Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 8:30, θα πραγματοποιηθεί ο ετήσιος χορός των μελών και φίλων της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας.
Τα μέλη των τμημάτων μαζί με τους υπευθύνους και τους συνεργάτες τους θα συναντηθούν στην πανέμορφη και φιλόξενη αίθουσα δεξιώσεων «Κτήμα Γκαντίδη» στο 3ο χλμ. Πατρίδας-Αγίου Γεωργίου, όπου θα παρουσιάσουν ένα παραδοσιακό ποντιακό πρόγραμμα με πολλές εκπλήξεις.
Και για φέτος ο Έμβολος είναι χορηγός στην εκπομπή μαγειρικής της Ρένας της Φτελιάς που παρουσιάζεται στη τηλεόραση (Ε) στα πλαίσια της εκπομπής «ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΦΕ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ» με την Κατερίνα Καινούργιου.
Σήμερα η ανεπανάληπτη Ρένα της Φτελιάς μας φτιάχνει: Καριόκες με μπισκότα Βιολάντα
Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάθε χρόνο, με αφορμή την 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, συγκλονίζουν αλλά, όπως όλα δείχνουν, δεν αρκούν για την αφύπνιση της κοινωνίας και την προστασία των θυμάτων.
«Η βία υπάρχει. Η βία είναι δίπλα μας. Άλλοτε τη βλέπουμε, άλλοτε είναι κρυφή, καθώς μια γυναίκα δεν τολμάει να μιλήσει» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Φωτεινή Κούβελα, γενική γραμματέας Ισότητας των Φύλων, εξηγώντας ότι «πολλές γυναίκες δεν μιλούν γιατί δεν ξέρουν ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι κακοποίηση. Η βία έχει πολλές μορφές, είναι λεκτική, ψυχολογική, οικονομική, σωματική που φτάνει μέχρι και την αφαίρεση ζωής».
«Πρώτον, πρέπει να βοηθήσουμε τις γυναίκες να καταλάβουν ότι αυτό που βιώνουν είναι μια μορφή βίας. Δεύτερον, είναι ανάγκη να τους πούμε ότι πρέπει να μιλήσουν, να μη σιωπούν, να μην ακούν συμβουλές από τον περίγυρο “κάνε υπομονή, έχεις παιδιά, δεν θα καταφέρεις τίποτα”, καθώς και να τις βοηθήσουμε να μην νιώθουν ένοχες, ότι δηλαδή είναι οι ίδιες που προκαλούν την κακοποίηση», τονίζει η γενική γραμματέας.
Η κ Κούβελα καλεί όλους, πολιτεία, φορείς, οικογένεια, τον καθένα ξεχωριστά «να βοηθήσουμε αυτές τις γυναίκες να μιλήσουν και ταυτόχρονα, να κάνουμε πιο γνωστές τις δομές που έχει η Γενική Γραμματεία Ισότητας, σε όλη την Ελλάδα, μαζί με τους δήμους. Μια γυναίκα πρέπει να μιλήσει γιατί υπάρχει η δομή που μπορεί να τη βοηθήσει».
Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900
Για την αντιμετώπιση της κακοποίησης των γυναικών η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων έχει την Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900, σαράντα συμβουλευτικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα και είκοσι έναν ξενώνες φιλοξενίας. Προσφέρουν ψυχολογική, κοινωνική, νομική στήριξη, καθώς και συμβουλευτική στήριξη για εύρεση εργασίας, που είναι μια καινούργια υπηρεσία. Τα συμβουλευτικά κέντρα έχουν στόχο επίσης, τη δικτύωση με άλλες δομές των δήμων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων προκειμένου να κάνουν γνωστή τη λειτουργία τους και να ευαισθητοποιήσουν την τοπική κοινωνία για τη βία κατά των γυναικών.
Το συμβουλευτικό κέντρο που βρίσκεται στα Άνω Λιόσια, «μια δύσκολη περιοχή», σύμφωνα με την Ευαγγελία Πυρρώτη, κοινωνιολόγο, «οι γυναίκες το επισκέπτονται διστακτικά. Οι περισσότερες είναι Ελληνίδες, 3-4 είναι ξένες. Ζητούν βοήθεια για να ξεμπερδέψουν τα συναισθήματά τους, να δουν τι θα κάνουν, δεν ξέρουν γιατί δεν χωρίζουν, γιατί δεν φεύγουν από έναν άνδρα που τους κακοποιεί. Συνήθως είναι έγγαμες, έχουν παιδιά και νομίζουν ότι είναι καλύτερο να μείνουν για τα παιδιά τους, κάτι που δεν ισχύει».
«Ακόμη ένας μύθος που δεν ισχύει» λέει η κ. Πυρρώτη «είναι ότι οι γυναίκες θύματα είναι χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, υπάρχουν γυναίκες που έχουν μεταπτυχιακό. Το ίδιο ισχύει και για τους δράστες. Αν και όλα δείχνουν ότι η κρίση έχει επιδεινώσει την κατάσταση, δεν λειτουργεί η διαδικασία: ανεργία, αλκοόλ, ναρκωτικά, άρα βαράμε… Υπάρχει περίπτωση που ο θύτης είναι δάσκαλος». Συνολικά, από το 2014, το συμβουλευτικό κέντρο στα Άνω Λιόσια έχει αντιμετωπίσει 160 περιστατικά, είναι όμως «περισσότερες οι γυναίκες που έχουν πρόβλημα από αυτές που έρχονται. Έχει διαπιστωθεί ότι έρχεται μία στις τρεις». Η βία που δέχονται είναι λεκτική, ψυχολογική, σωματική, πολλές γυναίκες δεν ξέρουν πού να ζητήσουν βοήθεια, οι γονείς τους, συχνά τους λένε «είναι επιλογή σου, είναι ο άντρας σου, πήγαινε σπίτι σου».
