Νέο πλαίσιο για τα τέλη κυκλοφορίας είναι υπό επεξεργασία από επιτροπή. Το νέο πλαίσιο θα περιλαμβάνει αλγορίθμους που θα υπολογίσουν την παλαιότητα, την αξία, τις εκπομπές ρύπων, τα κυβικά … και θα συμπεριλάβουν όλα αυτά για να δώσουν κάποιο πιο αναλογικό αποτέλεσμα σε σχέση με σήμερα, όπως γνωστοποίησε η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου.
«Η προσδοκία μας είναι αυτό να ολοκληρωθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα, ώστε να ξέρει και η αγορά πώς θα κινηθεί σε σχέση με το αυτοκίνητο», σημείωσε, η κ. Παπανάτσιου, μιλώντας στο ραδιοσταθμό στο Κόκκινο.
Προσέθεσε ότι επιδίωξη είναι με το νέο πλαίσιο για τα τέλη κυκλοφορίας «κάποιοι να πάρουν τις πινακίδες πίσω», για οχήματα που τα προηγούμενα χρόνια επέλεξαν να ακινητοποιήσουν λόγω του υψηλού κόστους.
Επίσης, ανάφερε ότι το αργότερο στις αρχές της επόμενης εβδομάδας θα έχει κοινοποιηθεί η ΚΥΑ για το θέμα της εισαγωγής των POS και η «πρώτη ομάδα επαγγελματιών θα πρέπει να έχει υποχρεωτικά αυτές τις δυνατότητες ηλεκτρονικής πληρωμής μέχρι τις 30 Ιουνίου».
Για τον ΕΝΦΙΑ είπε πως «σίγουρα υπάρχει θέληση και προσανατολισμός, όπως και το προηγούμενο διάστημα όταν μειώθηκε ο ΕΝΦΙΑ …. και φέτος θα δούμε ποιες κατηγορίες μπορούμε να επιβαρύνουμε λιγότερο. Είναι μέσα στην προοπτική και το σχεδιασμό του οικονομικού επιτελείου».
Είπε ακόμη ότι το περιουσιολόγιο θα ξεκινήσει να προετοιμάζεται μέσα στο 2017 και «από την αρχή του 2018 θα μπει σε εφαρμογή». «Όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία του καθενός θα είναι στο περιουσιολόγιο, που θα χρησιμοποιείται για το πόθεν έσχες, για να δικαιολογήσει δαπάνες, οτιδήποτε μπορεί να συγκρίνει και το κράτος και η Ανεξάρτητη Αρχή και το ΥΠΟΙΚ … εισοδήματα, περιουσία και δοσοληψίες», προσέθεσε.
Τέλος, τόνισε πως για τα μικροποσά που οφείλουν φορολογούμενοι στο Δημόσιο «σίγουρα θα προσπαθήσουμε να βρούμε μία λύση» και σημείωσε: «Αλλά σε αυτή τη φάση πρέπει να τελειώσουμε πρώτα με την αξιολόγηση, να μπει σε ένα κανονικό ρυθμό η οικονομία, να τελειώσουμε και με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, να δούμε τι ποσά θα μας μείνουν και από ‘κει και πέρα πώς θα βοηθήσουμε και τους μικροοφειλέτες να μπορέσουν να κάνουν κάποια διευθέτηση των χρεών τους».
Την παράταση της προθεσμίας υπαγωγής στο πρόγραμμα παροχής «δεύτερης ευκαιρίας» για τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων προς τη ΔΕΗ ανακοίνωσε σήμερα η επιχείρηση.
Η αρχική προθεσμία έληγε σήμερα και η παράταση δόθηκε μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή 3 Μαρτίου.
Αναλυτικότερα όπως ανακοίνωσε η ΔΕΗ, όσοι πελάτες είχαν ρυθμίσει την οφειλή τους εντασσόμενοι στο πρόγραμμα των 36 δόσεων αλλά στην πορεία δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν και η ρύθμιση διακόπηκε, θα έχουν ευκαιρία επανένταξης στο πρόγραμμα, συμπεριλαμβάνοντας και το τρέχον ποσό της οφειλής τους, με σχετική αίτηση μέχρι και τις 3 Μαρτίου.
Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία για τα τροχαία ατυχήματα στη χώρα μας. Τα τελευταία πενήντα χρόνια είχαμε 120.000 νεκρούς, 350.000 ανάπηρους και 2 εκατομμύρια τραυματίες, με την Ελλάδα να κατέχει την τρίτη θέση στα θανατηφόρα τροχαία, μετά τη Ρουμανία και τη Λιθουανία.
Τα τροχαία συμβάντα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου για τους νέους από 15 έως 29 ετών, τη δεύτερη αιτία θανάτου για τις ηλικίες 5 έως 14 και την τρίτη για τις ηλικίες 30 έως 44 ετών. Μάλιστα, τα ατυχήματα που χαρακτηρίζονται «σοβαρά» και «θανατηφόρα» αυξήθηκαν κατά 3,8% και 8,3% αντίστοιχα, ενώ αντιθέτως τα «ελαφρά» μειώθηκαν κατά 10,9%.
Oι αιτίες
Η κυριότερη αιτία των τροχαίων είναι η αμέλεια των οδηγών. Η απόσπαση προσοχής του οδηγού από αιτίες όπως είναι η χρήση του κινητού τηλεφώνου, η υπερβολική ταχύτητα και η κατανάλωση αλκοόλ, είναι οι συνηθέστεροι παράγοντες που ενοχοποιούνται για την πρόκληση των τροχαίων. Είναι ακόμη χαρακτηριστικό, ότι τα τροχαία αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου σε ηλικίες 19-39 ετών και το 50% αυτών οφείλεται στην κατανάλωση αλκοόλ και άλλων ουσιών.
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε σήμερα, με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας και της Ελληνικής Εταιρίας Διαχείρισης Κρίσεων στην Υγεία.
