Η οριακή επικράτηση του «evet» στην Τουρκία σηματοδοτεί και καταδεικνύει πολλά πράγματα και κυρίως το «πέρασμα» της γειτονικής χώρας σε μια νέα εποχή. Μια εποχή που βρίσκει τους πολίτες της απολύτως διχασμένους και την χώρα απαλλαγμένη (;;) από το κεμαλικό παρελθόν της.

Ο διχασμός προκύπτει αφενός από την οριακή επικράτηση των θελήσεων του Ερντογάν με βάση «το τουρκικό μεγαλείο μέσω της ισλαμικής πίστης», σε αντίθεση από την οριακή μειοψηφία που εκτιμά ότι αυτό θα αποτελέσει τροχοπέδη στον εκσυγχρονισμό της χώρας και την πορεία της προς την Ευρώπη.

Το βέβαιο είναι ότι το «ναι» καθιστά την ήδη στρεβλωμένη τουρκική δημοκρατία ακόμη πιο στρεβλή. Στο στρατόπεδο του «ναι» είναι ήδη συντεταγμένοι οι υπερεθνικιστές, οι φανατικοί θρησκευόμενοι και όλα τα μετερίζια τους.

Κι αν προσέξει κάποιος το χάρτη αναφορικά με τα αποτελέσματα, θα διαπιστώσει ότι καταψηφίστηκε ο Ερντογάν στις περιοχές που έχουν παραγωγικές πλειοψηφίες και σαφή ερείσματα από την Ευρώπη (παράλια Αιγαίου, παράλια Ανατολικής Μεσογείου, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Άγκυρα).  Στις περιοχές αυτές οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να πορεύεται η Τουρκία απομονωμένη. Η δε βαθιά ενδοχώρα, εκεί που εν πολλοίς κατοικούν πληθυσμοί υστερούντες σε πολιτισμικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, έγινε αποδέκτης του παραληρήματος του Ερντογάν και στήριξε αυτό.

Ιδού ο διχασμός. Από τη μια οι περιοχές που έχουν αστικοποιηθεί, που γνωρίζουν τι σημαίνει ανάπτυξη, δείκτες ευημερίας κι επιθυμούν συγκεκριμένο προσανατολισμό προς τη Δύση. Κι από την άλλη οι περιοχές με ιδεοληπτικούς φονταμενταλιστές του ισλάμ, τους εθνικιστές κι εκείνους που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη και την ανάπτυξη.

Κι άλλο παράδειγμα εσωτερικού διχασμού: Τα αστικά και κοσμικά στρώματα που ψήφισαν «όχι», βρίσκονται στην ίδια πλευρά με τον κουρδικό πληθυσμό που επίσης έκανε το ίδιο. Όμως, τι κοινό έχουν μεταξύ τους ούτως ώστε να ενωθούν a priori; Απολύτως τίποτα.

Πώς θα πορευτεί έτσι η Τουρκία;

Πώς οι παραγωγικές και αστικές της δυνάμεις θα μπορούν να προοδεύουν, όταν ο Ερντογάν σέρνει πίσω του όλες τις αντιπαραγωγικές δυνάμεις της Τουρκίας;

Πώς θα υπάρχει σταθερότητα στη χώρα;

Και πόσο όλο αυτό το σκηνικό θα επηρεάσει τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας; Με το κυπριακό να βρίσκεται επί τάπητος;

Η εκτίμηση που μπορεί να εξάγεται είναι ότι όλα αυτά θα περάσουν μια μεγάλη δοκιμασία. Όσοι περιμένουν χαλάρωση του τουρκικού αναθεωρητισμού μόνο ως αφελείς μπορεί να θεωρούνται. Ίσα ίσα, τα πράγματα θα οξυνθούν. Πολύ περισσότερο λόγω και της αντιδυτικής υστερίας που καλλιέργησε ο Ερντογάν κατά την προεκλογική περίοδο. Όπου μιλούσε για … ναζιστικές πρακτικές της Δύσης, για …απογόνους των σταυροφόρων, για.,για, για… Χώρια που ουδόλως απίθανο να διακυβευτεί κι η συμφωνία για το προσφυγικό.