Οι γυναίκες πίσω από τους αριθμούς
Οι αριθμοί που περιγράφουν το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών κρύβουν πίσω τους συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες: Το συμβουλευτικό κέντρο στα Άνω Λιόσια έχει χειριστεί, μεταξύ άλλων, υποθέσεις: 42χρονη απόφοιτη Γυμνασίου με τρία παιδιά δεχόταν κακοποίηση πολλά χρόνια μέσα στο γάμο της. Φτάνει στη διαδικασία του διαζυγίου, ο σύζυγος που εργαζόταν, αρνείται να το δώσει, βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλο δικαστικό πόλεμο, πέφτει θύμα βιασμού. Βιασμό μέσα στο γάμο της, υπό την απειλή όπλου και μαχαιριού. Τελικά καταφέρνει να κερδίσει τη δίκη και ο άνδρας της είναι στη φυλακή.
Περιστατικό 18χρονης που δεχόταν σεξουαλική κακοποίηση από τον βιολογικό της πατέρα, για δύο χρόνια. Ο δράστης προφυλακίστηκε. Γυναίκα που έφυγε από το σπίτι της μέσα στη νύχτα και είπε στον άνδρα της ότι πάει να πετάξει σκουπίδια. Έβαλε μέσα σε σακούλα σκουπιδιών το παιδικό καρότσι, πήρε το παιδί της και έφυγε. Πήγε στο συμβουλευτικό κέντρο και στη συνέχεια σε ξενώνα.
Χήρα 70 χρόνων που έχει υποστεί κακοποίηση από τον άνδρα της, δεν είναι ψυχολογικά καλά και πηγαίνει στο συμβουλευτικό κέντρο για στήριξη για όλα αυτά που πέρασε. Είναι γυναίκες απ’ όλες τις ηλικίες, ακόμη και φοιτήτριες, «σαν τα κρύα τα νερά, κι έχουν όμως κακοποιητικούς συντρόφους».
Το μήνυμα της κ. Πυρρώτη προς μια γυναίκα που έχει υποστεί βία είναι να μην ντρέπεται, να μην κρύβει τι έχει υποστεί: «Να μη σωπαίνει και να μιλάει –να μιλάει! Δεν είναι μόνη. Υπάρχει βοήθεια».
Στο συμβουλευτικό κέντρο στο Περιστέρι, η Ελένη Μιχαλοπούλου, ψυχολόγος, αντιμετωπίζει περιστατικά με θύματα γυναίκες, που οι περισσότερες «ανήκουν σε χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι εξαιρέσεις οι γυναίκες με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Υπάρχουν νέες γυναίκες, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Οι περισσότερες είναι άνεργες, γι αυτό εντάχθηκε και η συμβουλευτική για την εύρεση εργασίας. Είναι εντυπωσιακή η αλλαγή που έχει μια γυναίκα όταν βρίσκει δουλειά. Για παράδειγμα, μια γυναίκα μετανάστρια δεχόταν για χρόνια πολλαπλή βία, κατάφερε να βρει δουλειά, μπήκε σε ξενώνα και η αλλαγή της ψυχολογίας της είναι μεγάλη».
Η κ. Μιχαλοπούλου τονίζει ότι «η κακοποίηση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα» και καλεί τα θύματα «να ξεπεράσουν το ταμπού, την ντροπή που μπορεί να νιώθουν. Πρέπει να μιλήσουν».
Η Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 από 11/3/11 έως 16/11/16 δέχθηκε 26.548 κλήσεις και 346 ηλεκτρονικά μηνύματα. Το 81% των κλήσεων αφορούσαν περιπτώσεις έμφυλης βίας. Από τις κλήσεις που αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών το 83% αφορούσαν σε ενδοοικογενειακή βία, και οι περισσότερες γυναίκες ήθελαν ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Από τις γυναίκες θύματα βίας που απάντησαν στην ερώτηση για την εργασιακή τους κατάσταση φαίνεται ότι το 27% είναι απασχολούμενες και το 25% είναι άνεργες. Το 49% είναι έγγαμες, σε ποσοστό 26% είναι από 25 έως 39 ετών και ένα ίδιο ποσοστό από 40 έως 54ων ετών. Μάλιστα το 12% έχει ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση και το 6% τη δευτεροβάθμια. Το 74% είναι Ελληνίδες.
«Πείτε όχι! ΣΤΟΠ στη βία κατά των γυναικών», από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Με κοινό σύνθημα: «Πείτε όχι! ΣΤΟΠ στη βία κατά των γυναικών», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοινώνει εκστρατεία το 2017 καθώς πρόκειται για ένα φαινόμενο που εξακολουθεί να είναι πολύ διαδεδομένη στην Ευρώπη. Μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί κάποια μορφή σεξιστικής βίας στη ζωή της.
Μολονότι ποσοστό 96% των Ευρωπαίων συναισθάνονται ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι απαράδεκτη, το 27% από αυτούς θεωρούν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις χωρίς συγκατάθεση μπορεί να δικαιολογούνται υπό ορισμένες περιστάσεις, σύμφωνα με νέα έρευνα του Ευρωβαρόμετρου.
Ειδική αναφορά γίνεται στις γυναίκες και κορίτσια πρόσφυγες οι οποίες στη διάρκεια των μετακινήσεών τους, ή όταν αναζητούν καταφύγιο σε στρατόπεδα προσφύγων, αντιμετωπίζουν πρόσθετους κινδύνους βίας από άλλους μετανάστες, διακινητές, ακόμη και από τις αρχές ορισμένων τρίτων χωρών. Σχεδόν όλα τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στην ΕΕ είναι γυναίκες και κορίτσια που προέρχονται από τρίτες χώρες έχοντας πραγματοποιήσει επικίνδυνα ταξίδια.