Τονίστηκε η ανάγκη εκπόνησης στρατηγικού σχεδίου για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων και οι συμμετέχοντες πρότειναν αλλαγή του πλαισίου που αφορά την αξιολόγηση από το ΚΤΕΟ και την δημιουργία απαραίτητων ελεγκτικών μηχανισμών που θα διασφαλίζουν τη συμμόρφωση των οδηγών για την επισκευή των βλαβών.
«Είναι σημαντικό ότι η αξιολόγηση από το ΚΤΕΟ δεν θα πρέπει να έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα, αλλά και ελεγκτικό χαρακτήρα από την αστυνομία, στο πλαίσιο της επιδιόρθωσης οποιασδήποτε βλάβης διαπιστωθεί στο αυτοκίνητο. Στις περισσότερες περιπτώσεις καταγράφονται οι βλάβες οι οποίες παραμένουν στην συστατική επιστολή, η οποία επιδίδεται στους οδηγούς, χωρίς να προβούν αυτοί στις κατάλληλες ενέργειες για τις επιδιορθώσεις αυτών», ανέφερε ο Πάνος Ευσταθίου, ορθοπαιδικός χειρουργός, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διαχείρισης Κρίσεων.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΙΣΑ, Γιώργος Πατούλης, δήλωσε τα εξής: «Τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν μάστιγα για τη χώρα μας, καθώς έχουν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο ή τον τραυματισμό των συμπολιτών μας και μάλιστα στις πλέον παραγωγικές ηλικίες. Πρέπει να τονίσουμε ότι η πολιτεία οφείλει να συγκροτήσει ένα σοβαρό στρατηγικό σχέδιο για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας, γιατί ούτε ένας θάνατος στην άσφαλτο δεν είναι αποδεκτός. Επιπρόσθετα, πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες θεσμικές παρεμβάσεις και η δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών που θα διασφαλίσουν την συμμόρφωση των οδηγών».
Η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας έχει ευαισθητοποιηθεί εδώ και αρκετό καιρό στην πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων, έχει εκδώσει συγκεκριμένο δεκάλογο με οδηγίες προς τους οδηγούς για την ορθή οδήγηση και αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων, ανέφερε ο πρόεδρός της, Παντελής Νικολάου. Πρόσθεσε, ότι «η συνεχής ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω στο θέμα της πρόληψης των τροχαίων ατυχημάτων είναι υποχρέωση των φορέων και οργανισμών που έχουν άμεση σχέση με την υγεία των συμπολιτών μας».
Η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Αλεξάνδρειας ενημερώνει τους δικαιούχους του Επιχειρησιακού Προγράμματος Επισιτιστικής και Βασικής Υλικής Συνδρομής του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους (ΤΕΒΑ/FEAD) του Δήμου Αλεξάνδρειας, ότι θα πραγματοποιηθεί διανομή προϊόντων (βόειο και χοιρινό κρέας, φρούτα και είδη παντοπωλείου) την Πέμπτη 02 Μαρτίου 2017 (από 10:00 π.μ έως 15:00 μ.μ.) και την Παρασκευή, 03 Μαρτίου (από 09:00 π.μ. έως 15:00 μ.μ.) στο χώρο του εργοστασίου VENUS Growers (έξοδος Αλεξάνδρειας προς Θεσσαλονίκη 28o χλμ. στην π.Ε.Ο. Βέροιας-Θεσσαλονίκης).
Οι ωφελούμενοι θα ενημερωθούν αποκλειστικά μέσω SMS.
Για την παραλαβή των προϊόντων, είναι απαραίτητη η επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή του ΑΜΚΑ (βιβλιάριο ασφάλισης). Όπως ορίζει το πρόγραμμα, σε περίπτωση που ο ωφελούμενος δεν δύναται να προσέλθει αυτοπροσώπως στο σημείο διανομής, τα προϊόντα δύναται να παραλαμβάνονται από τρίτο πρόσωπο που φέρει εξουσιοδότηση με βεβαίωση γνησίου υπογραφής (σε ειδικό έντυπο που θα βρείτε στα ΚΕΠ του Δήμου Αλεξάνδρειας σε Αλεξάνδρεια, Πλατύ, Καβάσιλα, Μελίκη) ή συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο.
ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕ ΜΕΣΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
Και για φέτος ο Έμβολος είναι χορηγός στην εκπομπή μαγειρικής που παρουσιάζεται στη τηλεόραση (Ε) στα πλαίσια της εκπομπής «ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΦΕ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ» με την θαυμαστή Κατερίνα Καινούργιου.
Σήμερα η συνταγή: Μηλόπιτα με βάση μπισκότου βρώμης και μελιού
Πολλά γράφτηκαν και πολλά συζητήθηκαν γύρω από την εμπορική συμφωνία CETA, και την θέση της ελληνικής φέτας, στη συμφωνία αυτή.
Γράφει η συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Ειρήνη Αιμονιώτη
Πολλοί οι παράγοντες και το παρασκήνιο, ακόμη και οι «μνηστήρες», για την εμπορικότητα του ονόματος «φέτα».
Προσπαθώντας να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει συμβεί με αυτή την υπόθεση, ζητήσαμε από με τον ανεξάρτητο ευρωβουλευτή κύριο Νώτη Μαριά, να μας εξηγήσει αν τελικά η συμφωνία, είναι προς κέρδος της Ελλάδας, και της ελληνικής φέτας.
Τι είναι η εμπορική συμφωνία CETA;
« Είναι ένα άνοιγμα των αγορών. Αλλά ιδικά για την Ελλάδα που δεν είναι μια χώρα εξαγωγική, αλλά είναι μια χώρα που η οικονομία της χρειάζεται προστασία, θα έλεγα πως δεν είναι κάτι θετικό.
Εμείς χρειαζόμαστε μια κλειστή ευρωπαϊκή αγορά, για να πουλάμε προνομιακά τα δικά μας προϊόντα. Αυτή ήταν και η αρχική βασική θέση της ΕΟΚ κάποτε.
