Ονόματα αντιδημάρχων και αρμοδιότητες
Διανομή προϊόντων πρώτης ανάγκης για τους ωφελούμενους του προγράμματος ΤΕΒΑ την Πέμπτη και την Παρασκευή στην Αλεξάνδρεια
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΔΙΑΝΟΜΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΕΒΑ
Η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Αλεξάνδρειας ενημερώνει τους δικαιούχους του Επιχειρησιακού Προγράμματος Επισιτιστικής και Βασικής Υλικής Συνδρομής του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους (ΤΕΒΑ/FEAD) του Δήμου Αλεξάνδρειας, ότι θα πραγματοποιηθεί διανομή προϊόντων (βόειο και χοιρινό κρέας, φρούτα και είδη παντοπωλείου) την Πέμπτη 02 Μαρτίου 2017 (από 10:00 π.μ έως 15:00 μ.μ.) και την Παρασκευή, 03 Μαρτίου (από 09:00 π.μ. έως 15:00 μ.μ.) στο χώρο του εργοστασίου VENUS Growers (έξοδος Αλεξάνδρειας προς Θεσσαλονίκη 28o χλμ. στην π.Ε.Ο. Βέροιας-Θεσσαλονίκης).
Οι ωφελούμενοι θα ενημερωθούν αποκλειστικά μέσω SMS.
Για την παραλαβή των προϊόντων, είναι απαραίτητη η επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή του ΑΜΚΑ (βιβλιάριο ασφάλισης). Όπως ορίζει το πρόγραμμα, σε περίπτωση που ο ωφελούμενος δεν δύναται να προσέλθει αυτοπροσώπως στο σημείο διανομής, τα προϊόντα δύναται να παραλαμβάνονται από τρίτο πρόσωπο που φέρει εξουσιοδότηση με βεβαίωση γνησίου υπογραφής (σε ειδικό έντυπο που θα βρείτε στα ΚΕΠ του Δήμου Αλεξάνδρειας σε Αλεξάνδρεια, Πλατύ, Καβάσιλα, Μελίκη) ή συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο.
ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕ ΜΕΣΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
Συνταγή: Μηλόπιτα με βάση μπισκότου βρώμης και μελιού – TV “E” – Ο Έμβολος χορηγός (βίντεο)
Και για φέτος ο Έμβολος είναι χορηγός στην εκπομπή μαγειρικής που παρουσιάζεται στη τηλεόραση (Ε) στα πλαίσια της εκπομπής «ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΦΕ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ» με την θαυμαστή Κατερίνα Καινούργιου.
Σήμερα η συνταγή: Μηλόπιτα με βάση μπισκότου βρώμης και μελιού
Δείτε την συνταγή στο βίντεο:
CETA… Η κερκόπορτα που άνοιξε..!!! – Γράφει η Ειρήνη Αιμονιώτη
Πολλά γράφτηκαν και πολλά συζητήθηκαν γύρω από την εμπορική συμφωνία CETA, και την θέση της ελληνικής φέτας, στη συμφωνία αυτή.
Πολλοί οι παράγοντες και το παρασκήνιο, ακόμη και οι «μνηστήρες», για την εμπορικότητα του ονόματος «φέτα».
Προσπαθώντας να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει συμβεί με αυτή την υπόθεση, ζητήσαμε από με τον ανεξάρτητο ευρωβουλευτή κύριο Νώτη Μαριά, να μας εξηγήσει αν τελικά η συμφωνία, είναι προς κέρδος της Ελλάδας, και της ελληνικής φέτας.
- Τι είναι η εμπορική συμφωνία CETA;
- « Είναι ένα άνοιγμα των αγορών. Αλλά ιδικά για την Ελλάδα που δεν είναι μια χώρα εξαγωγική, αλλά είναι μια χώρα που η οικονομία της χρειάζεται προστασία, θα έλεγα πως δεν είναι κάτι θετικό.
Εμείς χρειαζόμαστε μια κλειστή ευρωπαϊκή αγορά, για να πουλάμε προνομιακά τα δικά μας προϊόντα. Αυτή ήταν και η αρχική βασική θέση της ΕΟΚ κάποτε.
Να μπορείς για παράδειγμα να πουλάς τις ελληνικές πατάτες, στην αγορά της Ευρώπης, σε μια συμφέρουσα τιμή, αλλά οι αιγυπτιακές (εάν χρειάζεται η Ευρώπη να εισάγει επιπλέον πατάτες) να πωλούνται πολύ πιο ακριβά στην ευρωπαϊκή αγορά..
Αυτό βέβαια έχει αρχίσει σιγά-σιγά να χάνετε. Όχι βέβαια με την συμφωνία μόνο CETA αλλά και γιατί πάμε στην «λογική» της απελευθέρωσης του εμπορίου, την ώρα που η Αμερική πάει σε μια πολιτική «προστατευτισμού».
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι οι δικαστικές επιλύσεις των διαφορών, δεν θα γίνονται πλέον στα δικαστήρια της Ελλάδας, ή της Γαλλίας, ή του Καναδά, αλλά θα γίνονται από ένα διεθνές δικαστήριο «Διαιτησίας», όπου οι δικαστές θα ορίζονται από τα ενδιαφερόμενα μέλη.
Άρα αν έχουμε μια καναδική εταιρία που θέλει να κάνει επένδυση στη Θεσσαλία για παράδειγμα, αν υπάρξει διαμάχη μεταξύ της καναδικής εταιρίας με την περιφέρεια Θεσσαλίας, γιατί π.χ. η δεύτερη δεν δίνει άδεια βιομηχανικής λειτουργίας, στη πρώτη, η υπόθεση θα μπορούσε να εκδικαστεί στη Λάρισα,ή στο Βόλο. Με τη συμφωνία CETA , όμως η υπόθεση θα πρέπει να εκδικαστεί στο δικαστήριο «Διαιτησίας», και οι δικαστές θα έχουν οριστεί από την καναδική εταιρία ενδιαφέροντος, και από την περιφέρεια.
Από όσο καταλαβαίνουμε ο πιο «δυνατός» θα κερδίσει και το δικαστήριο..
Αυτό λοιπόν καταργεί ουσιαστικά τα δικαστικά συστήματα της Ελλάδας.
- Έγινε μεγάλη συζήτηση για την ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και για την άτυπη συνάντηση του κυρίου Σταθάκη με την επίτροπο εμπορίας κυρία Μαλστρομ. Εσείς παραλάβατε μια τέτοια ανακοίνωση και τι έλεγε αυτή.;
- «Δεν έχει καμία σημασία η άτυπη συνάντηση του υπουργού κυρίου Σταθάκη με την κυρία Μαλστρομ. Είναι μια άτυπη συνάντηση, διαδικασία της Ε.Ε.