Σήμερα το βράδυ, το Berlaymont -το κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- το κτίριο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα φωταγωγηθούν με πορτοκαλί χρώμα ως υποστήριξη της εκστρατείας των Ηνωμένων Εθνών για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών.
Δηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της Βίας κατά των Γυναικών
Παναγιώτα Δριτσέλη (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ): Η μάχη ενάντια στη βία κατά των γυναικών απαιτεί καθημερινές επαναστάσεις
Σε μία περίοδο δοκιμασίας και κρίσης των ανθρώπινων σχέσεων, η έμφυλη διάσταση της βίας συνεχίζει να αποτελεί βουβή κοινωνική μάστιγα. Σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής όξυνσης, η βία ενάντια στις γυναίκες βρίσκεται παντού. Στην οικογένεια, στις κοινωνικές σχέσεις, στην οικονομία, στην εργασία. Γι αυτό και η μάχη ενάντια στην έμφυλη βία θα πρέπει να δίνεται καθημερινά και με στόχευση σε όσους πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση και τα κοινωνικά αδιέξοδα. Αυτή η βία, βέβαια, χρειάζεται να σπάσει με καθημερινές επαναστάσεις, ώστε καμία κοινωνική ή πληθυσμιακή ομάδα να μην χρειάζεται πλέον ιδιαίτερη προστασία.
Ενάντια σ´ αυτή την πραγματικότητα πολυδιάστατης βίας, καλούμαστε όλοι μας να δημιουργήσουμε αναχώματα κοινωνικής προστασίας και ταυτόχρονα με συντονισμένη δουλειά στη βάση των κοινωνικών προβλημάτων να αλλάξουμε την σημερινή εικόνα. Ωστόσο, αν υπάρχει μία κατηγορία γυναικών που βιώνει την βία αυτή πολλαπλά και πολυδιάστατα είναι οι γυναίκες πρόσφυγες. Αυτές τις γυναίκες θα πρέπει να τιμήσουμε, ιδιαίτερα φέτος, και ταυτόχρονα να δεσμευτούμε όλοι μας ότι θα δράσουμε πιο αποτελεσματικά.
Κατερίνα Παπακώστα (βουλευτής της ΝΔ): Φέτος να στρέψουμε το βλέμμα μας και στις γυναίκες πρόσφυγες και στα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά
Η Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της Βίας κατά των Γυναικών βρίσκει τη χώρα μας σε μία εξαιρετικά δραματική κοινωνική και οικονομική κατάσταση. Φέτος εκτός των Ελληνίδων και των λοιπών κατοίκων της Χώρας, πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας και στις γυναίκες πρόσφυγες και στα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, τα οποία είναι ευάλωτα να πέσουν θύματα κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων και έχουν εγκλωβιστεί εντός των Ελληνικών συνόρων.
Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, είτε εξαιτίας σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, είτε εξαιτίας της προσφυγιάς, δυστυχώς αυξάνουν τα κρούσματα βίας. Η βία δεν περιορίζεται ωστόσο μόνο στις γυναίκες, αλλά και σε άλλα μέλη της οικογένειας.
Η Πολιτεία, οι αρμόδιοι φορείς, αλλά και τα κοινωνικά δίκτυα πρέπει να συνδράμουν με δράσεις ενημέρωσης και ενθάρρυνσης των θυμάτων να καταγγέλλουν τους δράστες. Παράλληλα, πρέπει να ευαισθητοποιούνται και οι μάρτυρες βίαιων πράξεων, προκειμένου να βοηθούνται τα θύματα που δεν έχουν το θάρρος της καταγγελίας.
Για να επιτευχθεί η όσο το δυνατό καλύτερη εξάλειψη των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, οφείλουμε όλοι μαζί να ενισχύσουμε και να προωθήσουμε τις υπάρχουσες δράσεις και πρωτοβουλίες. Επιπλέον, σημαντικής σημασίας είναι η ενίσχυση της εφαρμογής της ισότητας των φύλων, έτσι ώστε η βία κατά των γυναικών να γίνει επιτέλους αδιανόητη και καταδικαστέα πράξη από όλους.
Είναι υποχρέωση όλων των πολιτών, να συμβάλλουμε στην ευαισθητοποίηση εναντίον της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, γενικότερα. Είναι υποχρέωση που έχουμε προς τους εαυτούς μας, προς τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίας και προς την κοινωνία στο σύνολό της. Είναι υποχρέωσή μας να δημιουργήσουμε μία ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία.
Λιάνα Κανέλλη (βουλευτής του ΚΚΕ): Η κακοποίηση των γυναικών είναι – δυστυχώς – νομιμοποιημένος εκλέξιμος φασισμός
Καταρχήν σιχαίνομαι τις Παγκόσμιες Ημέρες ως φιέστες, γιατί απλώς εξοικειώνουν πανηγυριτζήδικα τις μάζες με το τέρας που υποτίθεται ότι ξορκίζουν.
Κακοποίηση των γυναικών. Εννιά στις δέκα φορές ερμηνεύεται ως κατάλοιπο «φυσικής ιστορίας» της διαφοράς μυϊκής δύναμης και εξουσίας των δύο φύλων.
Φευ, στις μέρες μας παραμένει φαινόμενο που αναπαράγεται στην Παιδεία, στην κουλτούρα, στα media, έστω και με πλάγιο τρόπο. Είναι απλώς, φαινόμενο εκφασισμού συστηματικού των κοινωνιών και σε εποχές σαν την τωρινή, χρήσιμου κεφαλαιοκρατικού εργαλείου.
Για σκεφτείτε το: Μια ματιά στις απόψεις της Χρυσής Αυγής για τις γυναίκες είναι η απόδειξη των ισχυρισμών μου. Και μιλάμε για … το τρίτο κόμμα.