Να μπορείς για παράδειγμα να πουλάς τις ελληνικές πατάτες, στην αγορά της Ευρώπης, σε μια συμφέρουσα τιμή, αλλά οι αιγυπτιακές (εάν χρειάζεται η Ευρώπη να εισάγει επιπλέον πατάτες) να πωλούνται πολύ πιο ακριβά στην ευρωπαϊκή αγορά..
Αυτό βέβαια έχει αρχίσει σιγά-σιγά να χάνετε. Όχι βέβαια με την συμφωνία μόνο CETA αλλά και γιατί πάμε στην «λογική» της απελευθέρωσης του εμπορίου, την ώρα που η Αμερική πάει σε μια πολιτική «προστατευτισμού».
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι οι δικαστικές επιλύσεις των διαφορών, δεν θα γίνονται πλέον στα δικαστήρια της Ελλάδας, ή της Γαλλίας, ή του Καναδά, αλλά θα γίνονται από ένα διεθνές δικαστήριο «Διαιτησίας», όπου οι δικαστές θα ορίζονται από τα ενδιαφερόμενα μέλη.
Άρα αν έχουμε μια καναδική εταιρία που θέλει να κάνει επένδυση στη Θεσσαλία για παράδειγμα, αν υπάρξει διαμάχη μεταξύ της καναδικής εταιρίας με την περιφέρεια Θεσσαλίας, γιατί π.χ. η δεύτερη δεν δίνει άδεια βιομηχανικής λειτουργίας, στη πρώτη, η υπόθεση θα μπορούσε να εκδικαστεί στη Λάρισα,ή στο Βόλο. Με τη συμφωνία CETA , όμως η υπόθεση θα πρέπει να εκδικαστεί στο δικαστήριο «Διαιτησίας», και οι δικαστές θα έχουν οριστεί από την καναδική εταιρία ενδιαφέροντος, και από την περιφέρεια.
Από όσο καταλαβαίνουμε ο πιο «δυνατός» θα κερδίσει και το δικαστήριο..
Αυτό λοιπόν καταργεί ουσιαστικά τα δικαστικά συστήματα της Ελλάδας.
Έγινε μεγάλη συζήτηση για την ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και για την άτυπη συνάντηση του κυρίου Σταθάκη με την επίτροπο εμπορίας κυρία Μαλστρομ. Εσείς παραλάβατε μια τέτοια ανακοίνωση και τι έλεγε αυτή.;
«Δεν έχει καμία σημασία η άτυπη συνάντηση του υπουργού κυρίου Σταθάκη με την κυρία Μαλστρομ. Είναι μια άτυπη συνάντηση, διαδικασία της Ε.Ε.
Αυτό που έχει σημασία είναι το κείμενο της συμφωνίας. Και το κείμενο της συμφωνίας είναι αυτό που συζητήσαμε σε ιδική συνεδρίαση της Ελληνικής Βουλής υπο τον κύριο Βούτση. Αυτή έγινε τον προηγούμενο Ιούνιο. Εκεί είχαν κληθεί οι ευρωβουλευτές, σε μια διαρκή επιτροπή της Βουλής, να συζητήσουμε τα θέματα των εμπορικών συμφωνιών, TTIP, CETA.
Εκεί μας μοίρασαν ένα κείμενο,από το υπουργείο του κυρίου Σταθάκη, το οποίο έλεγε απλά, πως η προστασία της φέτας, είναι σχετική και όχι απόλυτη.
Με βάση αυτό λοιπόν «πορεύονται» οι πάντες.
Σε εκείνη τη φάση, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. διατύπωσαν αντιρρήσεις. Άσχετα αν στη συνέχεια ψήφισαν υπέρ της συμφωνίας.
Η Ελλάδα έχει εξουσία στο θέμα της φέτας, διότι χωρίς την υπογραφή της Ελλάδας δε μπορεί να προχωρήσει τίποτα. Και τα επίπεδα της άμυνας μας είναι τρία.
Α. Η διαπραγμάτευση η οποία έγινε από την κυβέρνηση Σαμαρά. Όπoυ η κυβέρνηση Σαμαρά δυστυχώς δεν έλαβε πρόνοια για την απόλυτη προστασίας της φέτας σε επίπεδο Ε.Ε.
Β. Με ευθύνη του κυρίου Σταθάκη, τον Οκτώβριο, υπογράφθηκε σε επίπεδο υπουργείου, η συμφωνία CETA. Λίγες μέρες πριν δηλαδή, όταν η Βαλονία, είχε αρνηθεί να υπογράψει. Ένα μικρό κρατίδιο μπλοκάρει όλη τη CETA.
Θα μπορούσε τότε ο κύριος Σταθάκης να πει πως η Ελλάδα αρνείται να υπογράψει αν δεν αλλάξει η ρύθμιση. Αντί να ασκήσει ΒΕΤΟ λοιπόν, έκανε μια άτυπη συνάντηση με την κυρία Μαλστρομ. Στην ανακοίνωση ακόμη μας λέει πως μετά από 5 χρόνια, θα κάνει μια προσπάθεια η κυρία Μαλστρομ, που η κυρία Μαλστρομ, μπορεί να μην είναι καν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μετά από 5 χρόνια.
Γ. Η άμυνα πλέον της χώρας είναι να μην επικυρωθεί η συμφωνία της CETA στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Αν καταψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, τότε η συμφωνία περνά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Βλέπουμε πως σαν χώρα, υποχωρούμε σε πολλά. Παράδειγμα οι εισαγωγές στο τυνησιακό ελαιόλαδο, και τώρα η συμφωνία CETA.Εμείς, κάναμε την απαιτούμενη διαπραγμάτευση ; Και αν ναι, τι πήραμε πίσω;
«Όχι !! Η Βαλονία διαπραγματεύτηκε και πήρε αρκετά χρήματα στον προϋπολογισμό της από το Βελγικό κράτος. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία στην αρχή ήταν σκληροί. Συμφώνησαν γιατί διαπραγματεύτηκαν τη «βίζα» τους με τον Καναδά. Ως εκ θαύματος, από το Μάιο καταργήθηκε η βίζα για τους Βούλγαρους και τους Ρουμάνους».