Αυτό που έχει σημασία είναι το κείμενο της συμφωνίας. Και το κείμενο της συμφωνίας είναι αυτό που συζητήσαμε σε ιδική συνεδρίαση της Ελληνικής Βουλής υπο τον κύριο Βούτση. Αυτή έγινε τον προηγούμενο Ιούνιο. Εκεί είχαν κληθεί οι ευρωβουλευτές, σε μια διαρκή επιτροπή της Βουλής, να συζητήσουμε τα θέματα των εμπορικών συμφωνιών, TTIP, CETA.
Εκεί μας μοίρασαν ένα κείμενο,από το υπουργείο του κυρίου Σταθάκη, το οποίο έλεγε απλά, πως η προστασία της φέτας, είναι σχετική και όχι απόλυτη.
Με βάση αυτό λοιπόν «πορεύονται» οι πάντες.
Σε εκείνη τη φάση, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. διατύπωσαν αντιρρήσεις. Άσχετα αν στη συνέχεια ψήφισαν υπέρ της συμφωνίας.
Η Ελλάδα έχει εξουσία στο θέμα της φέτας, διότι χωρίς την υπογραφή της Ελλάδας δε μπορεί να προχωρήσει τίποτα. Και τα επίπεδα της άμυνας μας είναι τρία.
Α. Η διαπραγμάτευση η οποία έγινε από την κυβέρνηση Σαμαρά. Όπoυ η κυβέρνηση Σαμαρά δυστυχώς δεν έλαβε πρόνοια για την απόλυτη προστασίας της φέτας σε επίπεδο Ε.Ε.
Β. Με ευθύνη του κυρίου Σταθάκη, τον Οκτώβριο, υπογράφθηκε σε επίπεδο υπουργείου, η συμφωνία CETA. Λίγες μέρες πριν δηλαδή, όταν η Βαλονία, είχε αρνηθεί να υπογράψει. Ένα μικρό κρατίδιο μπλοκάρει όλη τη CETA.
Θα μπορούσε τότε ο κύριος Σταθάκης να πει πως η Ελλάδα αρνείται να υπογράψει αν δεν αλλάξει η ρύθμιση. Αντί να ασκήσει ΒΕΤΟ λοιπόν, έκανε μια άτυπη συνάντηση με την κυρία Μαλστρομ. Στην ανακοίνωση ακόμη μας λέει πως μετά από 5 χρόνια, θα κάνει μια προσπάθεια η κυρία Μαλστρομ, που η κυρία Μαλστρομ, μπορεί να μην είναι καν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μετά από 5 χρόνια.
Γ. Η άμυνα πλέον της χώρας είναι να μην επικυρωθεί η συμφωνία της CETA στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Αν καταψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, τότε η συμφωνία περνά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».
- Βλέπουμε πως σαν χώρα, υποχωρούμε σε πολλά. Παράδειγμα οι εισαγωγές στο τυνησιακό ελαιόλαδο, και τώρα η συμφωνία CETA.Εμείς, κάναμε την απαιτούμενη διαπραγμάτευση ; Και αν ναι, τι πήραμε πίσω;
- «Όχι !! Η Βαλονία διαπραγματεύτηκε και πήρε αρκετά χρήματα στον προϋπολογισμό της από το Βελγικό κράτος. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία στην αρχή ήταν σκληροί. Συμφώνησαν γιατί διαπραγματεύτηκαν τη «βίζα» τους με τον Καναδά. Ως εκ θαύματος, από το Μάιο καταργήθηκε η βίζα για τους Βούλγαρους και τους Ρουμάνους».
- Η Καναδική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την αποζημίωση των παραγωγών γαλακτοκομικών προϊόντων λόγω της απώλειας των εσόδων τους;
- «Όχι. Το φαινόμενο που θα δούμε , μετά την υπογραφή της συμφωνίας, είναι η κατάρρευση των τιμών. Όχι μόνο στο αιγοπρόβειο γάλα, αλλά και στο αγελαδινό».
- Τελικά τι είναι αυτό που πρέπει να μας κάνει να ανησιχούμε για την προστασία της φέτας;
- «Η ελληνική φέτα έχει αποκτήσει διεθνές μονοπώλιο. Δηλαδή δεν μπορεί ο καθένας να παράγει φέτα. Μάλιστα, για παράδειγμα, φέτα δεν μπορούν να παράγουν οι τυροκόμοι της Κρήτης.
Η φέτα προστατεύεται ως ένα ειδικό προϊόν, που παρασκευάζεται στην Ήπειρο, στη Θράκη, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, μόνο στη νήσο Λέσβο, και στη Πελοπόννησο.
Άρα να θέλουν για παράδειγμα να παράγουν φέτα στη Ρόδο.. δεν μπορούν να την ονομάσουν φέτα. Τόσο σκληρή είναι η προστασία της.
Αυτή την προστασία λοιπόν, επειδή ήταν απόλυτη δεν μπορούσαν να τη δεχτούν οι ευρωπαίοι. Κυρίως οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, και από το 1996 έως και το 2005 έγιναν 3 δικαστήρια στο Λουξεμβούργο. Το πρώτο και το τρίτο δικαστήριο κερδήθηκαν και έτσι από το 2005 η προστασία είναι απόλυτη».
Υπάρχουν όμως έλληνες παραγωγοί στο Καναδά, όπως αναφέρει ο κύριος Κεφαλογιάννης και κύριος Κύρτσος , που επωφελούνται από αυτή τη συμφωνία.
« Η προστασία της φέτας, ήταν και είναι απόλυτη στην Ε.Ε. όπου υπάρχουν 500 εκατ. Καταναλωτές.
Το 63% της παραγωγής της καναδικής (μαϊμού, που παράγετε από αγελαδινό γάλα)δεν το έχουν Έλληνες, αλλά ένας Σκοπιανός.
Υπάρχουν 8 έλληνες παραγωγοί και υπάρχει ακόμη και η πολυεθνική KRAFT.
Ο Σκοπιανός μάλιστα, προκαλώντας, ονόμασε και το τυρί που παρήγαγε « Macedonia FETA».
Προστατεύουμε λοιπόν τους Έλληνες που έχουν ένα τόσο μικρό μέρος της παραγωγής;
Η κυβέρνηση Σαμαρά, και μετέπειτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λέει πως όσοι ήταν παραγωγοί μέχρι το 2003, θα μπορούν να συνεχίσουν να παράγουν φέτα.