Η κακοποίηση των γυναικών είναι – δυστυχώς – νομιμοποιημένος εκλέξιμος φασισμός.
Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών σήμερα και την παγκοσμιότητά της χρωστάει στην ανάγκη μας να μην ξεχνάμε ότι αυτή υπάρχει και ζει ανάμεσά μας. Μια μέρα σαν κι αυτή αναρωτιέμαι αν στ’ αλήθεια υπάρχουν γυναίκες που δεν την έχουν βιώσει σε κάποια απ’ τις άπειρες «μεταμφιέσεις» της…
Γράφει η Εύα Τσαροπούλου
Σε τούτη τη μεριά του κόσμου όπου ζούμε εμείς οι «τυχερές», η βία ευτυχώς δεν θεωρείται απολύτως δεδομένη, ενώ στην αντίπερα όχθη του, υπάρχουν γυναίκες που από τα γεννοφάσκια τους κακοποιούνται συνεχώς κι αυτό αποτελεί απλώς «μια ακόμα μέρα».
Τα νούμερα λένε, για παράδειγμα, πως μέχρι σήμερα περίπου 140 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως έχουν υποστεί την άγρια πρακτική της κλειτοριδεκτομής, προκειμένου να παραμείνουν «καθαρές», ώστε να μπορέσουν να παντρευτούν και έξι κορίτσια κάθε λεπτό, ακρωτηριάζονται, για να διώξουν την «κατάρα» της γυναικείας ύπαρξής τους. Ενώ οι αριθμοί πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο, δυο χρόνια πριν, τον Ιούλιο του 2014, οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους διέταξαν ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων σε όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες από 11 έως 46 χρόνων στην πόλη της Μουσούλης στο Ιράκ κάτι που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ, πρόκειται να «επηρεάσει» (τι επιεικείς όροι στ’ αλήθεια!) τέσσερα εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια!
Όσο κι αν γυρίζουμε το πρόσωπό μας στις τραγικές εικόνες που καταγράφονται απ’ τα «σκληρά» ντοκιμαντέρ που θέλουν να μας μεταφέρουν την αλήθεια αυτής της διαδικασίας, που επιβάλλει κάποια άγρια «παράδοση» ή η παραδοχή ότι η γυναίκα δεν έχει κανένα δικαίωμα πάνω στη ζωή της και καμία αξία σε αυτές τις μεριές της γης, αυτή δεν παύει να είναι κακοποίηση!
Απ’ την άλλη, για μας τους πιο «πολιτισμένους» τα νούμερα που έρχονται απ’ την Ευρώπη μοιάζουν εξίσου ανησυχητικά:
Μέσα σε ένα μόνο χρόνο, περίπου 17 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ για την Ελλάδα, όπως δείχνει τελευταία έρευνα της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, σωματική βία έχει υποστεί το 28% των γυναικών, ενώ το 6% έχει αναφέρει σεξουαλική βία μέσα στο γάμο.
Από τα πέντε χιλιάδες περιστατικά βιασμών που καταγγέλλονται στη χώρα μας το χρόνο, μόνο τα 150 πιστοποιούνται και ακολουθούν τη νομική οδό, αφού δεν υπάρχουν σε όλη τη χώρα ιατροδικαστές να πιστοποιήσουν το βιασμό και κανένας άλλος γιατρός δεν είναι ειδικός να καταγράψει, να εκτιμήσει και να πιστοποιήσει τη σεξουαλική βία ή τις σωματικές βλάβες. Τι βολικό!
Απ’ την άλλη, ακόμα κι εκείνες οι «θαρραλέες» που φτάνουν ως το αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλουν αυτό που τους συνέβη, έρχονται αντιμέτωπες με τη δυσπιστία, το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής και την ανησυχία του τι θα γίνει μετά, κακοποιούμενες για δεύτερη φορά, στην προσπάθειά τους να βρουν το δίκιο τους ή να μην το βρουν ποτέ τελικώς. Βλέπεις το νομικό καθεστώς είναι τέτοιο που χάνεσαι στη μετάφραση και στην προσπάθειά σου να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας…
Κι όλα αυτά είναι απλώς αριθμοί…
Αν η «εξωτερική» βία μας έρχεται ξαφνική, αλλά κατανοητή με την εξήγηση ότι δεν εξαρτάται από μας, τι γίνεται μέσα στο ίδιο μας το σπίτι; Εκεί που όλοι πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς, γιατί είναι το «καταφύγιό» μας;
Μοιάζει πως «καταφύγια» δεν υπάρχουν πια πουθενά, αφού οι άνθρωποι δεν κατέουν να προφυλαχτούν απ’ το δυστυχισμένο εαυτό τους…
Η ενδοοικογενειακή βία έχει πολλά καταγεγραμμένα πρόσωπα κι ίσως και μερικά ακόμα, που δεν τα βάνει ο νους μας…
Λένε πως η σωματική είναι εκείνη που έχει χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές, βρισιές και απειλές. Κοντά σ’ αυτήν κι η άλλη, η σεξουαλική, εκείνη όπου ο σύζυγος εξαναγκάζει τη γυναίκα του να έρθει σε επαφή μαζί του, παρά το γεγονός ότι εκείνη δεν θέλει. Κι η ακόμα χειρότερη, εκείνη όπου ο πατέρας ασελγεί στα παιδιά του.
