων, πρώτη ανάγκη ο εξευτελισμός τους, γιατί ” Το Κοιμώμενο Τσίρκο ” εύκολα νανουρίζει και ποτέ δεν ξυπνά τον πελάτη!
Οι καρποί, σαν φάλαγγες γεύσεις, τρυφερά σαπίζουν το στόμα, οι ρωγμές δεν έχουν ψυχές και η ”γαμημένη συνήθεια” δεν λέει να γιορτάσει την αιώνια ημερότητα, ρυπαίνοντας το άδειο κενό των ιών, το πιο κατάμαυρο πλάσμα, αμάρτημα, τη συναλλαγή! Τα 39 ποιήματα της συλλογής ασφυκτιούν σαν σημερινοί κόσμοι και κρίμα, δεν ρημάζουν τον πόλεμο και όλο τον καλούν… Ενδεικτικά δυο ποιήματα από τη συλλογή.
Αυτοαπομόνωση
Ρωγμές παντού
Πρόχειρα μπαλώματα
Εξουθενωτικά μερεμέτια
Μυστρί η κατάσταση
Φουλτάκες στην ψυχή
Σώμα αποδυναμωμένο
Στρόβιλοι λόγια
Ροζιασμένο μυαλό
Χωρίς εδώ
Άγαμοι θύται!
***
Κοιμώμενο Τσίρκο
Ένα μπουλούκι ο κόσμος
απέραντο
τσίρκο ο πλανήτης
δίχως χορογραφία
από τη γέννηση στον θάνατο
Εναλλαγές
έγχρωμων κι ασπρόμαυρων εικόνων
στα ίδια γκρίζα σκηνικά
σ’ ένα κουστούμι όλοι
Οι θηριοδαμαστές
από τα μπαλκόνια παρακολουθούν
στα ΜΜΕ
μάς κατευθύνουν
οι ίδιοι καλεσμένοι
ανάλγητοι στον πόνο
Άνδρες-λύκοι
υπνοβάτες-κλόουν
σε οίστρο ζευγαρώματος
αποχαυνωμένοι
Γυναίκες- μέδουσες, αρθρόποδα
μόνο γυναίκες- γυναίκες
δεν θα δεις
στο τσίρκο μας
Αναπαραγόμαστε
ώσπου η έλλειψη τροφής
να μας αφανίσει
Όσες ευκαιρίες κι αν δώσεις
σ’ αναδυόμενα πρωτόζωα
σε μαραθώνιο εξέλιξης θα επιδοθούν
επιβεβαιώνοντας τον Δαρβίνο
