Ο φόβος είναι από τα πρώτα συναισθήματα που μαθαίνουμε. Ένα συναίσθημα αρχέγονο, ενστικτώδες, που μας συνοδεύει από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση. Όμως, ο τρόπος που στεκόμαστε απέναντί του, αυτός είναι που καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας.

Ως ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής, συναντώ συχνά ανθρώπους που δεν εγκλωβίζονται τόσο από αυτό που φοβούνται, όσο από την οπτική μέσα από την οποία το κοιτάζουν. Το ίδιο γεγονός, η ίδια δυσκολία, το ίδιο άγνωστο μπορεί να διαβαστεί με δύο εντελώς διαφορετικούς τρόπους: ως απειλή ή ως προοπτική. Αυτό το μικρό σημείο στροφής, αυτή η εσωτερική μετατόπιση, είναι συχνά ο δρόμος που μας οδηγεί από τη συρρίκνωση στην εξέλιξη.

Τι είναι ο φόβος και γιατί μας καθηλώνει;

Ο φόβος, από ψυχολογική και νευροβιολογική σκοπιά, είναι μια αντίδραση προστασίας. Το νευρικό σύστημα εντοπίζει κίνδυνο, πραγματικό ή φανταστικό, και ενεργοποιεί ταχύτατα άμυνες. Δεν είναι αδυναμία· είναι ο τρόπος που επιβιώσαμε ως είδος.

Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν ο φόβος γίνεται ο βασικός φακός μέσα από τον οποίο διαβάζουμε τη ζωή. Όταν οι καθημερινές δυσκολίες αποκτούν δυσανάλογες διαστάσεις. Όταν ο νους μας χτίζει σενάρια χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν η φαντασία μας γίνεται πιο δυνατή από την πραγματικότητα.

Στην ψυχοθεραπεία, βλέπουμε συχνά ότι ο φόβος δεν μας παραλύει επειδή είναι μεγάλος, αλλά επειδή είναι αδιαμόρφωτος. Δεν τον έχουμε επεξεργαστεί. Δεν του έχουμε δώσει νόημα. Δεν τον έχουμε δει με καθαρότητα.

Ο φόβος δεν είναι ο εχθρός. Η άγνοια γύρω από αυτόν είναι.

Η εσωτερική μετατόπιση: Από το “τι φοβάμαι” στο “πώς στέκομαι απέναντί του”

Η αλλαγή ξεκινά με μια απλή, αλλά βαθιά ερώτηση:
Τι σημαίνει για μένα αυτό που φοβάμαι;

Εκεί αρχίζει η λύση.

1. Ονόμασε τον φόβο σου με ακρίβεια

Όσο πιο αόριστο είναι κάτι, τόσο περισσότερο φουσκώνει. Όταν όμως το ονοματίζουμε, όταν το συγκεκριμενοποιούμε, τότε χάνει μέρος της δύναμής του. Η αλήθεια, ειπωμένη καθαρά, έχει πάντα αποτοξινωτική δράση.

2. Ρύθμισε το σώμα σου για να αλλάξει η ματιά σου

Το νευρικό σύστημα λειτουργεί σαν φίλτρο. Ένα σώμα σε ένταση βλέπει παντού απειλές. Ένα σώμα ρυθμισμένο βλέπει λύσεις. Αυτή η μετατόπιση δεν είναι μαγική· είναι νευροβιολογία.
Η ήρεμη αναπνοή, οι παύσεις, ο συντονισμός με μια σταθερή παρουσία – όλα αλλάζουν τον τρόπο που ο εγκέφαλος ερμηνεύει τον κόσμο.

3. Μίλα με κάποιον που μπορεί να σε δει καθαρά

Ένας ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής δεν σου δίνει απαντήσεις έτοιμες. Σου δίνει χώρο. Χώρο να δεις τα πράγματα καθαρά. Χώρο να επιτρέψεις στο σώμα να ηρεμήσει και στη σκέψη να ξεκαθαρίσει.
Πολλές φορές, ο φόβος ξεφουσκώνει μέσα στη σχέση, όχι μέσα στο μυαλό.