Εδώ προκύπτει κι άλλο ερώτημα: Τι θα κάνουν οι ΗΠΑ; Τι στρατηγική θ’ ακολουθήσουν στους υπό διαμόρφωση συσχετισμούς στη Μέση Ανατολή;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ανατολική Μεσόγειος στα προσεχή –ελάχιστα- χρόνια, σε τίποτα δεν θα θυμίζει την περιοχή που γνωρίζαμε…

Η δε λογική «λέει» ότι η διχασμένη πλέον Τουρκία, με κοινωνικά και πολιτικά απαξιωμένο στράτευμα,  δεν θα μπορεί να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην περιοχή, ειδικά στην μετά Icis εποχή.  Κι αν στον στρατό προσθέσει κάποιος αναλυτής και την υποταγμένη στον Ερντογάν τουρκική διπλωματία που πολλώ απέχει  από την πολυπλόκαμη διπλωματική παράδοση της Άγκυρας, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα για τον Ερντογάν.

Είναι μοιραία η απίσχναση του μελλοντικού ρόλου της Τουρκίας για τις ΗΠΑ και Ρωσία.

Αν και στην διπλωματία και στις διεθνείς σχέσεις και συμφέροντα πολλές, φορές η σκληρή πραγματικότητα υπερβαίνει την λογική…

Υστρ. Με κόκκινο χρώμα στον χάρτη, οι περιοχές της Τουρκίας που ψήφισαν «όχι».

Περίπου το 90% των «έξυπνων» τηλεοράσεων (smart TVs) εκτιμάται ότι είναι ευάλωτες σε απομακρυσμένες επιθέσεις μέσω χρήσης κακόβουλου λογισμικού, αναφέρεται σε έκθεση που δημοσιοποίησε η εταιρεία διαδικτυακής ασφάλειας OneConsult.

Συγκεκριμένα, η εταιρεία εκτιμά ότι περίπου το 90% των έξυπνων τηλεοράσεων που είναι διαθέσιμες στην αγορά μπορούν εύκολα να παραβιαστούν μέσω τρωτών σημείων που υπάρχουν στα προγράμματα περιήγησης στο Διαδίκτυο, τα οποία είναι εγκατεστημένα στις συσκευές.

Σύμφωνα με την έκθεση, η διαδικασία παραβίασης της ασφάλειας των έξυπνων τηλεοράσεων είναι σχετικά απλή. Το μόνο που χρειάζεται να έχουν διαθέσιμο οι χάκερς είναι κακόβουλο λογισμικό, έναν πομπό και ένα στόχο ώστε να εισβάλουν στο σπίτι του καθενός. Εισάγοντας το κακόβουλο λογισμικό στο σύστημα της τηλεόρασης, οι χάκερς έχουν τη δυνατότητα στη συνέχεια να αναλάβουν τον έλεγχο της συσκευής, όπως να αλλάξουν κανάλια, να κλείσουν τον ήχο, αλλά πιο σημαντικό να ενεργοποιήσουν την ενσωματωμένη κάμερα και το μικρόφωνο. Με τον τρόπο αυτόν μπορούν να κατασκοπεύουν το θύμα τους, χωρίς αυτό να έχει οποιαδήποτε επίγνωση.

«Μόλις ένας χάκερ πάρει τον έλεγχο της τηλεόρασης, μπορεί να βλάψει τον χρήστη με πολλαπλούς τρόπους», δήλωσε στην ιστοσελίδα τεχνολογίας The Inquirer ο Ραφαέλ Σκιλ της OneConsult. «Μεταξύ άλλων, η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επιθέσεις και σε άλλες συσκευές που είναι συνδεδεμένες στο οικιακό δίκτυο, ή για να κατασκοπεύσει τον χρήστη μέσω της ενσωματωμένης κάμερας και του μικροφώνου της τηλεόρασης», πρόσθεσε ο ίδιος.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

     Το αυθεντικό -το γεωλογικό- Brexit συνέβη σε δύο φάσεις, η πρώτη πριν από 450.000 χρόνια και η δεύτερη πριν από περίπου 160.000 χρόνια, οπότε η Βρετανία διαχωρίσθηκε πια γεωλογικά από την ηπειρωτική Ευρώπη και έγινε νησί, ενώ μέχρι τότε μία λωρίδα ξηράς την ένωνε με την «γηραιά» ήπειρο.

