Είναι σαφές, ότι ο Δένδιας, στην προσπάθειά του να ανελκυστεί και να δείξει ότι είναι ο …αντικαταστάτης του Μητσοτάκη που πολεμάει το λόμπι του πετρελαίου, πέραν του ότι έχει προσεταιριστεί αντιπαραγωγικά κοινωνικά στοιχεία -ακόμη και λούμπεν- ανακοίνωσε αλλαγές στον στρατό. Χωρίς να έχει προσεγγίσει παιδιά που καλούνται ή θα κληθούν να πάνε στρατιώτες, ετοιμάζει σχέδιο συμφώνως με το οποίο τα αγόρια θα πηγαίνουν στρατιώτες, μόλις τελειώνουν το Λύκειο, με κίνητρο την 9μηνη θητεία. Μα αυτή ήδη υπάρχει για όσους υπηρετούν στην παραμεθόριο… Άρα, τι το νέο;
Επιπλέον, οι αλλαγές Δένδια καλύπτουν κι άλλα πεδία (μισθολόγιο, εκπαίδευση, τεχνολογία — αντι-drone, εθελοντική στράτευση γυναικών κ.λπ.).
Ομολογώ ότι έχω απορίες.
Α. Πώς είναι δυνατόν ο Δένδιας να ετοιμάζει αλλαγές στο στράτευμα και να λέει ότι καταθέτει χάρτη μετάβασης στη νέα εποχή, όταν οι Στρατηγοί, Αντιστράτηγοι κι Υποστράτηγοι, είναι περισσότεροι από τους Δεκανείς και Λοχίες; Όταν οι ΗΠΑ κι άλλε χώρες με ισχυρό στράτευμα, διαθέτουν Στρατηγούς όσους τα δάκτυλα ενός χεριού;
Β. Πώς είναι δυνατόν όλοι οι αξιωματικοί του Στρατού, να αξιολογούνται με άριστα; Για τους αδαείς να πούμε, ότι αυτό συμβαίνει με το 97% των αξιωματικών!
Γ. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει Στρατός στην Αθήνα και σε πόλεις της Πελοποννήσου ή της Θεσσαλίας, όταν στις ημέρες μας είναι αποδεκτό να υπάρχει ΜΟΝΟ στην παραμεθόριο;
Δ. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άδεια κι αναξιοποίητα στρατόπεδα σε όλη την Ελλάδα, όταν αυτά θα μπορούσαν να πωληθούν, να δοθούν στις τοπικές κοινωνίες ως εστίες αναψυχής ή και να δοθούν αντιπαροχή για να βελτιωθεί ή λυθεί το στεγαστικό πρόβλημα;
Ε. Πώς είναι δυνατόν στις ημέρες μας ο Στρατός να μην είναι συνδεδεμένος με τα Πανεπιστήμια κι ειδικά με τις Σχολές πληροφορικής; Από αυτή τη σύνδεση θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί ένα σωρό ψηφιακούς νομάδες (εν δυνάμει πολεμιστές), εν ανάγκη και με απαλλαγή θητείας! Δεν ξέρει ο Δένδιας, ότι οι πόλεμοι δεν γίνονται πια με όπλα με γυαλισμένες κάνες και ξιφολόγχες, αλλά με άλλα ηλεκτρονικά μέσα; Γνωρίζει ότι θα μπορούσε να υπάρχει πρόγραμμα κοινής εκπαίδευσης, πιστωτικές μονάδες, internships για ειδικότητες IT/κυβερνοάμυνας, συνεργασία με σχολές πληροφορικής;
ΣΤ. Αμ το άλλο; Έχει βρει ο Δένδιας πολλά παιδιά που δεν θεωρούν την στρατιωτική θητεία χαμένο χρόνο; Όχι μόνο σήμερα (σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή) αλλά διαχρονικά; Έχει καταλάβει ότι όλο και περισσότερα αγόρια θεωρούν τιμή τους να μην υπηρετήσουν και να βγουν ακόμη και «Ι5». με τρελόχαρτο; Τι έκανε ή τι κάνει, για να το αλλάξει αυτό; Ή νομίζει ότι αυτό αλλάζει με παράτες κι εντυπωσιασμούς; Έχει βγει να μιλήσει με νέους;
Ναι, είναι αναγκαίες οι αλλαγές στο στράτευμα. Άλλωστε ο Στρατός αποτελεί το πιο βαθύ δημόσιο. Σκληροπυρηνικό δημόσιο.
Πάντως, ο παρά κάτι εβδομηντάχρονος υπουργός Άμυνας, ας κάνει καλού κακού και μια έρευνα για να διαπιστώσει ποιοι και πόσοι θα τρέξουν να …χύσουν το αίμα τους… Μπορεί πολλοί να ξεσπαθώνουν απέναντι στον Τούρκο και να φωνάζουν να πάμε να πάρουμε την… Πόλη, αλλά στην κρίσιμη στιγμή θα κρυφτούν ή θα ρωτάνε τη μαμά τους… Κι εκείνη θα τους συμβουλεύει… «ζακέτα να πάρεις»…
Επί της ουσίας λοιπόν. Όντως κάθε μεταρρύθμιση που δεν κρύβει τα «θολά σημεία» και δεν συνοδεύεται από σχέδιο που να καλύπτει τα πράγματα εις βάθος, δεν μπορεί να πείσει. Πολύ περισσότερο όταν υποκρύπτει και προσωπικά κίνητρα. Αν η Πολιτεία θέλει πραγματικά έναν «νέο στρατό», ας ξεκινήσει πρώτα από την τιμή της αλήθειας: Λιγότερα στελέχη κορυφής, αντικειμενική αξιολόγηση, αξιοποίηση πόρων, σύνδεση με τα πανεπιστήμια και σεβασμός στον νέο. Ο Στρατός δεν αλλάζει με διατάγματα — αλλά με ουσιαστικό σχέδιο, γνώση, κόπο κι αλήθεια. Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνει όποιος κυβερνά, τότε ας μην παίζει με τις ζωές εκείνων που θα κληθούν να το υπηρετήσουν.
Επιπλέον, πρέπει να τονίσουμε, ότι ο αληθινός πατριωτισμός δεν «ξυπνά» και κορυφώνεται με φωτογραφίες και παρουσίες στα ΜΜΕ ή επικοινωνιακές παράτες. Ο πατριωτισμός «τρέφεται» και γιγαντώνεται όταν η Πολιτεία ενδιαφέρεται ουσιαστικά. Όταν δίνει νόημα στη θητεία, δικαιώνει τον κόπο, σέβεται το σώμα και το μυαλό των κληρωτών. Κι όταν οι αποφάσεις δεν είναι κορδέλες για κόψιμο, αλλά γέφυρες προς το μέλλον…