4. Κοίτα την προοπτική πέρα από τον φόβο

Ο φόβος δείχνει μόνο ένα δρόμο: αυτόν της αποφυγής.
Η προοπτική, όμως, ανοίγει πολλούς.
• Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό που φοβάμαι;
• Ποιες δυνατότητες κρύβει;
• Τι θα συνέβαινε αν το έβλεπα ως ευκαιρία αντί για απειλή;

Εδώ εμφανίζεται η μεγάλη αλλαγή: όχι στα γεγονότα, αλλά στο πώς τα διαβάζουμε.

Γιατί η αλλαγή στην οπτική αλλάζει και την ίδια τη ζωή;

Όταν αλλάζει η οπτική μας, αλλάζει και η δράση μας. Και όταν αλλάζει η δράση μας, αλλάζει η ζωή μας.

Ο άνθρωπος που κοιτάζει τη ζωή μέσα από τον φόβο, συστέλλεται. Κλείνεται. Προεξοφλεί τα χειρότερα.
Ο άνθρωπος που κοιτάζει την ίδια ζωή μέσα από την προοπτική, διευρύνεται. Ανοίγει. Επιτρέπει στον εαυτό του να δοκιμάσει.

Στην ψυχοθεραπεία, αυτό το σημείο μεταμόρφωσης είναι συχνά συγκινητικό. Το βλέπεις στα μάτια: μια κουρασμένη ψυχή που για χρόνια πίστευε ότι η ζωή της είναι περιορισμένη, ξαφνικά διακρίνει ένα μικρό, αλλά καθαρό, «παράθυρο». Και από εκεί περνάει φως.

Μικρές αλλαγές, μεγάλα αποτελέσματα

Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε ολόκληρη τη ζωή μας για να αλλάξει η ζωή μας.
Μερικές μικρές κινήσεις, με σταθερότητα και πρόθεση, αρκούν:

• Μια πιο αργή αναπνοή όταν νιώθουμε πίεση.
• Δύο λεπτά παύσης πριν αντιδράσουμε.
• Μια καθαρή κουβέντα με έναν άνθρωπο που εμπιστευόμαστε.
• Η αποδοχή ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα.
• Η επιλογή να δούμε μια δυσκολία ως πιθανότητα και όχι ως καταδίκη.

Αυτές οι μικρές μετατοπίσεις δημιουργούν νέα μονοπάτια στο νευρικό σύστημα, νέα νοήματα στον νου, νέα δύναμη στην ψυχή.

Συμπέρασμα: Η ζωή αλλάζει όταν αλλάζει το βλέμμα μας

Ο φόβος είναι μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Αλλά μπορούμε να μάθουμε να στεκόμαστε αλλιώς απέναντί του. Να τον βλέπουμε, να τον κατανοούμε, να τον ξεπερνάμε. Όταν η οπτική μας μετατοπίζεται, η ζωή ανοίγει. Και τότε, εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο εμπόδια, αρχίζουμε να βλέπουμε πιθανότητες.

Αυτό δεν είναι απλώς ψυχολογική θεωρία· είναι βαθιά ανθρώπινη αλήθεια.
Και πολλές φορές, η αρχή αυτής της αλλαγής συμβαίνει στην ασφαλή παρουσία ενός ψυχολόγου / ψυχοθεραπευτή, μέσα σε έναν χώρο που επιτρέπει να ξαναβρούμε τον εαυτό μας.

Η ζωή γίνεται πιο ανοιχτή όταν το βλέμμα μας γίνεται πιο αληθινό. Και οι πιθανότητες που γεννιούνται μέσα από αυτή την αληθινή ματιά μπορούν, πράγματι, να μας οδηγήσουν σε μια ζωή πιο ελεύθερη, πιο ουσιαστική, πιο ελπιδοφόρα.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας

«Η έρευνα θα επηρεάσει την κατανόησή μας για το πώς μεγαλώνουν οι μαύρες τρύπες», δηλώνει η επικεφαλής ερευνήτρια, Μ. Χήρα

Έχουμε τις μαύρες τρύπες του Σύμπαντος στο μυαλό μας ως τα υπερμεγέθη τέρατα που τρέφονται με ό,τι βρίσκεται γύρω τους. Μπορεί αυτή η πεποίθηση να μην αλλάζει στους επιστήμονες, ωστόσο διεθνής έρευνα, με επικεφαλής το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ανατρέπει έναν θεμελιώδη νόμο που υπάρχει εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες για τη διαδικασία αυτή.

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, παρέχει στοιχεία ότι ο τρόπος αλληλεπίδρασης μεταξύ των διαφορετικών περιοχών που περιβάλλουν τις ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αλλάζει ανάλογα με την ηλικία του Σύμπαντος.

Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο κέντρο σχεδόν όλων των γαλαξιών πιστεύεται ότι μεγαλώνουν, καθώς η ύλη που έλκεται από τη βαρύτητα κινείται σπειροειδώς προς τα μέσα σχηματίζοντας έναν περιστρεφόμενο δίσκο που τελικά πέφτει μέσα σε αυτές. Οι αστρονόμοι μελετούν αυτό το φαινόμενο παρατηρώντας το έντονο φως που παράγεται, καθώς η ύλη που πέφτει προς τη μαύρη τρύπα θερμαίνεται σε υψηλές θερμοκρασίες λόγω τριβής και βαρύτητας.

Αυτός ο δίσκος περιστρεφόμενης ύλης γύρω από τη μαύρη τρύπα είναι εξαιρετικά θερμός και παράγει 100 έως 1.000 φορές περισσότερο φως από έναν ολόκληρο γαλαξία που περιέχει 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Έτσι, η λάμψη της κεντρικής περιοχής γύρω από τη μαύρη τρύπα επισκιάζει τον γαλαξία που τον φιλοξενεί και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν. Η μεγαλύτερη ποσότητα από τον δίσκο εκπέμπεται στο υπεριώδες και μπορεί να παρατηρηθεί από τηλεσκόπια, επιτρέποντας στους αστρονόμους να δουν στο Σύμπαν τα κβάζαρ, δηλαδή τους πυρήνες των ενεργών γαλαξιών που τροφοδοτούνται από τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, σε τεράστιες κοσμικές αποστάσεις από τη Γη.

Τα κβάζαρ εκπέμπουν ισχυρά και στις ακτίνες Χ, ακτινοβολία υψηλής ενέργειας που φαίνεται να προέρχεται από μια περιοχή θερμού πλάσματος (κατάσταση της ύλης σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες) πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα, η οποία αποκαλείται «κορώνα».

Εδώ και δεκαετίες έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των ακτίνων Χ και του υπεριώδους φωτός, δηλαδή ότι όσο πιο έντονα ακτινοβολεί ένα κβάζαρ στο υπεριώδες τόσο πιο έντονα θα ακτινοβολεί και στις ακτίνες Χ. Αυτή η σχέση μαρτυρά μια αλληλεπίδραση μεταξύ του δίσκου και της κορώνας στα κβάζαρ, η οποία πιστεύεται ως σήμερα πως παραμένει ίδια ανεξάρτητα της ηλικίας του Σύμπαντος.

Η νέα μελέτη αμφισβητεί την καθολικότητα της σχέσης. Οι ερευνητές εντοπίζουν ότι όταν το Σύμπαν ήταν νεότερο, περίπου στη μισή ηλικία σε σχέση με σήμερα, η συσχέτιση μεταξύ των ακτίνων Χ και του υπεριώδους φωτός ήταν σημαντικά διαφορετική από αυτή που παρατηρείται στο κοντινό Σύμπαν.

«Η αντίληψη ότι οι ενεργές μαύρες τρύπες μεγαλώνουν ρουφώντας ύλη παραμένει. Αυτό που αλλάζει με την έρευνα και είναι ένα πολύ παράξενο αποτέλεσμα και για εμάς που το είδαμε και δεν είμαστε σίγουροι πώς να το εξηγήσουμε, είναι ότι φαίνεται να αλλάζει με τον κοσμικό χρόνο ο τρόπος αλληλεπίδρασης μεταξύ της περιοχής που παράγει την υπεριώδη ακτινοβολία και της περιοχής που παράγει τις ακτίνες Χ. Δηλαδή η μεταβολή στις υπεριώδεις ακτίνες φέρνει μεγαλύτερη μεταβολή των ακτίνων Χ στο σημερινό Σύμπαν, από ό,τι θα συνέβαινε στο πρώιμο Σύμπαν», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και κύρια συγγραφέας της μελέτης, Μαρία Χήρα.

Η μελέτη συνδυάζει νέες παρατηρήσεις ακτίνων Χ από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ eROSITA/SRG και αρχειακά δεδομένα από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος XMM-Newton με έναν οπτικό κατάλογο κβάζαρ από το αστρονομικό πρόγραμμα SDSS. Οι ερευνητές μελέτησαν 136.745 ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Οι αποστάσεις τους, άρα και οι αντίστοιχες ηλικίες του Σύμπαντος, ποικίλουν, από πολύ κοντινές έως άλλες που ανήκουν στο πρώιμο Σύμπαν.

