Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μητσοτάκης σηματοδοτούσε το προεκλογικό σκηνικό, ενώ εξακολουθεί και πράττει το ίδιο και στο μετεκλογικό. Σαράντα ημέρες μετά τις εκλογές, αυτό εμπεδώνεται όλο και περισσότερο στους πάντες.
Πολύ περισσότερο αφού ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση πλήρους αποσύνθεσης και συνεχών εσωτερικών έριδων, ενώ κατά πολλούς αντιμετωπίζει ακόμη κι υπαρξιακή κρίση.
Από την άλλη πλευρά το ΠαΣοΚ μπορεί να ενισχύθηκε ελαφρώς, αλλά εξακολουθεί να μη πείθει ο πρόεδρός του και δεν έχει κανέναν βηματισμό. Πιο πολύ μοιάζει μ’ ένα αστικό… ΚΚΕ, χωρίς προσωπικότητες, αρχή, μέση και τέλος. Το δε κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, καθαρά προσωκεντρικό, διαψεύδει προς ώρας εκείνους που προέβλεπαν πολιτικές εξαλλοσύνες και γραφικότητες.
Αν κάτι θα πρέπει να περιμένουμε, είναι οι συμπεριφορές των τριών μορφωμάτων που βρίσκονται Δεξιά της ΝΔ , που ήδη έχουν ξεκινήσει έναν συνεχή παρασκηνιακό «πόλεμο» αναφορικά με το ποιος είναι ο καλύτερος εκφραστής της Ακροδεξιάς και της γραφικής Δεξιάς.
Η πραγματικότητα λοιπόν καταγράφει ότι ο Μητσοτάκης κι η κυβέρνησή του, έχουν αντίπαλο την καθημερινότητα, το βαθύ κράτος της στασιμότητας με τις παθογένειές του, αλλά και την πολιτική ανευθυνότητα ορισμένων στελεχών, όρα Μηταράκης.
Εκεί λοιπόν, χρειάζονται εδώ και ώρα παρεμβάσεις. Αλλαγές, μεταρρυθμίσεις. Η ιστορία με τις 8 υπογραφές που απαιτούνται για να ελεγχθούν οι ομπρέλες και ξαπλώστρες στις παραλίες, είναι χαρακτηριστική του κράτους-τέρατος που πρέπει να αλλάξει. Ούτε μπορεί να είναι ανεκτά φαινόμενα σαν εκείνα της φωτιάς στη Ρόδο και της αδυναμίας του κράτους να την αντιμετωπίσει, ούτε πολύ περισσότερο όσα έγιναν στην Αγχίαλο. Τι στα κομμάτια έχουμε δεκάδες στρατηγούς, ναυάρχους, πτεράρχους και δεν μπορούμε να κάνουμε μια αποψίλωση ή να εφαρμόζουμε τους κανόνες ασφαλείας του ΝΑΤΟ;
Τώρα λοιπόν, βαθιά το νυστέρι στο Κράτος και στις μεταρρυθμίσεις. Τώρα! Χωρίς καμιά καθυστέρηση και σκοπιμότητα για προστασία των συντεχνιών. Μεταρρυθμίσεις παντού. Από το ΕΣΥ, μέχρι την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, τη φοροδιαφυγή, το ξεκαθάρισμα αρμοδιοτήτων ανάμεσα σε υπηρεσίες, στην αντιμετώπιση πυρκαγιών και τελικά των πάντων. Η κοινωνία είναι κοντά στην κυβέρνηση γιατί εκείνη υφίσταται την κρατική ανικανότητα κι αδράνεια.
Κάτι ακόμη: Δεν πρέπει να αφήσουμε εκτός συζήτησης τις αστοχίες σε χειρισμούς και την αλαζονεία κάποιων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, που επικάλυψαν κυβερνητικές πρωτοβουλίες με εξαιρετική σημασία. Έτσι, ενώ η κυβέρνηση κατάφερε κι ήρε τα εμπόδια του προηγούμενου νόμου για τη δυνατότητα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, ενώ κατάφερε και έβγαλε την ΕΥΔΑΠ από το Υπερταμείο και την επέστρεψε στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ αύξησε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων μετά 14 χρόνια, τη δημοσιότητα …έκλεψαν οι πολιτικές ανοησίες και η κοπάνα του Μηταράκη για διακοπές και το ζεϊμπέκικο του Πατούλη.
Ευτυχώς, όλα αυτά τα κατανοεί ο Μητσοτάκης. Ας πάμε παρακάτω λοιπόν… Κι όποιος δεν μπορεί ας πάει διακοπές όπως ο Μηταράκης…