     Τα νέα στοιχεία για το πώς σταδιακά η Βρετανία αποκόπηκε από την Ευρώπη παρουσίασαν Βρετανοί, Γάλλοι και Βέλγοι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Σαντζίβ Γκούπτα του Τμήματος Γεωεπιστημών του Imperial College του Λονδίνου στο περιοδικό «Nature Communications».

     Πριν από 450.000 χρόνια, όταν ακόμη μία εποχή πάγων είχε κατακυριεύσει τη Γη, πάγοι εκτείνονταν από τη Σκανδιναβία έως τη Βρετανία και η στάθμη των θαλασσών ήταν χαμηλή, με συνέπεια η Μάγχη (το «Αγγλικό Κανάλι») να είναι ξηρά, μία παγωμένη τούντρα, σαν τη σιβηρική σήμερα, την οποία διέσχιζαν μικρά ποτάμια.

     Ο διαχωρισμός της Βρετανίας από την Ευρώπη και η κάλυψη της Μάγχης με νερά πιστεύεται ότι συνέβη όταν υπερχείλισε μία μεγάλη προπαγετωνική λίμνη στη Βόρεια Θάλασσα, κάτι που έως τώρα, όμως, δεν είχε αποδειχθεί. Αυτήν τη φορά, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν νέα στοιχεία πως η όλη διαδικασία του αρχέγονου Brexit έλαβε χώρα σε δύο επεισόδια: Η αρχική υπερχείλιση της λίμνης ακολουθήθηκε από μία καταστροφική πλημμύρα μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

     Οι ερευνητές έχουν αποκαλύψει γεωφυσικές ενδείξεις για την ύπαρξη γιγάντιων κοιλάδων στον πυθμένα της κεντρικής Μάγχης, οι οποίες πιστεύεται ότι αποτελούν το αποτύπωμα μίας μεγα-πλημμύρας που σάρωσε την τότε ξηρά. Αυτό είχε ως τελική συνέπεια να καταρρεύσει η «γέφυρα» που ένωνε τη νοτιοανατολική Βρετανία με τη βορειοδυτική Γαλλία, στην περιοχή μεταξύ των σημερινών λιμανιών του Ντόβερ και του Καλαί. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, αυτή η «γέφυρα», που βρίσκεται στο στενότερο σημείο της Μάγχης, μεταξύ Βρετανίας και Ευρώπης, είχε μήκος 32 χιλιομέτρων και ύψος 100 μέτρων.

     Όσο υπήρχε αυτή η λωρίδα της ξηράς λειτουργούσε ως τεράστιο φυσικό φράγμα που συγκρατούσε τα νερά της προπαγετωνικής λίμνης. Κάποια στιγμή -για ασαφείς αιτίες- η λίμνη άρχισε να υπερχειλίζει με τη μορφή γιάντιων καταρρακτών που έπεφταν από την κορυφή της «γέφυρας» και σταδιακά άρχισαν να τη διαβρώνουν. Τελικά, πριν από περίπου 450.000 χρόνια, αυτή κατέρρευσε, απελευθερώνοντας τεράστιους όγκους νερού της λίμνης.

    Οι επιστήμονες βρήκαν για πρώτη φορά στον βυθό της Μάγχης, μεταξύ Ντόβερ και Καλαί, επτά τεράστιες τρύπες διαμέτρου αρκετών χιλιομέτρων και βάθους περίπου 100 μέτρων η κάθε μία, οι οποίες πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν στην κοιλάδα που υπήρχε κάτω από τη λωρίδα της ξηράς, όταν ξαφνικά έπεσαν με ορμή από ψηλά τα νερά, μόλις αυτό το φράγμα έσπασε.

     Ένα δεύτερο και τελειωτικό γεωλογικό επεισόδιο που οριστικοποίησε το γεωλογικό Brexit, συνέβη αρκετά αργότερα, ίσως πριν από 160.000 χρόνια (η χρονολόγηση είναι ακόμη αβέβαιη), όταν νέες τεράστιες πλημμύρες -πιθανώς από άλλες μικρότερες λίμνες- άνοιξαν οριστικά το στενό της Μάγχης στα νερά. Όταν η εποχή των πάγων τελείωσε και η στάθμη των θαλασσών ανέβηκε, η Βρετανία μετατράπηκε πια για τα καλά σε νησί, αλλιώς θα είχε παραμείνει μία γεωλογική προεξοχή της Ευρώπης, όπως η Δανία.