Το δείγμα αναλύθηκε με καινοτόμα στατιστικά εργαλεία, προκειμένου να εξαχθούν περισσότερο ασφαλή συμπεράσματα. «Η μεγάλη πρόκληση στο συγκεκριμένο δείγμα είναι ότι παρά το γεγονός ότι έχουμε από το eROSITA δεδομένα από πάρα πολλές μαύρες τρύπες, ωστόσο τις έχει δει για πάρα πολύ λίγη ώρα, οπότε για ένα-ένα τα αντικείμενα πιθανώς δεν θα μπορούσαμε να πούμε πολλά πράγματα», παρατηρεί η κ. Χήρα. Με την ιεραρχική Μπεϋζιανή μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, «μπορούμε να βγάλουμε πολύ ασφαλή συμπεράσματα στατιστικά για τον πληθυσμό των μαύρων τρυπών. Οπότε, αξιοποιούμε την πολύ περιορισμένη πληροφορία για κάθε ένα από τα αντικείμενα, ώστε να εξάγουμε πολύ καλά καθορισμένα συμπεράσματα για όλο τον πληθυσμό που μελετήσαμε. Με αυτό τον τρόπο καταφέραμε να δούμε λεπτές συσχετίσεις που σε προηγούμενες μελέτες έμεναν κρυμμένες», συμπληρώνει.

Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να διερευνήσουν ακόμη πιο μακρινές και αμυδρές μαύρες τρύπες. Η διεύρυνση του δείγματος θα βοηθήσει τους ερευνητές να επιβεβαιώσουν την παρατηρούμενη διαπίστωση.

«Εάν επιβεβαιωθεί ότι αυτό που παρατηρούμε είναι όντως ένα φυσικό φαινόμενο, τότε αναδεικνύει κάποια κενά στην κατανόηση που έχουν οι αστρονόμοι για τις λεπτομέρειες της διαδικασίας σχετικά με το πώς μεγαλώνουν οι μαύρες τρύπες. Επίσης, αυτή η διαπίστωση θα επηρεάσει και τα μοντέλα, τις θεωρίες μας γύρω από το πώς μεγαλώνουν οι μαύρες τρύπες και πώς επηρεάζουν τους γαλαξίες στους οποίους υπάρχουν», καταλήγει η επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης.

Η έρευνα χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας.

Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:

https://academic.oup.com/mnras/article-lookup/doi/10.1093/mnras/staf1905

Μαρία Κουζινοπούλου

Σ.Σ. Επισυνάπτεται καλλιτεχνική αναπαράσταση της ύλης που στροβιλίζεται προς τα μέσα, καθώς έλκεται από την ισχυρή βαρύτητα μιας κεντρικής υπερμεγέθους μαύρης τρύπας σχηματίζοντας έναν «δίσκο προσαύξησης».

Credit: Dimitrios Sakkas (tomakti) – Antonis Georgakakis, Angel Ruiz, 
Maria Chira (NOA)
ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, μια διπλωματική πρωτοβουλία που ξεκίνησε από τον  πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ το 2020, είχαν ως αρχικό στόχο την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων αραβικών χωρών. Βασισμένες στο όνομα του πατριάρχη Αβραάμ, που τιμάται από Χριστιανούς, Εβραίους και Μουσουλμάνους, οι συμφωνίες αυτές αποσκοπούσαν στην προώθηση μιας υποτιθέμενης χαμένης ενότητας μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Μέχρι το 2021, χώρες όπως το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μαρόκο υπέγραψαν τις συμφωνίες, ενώ το Σουδάν εξέφρασε ενδιαφέρον χωρίς να ολοκληρώσει τη διαδικασία.Η δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί να επεκτείνει τις Συμφωνίες, περιλαμβάνοντας χώρες όπως ο Λίβανος, η Συρία και η Σαουδική Αραβία. Η πρωτοβουλία αυτή δεν ήταν απλώς μια ειρηνευτική προσπάθεια, αλλά ένα στρατηγικό εργαλείο των ΗΠΑ για την ενίσχυση της σταθερότητας γύρω από το Ισραήλ, ανεξάρτητα από την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος, και την ενοποίηση αραβικών χωρών ενάντια στο Ιράν.

