Ο Μίκης Θεοδωράκης που γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925 και κατάγεται από την πλευρά του πατέρα του από τον Γαλατά Χανίων και από την πλευρά της μητέρας του από τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας είναι, με κριτήρια την ποιότητα του έργου του και τη διεθνή απήχηση του ονόματός του,  ίσως το κορυφαίο πρόσωπο του ελληνικού πολιτισμού και σίγουρα της ελληνικής μουσικής από συστάσεως του ελληνικού κράτους στις 3 Φεβρουαρίου 1830 με το πρωτόκολλο του Λονδίνου.

Ο Μίκης Θεοδωράκης ασχολήθηκε με πολλά είδη της μουσικής. Πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί, ότι ασχολήθηκε και με την κλασική μουσική, γράφοντας συμφωνίες, όπερες, μπαλέτα, ορατόρια, μουσική δωματίου και μουσική για σόλο πιάνο.

Συνέθεσε, επίσης, και τον πλέον αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι, για την κινηματογραφική ταινία «Ζορμπάς ο Έλληνας» (Zorba the Greek, 1964), που βασίζεται στο μυθιστόρημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του κορυφαίου Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, και η οποία έχει σκηνοθετηθεί από τον Μιχάλη Κακογιάννη με πρωταγωνιστές τους Άντονι Κουίν, Άλαν Μπέιτς και Ειρήνη Παππά.

Η μελοποιημένη ποίηση συνιστά επίσης ένα πολύ σημαντικό έργο του. Χρησιμοποίησε δηλαδή ως στίχους ποιήματα σπουδαίων ποιητών για να φτιάξει τραγούδια. Συγκεκριμένα ποιήματα του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971 Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούντα, του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963 ποιητή Γιώργου Σεφέρη, του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979 ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, του βραβευμένου με βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1976 ποιητή Γιάννη Ρίτσου και του βραβευμένου με βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1959 ποιητή Κώστα Βάρναλη.

Έγραψε, εξάλλου, μουσική και για άλλες γνωστές ταινίες, εκτός από την ταινία «Ζορμπάς ο Έλληνας», όπως «Φαίδρα» (1962) με πρωταγωνιστές τους Άντονι Πέρκινς και Μελίνα Μερκούρη και «Σέρπικο» (1973) με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο.

 Το 1970 του απονεμήθηκε το βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, γνωστό ως BAFTA, για τη μουσική στη ταινία «Ζ», που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού και η οποία κέρδισε δυο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και καλύτερου μοντάζ με πρωταγωνιστές τους Υβ Μοντάν, Ζαν Λουί Τρεντινιάν και Ειρήνη Παππά, σκηνοθετημένη από τον βραβευμένο το 1982 με Όσκαρ Σεναρίου Κώστα Γαβρά. Το 1983 ο Μίκης Θεοδωράκης τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης Λένιν.

 Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί επίσης από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Τζοάν Μπαέζ και η Εντίθ Πιάφ.

Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε, όμως, και πολιτική, αντιστασιακή και ακτιβιστική δράση. Διετέλεσε βουλευτής και υπουργός. Στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής της Ελλάδας οργανώθηκε στον ΕΛΑΣ και στην ΕΠΟΝ και τον Ιούλιο του 1947 συνελήφθη και εξορίστηκε στην Ικαρία. Φυλακίστηκε δε από τη Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Υπήρξε φλογερός αγωνιστής της ειρήνης και της φιλίας των λαών με ενεργή προσφορά σε αντίστοιχα διεθνή και ελληνικά κινήματα. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 2021 σε ηλικία 96 ετών.

Με αφορμή, λοιπόν, τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη αποφάσισα να γράψω ένα ποίημα με τίτλο «Ύμνος στον Μίκη Θεοδωράκη», προκειμένου να τιμήσω αυτόν τον κορυφαίο Έλληνα μουσικοσυνθέτη που είναι και ένα από τα σπουδαία πρόσωπα της παγκόσμιας μουσικής. Το ποίημα αυτό μελοποιήθηκε από τον Νίκο Καραγιάννη και τη Νάντια Καραγιάννη και το ερμηνεύουν η Νάντια Καραγιάννη και ο Νίκος Καραγιάννης.

