Σ’ αυτή τη χώρα ο πιο σκληρά «εργαζόμενος» είναι ο παραλογισμός. Κτυπάει 24ωρα! Το πιο περίεργο δε, είναι ότι οι παράλογοι -κατά βάση είναι και παράνομοι- δεν πληρώνουν όσα κάνουν. Άλλος κλείνει δρόμους, άλλος καλλιεργεί στη Μακεδονία ενώ είναι κάτοικος Κρήτης, άλλος παρακάμπτει συστηματικά τους νόμους, ισχυριζόμενος ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, ενώ άλλος κάνει ότι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει πουθενά.

Εσχάτως, χρονιάρες μέρες, με μπροστάρηδες αργροτοσυνδικαλιστές που ελέγχονται τα ΑΦΜ τους για σοβαρά ζητήματα κι έχουν εισπράξει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, η χώρα είναι κομμένη στα δυο, στα τρία, στα δέκα. Η δύναμη των τρακτέρ, με την ανοχή της Πολιτείας, είναι η δύναμη του παραλογισμού απέναντι στη λογική.
Στην αρχή έκλεισαν την Ελλάδα για να πληρωθούν. Επιδοτήσεις! Μόλις πληρώθηκαν, άρχισαν να καταθέτουν άλλα αιτήματα. Ακόμη και να τους εξασφαλιστεί… εγγυημένο εισόδημα!!! Η επιτομή του παραλογισμού!
Σχεδόν ίδια κάθε χρόνο υποβάλλουν τη χώρα στην επαναστατική γυμναστική. Μόνιμο και το σύνθημα: Η ύπαιθρος ερημώνει, τα χωράφια εγκαταλείπονται, οι αγροτοκτηνοτρόφοι αδικούνται, οι ληστρικές άπατες από τους επιτηδείους του σιναφιού τους θεριεύουν, η ΔΕΗ τους γονατίζει και άλλα παρόμοια.. Α, ήθελαν να μην αλλάξει τίποτα και στον βρομερό ΟΠΕΚΕΠΕ! Γιατί άραγε;
Ζητούν σεβασμό στην τάξη τους. Σωστό και δίκαιο. Μα εκείνοι δεν επιδεικνύουν σεβασμό στις άλλες τάξεις. Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν μπορείς να λες ότι σέβεσαι τους άλλους, όταν οι άλλοι κάνουν 10 ώρες να πάνε ή να έρθουν από τη Θεσσαλονίκη… Ούτε επιδεικνύουν σεβασμό στους άλλους, κλείνοντας λιμάνια, αεροδρόμια, τελωνεία, δρόμους…
Μα είναι και κάτι άλλο. Πώς είναι δυνατόν τα αιτήματα και δικαιώματα ενός επαγγελματικού κλάδου, να αίρουν τον Ποινικό κώδικα; Ιδού, μέγιστος παραλογισμός. Με το ερώτημα να πλανάται: Έχουν ασυλία όσοι κλείνουν τους δρόμους δια της βίας (τρακτέρ); Έχουν ασυλία όσοι επιμένουν σε μαξιμαλιστικά αιτήματα και τελικά κάνουν ζημιά στους άλλους -στους πολίτες- που υφίστανται αδιαμαρτύρητα την επιβολή του παραλογισμού; Έχουν ασυλία εκείνοι που σηκώνουν δια της βίας τις μπάρες των διοδίων, με αποτέλεσμα οι λογαριασμός να πηγαίνει (βάσει υπογεγραμμένων ρητρών κράτους και παραχωρησιούχων) στον Έλληνα φορολογούμενο; Εν κατακλείδι, πόσο λογικό είναι να απαγορεύουν μια χούφτα άνθρωποι με τρακτέρ, το Συνταγματικό δικαίωμα των άλλων στην ελεύθερη διακίνηση;