Η Καναδική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την αποζημίωση των παραγωγών γαλακτοκομικών προϊόντων λόγω της απώλειας των εσόδων τους;
«Όχι. Το φαινόμενο που θα δούμε , μετά την υπογραφή της συμφωνίας, είναι η κατάρρευση των τιμών. Όχι μόνο στο αιγοπρόβειο γάλα, αλλά και στο αγελαδινό».
Τελικά τι είναι αυτό που πρέπει να μας κάνει να ανησιχούμε για την προστασία της φέτας;
«Η ελληνική φέτα έχει αποκτήσει διεθνές μονοπώλιο. Δηλαδή δεν μπορεί ο καθένας να παράγει φέτα. Μάλιστα, για παράδειγμα, φέτα δεν μπορούν να παράγουν οι τυροκόμοι της Κρήτης.
Η φέτα προστατεύεται ως ένα ειδικό προϊόν, που παρασκευάζεται στην Ήπειρο, στη Θράκη, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, μόνο στη νήσο Λέσβο, και στη Πελοπόννησο.
Άρα να θέλουν για παράδειγμα να παράγουν φέτα στη Ρόδο.. δεν μπορούν να την ονομάσουν φέτα. Τόσο σκληρή είναι η προστασία της.
Αυτή την προστασία λοιπόν, επειδή ήταν απόλυτη δεν μπορούσαν να τη δεχτούν οι ευρωπαίοι. Κυρίως οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, και από το 1996 έως και το 2005 έγιναν 3 δικαστήρια στο Λουξεμβούργο. Το πρώτο και το τρίτο δικαστήριο κερδήθηκαν και έτσι από το 2005 η προστασία είναι απόλυτη».
Υπάρχουν όμως έλληνες παραγωγοί στο Καναδά, όπως αναφέρει ο κύριος Κεφαλογιάννης και κύριος Κύρτσος , που επωφελούνται από αυτή τη συμφωνία.
« Η προστασία της φέτας, ήταν και είναι απόλυτη στην Ε.Ε. όπου υπάρχουν 500 εκατ. Καταναλωτές.
Το 63% της παραγωγής της καναδικής (μαϊμού, που παράγετε από αγελαδινό γάλα)δεν το έχουν Έλληνες, αλλά ένας Σκοπιανός.
Υπάρχουν 8 έλληνες παραγωγοί και υπάρχει ακόμη και η πολυεθνική KRAFT.
Ο Σκοπιανός μάλιστα, προκαλώντας, ονόμασε και το τυρί που παρήγαγε « Macedonia FETA».
Προστατεύουμε λοιπόν τους Έλληνες που έχουν ένα τόσο μικρό μέρος της παραγωγής;
Η κυβέρνηση Σαμαρά, και μετέπειτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λέει πως όσοι ήταν παραγωγοί μέχρι το 2003, θα μπορούν να συνεχίσουν να παράγουν φέτα.
Αυτό όμως είναι κάτι ολέθριο. Διότι για πρώτη φορά, με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης, επιτρέπεται η φίρμα «Φετα» από κάποιον άλλο.
Άρα ανοίγουμε την κερκόπορτα, και σε μια άλλη συμφωνία που έρχεται, και αυτή είναι η συμφωνία με τις χώρες της Μεσημβρινής Αφρικής. Δηλαδή την Νότια Αφρική, τη Ναμίμπια, κ.ά. Εκεί λοιπόν υπάρχει η ρίτρα, όπου μπορεί η Νότια Αφρική να παράγει AFRICA FETA.
Έχουμε και τη συμφωνία της Σιγκαπούρης.
Άρα λοιπόν, με την βοήθεια ουσιαστικά της Ελλάδας, εκχωρούμε το δικαίωμα, να παράγει κάποιος τυρί με το όνομα «Φέτα».
Αυτό που δεν πέτυχαν οι Δανοί εδώ και χρόνια, το κάναμε εμείς με τη θετική ψήφο των δικών μας ευρωβουλευτών. Δώσαμε το δικαίωμα στο Σκοπιανό, και κυρίως στην Καναδική εταιρία KRAFT να μπει στο παιχνίδι.
Η KRAFT, θα αγοράσει τους μικρούς παραγωγούς, θα ξεκινήσει να παράγει 170.000 τόνους τυρί, με το όνομα «Φέτα»,και δε θα το δώσει στην Ευρώπη, αλλά στην Αμερική. Αυτό λοιπόν είναι όλο το μυστικό.
Στην ουσία χάνουμε την αγορά των 500 εκατ. της ΕΕ. Ένα μονοπώλιο 100% της ενδοχώρας. Γιατί; Tι να κερδίσουμε; 385 εκατ. ευρώ εισπράττουμε από τις εξαγωγές μας.
Έχουμε απόλυτη προστασία στο «Κρόκο Κοζάνης», και στη «Μαστίχα Χίου». Γιατί αφήνουμε λοιπόν παραθυράκια στη φέτα;
Τελικά μήπως η ονομασία « Φέτα» γίνει το παγκόσμιο « μήλο της Έριδος » ;
Kαι εμείς τελικά, πόσο έτοιμοι είμαστε για να εκμεταλλευτούμε αυτή την κατάσταση;
Το ενδιαφέρον της Μόσχας για τη βαλκανική χερσόνησο παραμένει ανεξίτηλο διαμέσου των αιώνων. Ανέκαθεν από την εμφάνιση του ρωσικού έθνους, τα Βαλκάνια αποτέλεσαν χώρο υψηλού ενδιαφέροντος, καθόσον αποτελούσαν αφενός τη διέξοδο της Ρωσίας στις λεγόμενες θερμές θάλασσες και αφετέρου την πλατφόρμα μέσω της οποίας θα μπορούσαν να επεκταθούν στη Βόρειο Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στην Κεντρική Ευρώπη.
Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Σκυλάκης
Ιστορικά έχουν καταγραφεί 14 Ρωσοτουρκικοί Πόλεμοι, που είχαν ως πεδίο μάχης τα Βαλκάνια και αποσκοπούσαν κατά κύριο λόγο στην κατάκτηση εδαφών και στην αύξηση της επιρροής στην περιοχή. Ως γνωστό η Μόσχα πάντοτε χρησιμοποιούσε για την επιβολή της το «χαρτί» της Ορθοδοξίας και του Πανσλαβισμού. Η διπλωματία της θρησκείας και της φυλής μαζί με την στρατιωτική ισχύ εξασφάλιζε στη Ρωσία στους προηγούμενους αιώνες ένα σημαντικότατο ρόλο στην πολύπαθη χερσόνησό μας. Το αποκορύφωμα της ρωσικής-σοβιετικής πολιτικής το εντοπίζουμε με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν σχεδόν όλη η βαλκανική πλην Ελλάδος και Ευρωπαϊκής Τουρκίας ελεγχόταν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό από αυτήν.
Η λήξη του Ψυχρού Πολέμου και η δεκαετία του 1990 ήταν καταστροφική για τη Ρωσία. Η Δύση πανηγύριζε για την πλήρη κυριαρχία της, γελοιοποιώντας τον Γέλσιν και όλη τη χώρα, η οποία χρώσταγε ακόμα και στην Ολλανδία. Τα 2000, ο Πούτιν αναλαμβάνει την εξουσία για να ξαναδώσει στην χώρα του το χαμένο μεγαλείο της και να την μετατρέψει από χώρα «παρία» σε μια υπολογίσιμη και μεγάλη δύναμη τουλάχιστον στην περιοχή μας.
Την περίοδο όμως αυτή, η Μόσχα έχει χάσει σχεδόν όλα τα ερείσματά της στα Βαλκάνια. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν απορροφήσει τις βαλκανικές χώρες υποσχόμενες οικονομική ευημερία και ασφάλεια. Η κυβέρνηση Πούτιν, μέσα από αυτό το «τοίχος», που δημιούργησαν οι δυτικοί, προσπάθησε να διεισδύσει και να δημιουργήσει κάποια ισχυρά προπύργια. Επιλέγει η Σερβία γιατί ήταν μια χώρα διακείμενη φιλικά προς αυτήν και η οποία υπέφερε τα πάνδεινα από τους πολιτισμένους Δυτικούς. Βομβαρδισμούς, ταπεινώσεις, διώξεις, οικονομικούς αποκλεισμούς, διαπόμπευση, μέχρι και κινηματογραφικές ταινίες παρήγαγε το Hollywood με πρωταγωνιστές τους κακούς Σέρβους. Η Βουλγαρία, ο παραδοσιακός σύμμαχος της Ρωσίας, έχει ήδη παραδοθεί στη Δύση, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Για το Βελιγράδι η επιλογή ήταν μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Η πρώτη επιλογή της υποσχόταν κάποια αμφιλεγόμενη οικονομική ευημερία, αλλά και την ανείπωτη ταπείνωση μέσω της αναγνώρισης της πλήρους ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου και την προώθηση της αμερικανικής λύσης στο πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό κατασκεύασμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Η Ρωσία της προσέφερε διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη, σεβόμενη το σερβικό έθνος.
Η απόφαση του Βελιγραδίου ήταν λογική και αναμενόμενη. Ένα έθνος που σέβεται την ιστορία του και επιθυμεί να επιβιώσει και όχι να πουληθεί δεν μπορούσε να επιλέξει παρά μόνο τη δεύτερη λύση. Από την μεριά του ο Πούτιν εκμεταλλευόμενος την νέα κατάσταση έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του για την μετατροπή της Σερβίας σε χώρα δορυφόρο του, αναλαμβάνοντας εργολαβικά την υποστήριξή της.
Μέχρι τώρα η Ρωσία έχει δημιουργήσει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στο Νίς, που βρίσκεται 100 χιλ. από το Κοσσυφοπέδιο και στην οποία 5.000 Ρώσοι πεζοναύτες σταθμεύουν μόνιμα. Ο τυπικός σκοπός της βάσης είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά ο ουσιαστικός είναι ο έλεγχος των Βαλκανίων και η πίεση που θέλουν να εξασκήσουν στις αμερικανικές δυνάμεις που βρίσκονται ήδη στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη.
Στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο χωρών έχει υπογραφεί συμφωνία για την αγορά από το Βελιγράδι στρατιωτικού υλικού υψηλής τεχνολογίας, που θα προσδώσει στη Σερβία στρατηγική υπεροχή στην περιοχή. Μεταξύ των οπλικών συστημάτων που θα προμηθευτεί συγκαταλέγονται αντιαεροπορικοί πύραυλοι BUK και S-400 Triumf, τα οποία αναμένεται να εγκατασταθούν κοντά στην κοιλάδα του Πρέσεβο, λίγα χιλιόμετρα από την περιοχή Ferizaj του Κοσσυφοπεδίου, όπου βρίσκεται και η μεγαλύτερη βάση των ΗΠΑ με την επωνυμία «Bondsteal».
Τα Βαλκάνια αλλάζουν, οι συσχετισμοί των δυνάμεων ανατρέπονται, η Σερβία σκοπεύει να υλοποιήσει το «come back» μετά τις ήττες της το 1995 και 1999, ανεξαρτητοποιώντας πλήρως και απορροφώντας αργότερα το Βόρειο Κοσσυφοπέδιο και το «κράτος» των Σερβοβοσνίων. Η ειρήνη στην περιοχή μας κρέμεται σε μια κλωστή. Το αν θα επιτύχουν ή θα αποτύχουν θα το δείξει το μέλλον. Δεν είναι μόνο το Αιγαίο, η Θράκη και η Κύπρος, αλλά και τα Δυτικά Βαλκάνια που είναι έτοιμα να εκραγούν. Χρειάζεται ψυχραιμία, νηφαλιότητα, αλλά και εγρήγορση.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η απόρρητη έκθεση της CIA που είδε το φως της δημοσιότητας και αναφέρεται στα ζητήματα της θάλασσας και δη του Αιγαίου και του Ιονίου.