Ερμηνεία: Νάντια Καραγιάννη-Νίκος Καραγιάννης

Μουσική: Νίκος Καραγιάννης-Νάντια Καραγιάννη

Στίχοι: Ισίδωρος Καρδερίνης

Δημιουργία βίντεο: Νίκος Καραγιάννης

Ύμνος στον Μίκη Θεοδωράκη

Ω μέγιστε Έλληνα δημιουργέ

Στ’ ουράνια του πλανήτη μας το όνομά σου

Κι ο ήλιος ο φωτεινός στον θρόνο σου, αητέ

Καλπάζει και σκαλίζει τα βήματά σου.

Στου Ομήρου γεννήθηκες τις ξανθές αμμουδιές

Του Αιγαίου η θάλασσα σ’ αγκάλιαζε γλυκά

Και γλάροι ολόλευκοι σαν νότες μουσικές

Ξεχύνονταν απ’ τη λεβέντική σου την καρδιά.

Μες στης Κατοχής την πηχτή τη σκοτεινιά

Ύψωσες αγέρωχα λαμπρό τ’ ανάστημά σου

Και του λαού μας το δίκιο στα χρόνια τα σκληρά

Στα μεγαλειώδη άνθισε τραγούδια τα δικά σου.

Της εξορίας τα μαύρα βράχια μάτωσαν αδρά

Απ’ τ’ όνειρά σου τα ωραία, τ’ απελευθερωτικά

Τα λόγια σου ειρήνης σάλπιγγες ηχήσαν δυνατά

Στα πέρατα του κόσμου τα πιο βαθιά.

*Ο Ισίδωρος Καρδερίνης είναι δημοσιογράφος, ανταποκριτής ξένου τύπου διαπιστευμένος από το Υπουργείο Εξωτερικών, τακτικό μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Ελλάδος, μυθιστοριογράφος, ποιητής και στιχουργός.

Μεγάλη είναι η ενίσχυση που προσφέρει το «ειδικό τέλος υπέρ ΟΤΑ και καταναλωτών» στους Δήμους και τους οικιακούς καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας που διαμένουν σε περιοχές (Τοπικές και Δημοτικές Κοινότητες) της Ελλάδας όπου λειτουργούν αιολικά πάρκα.

Πάρα πολλοί από τους ενισχυόμενους πληθυσμούς κατοικούν σε μικρές ορεινές ή νησιωτικές κοινότητες. Η διατήρηση του ανθρώπινου αυτού δυναμικού στους τόπους καταγωγής και μόνιμης κατοικίας τους είναι μια στρατηγική εθνικής σημασίας. Η αιολική ενέργεια συμβάλλει σε αυτή τη στρατηγική, όχι μόνο με το ειδικό τέλος που αποδίδει στις κοινότητες αλλά και μέσω των έργων υποδομής και των άλλων αναπτυξιακών ωφελειών που προσφέρει.

Τα ποσά του ειδικού τέλους παρακρατούνται, με βάση το νόμο, αυτόματα από τις πληρωμές προς τα αιολικά πάρκα με σκοπό την ενίσχυση των τοπικών Δήμων και τη μείωση των λογαριασμών ρεύματος των οικιακών καταναλωτών και αντιστοιχούν στο 3% του τζίρου των έργων. Αντίστοιχες παρακρατήσεις γίνονται από τα μικρά υδροηλεκτρικά (ΜΥΗΣ), τους σταθμούς βιοενέργειας, μερικά φωτοβολταϊκά και υβριδικά έργα.

Συγκεκριμένα, με απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας έχουν δημοσιοποιηθεί τα ποσά ανά  κοινότητα που θα λάβουν οι Δήμοι και οι καταναλωτές για την παραγωγή Α.Π.Ε. του έτους 2024.

Το συνολικό ποσό για την παραγωγή του έτους 2024 ανέρχεται σε 41,2 εκατομμύρια ευρώ, αυξημένο κατά 18% σε σχέση με το 2023. Από αυτό:

– 16,5 εκατομμύρια ευρώ χρησιμοποιούνται για τη μείωση των λογαριασμών των οικιακών καταναλωτών.