Αυτό όμως είναι κάτι ολέθριο. Διότι για πρώτη φορά, με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης, επιτρέπεται η φίρμα «Φετα» από κάποιον άλλο.
Άρα ανοίγουμε την κερκόπορτα, και σε μια άλλη συμφωνία που έρχεται, και αυτή είναι η συμφωνία με τις χώρες της Μεσημβρινής Αφρικής. Δηλαδή την Νότια Αφρική, τη Ναμίμπια, κ.ά. Εκεί λοιπόν υπάρχει η ρίτρα, όπου μπορεί η Νότια Αφρική να παράγει AFRICA FETA.
Έχουμε και τη συμφωνία της Σιγκαπούρης.
Άρα λοιπόν, με την βοήθεια ουσιαστικά της Ελλάδας, εκχωρούμε το δικαίωμα, να παράγει κάποιος τυρί με το όνομα «Φέτα».
Αυτό που δεν πέτυχαν οι Δανοί εδώ και χρόνια, το κάναμε εμείς με τη θετική ψήφο των δικών μας ευρωβουλευτών. Δώσαμε το δικαίωμα στο Σκοπιανό, και κυρίως στην Καναδική εταιρία KRAFT να μπει στο παιχνίδι.
Η KRAFT, θα αγοράσει τους μικρούς παραγωγούς, θα ξεκινήσει να παράγει 170.000 τόνους τυρί, με το όνομα «Φέτα»,και δε θα το δώσει στην Ευρώπη, αλλά στην Αμερική. Αυτό λοιπόν είναι όλο το μυστικό.
Στην ουσία χάνουμε την αγορά των 500 εκατ. της ΕΕ. Ένα μονοπώλιο 100% της ενδοχώρας. Γιατί; Tι να κερδίσουμε; 385 εκατ. ευρώ εισπράττουμε από τις εξαγωγές μας.
Έχουμε απόλυτη προστασία στο «Κρόκο Κοζάνης», και στη «Μαστίχα Χίου». Γιατί αφήνουμε λοιπόν παραθυράκια στη φέτα;
Τελικά μήπως η ονομασία « Φέτα» γίνει το παγκόσμιο « μήλο της Έριδος » ;
Kαι εμείς τελικά, πόσο έτοιμοι είμαστε για να εκμεταλλευτούμε αυτή την κατάσταση;
Η Ρωσική επέκταση στην Σερβία – Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Σκυλάκης
Το ενδιαφέρον της Μόσχας για τη βαλκανική χερσόνησο παραμένει ανεξίτηλο διαμέσου των αιώνων. Ανέκαθεν από την εμφάνιση του ρωσικού έθνους, τα Βαλκάνια αποτέλεσαν χώρο υψηλού ενδιαφέροντος, καθόσον αποτελούσαν αφενός τη διέξοδο της Ρωσίας στις λεγόμενες θερμές θάλασσες και αφετέρου την πλατφόρμα μέσω της οποίας θα μπορούσαν να επεκταθούν στη Βόρειο Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στην Κεντρική Ευρώπη.
Ιστορικά έχουν καταγραφεί 14 Ρωσοτουρκικοί Πόλεμοι, που είχαν ως πεδίο μάχης τα Βαλκάνια και αποσκοπούσαν κατά κύριο λόγο στην κατάκτηση εδαφών και στην αύξηση της επιρροής στην περιοχή. Ως γνωστό η Μόσχα πάντοτε χρησιμοποιούσε για την επιβολή της το «χαρτί» της Ορθοδοξίας και του Πανσλαβισμού. Η διπλωματία της θρησκείας και της φυλής μαζί με την στρατιωτική ισχύ εξασφάλιζε στη Ρωσία στους προηγούμενους αιώνες ένα σημαντικότατο ρόλο στην πολύπαθη χερσόνησό μας. Το αποκορύφωμα της ρωσικής-σοβιετικής πολιτικής το εντοπίζουμε με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν σχεδόν όλη η βαλκανική πλην Ελλάδος και Ευρωπαϊκής Τουρκίας ελεγχόταν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από αυτήν.
Η λήξη του Ψυχρού Πολέμου και η δεκαετία του 1990 ήταν καταστροφική για τη Ρωσία. Η Δύση πανηγύριζε για την πλήρη κυριαρχία της, γελοιοποιώντας τον Γέλσιν και όλη τη χώρα, η οποία χρώσταγε ακόμα και στην Ολλανδία. Τα 2000, ο Πούτιν αναλαμβάνει την εξουσία για να ξαναδώσει στην χώρα του το χαμένο μεγαλείο της και να την μετατρέψει από χώρα «παρία» σε μια υπολογίσιμη και μεγάλη δύναμη τουλάχιστον στην περιοχή μας.
Την περίοδο όμως αυτή, η Μόσχα έχει χάσει σχεδόν όλα τα ερείσματά της στα Βαλκάνια. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν απορροφήσει τις βαλκανικές χώρες υποσχόμενες οικονομική ευημερία και ασφάλεια. Η κυβέρνηση Πούτιν, μέσα από αυτό το «τοίχος», που δημιούργησαν οι δυτικοί, προσπάθησε να διεισδύσει και να δημιουργήσει κάποια ισχυρά προπύργια. Επιλέγει η Σερβία γιατί ήταν μια χώρα διακείμενη φιλικά προς αυτήν και η οποία υπέφερε τα πάνδεινα από τους πολιτισμένους Δυτικούς. Βομβαρδισμούς, ταπεινώσεις, διώξεις, οικονομικούς αποκλεισμούς, διαπόμπευση, μέχρι και κινηματογραφικές ταινίες παρήγαγε το Hollywood με πρωταγωνιστές τους κακούς Σέρβους. Η Βουλγαρία, ο παραδοσιακός σύμμαχος της Ρωσίας, έχει ήδη παραδοθεί στη Δύση, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Για το Βελιγράδι η επιλογή ήταν μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Η πρώτη επιλογή της υποσχόταν κάποια αμφιλεγόμενη οικονομική ευημερία, αλλά και την ανείπωτη ταπείνωση μέσω της αναγνώρισης της πλήρους ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου και την προώθηση της αμερικανικής λύσης στο πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό κατασκεύασμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Η Ρωσία της προσέφερε διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη, σεβόμενη το σερβικό έθνος.
Η απόφαση του Βελιγραδίου ήταν λογική και αναμενόμενη. Ένα έθνος που σέβεται την ιστορία του και επιθυμεί να επιβιώσει και όχι να πουληθεί δεν μπορούσε να επιλέξει παρά μόνο τη δεύτερη λύση. Από την μεριά του ο Πούτιν εκμεταλλευόμενος την νέα κατάσταση έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του για την μετατροπή της Σερβίας σε χώρα δορυφόρο του, αναλαμβάνοντας εργολαβικά την υποστήριξή της.