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Στην έκθεση γίνεται αναφορά στην απόφαση των ΗΠΑ ν’ ασχοληθούν με τη δημιουργία του Συντάγματος των θαλασσών και των ωκεανών, στην τρίτη διάσκεψη του ΟΗΕ ,το 1970, για το Δίκαιο της θάλασσας.
Σ’ αυτή την έκθεση αναφέρονται μελέτες που αφορούν την Αμερική αλλά και άλλα παράκτια κράτη του πλανήτη και εκπονήθηκαν το 1974. Οι μελέτες αφορούσαν την τότε Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία, την Ρουμανία, την Αργεντινή, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, και την Ελλάδα.
Και δεν υπήρχε καμιά αναφορά σε Τουρκία και Κύπρο.
Αναφορικά με τη χώρα μας, η μελέτη συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1974 κι είχε τίτλο «Law of the Sea Country Study – Greece».
Εκεί αναφέρονται οι θέσεις της τότε ελληνικής κυβέρνησης (της χούντας) για το Καθεστώς των νησιών, τα όρια της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, τα Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, το Αρχιπέλαγος, και την υφαλοκρηπίδα.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ΑΟΖ , γιατί το θέμα αυτό δεν είχε ακόμα συζητηθεί στη διάσκεψη.
Η έκθεση, στην αρχή, ασχολείται με γενικά θέματα αναφέροντας ότι δεν υπάρχει καμία περιοχή της Ελλάδας που να απέχει περισσότερα από 50 μίλια από την θάλασσα, ότι η τοπογραφία του βυθού του Ιονίου Πελάγους είναι πιο βαθιά αλλά και πιο κανονική από του Αιγαίου Πελάγους.
Το βάθος σε απόσταση 6 ν.μ. από την ακτή δεν ξεπερνά τα 360 μέτρα. Η βόρεια πλευρά του Ιονίου έχει βάθος από 720 μέχρι 1260 μέτρα, ενώ η νοτιοδυτική πλευρά φτάνει, σε ορισμένα σημεία, σε βάθος 3,600 μέτρων.
Το Αιγαίο Πέλαγος έχει έναν ακανόνιστο βυθό στα περισσότερα σημεία γύρω στα 180 μέτρα. Διαθέτει τρεις μεγάλες λεκάνες, την περιοχή βόρεια της Κρήτης με βάθος 1,800 μέτρα, την περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου και την περιοχή ανάμεσα στην Τήνο και την Σάμο που φτάνει σε βάθος 3,600 μέτρων.
Ακολουθεί μια αναφορά στους ορυκτούς πόρους επισημαίνοντας ότι από το 1968 δόθηκαν άδειες για έρευνες σε μια δωδεκάδα εταιριών και η πρώτη ανακάλυψη έγινε έξω από την Θάσο με τις τότε εκτιμήσεις για αποθέματα πετρελαίου 2,5 εκατ. τόνων και φυσικού αερίου 50 εκατ. κυβικών ποδιών.
Για την αλιεία αναφέρουν ότι οι Έλληνες δεν έχουν δείξει την κατάλληλη φροντίδα και εισάγουν το ένα τέταρτο της ζήτησης από εισαγωγές.
Η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για άλλα μεταλλεύματα, που μπορεί να υπάρχουν στους βυθούς των θαλασσών της αλλά δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την προστασία των εναλίων αρχαιολογικών θησαυρών της.
Για την πολιτική που σκεφτόταν να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με τις συζητήσεις που διεξάγονταν στον ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αναλυτές της CIA πίστευαν ότι οι δικτάτορες στην Αθήνα δεν είχαν τα προσόντα να ασχοληθούν με θέματα διεθνούς δικαίου. Στην έκθεση αυτή εκθειάζουν μόνο τον Νομικό Σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γεώργιο Ζωτιάδη. Βέβαια, ο Ζωτιάδης, τον Απρίλιο του 1973, ήταν της γνώμης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να υποστηρίξει την δημιουργία ενός συστήματος, στο οποίο τα χωρικά ύδατα θα είχαν το ίδιο μήκος σε όλη την έκταση των ακτών και ιδιαίτερα των ακτών των νήσων.
Επρόκειτο για τραγικό λάθος που, αργότερα, διόρθωσε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στην Έκθεση οι Αμερικανοί αναφέρουν ότι ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της χούντας του Ιωαννίδη, Σπυρίδων Τετενές είχε προτείνει την ιδέα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με την Τουρκία πέραν των 12 ν.μ.
Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά στο Καστελόριζο, όπου δεν αμφισβητεί καθόλου την ελληνικότητα του νησιού επισημαίνοντας ότι κατοικείται από Έλληνες για εκατοντάδες χρόνια και ότι παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947. Αναφέρει, επίσης, ότι αποτελεί ένα σύμπλεγμα νήσων με τον Άγιο Γεώργιο, το Μαράθι, την Υψηλή (Στρογγυλό) και τα βράχια Βουτζάκι).
Το Καστελόριζο απέχει 1,25 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές, 72 ν.μ. από την Ρόδο και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Οι νησίδες ανάμεσα στην Στρογγύλη και τις τουρκικές ακτές ανήκουν στην Τουρκία. Στη συνέχεια, η έκθεση περιγράφει την ιστορία του νησιού, τον πληθυσμό, την οικονομία του, τις τηλεπικοινωνίες, τα μεταφορικά μέσα και καταλήγει με αυτόν τον απίστευτο επίλογο: «Μια παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει καμία γεωργική ή βιομηχανική μονάδα και υποστηρίζει έναν φθίνοντα πληθυσμό. Προσφέρει μόνο ένα προστατευμένο μικρό λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με ναυτικές επιδιορθώσεις, αποθήκες ή διευκολύνσεις ανεφοδιασμού. Το Καστελόριζο δεν είναι κατάλληλο για την δημιουργία αεροδρομίου».