– 24,7 εκατομμύρια ευρώ χρησιμοποιούνται για οικονομική ενίσχυση των τοπικών Δήμων.

Το 79% αυτών των ποσών, ήτοι πάνω από 32,6 εκατ. ευρώ, προέρχεται από τα αιολικά πάρκα.

Η διανομή των 16,5 εκατ. ευρώ στους καταναλωτές θα ξεκινήσει με την οριστικοποίηση του καταλόγου που δημοσιοποίησε το ΥΠΕΝ. Από αυτά, πάνω από 13 εκατ. ευρώ προέρχονται από τα αιολικά πάρκα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συμπεράσματα από την επεξεργασία των αναλυτικών στοιχείων

Τα ποσά από τα αιολικά πάρκα και λοιπές Α.Π.Ε. στους ΟΤΑ και τους καταναλωτές ρεύματος ανά Δήμο

Τα υψηλότερα συνολικά ποσά για τους ΟΤΑ και τους κατοίκους, αφορούν τους ακόλουθους Δήμους:

– Καρύστου Ευβοίας (7,8 εκατ. ευρώ)

– Θηβαίων Βοιωτίας (3,2 εκατ. ευρώ)

– Αρριανών Ροδόπης (1,6 εκατ. ευρώ)

– Τανάγρας Βοιωτίας (1,5 εκατ. ευρώ)

– Κοζάνης (1,3 εκατ. ευρώ)

– Κύμης – Αλιβερίου Ευβοίας (1,27 εκατ. ευρώ)

– Αλεξανδρούπολης Έβρου (1,1 εκατ. ευρώ)

– Δελφών Φωκίδας (1 εκατ. ευρώ)

– Ύδρας (900 χιλ. ευρώ)

– Σητείας Λασιθίου (900 χιλ. ευρώ)

Τα ποσά από τα αιολικά πάρκα στους οικιακούς καταναλωτές ρεύματος ανά Κοινότητα

Ιδιαίτερα ευνοημένοι είναι οι κάτοικοι μικρών κοινοτήτων της Ελληνικής επαρχίας. Οι κοινότητες των οποίων οι οικιακοί καταναλωτές θα λάβουν τα μεγαλύτερα ποσά χάρη στα αιολικά πάρκα που φιλοξενούν είναι:

– Η κοινότητα Κομίτου Ευβοίας (926 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Ύδρας  (361 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Θίσβης Βοιωτίας (312 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Πλατανιστού Ευβοίας (334 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Στουππαίων Ευβοίας (317 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Αισύμης Έβρου (303 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Αμυγδαλέας Ευβοίας (276 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Οργάνης Ροδόπης (263 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Νέων Στύρων Ευβοίας (261 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Δεσφίνας Φωκίδας (224 χιλ. ευρώ)

– Η κοινότητα Κέχρου Ροδόπης (218 χιλ. ευρώ)

Οι Περιφέρειες της χώρας

Σε επίπεδο Περιφερειών, η πιο ευνοημένη περιοχή της ηπειρωτικής χώρας είναι η Στερεά Ελλάδα με 17,5 εκατ. ευρώ στους Δήμους και τους καταναλωτές των κοινοτήτων της. Ακολουθούν η Ανατολική Μακεδονία-Θράκη και η Πελοπόννησος. Από τις νησιωτικές Περιφέρειες, η πιο ευνοημένη είναι η Κρήτη με 1,98 εκατ. ευρώ, χάρη κυρίως στα αιολικά πάρκα της ανατολικής Κρήτης.

Όλα, τα ανωτέρω ποσά αφορούν την καταβολή στους δικαιούχους Δήμους και καταναλωτές για την παραγωγή του έτους 2024. Βεβαίως, οι καταβολές θα συνεχίζονται με την μορφή πιστώσεων στους Δήμους και μειώσεων στους λογαριασμούς κατανάλωσης για όλη τη διάρκεια λειτουργίας των αιολικών πάρκων.