Μέχρι τώρα η Ρωσία έχει δημιουργήσει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στο Νίς, που βρίσκεται 100 χιλ. από το Κοσσυφοπέδιο και στην οποία 5.000 Ρώσοι πεζοναύτες σταθμεύουν μόνιμα. Ο τυπικός σκοπός της βάσης είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά ο ουσιαστικός είναι ο έλεγχος των Βαλκανίων και η πίεση που θέλουν να εξασκήσουν στις αμερικανικές δυνάμεις που βρίσκονται ήδη στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη.
Στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο χωρών έχει υπογραφεί συμφωνία για την αγορά από το Βελιγράδι στρατιωτικού υλικού υψηλής τεχνολογίας, που θα προσδώσει στη Σερβία στρατηγική υπεροχή στην περιοχή. Μεταξύ των οπλικών συστημάτων που θα προμηθευτεί συγκαταλέγονται αντιαεροπορικοί πύραυλοι BUK και S-400 Triumf, τα οποία αναμένεται να εγκατασταθούν κοντά στην κοιλάδα του Πρέσεβο, λίγα χιλιόμετρα από την περιοχή Ferizaj του Κοσσυφοπεδίου, όπου βρίσκεται και η μεγαλύτερη βάση των ΗΠΑ με την επωνυμία «Bondsteal».
Τα Βαλκάνια αλλάζουν, οι συσχετισμοί των δυνάμεων ανατρέπονται, η Σερβία σκοπεύει να υλοποιήσει το «come back» μετά τις ήττες της το 1995 και 1999, ανεξαρτητοποιώντας πλήρως και απορροφώντας αργότερα το Βόρειο Κοσσυφοπέδιο και το «κράτος» των Σερβοβοσνίων. Η ειρήνη στην περιοχή μας κρέμεται σε μια κλωστή. Το αν θα επιτύχουν ή θα αποτύχουν θα το δείξει το μέλλον. Δεν είναι μόνο το Αιγαίο, η Θράκη και η Κύπρος, αλλά και τα Δυτικά Βαλκάνια που είναι έτοιμα να εκραγούν. Χρειάζεται ψυχραιμία, νηφαλιότητα, αλλά και εγρήγορση.
Τι λένε οι Αμερικανοί για το Αιγαίο – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η απόρρητη έκθεση της CIA που είδε το φως της δημοσιότητας και αναφέρεται στα ζητήματα της θάλασσας και δη του Αιγαίου και του Ιονίου.
Στην έκθεση γίνεται αναφορά στην απόφαση των ΗΠΑ ν’ ασχοληθούν με τη δημιουργία του Συντάγματος των θαλασσών και των ωκεανών, στην τρίτη διάσκεψη του ΟΗΕ ,το 1970, για το Δίκαιο της θάλασσας.
Σ’ αυτή την έκθεση αναφέρονται μελέτες που αφορούν την Αμερική αλλά και άλλα παράκτια κράτη του πλανήτη και εκπονήθηκαν το 1974. Οι μελέτες αφορούσαν την τότε Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία, την Ρουμανία, την Αργεντινή, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, και την Ελλάδα.
Και δεν υπήρχε καμιά αναφορά σε Τουρκία και Κύπρο.
Αναφορικά με τη χώρα μας, η μελέτη συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1974 κι είχε τίτλο «Law of the Sea Country Study – Greece».
Εκεί αναφέρονται οι θέσεις της τότε ελληνικής κυβέρνησης (της χούντας) για το Καθεστώς των νησιών, τα όρια της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, τα Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, το Αρχιπέλαγος, και την υφαλοκρηπίδα.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ΑΟΖ , γιατί το θέμα αυτό δεν είχε ακόμα συζητηθεί στη διάσκεψη.
Η έκθεση, στην αρχή, ασχολείται με γενικά θέματα αναφέροντας ότι δεν υπάρχει καμία περιοχή της Ελλάδας που να απέχει περισσότερα από 50 μίλια από την θάλασσα, ότι η τοπογραφία του βυθού του Ιονίου Πελάγους είναι πιο βαθιά αλλά και πιο κανονική από του Αιγαίου Πελάγους.
Το βάθος σε απόσταση 6 ν.μ. από την ακτή δεν ξεπερνά τα 360 μέτρα. Η βόρεια πλευρά του Ιονίου έχει βάθος από 720 μέχρι 1260 μέτρα, ενώ η νοτιοδυτική πλευρά φτάνει, σε ορισμένα σημεία, σε βάθος 3,600 μέτρων.
Το Αιγαίο Πέλαγος έχει έναν ακανόνιστο βυθό στα περισσότερα σημεία γύρω στα 180 μέτρα. Διαθέτει τρεις μεγάλες λεκάνες, την περιοχή βόρεια της Κρήτης με βάθος 1,800 μέτρα, την περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου και την περιοχή ανάμεσα στην Τήνο και την Σάμο που φτάνει σε βάθος 3,600 μέτρων.
Ακολουθεί μια αναφορά στους ορυκτούς πόρους επισημαίνοντας ότι από το 1968 δόθηκαν άδειες για έρευνες σε μια δωδεκάδα εταιριών και η πρώτη ανακάλυψη έγινε έξω από την Θάσο με τις τότε εκτιμήσεις για αποθέματα πετρελαίου 2,5 εκατ. τόνων και φυσικού αερίου 50 εκατ. κυβικών ποδιών.
Για την αλιεία αναφέρουν ότι οι Έλληνες δεν έχουν δείξει την κατάλληλη φροντίδα και εισάγουν το ένα τέταρτο της ζήτησης από εισαγωγές.
Η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για άλλα μεταλλεύματα, που μπορεί να υπάρχουν στους βυθούς των θαλασσών της αλλά δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την προστασία των εναλίων αρχαιολογικών θησαυρών της.
Για την πολιτική που σκεφτόταν να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με τις συζητήσεις που διεξάγονταν στον ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αναλυτές της CIA πίστευαν ότι οι δικτάτορες στην Αθήνα δεν είχαν τα προσόντα να ασχοληθούν με θέματα διεθνούς δικαίου. Στην έκθεση αυτή εκθειάζουν μόνο τον Νομικό Σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γεώργιο Ζωτιάδη. Βέβαια, ο Ζωτιάδης, τον Απρίλιο του 1973, ήταν της γνώμης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να υποστηρίξει την δημιουργία ενός συστήματος, στο οποίο τα χωρικά ύδατα θα είχαν το ίδιο μήκος σε όλη την έκταση των ακτών και ιδιαίτερα των ακτών των νήσων.