Μικρότερη αδελφή της, η ψυχολογική, εκείνη που συνηθίζουμε να τη φωνάζουμε «αθέατη». Η πιο συνηθισμένη…
Όπου ο άλλος σε ελέγχει με έναν ιδιαίτερο τρόπο: Τι ψώνισες, πόσο ξόδεψες…
Σε υποτιμά συστηματικά: Για τη μόρφωση που έχεις ή δεν έχεις, για τη δουλειά που κάνεις, για το πώς ντύνεσαι, βάφεσαι ή στέκεσαι κοινωνικά…
Σε απειλεί ότι θα κάνει κακό στα παιδιά σου, αν δεν κάνεις αυτό που σου λέει…
Σου καταστρέφει τα πράγματα που αγαπάς, γιατί δεν έχεις δικαίωμα να έχεις προτιμήσεις….
Σε οδηγεί σε μία συνεχή κατάσταση ταραχής, σύγχυσης, τρόμου, αναστάτωσης…
Μέσα σε αυτές, τώρα και η οικονομική εξάρτηση. Συγκαταλέγεται κι αυτή στις «βίαιες πράξεις», όταν ο σύζυγος, το «ισχυρό φύλο» όπως αγαπούν να τον λένε οι υποκριτικές κοινωνίες που ζούμε και τα στερεότυπα που αναπαράγουμε, απαιτεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο των εσόδων και εξόδων της γυναίκας του, αφαιρώντας της το δικαίωμα να διαχειρίζεται μόνη της το μισθό της, στερώντας της την αυτονομία της.
Για να πούμε μια μεγάλη αλήθεια, οι δύο τελευταίες δεν καταλήγουν πάντα και σε σωματική βία, τη μεγάλη και πιο επικίνδυνη «αδελφή» τους, αφού εκείνη απειλεί την ίδια τη ζωή των γυναικών-θυμάτων της. Για να πούμε μια ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια, η γυναίκα που κακοποιείται σωματικά έχει ήδη μία σακατεμένη ψυχή…
Ποιοι είναι όμως οι άντρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους; Δεν ανήκουν σε συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, δεν έχουν πάντα το ίδιο μορφωτικό επίπεδο, δεν έχουν όλοι την καλή «δικαιολογία» ότι καταναλώνουν αλκοόλ ή άλλες ουσίες.
Πολλές φορές ζουν μία ήσυχη και κοινωνικά «τακτοποιημένη» ζωή. Φορούν το κοστούμι τους και πάνε στη δουλειά τους. Ευυπόληπτοι, μορφωμένοι, κοινωνικά καταξιωμένοι, αγαπητοί σε φίλους και συναδέλφους…
Κι όμως… Οι σύγχρονοι τύραννοι συχνά έχουν υπάρξει οι ίδιοι θύματα κακοποίησης ή μάρτυρες της κακοποίησης της μητέρας τους από τον πατέρα τους. Σχεδόν πάντα έχουν διαταραγμένη προσωπικότητα, αφού νιώθουν να απειλούνται απ’ τη γυναίκα τους και, κακοποιώντας την, θεωρούν ότι έχουν τον πλήρη έλεγχο κι έτσι κερδίζουν στη μάχη επιβίωσης, όπου είναι ή εκείνη ή αυτός. Μια μάχη που υπάρχει μόνο μέσα στο πανικόβλητο μυαλό τους…
Έχω βιώσει ενδοοικογενειακή βία, τόσο ως παιδί, όσο και στην ενήλικη ζωή μου.
Σωματική όταν ήμουν παιδί, ψυχολογική όταν μεγάλωσα. Είχα κι εγώ το μερτικό μου, όπως και πολλές άλλες γυναίκες που ξέρω. Σήμερα πια συμπεραίνω πως δύο είναι οι κοινές παράμετροι σε όλες αυτές τις μορφές βίας:Η επιβολή ελέγχου απ’ τη μια και ο φόβος απ’ την άλλη!
Δεν έχω πολλά να καταθέσω για την επιβολή ελέγχου, βλέπεις ήμουν πρώτα παιδί και μετά απλώς γυναίκα, αλλά έχω τόσα να πω για το «φόβο», που είχε στοιχειώσει τη ζωή μου…
Φόβο μήπως πεις κάτι «στραβά», μήπως κάνεις κάτι «λάθος», κάτι που θα οδηγήσει στο ξέσπασμα του άλλου. Αυτομάτως, βάζεις τον εαυτό σου στη θέση εκείνου που προκαλεί αυτόν τον παραλογισμό. Γίνεσαι ο «έμμεσος» δράστης κι αυτή είναι η χειρότερη κακοποίηση που μπορούν να σου κάνουν! Διπλά δράστης αφού και τον εαυτό σου θεωρείς ένοχο και παίρνεις δεδομένο ότι άλλος αποφασίζει για το πώς ορίζεται το «στραβά» ή ποιο είναι το «λάθος» ή με τι μοιάζει αυτό που «πρέπει» και σίγουρα δεν μοιάζουν με αυτά που εσύ είχες στο νου σου…
Μια ζωή τραμπάλα ανάμεσα στο φόβο και στην ενοχή…
Κι όταν αποφασίζεις τελικώς να φύγεις απ’ αυτό, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, λίγο πριν ξεφύγει το μυαλό σου και γίνεις εσύ ίδια με το δήμιό σου, «κλειδώνεις» την ψυχή σου μέσα στη σιωπή και πετάς το κλειδί, ντροπιασμένη γι’ αυτό που σου συνέβη, θεωρώντας ότι εσύ φέρεις την ευθύνη του. Βυθίζεσαι στη μελαγχολία και την κατάθλιψη κι αυτές είναι ρουφήχτρες που σε παρασύρουν μαζί τους σε μια άβυσσο χωρίς τέλος…
Κακοποίηση στην κακοποίηση και πολλά λεφτά σε ψυχολόγους, προκειμένου να ξαναβρείς τις ισορροπίες σου κι όλα αυτά, αν είσαι αρκετά τυχερή, διότι τίποτα δεν σου λέει πού ακριβώς έχει χτυπήσει αυτός ο ύπουλος ιός ή πόσο βαθιά είναι τα σημάδια που έχει χαράξει στην ψυχή σου, πιο μελανά απ’ αυτά που έχουν μείνει στα μπράτσα σου, πόνοι πιο δυνατοί απ’ αυτούς των σπασμένων σου πλευρών…
Έχω βιώσει τη βία και δεν φοβήθηκα ποτέ να την ομολογήσω. Δεν ξέρω τι θα έκανα, αν ήταν αλλιώς, ωστόσο…
Βλέπεις, ανήκω στις «πολύ τυχερές». Δεν βίωσα καμία συγκλονιστική «διαστροφή», (ποια μορφή βίας δεν είναι διαστροφή στ’ αλήθεια;) κι έφυγα νωρίς, δεν με σταμάτησε κανείς, ούτε με κυνήγησε, δεν φοβήθηκα ποτέ για τη ζωή μου, δεν έζησα «ακραίες» καταστάσεις, όχι στην ενήλικη ζωή μου τουλάχιστον…
Κι όσο κι αν μου πήρε καιρό να ξαναβρώ τις ισορροπίες μου κι ίσως μου πάρει ολόκληρη τη ζωή μου για να βρω τη χαμένη μου αυτοπεποίθηση, δεν έσκαψα κανένα «εσωτερικό» λαγούμι, για να κρυφτώ μέσα του. Δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να το κάνω, γιατί ήξερα πάντα, απ’ την αρχή και μέχρι το τέλος ότι δεν έφταιγα εγώ…
Δεν ήμουν εκείνη που ανάγκασε κανέναν να της φωνάξει, να τη χτυπήσει, να τη μειώσει, να την εκβιάσει, δεν αποτέλεσα ποτέ κίνδυνο για την προσωπικότητα ή την επιβίωση κανενός!