     Όπως είπε ο Γκούπτα, «η κατάρρευση της γέφυρας ξηράς ανάμεσα στο Ντόβερ και στο Καλαί αναμφισβήτητα υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη βρετανική ιστορία, συμβάλλοντας καθοριστικά στο να διαμορφώσει τη νησιωτική ταυτότητα του έθνους μας μέχρι σήμερα. Χωρίς αυτήν τη δραματική ρήξη, η Βρετανία θα είχε παραμείνει ακόμη ένα φυσικό κομμάτι της Ευρώπης. Αυτό ήταν το πρώτο Brexit, για το οποίο κανείς δεν ψήφισε!».

     Ας ελπίσουμε, ότι το δεύτερo Brexit, το πολιτικο-οικονομικό, δεν θα πάρει τόσο χρόνο όσο χρειάσθηκε το πρώτο…

     Παύλος Δρακόπουλος

   Φανταστείτε ένα μέλλον όπου κάθε σπίτι θα διαθέτει μια συσκευή με την οποία θα «τραβά» από τον αέρα όλο το νερό που χρειάζεται ένα νοικοκυριό, ακόμη και αν το κλίμα είναι πολύ ξηρό ή ακόμη και έρημος. Και αυτό θα επιτυγχάνεται μόνο με τη βοήθεια της ενέργειας από τον ήλιο.

   Το μέλλον αυτό ίσως δεν είναι τόσο μακρινό, χάρη σε έναν καινοτόμο ηλιακό συλλέκτη νερού που δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ. Η συσκευή μπορεί να «αντλήσει» από τον αέρα του περιβάλλοντος αρκετά λίτρα νερού κάθε μέρα, ακόμη και αν η υγρασία δεν ξεπερνά το 20%.

   Οι επιστήμονες των πανεπιστημίων ΜΙΤ (Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών) και Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ (Τμήμα Χημείας), με επικεφαλής τον καθηγητή χημείας Ομάρ Γιαγκί, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science”, χρησιμοποίησαν ένα ειδικό υλικό, που αποκαλείται «μεταλλο-οργανικό πλαίσιο» (metal—organic framework – MOF).

   Με υγρασία 20% έως 30% στο περιβάλλον, η συσκευή παράγει σχεδόν τρία λίτρα νερού από τον αέρα σε διάστημα 12 ωρών, χρησιμοποιώντας ένα κιλό από το υλικό MOF. Δοκιμές που έγιναν στις στέγες κτιρίων, επιβεβαίωσαν ότι η συσκευή δουλεύει σε πραγματικές συνθήκες. Μέχρι σήμερα, οι συλλέκτες νερού μπορούσαν να δουλέψουν είτε μόνο σε συνθήκες μεγάλης υγρασίας, είτε με μεγάλη κατανάλωση ηλεκτρισμού.

   «Το όραμά μας για το μέλλον είναι να έχουμε νερό εκτός δικτύου ύδρευσης, με μια οικιακή συσκευή που θα το αντλεί από τον αέρα για να καλύψει τις ανάγκες ενός νοικοκυριού. Είναι κάτι που, όπως δείχνει το πείραμά μας, είναι εφικτό και θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε εξατομικευμένο νερό», δήλωσε ο Γιαγκί.

   Ο Αμερικανός χημικός εφηύρε τα μεταλλο-οργανικά πλαίσια πριν από περίπου 20 χρόνια, συνδυάζοντας μέταλλα όπως το μαγνήσιο ή το αλουμίνιο με οργανικά μόρια, με τέτοιο τρόπο που να δημιουργούνται πορώδεις δομές ιδανικές για αποθήκευση αερίων και υγρών. Από τότε, πάνω από 20.000 διαφορετικά υλικά MOF έχουν δημιουργεί διεθνώς και μερικά ήδη δοκιμάζονται από εταιρείες-κολοσσούς όπως η γερμανική BASF για την αποθήκευση και μεταφορά χημικών όπως το μεθάνιο ή το υδρογόνο.