Επρόκειτο για τραγικό λάθος που, αργότερα, διόρθωσε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στην Έκθεση οι Αμερικανοί αναφέρουν ότι ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της χούντας του Ιωαννίδη, Σπυρίδων Τετενές είχε προτείνει την ιδέα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με την Τουρκία πέραν των 12 ν.μ.
Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά στο Καστελόριζο, όπου δεν αμφισβητεί καθόλου την ελληνικότητα του νησιού επισημαίνοντας ότι κατοικείται από Έλληνες για εκατοντάδες χρόνια και ότι παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947. Αναφέρει, επίσης, ότι αποτελεί ένα σύμπλεγμα νήσων με τον Άγιο Γεώργιο, το Μαράθι, την Υψηλή (Στρογγυλό) και τα βράχια Βουτζάκι).
Το Καστελόριζο απέχει 1,25 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές, 72 ν.μ. από την Ρόδο και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Οι νησίδες ανάμεσα στην Στρογγύλη και τις τουρκικές ακτές ανήκουν στην Τουρκία. Στη συνέχεια, η έκθεση περιγράφει την ιστορία του νησιού, τον πληθυσμό, την οικονομία του, τις τηλεπικοινωνίες, τα μεταφορικά μέσα και καταλήγει με αυτόν τον απίστευτο επίλογο: «Μια παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει καμία γεωργική ή βιομηχανική μονάδα και υποστηρίζει έναν φθίνοντα πληθυσμό. Προσφέρει μόνο ένα προστατευμένο μικρό λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με ναυτικές επιδιορθώσεις, αποθήκες ή διευκολύνσεις ανεφοδιασμού. Το Καστελόριζο δεν είναι κατάλληλο για την δημιουργία αεροδρομίου».
Να έρθουμε και στο σήμερα. Είναι ευχής έργο –έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα- ότι υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και της κυβέρνησης Τράμπ είναι ο Ρεξ Τίλλερσον. Άνθρωπος που γνωρίζει εις βάθος τα θέματα του Δίκαιου της Θάλασσας. Υπήρξε πρόεδρος της ExxonMobil μιας κολοσσιαίας πολυεθνικής εταιρείας που έχει αλωνίσει όλες τις θάλασσες της υφηλίου για να εντοπίσει πετρέλαιο και υδρογονάνθρακες. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία ενέργειά του ήταν η διεκδίκηση για την εταιρεία του, του οικοπέδου 10 της κυπριακής ΑΟΖ.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα. Κορυφαίας σημασίας. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση μάλλον δεν έχει ιδιαίτερα ερείσματα ούτε στον ίδιο τον Τίλλερσον, ούτε στο περιβάλλον Τράμπ. Κι όσο κι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει ιδιαίτερες συμπάθειες προς οτιδήποτε που αφορά το Ισλάμ, αυτό δεν αρκεί για τα ελληνικά συμφέροντα.
Πώς αναλύουν Αμερικανοί διπλωμάτες την κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Τουρκία;
Ισχυρίζονται ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη θέση και δίνει αγώνα για να μπορέσει να επιβιώσει.
Παίζει με τη φωτιά, απλώνει χέρι φιλίας στον Πούτιν για να μπορέσει να προμηθευτεί από τη Ρωσία τα σύγχρονα αντιαεροπορικά S400. Μα αν γίνει αυτό, οι ΗΠΑ θ’ αντιδράσουν.
Οπότε, για να απεγκλωβιστεί από την πίεση και τις αμερικανικές αντιδράσεις, μπορεί να αποπροσανατολίσει το εσωτερικό της χώρας του με κινήσεις στο Αιγαίο. Ίσως και με σύντομες συγκρούσεις.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες ισχυρίζονται και κάτι ακόμη: Ότι οι Τούρκοι ενδιαφέρονται για «Θαλάσσιο όγκο». Για ν’ αποκτήσουν θαλάσσιο όγκο πρέπει ν’ αποκτήσουν νησιά. Εξ ου και η δημιουργία γκρίζων ζωνών, εξ ου κι εποφθαλμιούν το Καστελόριζο και άλλα δυο νησιά του Βορείου Αιγαίου.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν, κατά τους ισχυρισμούς των Αμερικανών διπλωματών, ότι το ποσοστό στο οποίο έχει δικαίωμα η Τουρκία σε ΑΟΖ, είναι 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου. Όπως αποτυπώνεται στον χάρτη που δημοσιεύουμε (με το κόκκινο χρώμα η ελληνική ΑΟΖ). Αυτός ο χάρτης υπάρχει και στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Αυτόν τον χάρτη βλέπει ο Ερντογάν και «τρελαίνεται». Και ξέρει ότι αν πάει στη Χάγη, όπως παγίως προτείνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, θα χάσει.
Άρα, προτιμά μια οποιαδήποτε σύγκρουση. Δημιουργώντας ακόμη και πιθανές προβοκάτσιες ή προκαλώντας συστηματικά την ελληνική κυβέρνηση.
Γνωρίζοντας ότι αυτή δεν έχει ικανότητα ανάλυσης ή μεθοδευμένης σύνεσης (όρα δηλώσεις Κοτζιά και κυρίως Καμμένου), εύχεται η ελληνική πλευρά να αντιδράσει σπασμωδικά και με το θυμικό της…
Εξ ου και η πάγια θέση μας για νηφαλιότητα και αποφυγή βερμπαλισμών…
Επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας για την αντιμετώπιση τoυ προβλήματος της ανεργίας των ατόμων, ηλικίας μεταξύ 55-64 ετών. Δηλώσεις στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΑΠΕ-ΜΠΕ-
Ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει η αυξητική τάση της ανεργίας στις ηλικίες κοντά στη συνταξιοδότηση, καθώς, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), το ποσοστό της ανεργίας των ατόμων, ηλικίας 55-64 ετών, που βρέθηκε εκτός αγοράς εργασίας, το τελευταίο δωδεκάμηνο, ανήλθε, τον περασμένο Νοέμβριο, στο 19,3% από 17,3%, τον ίδιο μήνα του 2015. Είναι χαρακτηριστικό ότι, κατά το ίδιο διάστημα, το γενικό ποσοστό ανεργίας, όπως προκύπτει από την ΕΛΣΤΑΤ, μειώθηκε κατά 1,5 μονάδα, καθώς διαμορφώθηκε στο 23% έναντι 24,5%, τον Νοέμβριο του 2015.