Η ΕΛΕΤΑΕΝ εκφράζει την ικανοποίησή της που οι αρμόδιες υπηρεσίες και γενικότερα η Πολιτεία συνεχίζουν να υλοποιούν στην πράξη ένα σημαντικό μέτρο ενίσχυσης των τοπικών κοινωνιών. Δηλώνει ότι είναι στη διάθεση των συναδέλφων του ΥΠΕΝ να υποστηρίξει με κάθε τρόπο τις προσπάθειες για επιτάχυνση των διαδικασιών, ώστε οι επόμενες καταβολές στους δικαιούχους να είναι πιο συχνές και τακτικές.

Στους επόμενους χάρτες φαίνονται εποπτικά όλες οι κοινότητες της Ελλάδας, της νότιας Εύβοιας, της Ροδόπης, του Έβρου και της Βοιωτίας που λαμβάνουν το ειδικό τέλος χάρη στα αιολικά πάρκα που φιλοξενούν. Τα ποσά αφορούν το σύνολο του ειδικού τέλους (υπέρ καταναλωτών και ΟΤΑ). Ακολουθούν επίσης διαγράμματα με περισσότερες πληροφορίες, όπως και ένα παράδειγμα λογαριασμού ρεύματος με την έκπτωση χάρη στο ειδικό τέλος.

ΔΕΙΤΕ   αναλυτικά την παρουσίαση.

Πραγματοποιήθηκε την 15/12/2025, στην Εταιρεία Φίλων του Λαού (Αθήνα, Ευριπίδου 12), η 5^η διάλεξη του Λαϊκού Πανεπιστημίου στον Η’ Κύκλο του ΛΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ στην προσέγγιση «Παραδοσιακή Θεραπευτική», με θέμα: Διατροφή και Υγεία, με συντονίστρια την Δρ Αικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη, τ.Διευθύντρια-ομοτ. Ερευνήτρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, μέλος του Συμβουλίου του ΥΠΠΟ για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO.

Παρέμβαση στην συζήτηση έκανε η κα Μάγδα Κοντογιάννη (6932094231), κτηνοτρόφος, γραμματέας του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Περιφέρειας Αττικής και ο Δημήτρης Μιχαηλίδης (agronea@otenet.gr), δημόσια γράφων, συγγραφέας, εκδότης των ΑγροΝέα και σχολιαστής στο AgroBus του stent.net.gr.

Η διάλεξη όλη (1,5 ώρα) βρίσκεται μαγνητοσκοπημένη με φροντίδα της κας Μ. Κοντογιάννη στο https://www.youtube.com/watch?v=uXpWPwgPqAs

Η Δρ Αικ. Καμηλάκη ανέφερε: Στο πλαίσιο της μελέτης των διατροφικών συνηθειών των ανθρώπων η ελληνική διατροφή ή καλύτερα οι ελληνικοί διατροφικοί κώδικες ιχνηλατούνται όλο και πιο βαθιά στο χρόνο με τις ανασκαφικές έρευνες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο. Ξεκινούν με αναφορές από τους ομηρικούς κρεωφάγους ήρωες, τις πληροφορίες του Ηροδότου, την τοπική λιτότητα της Σπάρτης με τον μέλανα ζωμό, την φιλήδονη γαστριμαργική επίδοση των κατοίκων της Σύβαρης και την εκλεπτυσμένη ολιγοφαγία των Αθηναίων, που χαρακτηρίζονται «μικροτράπεζοι» και από το «αττικηρώς δειπνίζειν» (λιτοδίαιτο).

Μέχρι το 1960 η ελληνική κοινωνία, με περιορισμένες οικονομικές σχέσεις, η κατανάλωση περιορίζεται κυρίως στην αυτάρκεια & την ανταλλαγή τροφίμων. Με την ανάπτυξη των συγκοινωνιακών μέσων και συνακόλουθα των εμπορικών σχέσεων και ανταλλαγών η διατροφή πέρασε πλέον σ’ ένα στάδιο ανεξέλεγκτης κατανάλωσης προϊόντων ποικίλης (και άγνωστης) προέλευσης. Η διάδοση της τεχνολογίας στον τομέα της συντήρησης των τροφίμων, έχει ανατρέψει τα επί αιώνες ισχύοντα δεδομένα στο θέμα της διατροφής.

