Οι περισσότερες γυναίκες σε όλο τον κόσμο θα προτιμούσαν να εργάζονται επ’ αμοιβή και σχεδόν ο ίδιος αριθμός ανδρών συμφωνεί μαζί τους, ακόμη και σε περιοχές με παραδοσιακά λιγότερες γυναίκες στο εργατικό δυναμικό, σύμφωνα με έρευνα που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Μόνο το ένα τρίτο των γυναικών και των ανδρών θα προτιμούσε οι γυναίκες να κάθονταν στο σπίτι, αναφέρει η έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) και της εταιρείας δημοσκοπήσεων Gallup.
Οι μισές από τις γυναίκες σε ηλικία εργασίας παγκοσμίως συμμετέχουν στην αγορά εργασίας σε σχέση με τρία τρίτα των ανδρών, σύμφωνα με τον ILO.
Τα επίπεδα αυτά διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή αλλά μόνο το ένα τέταρτο ή και λιγότερο από τις γυναίκες του εργατικού δυναμικού στη Νότια Ασία, τη Βόρεια Αφρική και τις αραβικές χώρες.
Η έρευνα, η οποία βασίστηκε σε συνεντεύξεις με σχεδόν 149.000 ενήλικες σε 142 χώρες και περιοχές μέσα στο 2016, είχε στόχο την κατανόηση των παραγόντων που επηρεάζουν τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό.
“Απέναντι στη σημαντική πρόοδο που έχουν σημειώσει οι γυναίκες στον τομέα της εργασίας, υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν”, σημειώνει η έκθεση.
“Με την πάροδο δεκαετιών αρχίζουν να φαίνονται τα οφέλη που προκύπτουν για τους ανθρώπους, τις οικογένειες και τις κοινωνίες στο σύνολό τους από την οικονομική δύναμη των γυναικών και όμως η ισότητα των φύλων δεν έχει επιτευχθεί παντού”.
Σε παγκόσμιο επίπεδο το 70% των γυναικών και το 66% των ανδρών θα προτιμούσαν οι γυναίκες να απασχολούνταν σε έμμισθη εργασία, αναφέρει η έκθεση.
Ακόμη και εκεί όπου οι γυναίκες έχουν μικρότερη παρουσία στο χώρο εργασίας, το 57% των ανδρών στη Βόρεια Αφρική και το 52% των ανδρών στις αραβικές χώρες απάντησαν ότι θα προτιμούσαν οι γυναίκες να είχαν έμμισθη εργασία αλλά και να φρόντιζαν τις οικογένειές τους.
Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων εκτιμάται στο 23%, δηλαδή κατά μέσο όρο οι γυναίκες κερδίζουν το 77% αυτού που κερδίζουν οι άνδρες, σύμφωνα με τα στοιχεία του ILO.
Η έρευνα διαπιστώνει ότι το μισθολογικό χάσμα δεν συνδέεται με το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας και δεν μπορεί να εξηγηθεί από τις διαφορές στην εκπαίδευση, την εμπειρία, την ηλικία ή τις ευκαιρίες για καριέρα.
Αντίθετα, το χάσμα αποδίδεται στις “επίμονες διακρίσεις–συνειδητές ή ασυνείδητες–εις βάρος των γυναικών”.
Ο συνδυασμός της δουλειάς με την οικογένεια αναφέρεται ως η μεγαλύτερη πρόκληση στις ανεπτυγμένες και τις αναδυόμενες οικονομίες και η άδικη μεταχείριση στη δουλειά ως η μεγαλύτερη ανησυχία στις αναπτυσσόμενες οικονομίες.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