Όπως εκτιμούν ειδικοί οι οποίοι μελετούν τις τάσεις στην αγορά εργασίας, η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες, για να επανενταχθεί στην απασχόληση και λόγω ηλικίας, αλλά, σε αρκετές περιπτώσεις και λόγω έλλειψης δεξιοτήτων. Αυτό που ζητούν, ως επί το πλείστον, για την αντιμετώπιση του μείζονος θέματος της ανεργίας είναι, μεταξύ άλλων, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
Οι λόγοι αύξησης της ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης, επιβεβαιώνει αυτήν την τάση στην αγορά εργασίας, δηλαδή να μειώνεται η απασχόληση στην ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών, παραθέτοντας ορισμένα εμπειρικά ευρήματα, που εκτιμά ότι εξηγούν το φαινόμενο αυτό. Όπως δηλώνει, αρκετά συχνά, παρατηρείται η αντικατάσταση εργαζομένων μεταξύ 55-64 ετών με φθηνότερο εργατικό δυναμικό μερικής απασχόλησης, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση έχουν υποχωρήσει από το 79%, το 2009, στο 45,3%, το 2016. Παράλληλα, ενώ, το 2009, οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016, το ποσοστό έχει εκτιναχθεί στο 54,7%». Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Αργείτη, σημαίνει ότι «οι επιχειρήσεις προτιμούν να μειώνουν το ποσοστό των εργαζομένων τους με πλήρη απασχόληση και να το αντικαθιστούν με φθηνότερο μερικής απασχόλησης. Η ηλικιακή ομάδα των 55-64 ετών είναι εκείνη που, κυρίως, εργάζεται με πλήρη απασχόληση και έχει και υψηλότερες αποδοχές, λόγω της μεγάλης προϋπηρεσίας της».
Από την πλευρά του, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων, Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) και καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Διονύσης Γράβαρης, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επισημαίνει ότι, «σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, για τον Νοέμβριο του 2016, το συνολικό ποσοστό ανεργίας δείχνει να αποκλιμακώνεται, αφού ανήλθε στο 23%, ενώ, τον Νοέμβριο του 2015, το ποσοστό αυτό ήταν 24,5%. Πρόκειται για μία σταθερή και συνεπή πορεία αποκλιμάκωσης, η οποία έχει ως αφετηρία το έτος 2014». Ωστόσο, όπως διευκρινίζει, «η πορεία αυτή δεν ισχύει για την ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών».
Σύμφωνα με τον κ. Γράβαρη, εγείρεται το εξής ερώτημα: «Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η αύξηση του ποσοστού ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα;». Όπως λέει, μία σαφής, αλλά και στοιχειοθετημένη απάντηση σε αυτό το εύλογο ερώτημα, προϋποθέτει συστηματική επεξεργασία των μικροδεδομένων που διαθέτει η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τις έρευνες εργατικού δυναμικού– μηνιαίες και τριμηνιαίες -από το 2010 και μεταγενέστερα. «Δεδομένου ότι αντίστοιχη επεξεργασία δεν είναι διαθέσιμη», ο κ. Γράβαρης επιχειρεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα, διατυπώνοντας ορισμένες, όσο το δυνατόν, περισσότερο εύλογες και εμπειρικά ελέγξιμες υποθέσεις με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του.
Όπως υπογραμμίζει, «η μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό ανεργίας αυτής της ηλικιακής ομάδας παρατηρείται κατά το χρονικό διάστημα Νοέμβριος 2011–Νοέμβριος 2012. Μέσα σε ένα έτος, το ποσοστό ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αυξήθηκε από 10% στο 15,4% (αύξηση κατά 54%). Επειδή αυτή η χρονική περίοδος συμπίπτει με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι η ροή προς την ανεργία των ατόμων αυτής της ηλικιακής ομάδας προήλθε από την απασχόληση. Πρόκειται, δηλαδή, για άνεργα άτομα, τα οποία είτε απολύθηκαν ως μισθωτοί είτε ως επιχειρηματίες έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Ο τύπος ανεργίας για τα άτομα αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι ανεργία ύφεσης και, επομένως, ακούσια».
«Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι τα άνεργα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία, παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες δυσχέρειες για την επανείσοδό τους στην απασχόληση είτε, κυρίως, εξαιτίας της ηλικίας τους είτε, δευτερευόντως, επειδή διαθέτουν, κατά κανόνα, χαμηλά προσόντα και δεξιότητες» σχολιάζει ο ίδιος και συμπεραίνει πως «είναι πολύ πιθανόν αυτά τα άτομα να συνιστούν μεγάλο ποσοστό των ανέργων μακράς διάρκειας ή μακροχρόνια ανέργων, υπόθεση που είναι δυνατόν να ελεγχθεί με επεξεργασία των μικροδεδομένων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού. Εάν ισχύει η υπόθεση αυτή, τότε εξηγείται και η αδυναμία αποκλιμάκωσης στο ποσοστό ανεργίας που αναφέρεται στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα».
Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν, σύμφωνα με τους ειδικούς
Κατά την άποψη του κ. Γράβαρη, «τις περισσότερες φορές, αυτή η ηλικιακή ομάδα των ανέργων δεν συνιστά ομάδα-στόχο των διαφόρων πολιτικών απασχόλησης, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα να μην έχει στη διάθεσή της δυνατότητες ενεργοποίησης στη δομή απασχόλησης. Ο σχεδιασμός μίας πολιτικής απασχόλησης και αντιμετώπισης της ανεργίας για τα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία προϋποθέτει τον υπολογισμό του ποσοστού αυτής της ηλικιακής κατηγορίας στο συνολικό αριθμό των ανέργων, την κατανομή τους κατά φύλο, εκπαιδευτικό επίπεδο, οικογενειακή κατάσταση και γεωγραφική περιοχή, το προηγούμενο επαγγελματικό προφίλ αυτών των ατόμων, καθώς και τις ροές από την προηγούμενη ηλικιακή ομάδα (45-54 ετών) σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα».
«Εφόσον προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά αυτά της ομάδας-στόχου, είναι δυνατή η επιλογή ενός φάσματος πολιτικών που να ταιριάζουν στα άτομα αυτής της ομάδας. Οι πολιτικές αυτές μπορούν να κυμαίνονται από ολοκληρωμένα προγράμματα σύντομης επανακατάρτισης, εφόσον χρειάζονται, σε συνδυασμό με επιδότηση της απασχόλησής τους είτε σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και κλάδους του ιδιωτικού τομέα είτε στο ευρύτερο δημόσιο τομέα, μέσω διευρυμένων προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας» παρατηρεί ο κ. Γράβαρης.