Να έρθουμε και στο σήμερα. Είναι ευχής έργο –έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα- ότι υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και της κυβέρνησης Τράμπ είναι ο Ρεξ Τίλλερσον. Άνθρωπος που γνωρίζει εις βάθος τα θέματα του Δίκαιου της Θάλασσας. Υπήρξε πρόεδρος της ExxonMobil μιας κολοσσιαίας πολυεθνικής εταιρείας που έχει αλωνίσει όλες τις θάλασσες της υφηλίου για να εντοπίσει πετρέλαιο και υδρογονάνθρακες. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία ενέργειά του ήταν η διεκδίκηση για την εταιρεία του, του οικοπέδου 10 της κυπριακής ΑΟΖ.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα. Κορυφαίας σημασίας. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση μάλλον δεν έχει ιδιαίτερα ερείσματα ούτε στον ίδιο τον Τίλλερσον, ούτε στο περιβάλλον Τράμπ. Κι όσο κι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει ιδιαίτερες συμπάθειες προς οτιδήποτε που αφορά το Ισλάμ, αυτό δεν αρκεί για τα ελληνικά συμφέροντα.
Πώς αναλύουν Αμερικανοί διπλωμάτες την κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Τουρκία;
Ισχυρίζονται ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη θέση και δίνει αγώνα για να μπορέσει να επιβιώσει.
Παίζει με τη φωτιά, απλώνει χέρι φιλίας στον Πούτιν για να μπορέσει να προμηθευτεί από τη Ρωσία τα σύγχρονα αντιαεροπορικά S400. Μα αν γίνει αυτό, οι ΗΠΑ θ’ αντιδράσουν.
Οπότε, για να απεγκλωβιστεί από την πίεση και τις αμερικανικές αντιδράσεις, μπορεί να αποπροσανατολίσει το εσωτερικό της χώρας του με κινήσεις στο Αιγαίο. Ίσως και με σύντομες συγκρούσεις.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες ισχυρίζονται και κάτι ακόμη: Ότι οι Τούρκοι ενδιαφέρονται για «Θαλάσσιο όγκο». Για ν’ αποκτήσουν θαλάσσιο όγκο πρέπει ν’ αποκτήσουν νησιά. Εξ ου και η δημιουργία γκρίζων ζωνών, εξ ου κι εποφθαλμιούν το Καστελόριζο και άλλα δυο νησιά του Βορείου Αιγαίου.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν, κατά τους ισχυρισμούς των Αμερικανών διπλωματών, ότι το ποσοστό στο οποίο έχει δικαίωμα η Τουρκία σε ΑΟΖ, είναι 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου. Όπως αποτυπώνεται στον χάρτη που δημοσιεύουμε (με το κόκκινο χρώμα η ελληνική ΑΟΖ). Αυτός ο χάρτης υπάρχει και στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Αυτόν τον χάρτη βλέπει ο Ερντογάν και «τρελαίνεται». Και ξέρει ότι αν πάει στη Χάγη, όπως παγίως προτείνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, θα χάσει.
Άρα, προτιμά μια οποιαδήποτε σύγκρουση. Δημιουργώντας ακόμη και πιθανές προβοκάτσιες ή προκαλώντας συστηματικά την ελληνική κυβέρνηση.
Γνωρίζοντας ότι αυτή δεν έχει ικανότητα ανάλυσης ή μεθοδευμένης σύνεσης (όρα δηλώσεις Κοτζιά και κυρίως Καμμένου), εύχεται η ελληνική πλευρά να αντιδράσει σπασμωδικά και με το θυμικό της…
Εξ ου και η πάγια θέση μας για νηφαλιότητα και αποφυγή βερμπαλισμών…
Ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει η αυξητική τάση της ανεργίας στις ηλικίες κοντά στη συνταξιοδότηση, καθώς, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), το ποσοστό της ανεργίας των ατόμων, ηλικίας 55-64 ετών, που βρέθηκε εκτός αγοράς εργασίας, το τελευταίο δωδεκάμηνο, ανήλθε, τον περασμένο Νοέμβριο, στο 19,3% από 17,3%, τον ίδιο μήνα του 2015. Είναι χαρακτηριστικό ότι, κατά το ίδιο διάστημα, το γενικό ποσοστό ανεργίας, όπως προκύπτει από την ΕΛΣΤΑΤ, μειώθηκε κατά 1,5 μονάδα, καθώς διαμορφώθηκε στο 23% έναντι 24,5%, τον Νοέμβριο του 2015.
Όπως εκτιμούν ειδικοί οι οποίοι μελετούν τις τάσεις στην αγορά εργασίας, η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες δυσκολίες, για να επανενταχθεί στην απασχόληση και λόγω ηλικίας, αλλά, σε αρκετές περιπτώσεις και λόγω έλλειψης δεξιοτήτων. Αυτό που ζητούν, ως επί το πλείστον, για την αντιμετώπιση του μείζονος θέματος της ανεργίας είναι, μεταξύ άλλων, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
Οι λόγοι αύξησης της ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης, επιβεβαιώνει αυτήν την τάση στην αγορά εργασίας, δηλαδή να μειώνεται η απασχόληση στην ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών, παραθέτοντας ορισμένα εμπειρικά ευρήματα, που εκτιμά ότι εξηγούν το φαινόμενο αυτό. Όπως δηλώνει, αρκετά συχνά, παρατηρείται η αντικατάσταση εργαζομένων μεταξύ 55-64 ετών με φθηνότερο εργατικό δυναμικό μερικής απασχόλησης, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση έχουν υποχωρήσει από το 79%, το 2009, στο 45,3%, το 2016. Παράλληλα, ενώ, το 2009, οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016, το ποσοστό έχει εκτιναχθεί στο 54,7%». Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Αργείτη, σημαίνει ότι «οι επιχειρήσεις προτιμούν να μειώνουν το ποσοστό των εργαζομένων τους με πλήρη απασχόληση και να το αντικαθιστούν με φθηνότερο μερικής απασχόλησης. Η ηλικιακή ομάδα των 55-64 ετών είναι εκείνη που, κυρίως, εργάζεται με πλήρη απασχόληση και έχει και υψηλότερες αποδοχές, λόγω της μεγάλης προϋπηρεσίας της».