Το θέμα της διατροφής είναι άμεσα συνδεδεμένο με την υγεία και τη νοσηρότητα του πληθυσμού, όταν μάλιστα μετέχει στην παραγωγή. Η ανεπαρκής και πολλές φορές ακατάλληλη τροφή καταβάλλει τον οργανισμό και τον οδηγεί σε νοσηρές καταστάσεις. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις συνήθειες διατροφής παίζει η νηστεία.

Το μοντέλο της κατευθυνόμενης μαζικής καλλιέργειας συγκεκριμένων ειδών εις βάρος παραδοσιακών τοπικών καλλιεργειών, προκειμένου να είναι εμπορεύσιμα μέσα από τα μεγάλα supermarkets, φαίνεται να χάνει έδαφος υπό το βάρος ωριμότερης αντιμετώπισης των προβλημάτων, που δημιουργεί η μείωση της βιοποικιλότητας, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι επιπτώσεις στην υγεία κοκ.

Σε αντίθεση με αυτό που τα ίδια κέντρα αποφάσεων υπαγόρευαν μέχρι τώρα, η έμφαση δίδεται πλέον στη μικρή γεωργική εκμετάλλευση και τοπική μεταποίηση τροφίμων, στην ανάπτυξη τοπικών αγορών και δικτύων διανομής τοπικών προϊόντων και κυρίως την προβολή της ταυτότητας αγροτικών περιοχών. Αυτό το πρότυπο προσιδιάζει στην φυσιογνωμία των μικροαγροτικών δομών, η οποία ίσχυε πάντοτε στον ελληνικό χώρο.

Η παραγωγή προϊόντων με σήμα ποιότητας τον τόπο, ενσωματώνει, πέρα από την οικονομική διάσταση, πολιτισμικές αξίες που καθιστούν την τροφή ένα πολιτισμικό αγαθό με άμεση αξία χρήσης, αξία παραδοσιακής κληρονομιάς και συλλογικής μνήμης.

Μετά την πανδημία του covid-2019 καταγράφεται, και για λόγους υγείας, ενίσχυση μιας ιδιάζουσας τοπικοποίησης. Στην Ελλάδα έχουμε και ιδιαίτερα προβλήματα λόγω ευλογιάς αιγοπροβάτων, στα Βαλκάνια λόγω πανώλης χοίρων και πρόσφατα στην Γαλλία λόγω οζώδους των βοοειδών.

Πριν δύο μήνες η Ευρωβουλή ψήφισε ΕΝΑΝΤΙΟΝ των πολυεπεξεργασμένων τροφίμων, για λόγους προστασίας της υγείας των ευρωπαίων. Και δεν ξεχνάμε ότι η παραδοσιακή επεξεργασία τροφίμων για να τα καταστήσει ανθεκτικά στον ετήσιο κύκλο του χρόνου, περιλαμβάνει κυρίως τεχνικές ζύμωσης, και όχι χημικών παρεμβάσεων. Το ψωμί, το κρασί, το τυρί, το κεφίρ, το γιαούρτι, οι ελιές, το σαλάμι αέρος, τα τουρσιά κλπ κλπ είναι προϊόντα ζύμωσης. Και στην ζύμωση μετέχει ενεργά το τοπικό μικροβίωμα, αυτό που εκλεπτυσμένα λένε κυρίως στα κρασιά «terroir» … …

Ένας άνθρωπος συντίθεται από περίπου 10 τρισεκατομμύρια κύτταρα συμβιωτικά με (ωφέλιμα ή παθογόνα) 100 τρισεκατομμύρια μύκητες, ένζυμα, βακτήρια, ιούς κλπ. Επιβιώνουμε χάρις στα 100 τρισεκ συμβιωτικών μικροοργανισμών. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει επισημανθεί ότι η διατάραξη της ισορροπίας του μικροβιώματος δημιουργεί όλα τα προβλήματα στην ζωή.