Με την άνοδο του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία, το εγχείρημα φάνηκε να παγώνει, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Χαμάς και της Χεζμπολάχ,στη Λωρίδα της Γάζας και τον Λίβανο.

Ωστόσο, μια απροσδόκητη εξέλιξη ήρθε με την πρόσφατη σύνοδο κορυφής C5+1 (Κεντρική Ασία και ΗΠΑ), όπου το Καζακστάν ανακοίνωσε την προσχώρησή του στις Συμφωνίες του Αβραάμ. Αυτή η κίνηση σηματοδοτεί όχι μόνο την επανενεργοποίηση του σχεδίου, αλλά και την επέκτασή του πέρα από την περιοχή του Μαγκρέμπ, στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ δεν ήταν ποτέ μια απλή διπλωματική πρωτοβουλία. Κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, οι ΗΠΑ κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες για να ενώσουν το Ισραήλ με αραβικές χώρες, με στόχο την απομόνωση του Ιράν και την πίεση προς την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος διατηρούσε αντι-ισραηλινή στάση. Η ιδέα επεκτάθηκε γρήγορα πέρα από τον αραβικό κόσμο. Προσπάθειες για εμπλοκή των χωρών της Κεντρικής Ασίας ξεκίνησαν ήδη από το 2021, με το Ουζμπεκιστάν να δωρίζει 50 εκατομμύρια δολάρια στο Ταμείο των Συμφωνιών του Αβραάμ, που ιδρύθηκε από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα ΗΑΕ.

Η πρόσφατη πρόσβαση του Καζακστάν στις συμφωνίες δεν ήταν τυχαία. Το έγγραφο αναφέρει ότι ο Αμερικανός Ειδικός Απεσταλμένος στη Μέση Ανατολή Στιβ Γουίτκοφ, πραγματοποίησε εκτεταμένη προπαρασκευαστική εργασία, συμπεριλαμβανομένων επισκέψεων στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν τον Μάρτιο του 2025. Το Αζερμπαϊτζάν φαίνεται να έπαιξε κρίσιμο ρόλο ως διαμεσολαβητής, εκμεταλλευόμενο τις στενές σχέσεις του με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις ότι η μυστική πλευρά της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν τον Αύγουστο του 2025, περιλαμβάνει ρήτρα για την προσχώρησή τους στις Συμφωνίες του Αβραάμ.

Από την πλευρά του Καζακστάν, η κίνηση παρουσιάζεται ως τυπική, μια συνέχεια των διμερών σχέσεων με το Ισραήλ από το 1992. Ωστόσο, Αμερικανοί αναλυτές όπως αυτοί του Atlantic Council βλέπουν σε αυτή, το ξεκίνημα μιας βαθύτερης στρατηγικής. Η μυστικότητα γύρω από τις προετοιμασίες υποδηλώνει ότι η επέκταση αυτή δεν είναι αθώα, αλλά μέρος ενός σχεδίου που απειλεί πολλαπλούς δρώντες στην περιοχή.

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ: Η ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Η κύρια στόχευση των ΗΠΑ μέσω αυτής της επέκτασης είναι η Ρωσία. Η Κεντρική Ασία και ο Καύκασος αποτελούν ιστορικές σφαίρες επιρροής της Μόσχας, κληρονομιά της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, επεκτεινόμενες εδώ, στοχεύουν στην αποδυνάμωση αυτής της επιρροής, προωθώντας εναλλακτικές συμμαχίες με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει αν όχι να εκδιώξει, τουλάχιστον να μειώσει την επιρροή της Ρωσίας από αυτές τις περιοχές.

Πρόσφατες πληροφορίες δείχνουν ότι η Ρωσία έχει ήδη αντιδράσει. Μετά την ανακοίνωση του Καζακστάν, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Καζάκος ομόλογος του υπέγραψαν Διακήρυξη Στρατηγικής Συνεργασίας και Συμμαχίας, μαζί με 13 άλλα έγγραφα συνεργασίας σε τομείς όπως η οικονομία, οι μεταφορές και η εκπαίδευση. Αυτή η κίνηση φαίνεται ως δελεαστική για να διατηρήσει το Καζακστάν στην τροχιά της Μόσχας, αλλά ρωσικές πηγές αφήνουν να εννοηθεί, ότι μπορεί να ακολουθήσουν δύσκολες εξελίξεις εάν οι σύμμαχοι της Ρωσίας συνεχίσουν να «κάθονται σε δύο καρέκλες».