Αν φταίω για κάτι είναι μόνο που ανέχτηκα. Όσο ανέχτηκα! Κι εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι ευθύνες μου! Αν υπάρχει ενοχή για όλες τις γυναίκες που μέχρι και σήμερα εξακολουθούν να ζουν κάτω από τέτοιες συνθήκες, είναι μόνο γιατί συνεχίζουν να το ανέχονται!
Δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί ή να επιτρέπει τη βία! Από κανέναν και σε κανέναν.
Θα ήθελα, κι αυτό οφείλω να το πω, να υπάρξει μία αντίστοιχη ημέρα και για τον άντρα, διότι διαταραγμένοι άνθρωποι υπάρχουν και στα δύο φύλα και είναι πολλοί αυτοί που επίσης κακοποιούνται απ’ τις γυναίκες τους, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Όπως θα ήθελα να υπάρξει μία μέρα Κατά της Σιωπηλής Κοινωνίας, των συγγενών, των γονιών, των γειτόνων, που ακούνε τη βία πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες, τη μυρίζονται, την αισθάνονται ή, ακόμα χειρότερα, τη βλέπουν μπροστά στα μάτια τους κι όμως εξακολουθούν να σωπαίνουν, συνένοχοι σε αυτά τα μικρά, καθημερινά, αθέατα εγκλήματα…
Έχω βιώσει τη βία και τίποτα πια δεν μπορεί να μου κάνει…
Ήμουν εξαιρετικά τυχερή, γιατί δεν κατάφερε να με σπρώξει σε κανένα «σκοτεινό» σημείο του νου. Δεν ήπια από το δηλητήριο της αμφισβήτησης για όλους ανεξαιρέτως τους άντρες. Δεν νέκρωσε η καρδιά μου, τσουβαλιάζοντας όλους τους ανθρώπους, σε νόρμες και στερεότυπα, που θα με έκαναν ίδια με εκείνους που με πλήγωσαν.
Υπάρχουν πάντα καλοί άνθρωποι εκεί έξω, άνθρωποι για να εμπιστευτείς, άνθρωποι για να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να κοιμηθεί κοντά τους, χωρίς να στοιχειώνεται από άσχημα όνειρα. Υπάρχουν πάντα άνθρωποι που είναι τόσο «ολόκληροι» από μόνοι τους, που δεν νιώθουν να απειλούνται από σένα, που δεν τους τρομάζει η προσωπικότητά σου, που δεν αισθάνονται λιγότεροι, επειδή εσύ καταγίνεσαι με τόσα. Που σε στηρίζουν, σε παρακινούν, γίνονται κινητήρια δύναμη για όσα κάνεις, είναι περήφανοι γι’ αυτά, είναι περήφανοι για το ποια προσπαθείς εσύ να γίνεις κάθε μέρα. Και ταυτόχρονα, δίνουν μαζί σου τις όποιες μάχες-κατάλοιπα των όσων έζησες: Την ανασφάλειά σου, τις φοβίες σου, τις απότομες «πτώσεις» σου, όλα αυτά που δεν τελειώνουν ίσως ποτέ…
Εγώ ήμουν τόσο πολύ τυχερή, που βρέθηκε ένας τέτοιος άνθρωπος στο δρόμο μου: Ένας «ολόκληρος», ισορροπημένος άνθρωπος, που δεν φοβήθηκε το δικό μου το σκοτάδι και με έφερε χέρι-χέρι πάλι στο φως.
Εσύ μπορεί να μην είσαι τόσο τυχερή, είναι αλήθεια: Shit happens!
Εσύ που φοβάσαι να ομολογήσεις ότι για το μπλαβί σου μάτι δεν φταίει το περβάζι κι εσύ που τρέμεις μήπως έχεις ξεφύγει ένα εκατοστό απ’ τη γραμμένη λίστα στα ψώνια στο σούπερ μάρκετ κι εσύ που ζητάς πέντε ευρώ την εβδομάδα, για να αγοράσεις ένα καλσόν ή που νιώθεις άσχημα για το πόσο όμορφη ή έξυπνη είσαι…
Μπορεί να μην είσαι τόσο τυχερή.