   Το 2014 οι ερευνητές του ΜΙΤ και του Μπέρκλεϊ συνέθεσαν το πρώτο υλικό από μέταλλο ζιρκόνιο και αδιπικό οξύ, με την ονομασία MOF-801, που δεσμεύει χημικά τους υδρατμούς. Αμέσως προχώρησαν να το αναπτύξουν σε ένα κανονικό σύστημα συλλογής νερού από την ατμόσφαιρα. Η νέα συσκευή χρησιμοποιεί περίπου ένα κιλό κρυστάλλους MOF, μεγέθους σκόνης ο καθένας, που είναι συμπιεσμένοι ανάμεσα σε έναν συλλέκτη ηλιακής ενέργειας και σε μια πλακέτα συμπύκνωσης των υδρατμών σε νερό.

   Καθώς ο αέρας εισχωρεί στο πορώδες υλικό MOF, τα μόρια του νερού δεσμεύονται στην εσωτερική επιφάνειά του. Στη συνέχεια, το φως του ήλιου θερμαίνει το υλικό και οδηγεί τους δεσμευμένους υδρατμούς στην πλάκα συμπύκνωσης, όπου μετατρέπονται σε υγρό νερό, το οποίο τελικά συλλέγεται σταγόνα-σταγόνα σε ένα ξεχωριστό θάλαμο.

   Η τεχνολογία έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Σήμερα το χρησιμοποιούμενο υλικό MOF μπορεί να απορροφήσει μόνο το 20% του βάρους του σε νερό, αλλά με χρήση άλλων υλικών το ποσοστό θα μπορούσε πιθανώς να αυξηθεί στο 40% ή και παραπάνω.

   «Για να έχει κανείς τρεχούμενο νερό συνεχώς, θα μπορούσε να σχεδιάσει ένα σύστημα που απορροφά την υγρασία στη διάρκεια της νύχτας και την μετατρέπει σε υγρό νερό στη διάρκεια της μέρας με το φως του ήλιου», δήλωσε ο Γιαγκί. «Ακόμη κι αν κανείς βρίσκεται αποκομμένος κάπου στην έρημο, θα μπορεί να επιβιώσει χάρη σε αυτή τη συσκευή. Ένας άνθρωπος χρειάζεται τουλάχιστον ένα μπουκαλάκι νερού τη μέρα, κάτι που με αυτό το σύστημα μπορεί να το συλλέξει μέσα σε λιγότερο από μια ώρα», πρόσθεσε.

   Όμως μάλλον θα πρέπει να αντικατασταθεί το χρησιμοποιούμενο μέταλλο ζιρκόνιο, επειδή κοστίζει 150 δολάρια το κιλό, με συνέπεια το σύστημα συλλογής νερού να είναι ακόμη ακριβό. Ήδη οι ερευνητές δοκιμάζουν τη χρήση αλουμινίου, που είναι 100 φορές φθηνότερο.

   Με δεδομένο ότι σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες ή μικρότερες ελλείψεις νερού μέσα στο έτος, ενώ ταυτόχρονα ο αέρας γύρω μας διαθέτει τεράστιες ποσότητες νερού σε μορφή υδρατμών (γύρω στα 13 τρισεκατομμύρια λίτρα παγκοσμίως, ισοδύναμα με το 10% όλου του γλυκού νερού της Γης), γίνεται αντιληπτή η σημασία της νέας τεχνολογίας, που -αν εφαρμοσθεί σε μαζική κλίμακα- μπορεί να φέρει μια επανάσταση στον τομέα της ύδρευσης.

Παύλος Δρακόπουλος

Ο Κωστίκας ήταν βοσκός και αποφασίζει να πάει για δουλειά στη Γερμανία γιατί δεν ήταν ικανοποιημένος με τα λεφτά που έβγαζε. Αφήνει τα πρόβατά του στον Γιωρίκα και φεύγει. Μετά από λίγα χρόνια γυρίζει ο Κωστίκας από την Γερμανία και βρίσκει το φίλο του τον Γιωρίκα στο καφενείο. Τον ρωτάει με μεγάλη αγωνία τί γίνεται με τα πρόβατά του. Ο Γιωρίκας του απαντάει ότι συνέβησαν πέντε αρνητικά και ένα θετικό γεγονός.