Επιπλέον, η δημιουργία ενός “Διαδρόμου NATO” μέσω της Κασπίας Θάλασσας, ο οποίος θα μπορούσε να δημιουργηθεί, απειλεί την ασφάλεια της Ρωσίας. Αυτός ο διάδρομος θα επέτρεπε την παράκαμψη της Ρωσίας για εξαγωγές φυσικών πόρων, ενισχύοντας την οικονομική ανεξαρτησία των κεντροασιατικών χωρών από τη Μόσχα.

ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Το Ιράν είναι ένας ακόμα κύριος στόχος. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ σχεδιάστηκαν αρχικά για να ενώσουν αραβικές χώρες ενάντια στην Τεχεράνη. Η κίνηση προς την Κεντρική Ασία επεκτείνει αυτό το μέτωπο, καθώς το Αζερμπαϊτζάν και το Καζακστάν, μέσω της συνεργασίας με τις ΗΠΑ, μπορούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους απέναντι στο Ιράν. Κύκλοι της Τεχεράνης εκφράζουν ανησυχίες, βλέποντας στην πρόσβαση του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ στην Κασπία Θάλασσα μια απειλή για τα συμφέροντα του Ιράν, ιδιαίτερα στα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου.

Ιστορικά, το Ιράν έχει στενές σχέσεις με την Αρμενία, ενώ το Αζερμπαϊτζάν, με τις στενές σχέσεις του με το Ισραήλ (το οποίο παρέχει όπλα και τεχνογνωσία), αποτελεί αντίπαλο. Η μυστική ρήτρα στην ειρηνευτική συμφωνία Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, εάν ισχύει, θα μπορούσε να απομονώσει περαιτέρω το Ιράν.

Για την Τουρκία, η επέκταση αυτή είναι ένα πλήγμα στα σχέδια της για ενότητα των τουρκικών λαών μέσω του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (OTS). Η Άγκυρα αντιτάχθηκε εξαρχής στις Συμφωνίες του Αβραάμ λόγω της αντι-ισραηλινής πολιτικής της. Η C5+1 θεωρείται εναλλακτική στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών, απειλώντας το όραμα του “Μεγάλου Τουράν”. Το Αζερμπαϊτζάν, ενώ προωθεί την πρόσβαση του Καζακστάν, κρατά χαμηλό προφίλ λόγω των δεσμών του με την Τουρκία και της παρουσίας εκατομμυρίων Αζέρων στο Ιράν, οι οποίοι μπορεί να δουν αυτή την κίνηση ως προδοσία.

Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΗΠΑ

Η Κίνα είναι ο τέταρτος παίκτης που πλήττεται. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν τον έλεγχο των διαδρομών μεταφοράς στην Κεντρική Ασία, που είναι κρίσιμες για την πρωτοβουλία “Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος” της Κίνας. Επιπλέον, το στρατιωτικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ στην περιοχή οφείλεται στην εγγύτητα με τις βάσεις πυραύλων της Κίνας στο Σιντζιάνγκ, όπου βρίσκονται οι κύριες εγκαταστάσεις των Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων της Κίνας.

Πρόσθετες λεπτομέρειες από γεωπολιτικές αναλύσεις δείχνουν ότι η επιστροφή αμερικανικών στρατευμάτων στην Κεντρική Ασία φαντάζει πιο ρεαλιστική από την επιστροφή στην αεροπορική βάση Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν. Αυτό θα επέτρεπε παρακολούθηση και πιθανή απειλή κατά κινεζικών εγκαταστάσεων, εντείνοντας την αντιπαλότητα ΗΠΑ-Κίνας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΣΙΑ

Η επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο αποτελεί μέρος ενός νέου “μεγάλου παιχνιδιού”, παρόμοιου με αυτό του 19ου αιώνα μεταξύ Βρετανίας και Ρωσίας. Οι ΗΠΑ, μέσω αυτής της πρωτοβουλίας, επιδιώκουν να αναδιατάξουν τις ισορροπίες, αποδυναμώνοντας τη Ρωσία, το Ιράν, την Τουρκία και την Κίνα, ενώ ενισχύουν το Ισραήλ και τις δικές τους στρατηγικές θέσεις.

