Αυτή η χώρα, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, λίγες φορές πορεύθηκε στην ιστορία της χωρίς την επήρεια ή και διακυβέρνηση του λαϊκισμού. Από τον Κωλέττη και τον Μακρυγιάννη στα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης, μέχρι τον Δηληγιάννη και τους επιγόνους του Ελευθερίου Βενιζέλου. Κι από τον Γεώργιο Παπανδρέου, ως τους δικούς του επιγόνους (υιό κι εγγονό), τον Κώστα Καραμανλή, τον Σαμαρά και τον Τσίπρα!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο λαϊκισμός οδήγησε τους Έλληνες πολίτες (σε συνδυασμό με τo έλλειμμα πολιτικής καλλιέργειας) σ’ έναν αιματηρό εμφύλιο και σε μια δικτατορία. Κι αργότερα στην καλλιέργεια λεφτόδεντρων, αλλά και στην επιλογή της καταστροφής τους, με ποσοστό 62%, στο περίφημο δημοψήφισμα του Τσίπρα.
Ο ζων και βασιλεύων λαϊκισμός, αυτή τη φορά με αντισυστημική φορεσιά, εργαλειοποιεί την τραγωδία των Τεμπών κι επανέρχεται στο πολιτικό σκηνικό για να εκτροχιάσει την ομαλή πορεία της χώρας προς το μέλλον της. Σύσσωμη η αντιπολίτευση μιλά ΜΟΝΟ για …. έγκλημα στα Τέμπη, για …συγκάλυψη από την κυβέρνηση και διάφορα παρόμοια. Σύσσωμη η αντιπολίτευση αλλά και ξεχωριστά κάθε κόμμα, πολιτεύονται σχεδόν παραληρηματικά ΜΟΝΟ στη βάση του δυστυχήματος.
Κι η ερώτηση είναι μια: Σκέφτεται κάποιος σοβαρός άνθρωπος τον πωλητή των επιστολών του Χριστού …πρωθυπουργό; Σκέφτεται κάποιος τον Ανδρουλάκη πρωθυπουργό; Τον Φάμελλο, την Κωνσταντοπούλου, την πρώην υμνωδό του Μητσοτάκη, Λατινοπούλου; Όλοι αυτοί απευθύνονται σε αρεσκόμενους σε θεωρίες συνωμοσίας, σε ρατσιστές, σε αντισυστημικούς, σε αντιευρωπαϊστές, σε πουτινικούς, σε ακροδεξιούς και ακροαριστερούς.
Ε, λοιπόν, αυτός ο εσμός του λαϊκισμού, χρησιμοποιεί τα Τέμπη για ίδιο όφελος. Χρησιμοποιούν τους πολίτες που έσπευσαν να τιμήσουν τα θύματα του δυστυχήματος (αλλά δεν έκαναν το ίδιο πέρυσι) ως εν δυνάμει ψηφοφόρους τους κι ως αντιπάλους του Μητσοτάκη. Παίζουν αναίσχυντα με το θυμικό του κόσμου, τις ευαισθησίες του. Δίνουν ρέστα στο διαδίκτυο. Κάποιοι και με δημοσιογράφους που… μαλώνουν συναδέλφους τους που βλέπουν αλλιώς τα πράγματα κι ετοιμάζονται να καταλάβουν βουλευτικό στασίδι σε αντισυστημικά κόμματα…
Μα δεν λένε, πώς θα κυβερνήσουν. Τι θα κάνουν;
Το βέβαιο είναι ότι ο ανακριτής κι η Δικαιοσύνη συνολικά (αυτή που ο Ανδρουλάκης δεν εμπιστεύεται, όπως ανέφερε στην πολιτικά χυδαία δήλωσή του), είναι οι ΜΟΝΟΙ που μπορούν να κατανείμουν ευθύνες. Από τον σταθμάρχη που έβαλε το δυο τρένα σε μια γραμμή, μέχρι όπου δει.
Το επίσης βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια σημαντική κρίση εμπιστοσύνης! Αυτή που σιγά σιγά μετατρέπεται σε πολιτική κρίση, που δεν θα έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή κυβέρνησης όταν γίνουν εκλογές, αλλά την απόλυτη παλινόρθωση του ακραίου λόγου, του αντισυστημισμού, της συνωμοσιολογίας και του άκρατου λαϊκισμού. Το αντέχουμε;
Όμως, υπάρχει κι άλλη μια βεβαιότητα. Μπορεί ο λαϊκισμός να αλωνίζει παντοιοτρόπως, μα πολύς κόσμος καταλογίζει στον Μητσοτάκη ότι «πάγωσε» τις μεταρρυθμίσεις κι αλλαγές που έπρεπε ήδη να έχουν προχωρήσει. Αλλαγές στη Δικαιοσύνη, στην Υγεία, στο βαθύ κράτος, στην Παιδεία, στις κρατικές ΔΕΚΟ, όπως ο ΟΣΕ. Για αυτά ελέγχεται ο πρωθυπουργός. Για όσα δεν προχωρούν κι όχι για όσα προχωρούν. Κι ας έχει απέναντί του το μισό κόμμα του και τους πρώην πρωθυπουργούς από την παράταξή του να του τραβούν το χαλί και να λαϊκίζουν ασυστόλως.
Ξέρετε κάτι; Ο μόνος δρόμος αντιμετώπισης του λαϊκισμού του «τίποτα» και της εκστρατείας εκτόξευσης μίσους, είναι να τρέξει ο Μητσοτάκης. Να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του όσους εντός κι εκτός Ελλάδας έχουν στόχο τη δική του πτώση και να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Κι ας μην εκλεγεί…
Θα έχει βάλει όμως, τα θεμέλια μιας νέας χώρας. Που δεν θα τολμήσει να πειράξει ο λαϊκισμός…
Κάτι ακόμη: Συνεχίζεται η δίκη σε δεύτερο βαθμό για τους 104 νεκρούς στο Μάτι, μα τα media της διαπλοκής περί άλλων τυρβάζουν…
