Όπως έγινε προσφάτως σε Ολλανδία και Αυστρία, έτσι κατά πως δείχνουν τα πράγματα θα συμβεί και στη Γαλλία στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών την Κυριακή.
Ο ορθολογισμός του Μακρόν θα επικρατήσει του λαϊκισμού της Λεπέν.
Ο Μακρόν, χωρίς κομματικούς μηχανισμούς πέριξ του, διέλυσε όλους εκείνους που είχε αντιπάλους και διέθεταν «ένσημα» για πολλά χρόνια στα ενδότερα της εξουσίας. Κι ετοιμάζεται τώρα να διαβεί το Μέγαρο των Ηλυσίων που εδρεύει η Γαλλική Δημοκρατία.
Κι αυτό επειδή μίλησε απλά, κατανοητά και κυρίως εξέφρασε σαφή φιλελεύθερο λόγο χωρίς ωραιοποιήσεις ή σχοινοτενείς λαϊκίστικες υπεκφυγές. Είχε κατανοήσει ότι το πρόταγμα της μεταψυχροπολεμικής περιόδου πνέει τα λοίσθια κι η ζωή δεν επιτρέπει κενά. Κι επιπλέον επειδή η ευρωπαϊκή ρευστότητα και οικονομικές –πολιτικές εξελίξεις παγκοσμίως, απαιτούν σαφείς θέσεις, ορθολογισμό και συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο.
Αυτά τα είχε και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό ο Μακρόν.
Και δεν τα είχαν οι αντίπαλοί του και κυρίως η Λεπέν. Που επειδή δεν είχε τι να προτάξει για να καλύψει τον υφέρποντα φασισμό της, την ξενοφοβία και την πενία της στα της οικονομίας, βασίστηκε στο γνωστό αφήγημα –παραμύθι της… αντι-παγκοσμιοποίησης και του ευρωσκεπτικισμού. Εσχάτως δε, άρχισε να στρογγυλεύει τις θέσεις της για το ευρώ, το δημοψήφισμα φυγής της Γαλλίας από την Ευρωζώνη και άλλα παρόμοια φληναφήματα, προς άγραν ψήφων! Φτηνός, γελοίος και σιχαμένος λαϊκισμός.
Κοντολογίς: Ο κεντρογενής –φιλελεύθερος Μακρόν είχε θέσεις κι η ακροδεξιά Λεπέν είχε αντιθέσεις. Ο Μακρόν είναι φιλελεύθερος κι η Λεπέν οπαδός της στασιμότητας και της οπισθοδρόμησης.
Κι αν συνυπολογίσουμε σ’ αυτά ότι ο ορθολογισμός στον πυρήνα του έχει τοποθετημένη την αριστοτελική μεσότητα και την αποδοχή της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, δεν μπορεί παρά να κατανοούμε για ποιον λόγο ο Μακρόν επικρατεί της ομοφοβίας, της ξενοφοβίας, του εθνικισμού, του κρατισμού και της ευρωφοβίας της αντιπάλου του.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Μακρόν θα είναι νικητής με ποσοστό που θα αγγίζει ή θα προσπερνά ελαφρώς το 60%.
Κι αυτή η νίκη του δεν θα αφορά μόνο τη Γαλλία ή τους Γάλλους. Αφορά όλον το δυτικό κόσμο και μια νέα γενιά ανθρώπων που νιώθει το χρέος να επαναδιατυπώσει το ευρωπαϊκό αστικό και φιλελεύθερο αφήγημα με νέους όρους και νέα δεδομένα. Όρους και δεδομένα που δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε οι ακροδεξιοί εθνικιστές, ούτε οι Αριστεροί ουτοπιστές.
Εξ ου και ο αριστεροκομμουνιστής Μελανσόν δεν συνετάχθη με τον ορθολογισμό αλλά με την οδηγία περί ψήφου συνείδησης ή αποχή! Μέσω των οποίων εμμέσως πλην σαφώς, συντάσσεται με τη Λεπέν. Για να γίνει για μια ακόμη φορά αντιληπτό ότι τα άκρα συναντώνται…
