Η Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης και οι εκδόσεις Ἀνάλεκτο έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του βιβλίου του δικηγόρου και συγγραφέα Μιχάλη Τοπαλίδη, με τίτλο “Αλάτι Χοντρό” την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2025, ώρα 7.00 μ.μ., στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Φ.Α.Α.Θ.(Αγίας Σοφίας 38, 5ος όροφος)
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Παναγιώτης Γιαννόπουλος (καθ. Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ. – Αντιπρόεδρος Δ.Σ.Θ.),
Αντώνης Μπιλίσης (δικηγόρος),
Λέων Α. Ναρ (δρ Νεοελληνικής Φιλολογίας Α.Π.Θ. – συγγραφέας)
Την παρουσίαση θα πλαισιώσουν μουσικά:
Πάνος Κοσμίδης (πιάνο), Θοδωρής Τοπαλίδης (κιθάρα), Αλεξάνδρα Τοπαλίδου (τραγούδι)
Προλογίζει ο εκδότης Άκις Θωμαΐδης.
Ο Μιχάλης Τοπαλίδης γεννήθηκε στη Δράμα. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως δικηγόρος-νομικός σύμβουλος επιχειρήσεων. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στον τοπικό Τύπο. Το 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Το Καδέρνο», (εκδ. Πνοή). Το «Αλάτι Χοντρό» είναι το δεύτερο.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Το ζεϊμπέκικο, Σταυράκη, είναι το πέταγμα του αητού. Αλλά κι η περίληψη της ζωής. Τα πάνω, τα κάτω, οι στροφές, μια απ’ τη μια, μια απ’ την άλλη. Να λυγίζεις, να γονατίζεις, να κοιτάς χάμω. Και μετά να σηκώνεσαι, ν’ απλώνεις το βλέμμα και τα χέρια στον ουρανό… Το πιο αληθινό ζεϊμπέκικο, Σταυράκη, είναι αυτό που χορεύεις μόνος σου. Για σένα, για κανέναν άλλον. Μια φορά και σου φτάνει για όλη σου τη ζήση. Κι όταν τελειώσει ο χορός, πρέπει να σε βρει ψηλά, όχι στο πάτωμα…»
Μερικές ψυχές ορθώνουν τείχη για να επιβιώσουν. Ο Σταύρος Περιπολής έκτισε τα δικά του, μικρό παιδί ακόμα, απ’ τη μέρα που «έφυγε» η μητέρα του. Έμαθε να ζει χωρίς ν’ αγκαλιάζει, να φιλά, ν’ αγγίζει τρυφερά. Σύζυγος, πατέρας κι εργαζόμενος, που έμενε ασφαλής πίσω απ’ τα τείχη του. Ευθεία γραμμή η ζωή του, χωρίς εξάρσεις και καταβυθίσεις. Μια τυχαία συνάντηση ανοίγει τις πρώτες ρωγμές. Ο έρωτας γκρεμίζει τα τείχη κι αφήνει να ξεχυθούν ορμητικά όσα πίστευε ότι είχε ασφαλίσει πίσω τους. Παραδοχές και βεβαιότητες καταρρέουν κι άλλες παίρνουν τη θέση τους. Πληγές κλείνουν κι ανοίγουν. Η λύτρωση, άλλοτε εκεί που δεν την περιμένει κι άλλοτε δεν έρχεται ποτέ, μέχρι το τέλος. Ο έρωτας που δεν έζησε, αλάτι χοντρό σ’ ανοιχτή πληγή. Κι η ζωή, ένα μοναχικό ζεϊμπέκικο…