Ωστόσο, αυτή η κίνηση ενέχει κινδύνους. Η μυστικότητα και οι αντιδράσεις δείχνουν ότι η περιοχή μπορεί να γίνει πεδίο έντονων αντιπαραθέσεων. Η Ρωσία έχει ήδη απαντήσει με ενίσχυση συμμαχιών, ενώ η Τουρκία πιθανότατα λαμβάνει μέτρα για να ματαιώσει τα σχέδια. Το Ιράν και η Κίνα, από την πλευρά τους, θα εντείνουν τις προσπάθειές τους για διατήρηση επιρροής.

Συνολικά, οι Συμφωνίες του Αβραάμ, από σύμβολο ενότητας, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας Τραμπ, μετατρέπονται σε εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης κατά τη δεύτερη θητεία του. Η εξέλιξη αυτή υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των διεθνών σχέσεων και την ανάγκη για προσεκτική ανάλυση των κρυφών σχεδίων που κρύβονται πίσω από όλες τις διεθνείς πρωτοβουλίες. Προς το παρόν, μπορούμε να προβλέψουμε με σχετική βεβαιότητα, ότι οι αμερικανικές πρωτοβουλίες στη περιοχή θα φέρουν νέες αντιπαραθέσεις.

Προέλευση: https://geoeurope.org/2025/11/27/i-epektasi-ton-symfonion-tou-abraam-st/

Οι τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας, με τα ενεργειακά και την εκλογή του Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup, έδειξαν με σαφήνεια την κορύφωση των πολιτικών αυτής της κυβέρνησης. Έδειξαν πόσο πολύ υπολογίζεται πια η Ελλάδα στα διεθνή φόρα και φυσικά διέψευσαν τους εγχώριους… ανησυχούντες. Μαζί με την, κατά πολλούς, συσσωρευμένη σοφία και κρίση τους και φυσικά την προσδοκία τους για την πτώση του Μητσοτάκη.

Δυστυχώς για εκείνους, νομίζουν ότι κυβερνούν ακόμη τη χώρα, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι έχει κλείσει ο ιστορικός τους κύκλος κι έχει συρρικνωθεί στο ελάχιστο το πολιτικό τους ακροατήριο.

Μιλάμε για τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά κι εσχάτως τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μιλάμε για μια ετερόκλητη συμμαχία που ο καθείς έχει τους δικούς του λόγους αντίδρασης στον πρωθυπουργό, τα πληγωμένα τους «εγώ», τους κακότροπους και ζηλόφθονες χαρακτήρες τους και τις κρυφές ατζέντες τους.

Αλήθεια, ποιος σώφρων πολίτης σήμερα θα εμπιστευόταν τις τύχες της χώρας σε Καραμανλή, Σαμαρά και Βενιζέλο; Που, μαζί με τον Τσίπρα, αποτελούν «κόκκινες γραμμές» για τη νοήμονα και σκεπτόμενη κοινωνία, που θέλει να φύγει μπροστά και να συναντήσει το μέλλον.

Για σκεφτείτε.

Ο Καραμανλής κυβέρνησε δια αντιπροσώπων και δη ακατάλληλων υπουργών όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος και τους λεγόμενους «λοχαγούς» του, μεγέθυνε το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη και τελικά συνέβαλλε σε μέγιστο βαθμό στη χρεοκοπία της χώρας. Ταυτοχρόνως, έστειλε όλη την ηγετική του ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ, γνωστή ως Δεξιά συνιστώσα κι έπαιξε άσχημο ρόλο, όπως έγινε με την υπόθεση της Novartis. Χώρια η ακινησία στα ελληνοτουρκικά, μέσω κουμπαριών με τον Ερντογάν… Από την παραίτησή του και μετά, εκμεταλλεύθηκε για πολλά χρόνια  την ευεργεσία του νόμου κι ήταν βουλευτής άνευ σταυρού, μα βουβός. Βρήκε τη φωνή του, ως ανησυχών, όταν όταν η χώρα στάθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όταν ο Πούτιν εισέβαλλε στην Ουκρανία.