Κάθε χρόνο τα ίδια. Οι αγρότες …αφανίζονται, οι αγρότες…πεθαίνουν…χάνονται, κλείνουν δρόμους με τρακτέρ και τελικά όταν έρχονται τα ξεθυμάσματα και καταλαγιάσματα, παίρνουν όσα δεν παίρνουν οι άλλες τάξεις και γυρίζουν σπίτια τους… Δεν είναι παραλογισμός; Ποιος άλλος επαγγελματικός κλάδος λαμβάνει τόσα προνόμια; Από την τιμή της ενέργειας μέχρι τα σχεδόν αφορολόγητα καύσιμα και τόσες επιδοτήσεις;
Προσέξτε: Οι αγρότες από τη μεταπολίτευση και μετά έχουν λάβει 180 δις ευρώ!! Ποιος άλλος είχε αυτό το μέγιστο προνόμιο; Τα στοιχεία δείχνουν ότι από αυτά τα χρήματα ΜΟΝΟ 55-60 δις είχαν χαρακτήρα επένδυσης! Τα υπόλοιπα κράτησαν εισοδήματα, όχι παραγωγή. Έγιναν ατομικές, αποσπασματικές επιδοτήσεις που μοιραία δημιούργησαν στασιμότητα παραγωγής, χαμηλές εξαγωγές, εξάρτηση από την επιδότηση. Μοιραία, αυτά τα χρήματα έπεσαν σε τρύπιο κουβά, αφού δεν δημιουργήθηκε παραγωγικό μοντέλο, εξαγωγική στρατηγική και σοβαρή μεταποίηση. Χώρια ότι ενίσχυσαν τις πελατειακές σχέσεις μια την επιδοματική νοοτροπία. Σχεδόν πάντα πλήρωναν το παρελθόν, όχι το μέλλον. Βολεμένοι κι οι αγρότες κι οι πολιτικοί. Ανείπωτος, αυτοκτονικός παραλογισμός!
Ξέρετε ποιο είναι το συμπέρασμα; Μ’ αυτά τα 180 δις χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία μετασχηματισμού, αφού κράτος κι αγρότες ΔΕΝ είχαν ποτέ σχέδιο (μόνο …όλα τα κιλά όλα τα λεφτά), οι δε πολιτικοί αντάλλασσαν τις επιδοτήσεις με ψήφους, ενώ δεν τέθηκαν ποτέ αυστηροί παραγωγικοί όροι.
Ακούστε κι αυτό: Στη γειτονική Ιταλία που κι εκεί έχει μικρό κλήρο (όπως η Ελλάδα)κι ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, συνέδεσαν τις επιδοτήσεις με ΠΟΠ / ΠΓΕ, μεταποίηση (τυριά, αλλαντικά, κρασί) τουρισμό & γαστρονομία. Στήριξαν αλυσίδες αξίας, όχι απλώς αγρότες. Αποτέλεσμα; Εξασφάλισαν υψηλή προστιθέμενη αξία και ισχυρό αγροδιατροφικό brand! Μάλιστα, παίρνουν χύμα τα δικά μας προϊόντα, τα επεξεργάζονται (συσκευάζουν) και τα πωλούν πανάκριβα…
Κι αυτό: Η Ισπανία (με την οποία μπήκαμε σχεδόν ταυτοχρόνως στην ΕΟΚ) κι έχουμε παρόμοια γεωργία, συνέδεσε τις επιδοτήσεις με τις εξαγωγές, με συλλογικά σχήματα (cooperativas) και μεταποίηση. Επέβαλε δε σχεδόν υποχρεωτική επένδυση των αγροτών σε θερμοκήπια, logistics και branding (π.χ. φρούτα Ανδαλουσίας).
Εμείς; Εμείς επενδύσαμε σε μαγαζιά που είχαν ταμπέλες που έγραφαν … «προσεχώς Βουλγάραι»!!! Τα ξεχάσαμε; Και τότε κάθε χρόνο …πέθαινε η αγροτιά…
Κι η παραλογία συνεχίζεται… Ίδια κάθε χρόνο, ίδια κι εφέτος, ίδια και του χρόνου… και βλέπουμε… Κι όταν (ξανά)σφίξουν τα γάλατα, υπάρχουν τα τρακτέρ… πληρωμένα κι αυτά από επιδοτήσεις… για να μας (ξανά)πιάσουν αιχμαλώτους στις εθνικές οδούς…


































































