Η τροφή μας πρέπει να είναι τοπική για να συμβάλλει στην ισορροπία του μικροβιώματός μας. Υπερτοπικά τρόφιμα, με άπειρα τροφοχιλιόμετρα, είναι «φορτισμένα» με πιθανώς άγνωστα μικροβιώματα και πιθανώς επικίνδυνα για την επιβίωσή μας βακτήρια, ιούς κλπ. Τα παγκοσμίως ισοπεδωμένα πολυεπεξεργασμένα ομοιόμορφα (μόνο μορφή …, μόνο χρώμα & μόνο γεύση) τρόφιμα, με απίθανα συντηρητικά, για να εξυπηρετούν τις μακρές παγκοσμιοποιημένες εφοδιαστικές αλυσίδες, είναι ανθυγιεινά, κάποιοι λένε και καταστροφικά, για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Η τοπική γαστρονομία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο και κρίσιμο παράγοντα ακόμα και για την ενίσχυση της τουριστικής ελκυστικότητας ενός προορισμού. Ξεπερνά την απλή κάλυψη βασικών αναγκών και προσφέρει στους επισκέπτες μια βαθύτερη, αυθεντική πολιτισμική εμπειρία. Η τοπική γαστρονομία προσφέρει επαρκή διαφοροποίηση προορισμού δίνοντας μια μοναδική ταυτότητα, βοηθώντας την τοπική οικονομία, εάν έχει τεράστιο πολιτισμό, να ξεχωρίσει από τον ανταγωνισμό, ειδικά σε μια κορεσμένη τουριστική αγορά.

Η κα Μάγδα Κοντογιάννη αναφέρθηκε στην συνταγογράφηση στην περίοδο του covid-19 της «αγκαλιάς σε πρόβατα», καθώς  και στην καταγραφή ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν δίπλα σε στάβλους, ακόμα και στην περιαστική κτηνοτροφία της Αττικής, παρουσιάζουν πλήρη ανοσία, ενώ η ανοσία μειώνεται καθώς απομακρύνονται από ένα στάβλο και ελαχιστοποιείται η ανοσία των παιδιών πέραν των 300μ από μια κτηνοτροφική εγκατάσταση.

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να επισημάνουμε ότι όσον αφορά την διατροφή και υγεία:

1. Η διεθνής τάση είναι προς την τοπικοποίηση.
2. Η άυλη πολιτιστική κληρονομιά στην γαστρονομία προσφέρει σημαντικά οικονομικά πλεονεκτήματα στις τοπικές οικονομίες.
3. Η Ελλάδα είναι ένας βράχος (76% πάνω από 600μ) ριγμένος στην θάλασσα και η ανάγκη φροντίδας του επιβάλλει μικρές εκμεταλλεύσεις, στερούμενη εκτεταμένων επίπεδων εκτάσεων «μαζικής-βιομηχανικής» καλλιέργειας …
4. Οι Τοπικές Εφοδιαστικές Αλυσίδες συγκρατούν την προστιθέμενη αξία (αλυσίδα αξίας) των τοπικά παραγόμενων τροφίμων με τις οικοτεχνίες στην τοπική οικονομία δημιουργώντας συνθήκες ενδογενούς αυτοδύναμης τοπικής ανάπτυξης.
5. Οι άνθρωποι ενός τόπου ενισχύονται στο ανοσοποιητικό τους, μέσω του τοπικού μικροβιώματος, και ισχυροποιείται η υγεία τους.
6. Η διατροφή και η υγεία είναι αλληλένδετα, ιδιαίτερα εάν δεν μιλάμε μόνο για κάτι που γεμίζει την κοιλιά, αλλά ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση των τοπικών οικονομιών, κοινωνιών και ανθρώπων.

Επισημαίνεται ότι οργανωμένη ζωή, οικισμοί και θεσμοί, δημιουργήθηκαν όπου υπάρχει τροφή. Είτε διότι την καλλιεργούν γεωργοί, είτε διότι εκτρέφουν ζώα οι κτηνοτρόφοι, είτε διότι συλλέγουν οι αγρότες. Στις εκβολές του Αλιάκμονα, στους πρόποδες των Πιερίων, στην Τοσκάνη της Ελλάδος, βρήκαν σε προϊστορικούς οικισμούς του 8.000πχ, ότι η διατροφή τους στηριζόταν στα όστρακα (φημισμένα μύδια Μεθώνης & Μακρυγιάλου Πιερίας), στην διατροφή με χόρτα και στην κτηνοτροφία, όπως ακριβώς μέχρι και σήμερα.

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382, ΑγροΝέα, AgroBus