Ο κ. Αργείτης συμπληρώνει ότι η ανεργία δείχνει μεγάλη ακαμψία σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και επίπεδα κατάρτισης και μόρφωσης. «Το εύρημα αυτό μας δείχνει ότι η ανεργία είναι πρόβλημα έλλειψης θέσεων εργασίας. Και η αιτία είναι η ύφεση και η ασκούμενη πολιτική της λιτότητας» εξηγεί ο ίδιος.
Παράλληλα, αναφέρει ότι η αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης στην αγορά εργασίας προϋποθέτει αλλαγή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας με ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, πιο στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης, τα οποία θα μπορούσαν να παίξουν θετικό ρόλο, κυρίως, αν η οικονομία μεταβεί σε φάση ανάπτυξης και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
«Πρέπει να γίνει οριστικά παρελθόν η σαδιστική εμμονή σε βάρος της Ελλάδας», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ιταλός ιστορικός και κοινωνιολόγος Μάρκο Ρεβέλι
ΑΠΕ-ΜΠΕ-
O γνωστός ιστορικός και κοινωνιολόγος Μάρκο Ρεβέλι είναι μια από τις προσωπικότητες που ενέπνευσαν και υπέγραψαν πρόσφατα την ανοικτή επιστολή προς την ιταλική κυβέρνηση, με την οποία τής ζητούν να στηρίξει δυναμικά τα αιτήματα της Ελλάδας στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές. Στη συνέντευξή του αυτή προς το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, υπογραμμίζει την ανάγκη να γίνει οριστικά παρελθόν η «σαδιστική εμμονή» σε βάρος της χώρας μας, ενώ θεωρεί ότι είναι πλέον σαφές πως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο είναι καταστρεπτικό και αναποτελεσματικό, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης.
Ερ. Είστε ένας από τους Ιταλούς καθηγητές, συνδικαλιστές και καλλιτέχνες που υπέγραψαν την έκκληση υπέρ της Ελλάδας, ενόψει και της διάσκεψης της Ρώμης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 25 Μαρτίου. Ζητάτε μια Ευρώπη πιο αλληλέγγυα, η οποία να εγκαταλείψει οριστικά την λιτότητα.
Απ. Υπέγραψα την έκκληση αυτή απόλυτα πεπεισμένος για την αναγκαιότητά της, διότι θεωρώ ότι δεν πρόκειται μόνον για την Ελλάδα. Είναι κάτι που αφορά όλους μας, την Ευρώπη. Η σκαιότητα που διαπιστώνουμε κάθε τόσο, στις Συνόδους Κορυφής και σε εκείνες των υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ, η έλλειψη κάθε είδους κοινωνικής ευαισθησίας στις σχέσεις με την Ελλάδα, ακυρώνουν τις ιδρυτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη οι αρχές που θα έπρεπε να αποτελούν κύριο σημείο αναφοράς για την Ευρώπη. Κάποιοι επιμένουν και προσπαθούν να πλήξουν τους πιο φτωχούς και ανυπεράσπιστους πολίτες. Και ο Ιούλιος του 2015 έδειξε ότι υπάρχει η βούληση να ασκηθεί «κοινωνικός σαδισμός» προκειμένου να τύχει υπεράσπισης το νεοφιλελεύθερο κοινωνικό μοντέλο, το οποίο έχει χρεοκοπήσει. Ένα μοντέλο το οποίο δείχνει κάθε μέρα και πιο ξεκάθαρα τον καταστρεπτικό του χαρακτήρα και την αναποτελεσματικότητά του. Η σαδιστική αυτή εμμονή χρησιμεύει μόνον στους υπεύθυνους των τεράστιων αυτών λαθών ώστε να μην παραδεχθούν τις ευθύνες τους.
Παράλληλα, η απαίτηση να διατηρηθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για μια χώρα που έκανε ήδη θαύματα στην εξυγίανση της οικονομίας της είναι αδιανόητη, διότι θα υποχρέωνε σε τρομερές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Αυτή είναι μια θέση η οποία θεωρώ ότι εκφράζει κάθε πολιτισμένο κάτοικο της Ευρώπης. Όπως είναι άλλο τόσο παράλογες οι απαιτήσεις που ακούστηκαν για μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης και των αναγκαίων πόρων για επενδύσεις και οικονομική ανάπτυξη.
Όλα αυτά, κατά την άποψή μας, είναι απαράδεκτα. Και, βεβαίως, εκτιμώ ότι είναι απαράδεκτη και η στάση που φέρεται να τήρησε ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας στην τελευταία συνεδρίαση του εκτελεστικού συμβουλίου του ΔΝΤ. Δεν πρέπει και δεν μπορούμε να ευθυγραμμισθούμε με το χειρότερο κομμάτι της Ευρώπης, τη στιγμή που η πλειοψηφία του υπόλοιπου πλανήτη -αντιθέτως- αποφασίζει να στηρίξει την Ελλάδα. Είναι θέσεις και πρακτικές που θέλουμε να κοντράρουμε, με όλη την δύναμη που διαθέτουμε.
Ερ. Πώς κρίνετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης υπέρ της επιστροφής στις συλλογικές συμβάσεις και της όσο γίνεται μεγαλύτερης μείωσης του πρωτογενούς πλεονάσματος, μετά το 2018;
Απ. Θεωρώ ότι η γραμμή αυτή αποτελεί την καλύτερη δυνατή υπεράσπιση του κοινωνικού πολιτισμού της Ευρώπης. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα υπερασπίζεται τις βασικές αυτές αρχές. Η υπεράσπιση, ιδίως, των συλλογικών συμβάσεων είναι συνώνυμο πολιτισμού, διότι αν περάσει η παράλογη απαίτηση να γίνει ατομική η σχέση εργασίας, η εργασία θα αντιμετωπιστεί ως εμπόρευμα και οι εργαζόμενοι θα ταπεινωθούν. Είναι σαν να λέμε ότι ο εργοδότης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Τα δικαιώματα αυτά πρέπει να τα προστατέψουμε με νύχια και με δόντια. Αυτό το μαρτυρά και τι ότι την έκκλησή μας την συνυπογράφει η επικεφαλής του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου, η Σουζάννα Καμούσσο, του Cgil.
Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε ό,τι ήταν δυνατό -αλλά ακόμη και ό,τι έμοιαζε αδύνατο- για να προστατέψει τη χώρα από τις απαιτήσεις αυτής της ολιγαρχίας. Όσο περισσότερη στήριξη βρει από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες η μάχη της αυτή, τόσο περισσότερες θα είναι οι δυνατότητες επιτυχίας της. Αναφέρομαι στην αλληλεγγύη των λαών, των εργαζομένων και των κυβερνήσεων, έστω και αν το τελευταίο αυτό σημείο είναι το πιο δύσκολο. Ξέρουμε καλά ότι η στάση που κρατούν μια σειρά κυβερνήσεις απέναντι στη Γερμανία είναι δειλή και ότι πολλά θα εξαρτηθούν από τις κινητοποιήσεις που θα μπορέσουν να οργανωθούν στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς, στην Ιταλία, θα κάνουμε κάθε τι που είναι δυνατόν λόγω της παραδοσιακής μας φιλίας με την Ελλάδα, λόγω του ότι ανήκουμε στην ίδια γεωπολιτική περιοχή, αλλά ιδίως επειδή υπερασπιζόμενοι την Ελλάδα, υπερασπιζόμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας.
Ερ. Πιστεύετε ότι από τη Διάσκεψη της Ρώμης, στις 25 Μαρτίου, μπορεί όντως να ξεκινήσει η επανίδρυση της κοινωνικής Ευρώπης;
Απ. Δεν ξέρω αν στη Σύνοδο της Ρώμης θα μπορέσουμε πραγματικά να δούμε μια αχτίδα ηλίου. Θέλω να πω, όμως, ότι ή θα αποφασιστεί μια βαθιά αλλαγή στην διαχείριση της Ευρώπης -με νέα επίγνωση της σημασίας των κοινωνικών προβλημάτων- ή, αν δεν υπάρξει μια πραγματική ανάταση, η Ευρώπη θα σταματήσει να υφίσταται. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, θα δοθεί καθοριστική στήριξη στους δεξιούς και ακροδεξιούς εθνικισμούς. Αν οι Ευρωπαίο ηγέτες δεν το κατανοήσουν εγκαίρως, θα γίνουν οι καλύτεροι σύμμαχοι της Λεπέν, του Όρμπαν και των τόσων πολιτικών τεράτων που την περίοδο αυτή γεννιούνται στην Ευρώπη.
Αυστρία: Ανεπιθύμητος ο Ερντογάν στην Αυστρία λόγω της εκστρατείας του για το δημοψήφισμα
ΑΠΕ-ΜΠΕ-
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι ευπρόσδεκτος στην Αυστρία στο πλαίσιο της εκστρατείας που πραγματοποιεί ενόψει του δημοψηφίσματος για την ενίσχυση των εξουσιών του, τον Απρίλιο, ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς.
“Ο πρόεδρος της Τουρκίας μπορεί να έρθει στην Ευρώπη και στην Αυστρία για επίσημες διμερείς επισκέψεις, αλλά όχι για να εξαγάγει την τουρκική προεκλογική εκστρατεία στην Αυστρία”, δήλωσε σε μήνυμά του στο λογαριασμό του στο Facebook.
Ο Κουρτς διευκρίνισε ότι οποιαδήποτε προεκλογική συγκέντρωση του αρχηγού του τουρκικού κράτους στην Αυστρία μπορεί να αυξήσει τους “διχασμούς” και τις “εντάσεις” στους κόλπους της τουρκικής κοινότητας στη χώρα. Περίπου 360.000 άτομα τουρκικής καταγωγής ζουν στην Αυστρία, εκ των οποίων 117.000 είναι τούρκοι πολίτες.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ ανακοίνωσε στα μέσα Φεβρουαρίου ότι ο Ερντογάν πρόκειται να ταξιδέψει στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της εκστρατείας για το δημοψήφισμα, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει σε ποιες χώρες.
Η άφιξή του στην Αυστρία το καλοκαίρι του 2014 στο πλαίσιο της εκστρατείας του για τις προεδρικές εκλογές “είχε προκαλέσει εντάσεις μεταξύ των υποστηρικτών του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP/κόμμα του Ερντογάν) και Τούρκων κουρδικής καταγωγής”, υπογραμμίζει το αυστριακό υπουργείο Εξωτερικών.
Οι σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και της Βιένης είναι τεταμένες μετά την καταστολή που ακολούθησε την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν τον Ιούλιο του 2016.
Σε χαιρετισμό του προς τον ξένο Τύπο, ο νέος πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν εξέφρασε ανησυχία για “μια δραματική εξέλιξη όσον αφορά το κράτους δικαίου, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες” στην Τουρκία.
Αιχμή του δόρατος μιας σκληρής γραμμής απέναντι στη χώρα αυτή εδώ και επτά μήνες, η Αυστρία ζητεί το “πάγωμα” των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Βιένη είχε μπλοκάρει τον Δεκέμβριο το άνοιγμα νέων διαπραγματευτικών κεφαλαίων με την Άγκυρα.
Οι Τούρκοι καλούνται να ψηφίσουν στις 16 Απριλίου στο δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος που έχει στόχο τη μεταβίβαση όλων των εκτελεστικών εξουσιών στον πρόεδρο. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Ερντογάν φοβούνται ότι η μεταρρύθμιση αυτή θα ενισχύσει περισσότερο την αυταρχικότητα του 62χρονου προέδρου.
Λάρισα: Αρτοποιός κατασκέυασε λαγάνα που έχει μήκος 3 μέτρα και ζυγίζει 65 κιλά
ΑΠΕ-ΜΠΕ-
Όταν μπαίνει κάποιος σήμερα Καθαρά Δευτέρα στο αρτοποιείο του Βαγγέλη Καρδάρα στον Αγίοκαμπο της Λάρισας για να αγοράσει την παραδοσιακή λαγάνα, αυτό που αντικρίζει δεν το πιστεύει.
Ο λόγος είναι πως στη βιτρίνα του καταστήματος δεσπόζει από χθες μια λαγάνα- γίγαντας. Η λαγάνα που κατασκεύασε ο Βαγγέλης Καρδάρας φέτος δεν έχει ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία μέτρα μήκος και ζυγίζει περίπου 65 κιλά!
Από παράδοση ο κ. Βαγγέλης κατασκευάζει μεγάλες λαγάνες. Φέτος όμως είναι η μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, καθώς για να την φτιάξει χρειάστηκε περίπου 60 κιλά αλεύρι.
Όσο για το ψήσιμο της λαγάνας, όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν ήταν εύκολη η διαδικασία, αφού για να την βάλει στον φούρνο αναγκάστηκε να την χωρίσει στην μέση.
Οι πελάτες πάντως που μπαίνουν στο κατάστημα, μένουν εντυπωσιασμένοι από το μέγεθος της λαγάνας και συγχαίρουν τον κ. Βαγγέλη για την επιτυχία του…
