Διακοπές, χαλαρές στιγμές, βουτιές sτη θάλασσα, καταδύσεις στις σελίδες βιβλίων και πρωτίστως η παρακολούθηση των λατρεμένων ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ελάτε να το κάνουμε παρέα και στο όγδοο μας «αφήγημα»:
Ταινία: Κάτι κουρασμένα παλικάρια, σενάριο Κώστα Πρετεντέρη και Ασημάκη Γιαλαμά, σκηνοθεσία Ντίνος Δημόπουλος, με Κωνσταντάρα, Αρβανιτη, Παπαγιαννόπουλο, Βαλσάμη, Ζαρόκωστα, 1967.
Σκηνή 1η
Η σκηνή με τη θρυλική συμβουλή του Παπαγιαννόπουλου προς τον Κωνσταντάρα που έχει σαγηνευθεί από τα κλαή μια νεαρής (Βαλσάμη), έχει μείνει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. «Χούφτωσ’ τη, χούφτωσ’ τη!
Σκηνή 2η
Παπαγιαννόπουλος: Επιτρέπονται αυτά στην ηλικία σου;
Κωνσταντάρας: Καλά, πώς μετράς την ηλικία μου;
Παπαγιαννόπουλος: Όπως μετράω και τη δική μυ. Στα πενήντα δεν είμαστε κι οι δυο;
Κωνσταντάρας: Εσύ τη δική σου μέτρα όπως θέλεις. Εγώ τη δική μου δεν την μετράω με τα χρόνια. Τη μετράω με τη διάθεση.
Παπαγιαννόπουλος: Δηλαδή πού την τοποθετείς; Στα 25;
Κωνσταντάρας: Και βγάλε…
Παπαγιαννόπουλος: Α, δηλαδή τινέιτζερ. Κι έχεις και την πίεσή σου στο 18!
Κωνσταντάρας: Τινέιτζερ κι αυτή….
Σκηνή 3η:
Εξαρχάκος: Βρήκα την πόρτα ανοιχτή και μπήκα.
Κωνσταντάρας: Την αφήνουμε ανοιχτή για να μπαίνουν ρεύματα.
Εξαρχάκος (ρωτώντας για την παρουσία της Αρβανίτη): Η κυρία; Του περιβάλλοντός είναι;
Κωνσταντάρας: Η δεσποινίς είναι η γραμματέας μου.
Εξαρχάκος: Αυτός είσαι, αυτός ήσουν, αυτός θα είσαι. Συλλογή από κούκλες.
Κωνσταντάρας: Με τη δεσποινίδα συνεργαζόμαστε 15 χρόνια.
Αρβανίτη: Είμαι από τα πρώτα κομμάτια της συλλογής.
Εξαρχάκος: Και τι κομμάτι!… Κόμματος!
Ταινία: Τα κίτρινα γάντια, Σενάριο Αλέκος Σακελλάριος- Χρήστος Γιανννακόπουλος, Σκηνοθεσία Αλέκος Σακελλάριος, με Σταυρίδη, Κοντού, Γκιωνάκη, Φωτόπουλο, Βούρτση, Λινάρδου, Παντελή Ζερβό, 1960.
Σκηνή 1η
Η αφόρητη ζήλια που οδηγεί στα άκρα τον μονίμως …υποψιασμένο και… ανταριασμένο Σταυρίδη κι οι σπαρταριστές εξελίξεις κι ατάκες, έγραψαν ιστορία. Πολλές φορές μέσα από σουρεαλιστικό χιούμορ.
Όλα συμβαίνουν στο εσωτερικό ενός καφενείου στους Αγίους Θεόδωρους, όπου ο Σταυρίδης αναγκάζεται να κάνει στάση έπειτα από βλάβη στο αμάξι του. Εκεί τον υποδέχεται ο τοπικός «αλλοπαρμένος» Μπρίλης (Γιάννης Γκιωνάκης), ο οποίος του προσφέρει μια… σπέσιαλ εξυπηρέτηση. Ο ένας ακλόνητα νωχελικός, ο άλλος υπέρμετρα αγχώδης κι οι δύο ηθοποιοί σε ένα ρεσιτάλ κωμικών ερμηνειών διάσπαρτο με ατάκες, εκ των οποίων φυσικά παραμένει διαχρονική η στιχομυθία:
Σταυρίδης: Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε…
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Ναι!
Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Σταυρίδης: Όχι από μούσμουλα».
Σκηνή 2η:
Σταυρίδης μονολογών: Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη. Τώρα θα μου πεις γιατί ν’ αγαπάει και τον κλέφτη και να μην αγαπάει μόνο τον νοικοκύρη. Θεός είναι αυτός. Μπορείς να του πεις και τίποτα; Σου λέει… όχι μόνο τους νοικοκυραίους, εγώ θ’ αγαπάω και τους κλεφταράδες. Ε… αγάπα τους!
Συνεχίζεται…
