Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν έδωσαν μεγάλη βαρύτητα σε όσα είπε ο Γενικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, του γνωστού ESM, εν όψει του Eurogroup της Δευτέρας. Βλέπετε, έχουν άλλα πράγματα να κάνουν, όπως τις συνεντεύξεις των Βαρουφάκη, Λαπαβίτσα και Σώρρα και δεν έχουν χρόνο για να αφιερώσουν για τα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα του τόπου.
Εν πάση περιπτώσει, να πούμε τι ανέφερε ο Klaus Resling:
«Η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση. Πουθενά στον κόσμο το μέγεθος των προβλημάτων δεν είναι τόσο μεγάλο κι η διαχείρισή τους τόσο αδύναμη, όσο είναι στην Ελλάδα».
Όλοι κατανοούμε τι εννοεί ο Ευρωπαίος αξιωματούχος. Όλοι!
Κι είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, υπεύθυνη γι αυτή την αδύναμη διαχείριση είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Μια κυβέρνηση προϊόν … αγανάκτησης μιας αγράμματης, αμόρφωτης και βολεμένης μερίδας της κοινωνίας. Από δυο κόμματα –μορφώματα που ήταν επιλογή του 36% του εκλογικού σώματος με βάση το θυμικό και την αγανάκτηση κι όχι τη λογική ή έστω μια συνειδητή επιλογή.
Άρα εκ των πραγμάτων αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δραματικών περιστάσεων που διακυβεύουν τις ζωές μας μα και τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Οι κυβερνητικοί, προϊόντα ανάγκης κι όχι λαϊκών ρευμάτων, δεν διαθέτουν ούτε την ευαισθησία ούτε την ανάγκη να προχωρήσουν σε επικερδείς συμφωνίες για τη χώρα.
Τους νοιάζει μόνο η κατάλυση του… καπιταλισμού κι η επικράτηση των ιδεοληψιών κι ουτοπιών τους.
Το έδειξαν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν την εξουσία. Από τον Ιανουάριο του 2015, μέχρι τώρα, όλο διαπραγματεύονται, όλο μιλάνε, όλο κωλυσιεργούν κι όλο εμείς πληρώνουμε.
Διαπραγματευόταν ο Βαρουφάκης, την πατήσαμε. Έκλεισαν οι τράπεζες κι ακόμη συνεχίζεται ο κακός χαμός.
Διαπραγματεύτηκε ο Τσίπρας, την πατήσαμε. Κάναμε κάλπικο δημοψήφισμα, διακυβεύσαμε τη θέση μας στην Ευρώπη που με τόσες θυσίες είχαμε κατακτήσει και τελικά φορτωθήκαμε ένα τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο. Και πληρώσαμε «δίδακτρα» περισσότερα από 80 δις ευρώ! Και την εκχώρηση της χώρας για 99 χρόνια!
Χώρια το ιδεοληπτικό και κουτοπόνηρο μποικοτάζ σε κάθε ιδιωτικοποίηση και μεταρρύθμιση.
Χώρια η επιχείρηση άλωσης του Κράτους με τις αθρόες προσλήψεις.
Κι ο δρόμος είναι συνεχώς κατηφορικός. Όλο και πιο κατηφορικός.
Με μια κυβέρνηση χωρίς σχέδιο και ότι αυτό προκαλεί στην πραγματική οικονομία.
Μπλα μπλα κι από τηγανίτα ούτε καν τη ζύμη…
Κι ο χρόνος κυλάει καταστροφικά για τον τόπο.
Όλοι οι εμπλεκόμενοι καταθέτουν προτάσεις. Κάποιες ιδιαιτέρως επώδυνες που όσο περνά ο καιρός θα γίνονται ακόμη περισσότερο.
Η Ευρώπη μιλάει για εντατικοποίηση των μεταρρυθμίσεων και καταθέτει συγκεκριμένα σχέδια.
Το ΔΝΤ μιλάει για συγκεκριμένο πρόγραμμα με βάση το κούρεμα του χρέους.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μιλάει για την αναγκαιότητα εισόδου της Ελλάδας στο καθεστώς της ποσοτικής χαλάρωσης.
Η Γερμανία μιλάει για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Κι όλα αυτά συγκλίνουν.
Εμείς; Εμείς δεν έχουμε καταθέσει καν σχέδιο. Πάμε εδώ κι εκεί σαν επαίτες και κάνουμε επαναστάσεις του γλυκού νερού για εσωτερική κατανάλωση.
Λέμε τη μια αοριστία μετά την άλλη και μετά πουλάμε τζάμπα μαγκιά.
Με τις καθυστερήσεις και τα σακίδια στον ώμο το παίζουμε αντισυμβατικοί, την ώρα που καταθέσεις κι επιχειρηματικός πλούτος βρίσκονται υπό συνεχή αφαίμαξη κι οι περιουσίες εκφυλλίζονται βιαίως.
Κι ο αμοραλιστής πρωθυπουργός δεν φείδεται τζάμπα μαγκιάς, ακροβασιών και λεονταρισμών.
Πορευόμαστε στον δρόμο της Βενεζουέλας. Με γεωμετρική ταχύτητα…
Όπως από τις 16 Δεκέμβριο 2012 έλεγε σε συνέντευξή του ο Αλέξης Τσίπρας:
«Η Βενεζουέλα αποτελεί ένα μοντέλο που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε ώστε ν’ αφήσουμε πίσω το καπιταλιστικό μοντέλο που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη».
Περαστικά μας…
