Διακοπές, χαλαρές στιγμές, βουτιές sτη θάλασσα, καταδύσεις στις σελίδες βιβλίων και πρωτίστως η παρακολούθηση των λατρεμένων ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ελάτε να το κάνουμε παρέα:
Σήμερα, «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη», ταινία του 1968, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου. Με Αλέκο Αλεξανδράκη, Μάρω Κοντού, Κατερίνα Γιουλάκη, Γιάννη Βογιατζή, Ηλέκτρα Καλαμίδου, Καίτη Παπανίκα, Δημήτρη Νικολαΐδη και Αθηνόδωρο Προύσαλη. Η μουσική της ταινίας ήταν του Νίκου Μαμαγκάκη, ενώ η Πόπη Αστεριάδη ερμήνευσε το υπέροχο «σκληρό μου αγόρι»!
Η σκηνή που περιγράφεται παρακάτω, διήρκησε 4 λεπτά και χαρακτηρίστηκε … «πολυβολείο ατάκας». Ιδού, με Αθηνόδωρο Προύσαλη και Κατερίνα Γιουλάκη πρωταγωνιστές:
-Μέρα! Ο κύριος Πολυκράτης Σπανός;
-Ορίστε, τι θέλετε; Είμαι η γυναίκα του.
-Δεν βλέπω το πρόσωπο!
-Ναι, αλλά ποιόν θέλετε;
-Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος…
-Βουτυράτος;
-Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ…
-Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ; Excuse me, μήπως είσαστε από την Αφρική;
– Όχι, από τη Νέα Σμύρνη! Κατάστημα «Το παλουκάκι».
-Δεν το ξέρω.
-Καθ΄ όσον δε συχνάζουν φιόγκοι… Μανδάμ! [Της δίνει ένα χαρτί]
-Τι ΄ν΄ αυτό;
-Η λυπημένη θλίψη…
-Λογαριασμός;
-Πω πω, μανδάμ, δουλεύεις με διπλό καρμπυρατέρ!
-Δεκαοχτώ χιλιάδες δραχμές λογαριασμός; Καλά, ποιός υπογράφει;
-Διάβασε το υστερόγραφον.
-Αντώνιος… Ο Αντώνης;
-Ουδέν αληθέστερον τούτου…
– Ήρθε στο μαγαζί σας και αγόρασε δεκαοχτώ χιλιάδων δραχμών πράγματα;
-Δεν αγόρασε. Ρήμαξε. Το κατάστημα πουλάει πενιές…
-Πενιές; Τι είν΄ αυτό;
-Αναστενάρικες…
-Ε, δηλαδή τι έχετε; Κέντρο με μπουζούκια;
-Είδες τι δυνατή που είναι στο σταυρόλεξο;
-Κι ήρθε ο Αντώνης κι έκανε δεκαοχτώ χιλιάδων λογαριασμό;
-Με την αψηλή…
-Καλά, τι ήπιανε;
-Δεν ήπιανε…
-Ε, τότε;
-Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις… Μπαίνουνε τρεις. Το πρόσωπο που υπόγραψε, η τσιριμπίμ τσιριμπόμ κι ένας άλλος…
-Κοντός;
-Στην αρχή δεν ήτανε. Ύστερα τον κοντύνανε…
-Λοιπόν;
-Εσύ μη λες τίποτα. Μυρίζεις απήγανο… Λοιπόν, στην αρχή καλά τα παγαίνανε. Και δεν ξέρω πως, σηκώνεται η αψηλή και βαράει μια στράκα σ΄ έναν στη διπλανή παρέα.
-Η Μπιάνκα;
-Και ποιόν διάλεξε να βαρέσει; Το Λεωνίδα το Μολυβάτο. Άκου δηλαδή εκλογή!
-Και δηλαδή αρπαχτήκανε;
-Ε, δηλαδή, τι θα κάνανε; Θα κανελώνανε το ρυζόγαλο;
-Α, μα αυτό είναι βάρβαρο! (παρέμβαση Γιώργου Γαβριηλίδη, ως πρέσβης)
-Εσύ πάψε, θα σου ρίξω φλιτ!
-Παρακάτω, παρακάτω.
-Δεν έχει παρακάτω. Έγινε το μαγαζί σαν δρόμος που του περνάνε καλώδια!
-Γι΄ αυτό είναι με τσιρότο ο Αντώνης μου. Και είπε πως χτύπησε στην πόρτα!
-Απάνω σε μπουνιές χτύπησε!
-Καλά. Δεν ήρθε η αστυνομία;
– Όχι. Καθαρίσανε μόνοι τους.
-Καθαρίσανε;
-Ο ένας δηλαδή, ο λέλεκας, πρόλαβε και τουμπάνιασε με την πρώτη. Ο υπογράφων όμως και η κυρά…
-Η τσιριμπίμ τσιριμπόμ.
-Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω άριστα! Έδωσε κάτι άγριες που τους έκανε αλόγατα. Πέντε, και σκονιάσανε!
-Σκονιάσανε; Δηλαδή γίνανε σκόνη.
-Εσύ θα πας μπροστά! Είχανε και κάτι βερεσέδια αστυνομικής υφής, φάγανε και από την αψηλή και κάνανε τον ψόφιο.
-Και μείνανε οι δικοί μας;
-Στους τελικούς ναι. Και το χαρτί.
-Ούρα! Ούρα!
-Να πας να κάνεις ανάλυση!
-Δηλαδή τους κανόνισε μια χαρά η Ιταλίδα!
-Μπαρδόν, δεν το πιασα αυτό.
– Η Ιταλίδα, η τσιριμπίμ τσιριμπόμ.
– Ε όχι και Ιταλίδα! Αφού τα μιλάει και μόρτικα. Ξέρεις πώς με είπε; Γιαλαντζή ντερβίση!
-Είσαι βέβαιος;
-Ε, καλά τώρα. Στο πεζοδρόμιο μεγαλώσαμε. Δεν είμαστε τέτοιοι.
-Σσσσ, παρακαλώ κύριε! Είμαι ένας gentleman! (Γαβριηλίδης)
-Ναι, το γράφει και στον τελεφωνικό κατάλογο.
-Καλά, είσαι βέβαιος ότι δεν είναι Ιταλίδα;
-Ε, καλά, ψέματα λέμε; Με το που μπουκάρησε μου λέει: «Γουστάρω τραπέζι κεντρικό». Κι έπειτα λέει: «Τσάκω ένα μπουκάλι ουίσκι!». «Τι μάρκα;» Της κάνω. «Το Γιάννη που πορπατάει!» μου λεει.
-Johnie Walker!
-Εγώ δεν ήρθα εδώ για φροντιστήριο! Ήρθα να πλερωθώ!
-Λοιπόν;
-Λοιπόν, «Δεν έχεις κανένα αλμυρό ρε μισόμαγκα;» μου κάνει. Ωραίες κουβέντες!
-Μαμά ζαλίζομαι. Θα πέσω!
-Που ΄σαι; Δε με ξοφλάς και να πέσεις;
-Θα σε ξοφλήσω. Στείλε το πρωϊ γιατί τώρα δεν έχω μετρητά.
-Παίρνουμε και επιταγάς.
-Το πρωϊ.
-Στο εντάξει. Καθ’ όσον σε γραδάρισα για πολύ τσιριμπίμ τσιριμπόμ. Και με το μπαρδόν, αλλά η εργασία διέρχεται κρίση. Γεια χαρά νταν…