Αλλά όσο ανέχεσαι, δεν θα δώσεις ποτέ καμία ευκαιρία στην τύχη σου! Δεν θα δημιουργήσεις ποτέ καμία δυνατότητα να φτιάξεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις.
Σπάσε τη σιωπή σου και τα δεσμά σου, γιατί είναι μόνο στο μυαλό και στην ψυχή σου!
Σήμερα, πολλά χρόνια μετά απ’ την εποχή που η γιαγιά σου έβαζε μία βραστή πατάτα στο στόμα της για να μην ακούσει η γειτονιά τις φωνές της όταν την έδερνε ο άντρας της, υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που δουλεύουν για να σε βοηθήσουν. Για να μην νιώθεις μόνη, φοβισμένη, για να σταθείς στα πόδια σου, για να ισορροπήσεις ξανά και να μεγαλώσεις καλά τα παιδιά σου, που είναι τα παιδιά σου, μωρέ, κι όχι καλές δικαιολογίες για να υπομένεις μία τυραννία, στην οποία είσαι καλά βολεμένη…
Σταμάτα να γίνεσαι συνένοχη σε αυτό που σου συμβαίνει, αποσιωπώντας το. Ξύπνα και τρέχα! Βάλε τα παιδιά σου να ζήσουν σε ένα υγιές, έστω και φτωχότερο περιβάλλον και προστάτευσε τον εαυτό σου!
Έχεις εσύ ευθύνη για τη ζωή σου και την υπόστασή σου.
Αν δεν την προστατεύσεις εσύ, υπάρχει άραγε κανένας άλλος που να έχει καλό λόγο να το κάνει;
Κι επειδή η μουσική είναι καλό αντίδοτο για τη βία…
Στις 24 Νοεμβρίου στις 13:45 εξαφανίστηκε από το Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης η συριακής καταγωγής Χασάν Σιρίν 16 ετών μαζί με τον γιο της Ζουχέιρ Χέλεφ 1,5 μηνών.
Η 16 ετών Σιρίν έχει μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια, 1,65 μ. ύψος, 60 κιλά βάρος και φορούσε γκρι μπλούζα, μαύρο παντελόνι και γκρι αθλητικά παπούτσια με ροζ κορδόνια.
Ο 1,5 μηνών Ζουχέιρ έχει μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια, 50 εκατοστά ύψος και 5 κιλά βάρος.
Λόγω της ανηλικότητας της μητέρας και της πολύ μικρής ηλικίας του 1,5 μηνών γιου της καθώς επίσης και των ιδιαίτερων συνθηκών εξαφάνισης, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη για τον άμεσο εντοπισμό τους.
Οποιοσδήποτε έχει κάποια πληροφορία, παρακαλούμε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Οργανισμό μας «Το Χαμόγελο του Παιδιού» όλο το εικοσιτετράωρο (24 ώρες), στην Ευρωπαϊκή Γραμμή Για τις Εξαφανίσεις 116.000 καθώς και σε όλα τα Αστυνομικά Τμήματα της χώρας.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» στα πλαίσια των διεθνών συνεργασιών που έχει αναπτύξει, διαθέτει την τεχνογνωσία να χειρίζεται με επαγγελματισμό και εξειδίκευση περιστατικά εξαφανίσεων ανηλίκων. Σε διεθνές επίπεδο «Το Χαμόγελο του Παιδιού»:
Eίναι μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και Θύματα Εκμετάλλευσης Παιδιά (International Centre for Missing and Exploited Children), το οποίο εδρεύει στην Washington των Ηνωμένων Πολιτειών.
Είναι μέλος του Δ.Σ στο Missing Children Europe.
Είναι μέλος του Διεθνούς Δικτύου Τηλεφωνικών Γραμμών για την προστασία των παιδιών (Child Helplines International)
Είναι αναγνωρισμένος συνεργαζόμενος φορέας στο DPI (Department of Public Information) των Ηνωμένων Εθνών.
Είναι αναγνωρισμένος Μ.Κ.Ο. με συμβουλευτικό ρόλο στο ECOSOC (Economic and Social Council) των Ηνωμένων Εθνών
Είναι μέλος στο διεθνές site για τις εξαφανίσεις ανηλίκων www.missingkids.com
Είναι μέλος στο ευρωπαϊκό δίκτυο για τα δικαιώματα του παιδιού Eurochild
Είναι μέλος στην EFSC (European Federation for Street Children).
Στην προσπάθεια του Οργανισμού μας να δραστηριοποιηθεί και να σταθεί κοντά στα παιδιά που έχουν εξαφανιστεί και βρίσκονται σε κίνδυνο, προβαίνουμε στη δημιουργία, εκτύπωση και ανάρτηση αφισών τους σε σημεία της χώρας μας, σε συνεργασία πάντα με τις ελληνικές αρχές. Συνεργαζόμαστε επίσης με Μ.Μ.Ε. και άλλους φορείς που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανεύρεση τους.
Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος καλύπτει για ένα έτος (Μάιος 2016 – Μάιος 2017) τη μισθοδοσία των Κοινωνικών Λειτουργών & Ψυχολόγων, που στελεχώνουν την «Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116000».
Εθνικό Κέντρο για τα Εξαφανισμένα και Υπό Εκμετάλλευση Παιδιά
Ευρωπαϊκή Γραμμή Για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116.000
Η εφημερίδα γράφει ότι: “Το ΔΝΤ κατηγορεί το Βερολίνο (μέσω των “Financial Times”) για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που ζητάει από το 2018 και μετά, και προειδοποιεί ότι έτσι το πρόγραμμα δεν οδηγεί πουθενά. Πόσο μάλλον στην ανάπτυξη”.