Ο Σαμαράς, αφού έγινε δεκτός στη ΝΔ μέσω Καραμανλή, αφού εξαργύρωσε τη στήριξη της λαϊκής βάσης της ΝΔ με την εκλογή του ως πρόεδρός της, κατάφερε αρχικά να συρρικνώσει το κόμμα του όσο κανένας! Το έφτασε στο 18%,  το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορία της. «Τορπίλισε» όσο κανένας την κυβέρνηση Παπαδήμου για να γίνει εκείνος πρωθυπουργός, ενώ εκείνος που ουσιαστικά ξεκίνησε το αντιμνημονιακό μέτωπο, με τα θλιβερά «Ζάππεια» κι άλλα παρόμοια. Η αλήθεια είναι ότι κυβέρνησε συνετά μαζί με το ΠαΣοΚ, αλλά ουδέποτε απέκτησε σοβαρό λαϊκό έρεισμα και δη πέραν των στενών γραμμών του κόμματός του. Ενώ, έχασε ακόμη κι από τον Τσίπρα, αφού δεν είχε πουθενά αλλού πολιτική αναγνώριση, πλην της Δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ.

Ο Βενιζέλος, ο πρωτεργάτης της επιβολής του ΕΝΦΙΑ , ίσως ήταν/είναι ένας εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, μα ήταν πάντα σε λάθος σημείο την ώρα που περνούσε το τρένο της ιστορίας. Περίμενε να γίνει πρωθυπουργός, δεν έγινε. Περίμενε να γίνε πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν έγινε. Τώρα περιμένει πάλι να τον φωνάξουν για … πρωθυπουργοποίηση, μόλις…πέσει ο Μητσοτάκης. Εξ ου κι έγινε φίλος ακόμη και με τον Καραμανλή, παρότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εκτόξευε εναντίον του τα ανείπωτα. Μάλιστα, για να βγει πάλι στον ήλιο, έφτασε στο σημείο να τρέξει σε εκδήλωση ενός μέσου με σαφή ακροδεξιά χαρακτηριστικά και « πουτολαγνία».

Μαζί τους και κάποιοι ετερόφωτοι περιφερόμενοι που θορυβούν ως οι ξεγάνωτοι τενεκέδες κι αναμένουν να κληθούν κι εκείνοι να σώσουν την Ελλάδα.

Ποιος σώφρων μπορεί να τους εμπιστευθεί, όταν το μόνο που κάνουν είναι να επιδίδονται σε συνεχή καταστροφολογία, διαστρέβλωση των γεγονότων και φόρτωμα στον Μητσοτάκη όλων των παθογενειών που υπάρχουν δεκαετίες στην Ελλάδα; Παθογενειών που οι ίδιοι δεν αντιμετώπισαν;

Μα ξέρετε κάτι; Είναι απορίας άξιο ότι δεν καταλαβαίνουν τσε πόση αναξιοπιστία έχουν περιέλθει.  Είναι απορίας άξιο που δεν αντιλαμβάνονται ότι η υποκρισία απλώς τους «κονταίνει»… Μιλάνε τόσο καιρό για διεθνή απομόνωση της χώρας και τα αποτελέσματα τους διαψεύδουν. Καυτηριάζουν τον Μητσοτάκη επειδή στάθηκε στο πλευρό της Ουκρανίας, που δέχθηκε επίθεση/εισβολή  από τη Ρωσία κι αγνοούν ηθελημένα ότι παρόμοια επίθεση δέχθηκε κι η Κύπρος, για την οποία διαμαρτυρόμαστε σε όλα τα διεθνή φόρα!  Είναι απορίας άξιο ότι συντάσσονται πίσω από ολιγάρχες που η ενεργειακή πολιτική της χώρας, πλήττει τις τσέπες τους, αφού ήταν/είναι αχθοφόροι του Πούτιν.

Τώρα, βρέθηκαν πάλι στην πλευρά του αμήχανου χαμένου. Μόλις προχθές φώναζαν για τη δήθεν απομόνωση της Ελλάδας κι η Ελλάδα ανέκτησε την επενδυτική βαθμίδα, καθίσταται κορυφαίος ενεργειακός κόμβος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ενώ οι χώρες της Ευρωζώνης ψήφισαν ομόφωνα τον υπουργό του Μητσοτάκη Κυριάκο Πιερρακάκη, ως πρόεδρο του Eurogroup!

Σίγουρα τους ταιριάζει η λαϊκή φράση … «πάλι ντόρτια ήφερα». Μα δεν…

Λέγεται, ότι ετοιμάζονται πάλι να μιλήσουν για σεισμούς και λιμούς… Μα δεν μπορεί αυτό να είναι σοφό…