Από την πλευρά του, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων, Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) και καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Διονύσης Γράβαρης, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επισημαίνει ότι, «σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, για τον Νοέμβριο του 2016, το συνολικό ποσοστό ανεργίας δείχνει να αποκλιμακώνεται, αφού ανήλθε στο 23%, ενώ, τον Νοέμβριο του 2015, το ποσοστό αυτό ήταν 24,5%. Πρόκειται για μία σταθερή και συνεπή πορεία αποκλιμάκωσης, η οποία έχει ως αφετηρία το έτος 2014». Ωστόσο, όπως διευκρινίζει, «η πορεία αυτή δεν ισχύει για την ηλικιακή ομάδα 55-64 ετών».
Σύμφωνα με τον κ. Γράβαρη, εγείρεται το εξής ερώτημα: «Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η αύξηση του ποσοστού ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα;». Όπως λέει, μία σαφής, αλλά και στοιχειοθετημένη απάντηση σε αυτό το εύλογο ερώτημα, προϋποθέτει συστηματική επεξεργασία των μικροδεδομένων που διαθέτει η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τις έρευνες εργατικού δυναμικού– μηνιαίες και τριμηνιαίες -από το 2010 και μεταγενέστερα. «Δεδομένου ότι αντίστοιχη επεξεργασία δεν είναι διαθέσιμη», ο κ. Γράβαρης επιχειρεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα, διατυπώνοντας ορισμένες, όσο το δυνατόν, περισσότερο εύλογες και εμπειρικά ελέγξιμες υποθέσεις με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του.
Όπως υπογραμμίζει, «η μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό ανεργίας αυτής της ηλικιακής ομάδας παρατηρείται κατά το χρονικό διάστημα Νοέμβριος 2011–Νοέμβριος 2012. Μέσα σε ένα έτος, το ποσοστό ανεργίας για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα αυξήθηκε από 10% στο 15,4% (αύξηση κατά 54%). Επειδή αυτή η χρονική περίοδος συμπίπτει με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι η ροή προς την ανεργία των ατόμων αυτής της ηλικιακής ομάδας προήλθε από την απασχόληση. Πρόκειται, δηλαδή, για άνεργα άτομα, τα οποία είτε απολύθηκαν ως μισθωτοί είτε ως επιχειρηματίες έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Ο τύπος ανεργίας για τα άτομα αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι ανεργία ύφεσης και, επομένως, ακούσια».
«Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι τα άνεργα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία, παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες δυσχέρειες για την επανείσοδό τους στην απασχόληση είτε, κυρίως, εξαιτίας της ηλικίας τους είτε, δευτερευόντως, επειδή διαθέτουν, κατά κανόνα, χαμηλά προσόντα και δεξιότητες» σχολιάζει ο ίδιος και συμπεραίνει πως «είναι πολύ πιθανόν αυτά τα άτομα να συνιστούν μεγάλο ποσοστό των ανέργων μακράς διάρκειας ή μακροχρόνια ανέργων, υπόθεση που είναι δυνατόν να ελεγχθεί με επεξεργασία των μικροδεδομένων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού. Εάν ισχύει η υπόθεση αυτή, τότε εξηγείται και η αδυναμία αποκλιμάκωσης στο ποσοστό ανεργίας που αναφέρεται στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα».
Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν, σύμφωνα με τους ειδικούς
Κατά την άποψη του κ. Γράβαρη, «τις περισσότερες φορές, αυτή η ηλικιακή ομάδα των ανέργων δεν συνιστά ομάδα-στόχο των διαφόρων πολιτικών απασχόλησης, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα να μην έχει στη διάθεσή της δυνατότητες ενεργοποίησης στη δομή απασχόλησης. Ο σχεδιασμός μίας πολιτικής απασχόλησης και αντιμετώπισης της ανεργίας για τα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία προϋποθέτει τον υπολογισμό του ποσοστού αυτής της ηλικιακής κατηγορίας στο συνολικό αριθμό των ανέργων, την κατανομή τους κατά φύλο, εκπαιδευτικό επίπεδο, οικογενειακή κατάσταση και γεωγραφική περιοχή, το προηγούμενο επαγγελματικό προφίλ αυτών των ατόμων, καθώς και τις ροές από την προηγούμενη ηλικιακή ομάδα (45-54 ετών) σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα».
«Εφόσον προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά αυτά της ομάδας-στόχου, είναι δυνατή η επιλογή ενός φάσματος πολιτικών που να ταιριάζουν στα άτομα αυτής της ομάδας. Οι πολιτικές αυτές μπορούν να κυμαίνονται από ολοκληρωμένα προγράμματα σύντομης επανακατάρτισης, εφόσον χρειάζονται, σε συνδυασμό με επιδότηση της απασχόλησής τους είτε σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και κλάδους του ιδιωτικού τομέα είτε στο ευρύτερο δημόσιο τομέα, μέσω διευρυμένων προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας» παρατηρεί ο κ. Γράβαρης.
Ο κ. Αργείτης συμπληρώνει ότι η ανεργία δείχνει μεγάλη ακαμψία σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και επίπεδα κατάρτισης και μόρφωσης. «Το εύρημα αυτό μας δείχνει ότι η ανεργία είναι πρόβλημα έλλειψης θέσεων εργασίας. Και η αιτία είναι η ύφεση και η ασκούμενη πολιτική της λιτότητας» εξηγεί ο ίδιος.
Παράλληλα, αναφέρει ότι η αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης στην αγορά εργασίας προϋποθέτει αλλαγή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας με ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, πιο στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης, τα οποία θα μπορούσαν να παίξουν θετικό ρόλο, κυρίως, αν η οικονομία μεταβεί σε φάση ανάπτυξης και ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων απασχόλησης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.