ΕΘΝΟΣ: “Επιδοτήσεις μόνο σε επαγγελματίες αγρότες”
Η εφημερίδα σημειώνει: “Εκ βάθρων αλλαγές στο σύστημα επιδοτήσεων της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής φέρνει η επαναδιαπραγμάτευση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου για την περίοδο μετά το 2010”.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: “Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης για το ΕΚΑΣ”
Η εφημερίδα γράφει ότι: “Φωτιά είναι τα μέτρα του επικαιροποιημένου Μνημονίου για συντάξεις, εργασιακά και οικογενειακά επιδόματα, ενώ υποκρύπτονται και “σκιώδεις” απολύσεις για ένα 20% των δημοσίων υπαλλήλων που δεν θα βρουν στέγη στο νέο υπερταμείο του ασφαλιστικού, τον ΕΦΚΑ η λειτουργία του οποίου θα αρχίσει από 1ης/1/2017″.
ΕΣΤΙΑ: “Προς διχοτόμηση η Κύπρος”
Η εφημερίδα τονίζει ότι: “Η διαφαινόμενη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και οι συνεχείς δηλώσεις αναθεωρισμού του Προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, δείχνουν ότι θα υπάρξουν εξελίξεις που θα αγγίξουν τον “κλειστό πυρήνα” των συμφερόντων Ελλάδος και Κύπρου”.
Η ΑΥΓΗ: “BLACK FRIDAY: Η μαύρη όψη της κατανάλωσης”
Σύμφωνα με την εφημερίδα: “Μαυρίζοντας ακόμη πιο πολύ τη ζωή των εργαζομένων, μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων και παραρτήματα πολυεθνικών κολοσσών εισάγουν στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης έναν θεσμό καταναλωτικού παροξυσμού”.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ: “Μικρή απόσταση, μακρύς ο δρόμος”
Η εφημερίδα γράφει ότι: “Παράθυρο για κάτι παραπάνω από μια σαφή περιγραφή των μακροπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους άφησε ο πρόεδρος του Eurogroup”
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: “Ηχηρό μήνυμα Ευρώπης στην Τουρκία”
Η εφημερίδα επισημαίνει ότι: “Το ιδιαίτερα βαρύ κλίμα στις σχέσεις μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας αποτυπώθηκε χθες σε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: “Να μην περάσει ο εκβιασμός που στήνουν στο λαό”
Η εφημερίδα αναφέρει ότι: “Σκηνικό εκβιασμού του λαού στήνουν κυβέρνηση και ΝΔ με μοιρασμένους ρόλους, στον απόηχο της προχτεσινής συνεδρίασης των Κοινοβουλευτικών τους Ομάδων, όπου μίλησαν ο Αλ. Τσίπρας και ο Κυρ. Μητσοτάκης, αντίστοιχα”.
ΤΑ ΝΕΑ: “Αυτοσχεδιασμοί σε ναρκοπέδιο”.
Η εφημερίδα σημειώνει ότι: “Με το Κυπριακό ανοικτό σε μια λεπτή φάση που δεν μπορεί να εκτιμηθεί η συνέχεια και τον ορίζοντα να βαραίνει συνολικά στα εθνικά θέματα, η κυβέρνηση επιχειρεί αυτοσχεδιασμούς για πολιτική κινητικότητα αλλά παράγει αβεβαιότητες”.
KONTRA NEWS: “Σεισμός στις 4 Δεκεμβρίου μετά την Αγγλία φεύγει και η Ιταλία”
Η εφημερίδα γράφει ότι: “Αυτές τις μέρες στα ταμπλό των μεγάλων εταιρειών στοιχημάτων στο Λονδίνο και την Μαλαισία εμφανίζονται οι αποδόσεις για το δημοψήφισμα στην Ιταλία και την εκλογή Προέδρου στην Αυστρία. Πολύ σύντομα θα αρχίσει και το ποντάρισμα για το πότε θα διαλυθεί η Ευρωζώνη”.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: “Νέα μέτρα και το 2018”
Η εφημερίδα σημειώνει ότι: “Οι πιστωτές ζητούν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα τόσο το 2017 όσο και το 2018. Πιο συγκεκριμένα, υποδεικνύουν συγκεκριμένα να καταργηθούν η έκπτωση 1,5% στην παρακράτηση φόρου εισοδήματος από τους μισθούς και τις συντάξεις, η έκπτωση των δαπανών ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης από τον φόρο εισοδήματος και η αυτοτελής φορολόγηση για τις αμοιβές των ναυτικών”.
Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: “Ντόμινο πολιτικών απειλών”
Η εφημερίδα τονίζει ότι: “Σαφή προειδοποίηση για τον κίνδυνο απότομης πτώσης στη διεθνή αγορά απηύθυνε χθες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) επικαλούμενη την αυξημένη πολιτική αβεβαιότητα, η οποία συνιστά απειλή για τις τράπεζες, τη σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη”.
Στην αναστολή για ένα ακόμα χρόνο του φόρου υπεραξίας ακινήτων, που προβλεπόταν να τεθεί σε εφαρμογή από 1/1/2017, προσανατολίζεται, σύμφωνα με πληροφορίες, η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών.
Το θέμα έχει συζητηθεί και με τους δανειστές οι οποίοι συμφωνούν στην αναστολή της εφαρμογής του μέτρου.
Υπενθυμίζεται, ότι ο φόρος είχε θεσπιστεί το 2013, αλλά τεχνικά προβλήματα είχαν καταστήσει ανέφικτη την εφαρμογή του.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.
Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 8:30, θα πραγματοποιηθεί ο ετήσιος χορός των μελών και φίλων της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας.
Η παρουσία σας αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για τον Σύλλογό μας και θα μας δώσει μεγάλη χαρά και κουράγιο να συνεχίσουμε το έργο μας.