-Πες μου, λέει ο Κωστίκας, τα αρνητικά που είναι πιο πολλά.

-Θυμάσαι τον Σατράπ, το τσοπανόσκυλο που είχες;

-Ναι. Τι έπαθε;

-Τον ρίξανε κρέας με φόλα, το έφαγε και ψόφησε.

-Θυμάσαι τον βοηθό σου τσοπάνο τον Βούλγαρο Στριμένωφ… Ε, άργησα να τον πληρώσω δέκα μέρες και από τα νεύρα του έβαλε φωτιά στο μαντρί και την κοπάνησε…

-Μετά η καημένη η μάνα σου μόλις είδε καμένο το μαντρί έπαθε ανακοπή και πέθανε επί τόπου…

-Τι; Πέθανε η μάνα μου και δε μου είπατε τίποτα; Και ο πατέρας μου που είναι;

-Πάει κι’  αυτός… Όταν καιγόταν το μαντρί ήταν μέσα και δεν μπόρεσε να βγει και κάηκε…

-Πέθανε κι ο πατέρας μου κι εγώ δεν ξέρω τίποτα; Τέσσερα αρνητικά μου είπες και ένα θετικό. Ποιο είναι το θετικό;

-Θυμάσαι το τεστ που είχες κάνει για ΑΙDS;

-Το θυμάμαι.

-Ε, βγήκε θετικό….

ΓΝΩΜΙΚΟ

Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό.

Ζίγκμουντ Φρόυντ, 1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος

Τα χειρότερα έρχονται για όποιον φοβάται τα αεροπλάνα και ιδίως τις ξαφνικές αναταράξεις. Βρετανοί και Κινέζοι επιστήμονες εκτιμούν ότι, όσο εντείνεται η κλιματική αλλαγή, τόσο πιο συχνές θα γίνονται οι έντονες αναταράξεις.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στέρλινγκ και την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, με επικεφαλής τον δρα Πολ Ουίλιαμς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ατμοσφαιρικών επιστημών «Advances in Atmospheric Sciences», υπολόγισαν ότι θα διπλασιασθούν, έως και θα τριπλασιασθούν, σε συχνότητα οι αναταράξεις που είναι τόσο ισχυρές, ώστε όποιος επιβάτης ή μέλος του πληρώματος δεν είναι δεμένος με τη ζώνη του, να πετάγεται αριστερά-δεξιά μέσα στην καμπίνα του αεροπλάνου.

Η έρευνα είναι η πρώτη που εστιάζει στο μέλλον των σοβαρών αναταράξεων, οι οποίες υποχρεώνουν τα αεροσκάφη σε απότομα σκαμπανεβάσματα, με συνέπεια να ταρακουνιέται βίαια οποιοσδήποτε άνθρωπος ή αντικείμενο δεν είναι στερεωμένο και να καθίσταται αδύνατο το σερβίρισμα του φαγητού ή το περπάτημα στο διάδρομο.

Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι στο μέλλον, λόγω των μεταβολών στην ατμόσφαιρα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, θα αυξηθούν κατά 59% οι ελαφριές αναταράξεις, κατά 75% οι ελαφριές έως μέτριες, κατά 94% οι μέτριες, κατά 127% οι μέτριες έως ισχυρές και -περισσότερο από όλες- κατά 149% οι ισχυρές αναταράξεις.

Όπως είπε ο Π. Ουίλιαμς, «για τους περισσότερους επιβάτες οι ελαφριές αναταράξεις δεν αποτελούν παρά μια μικρή ενόχληση που μειώνει τα επίπεδα άνεσης του ταξιδιού τους. Αλλά για τους νευρικούς επιβάτες ακόμα και αυτές οι ελαφριές αναταράξεις μπορεί να τους προκαλέσουν μεγάλο στρες. Όμως ακόμη και οι πιο έμπειροι και συχνοί ταξιδιώτες μπορεί να ανησυχήσουν με την προοπτική μιας αύξησης κατά 149% στις σοβαρές αναταράξεις, οι οποίες συχνά μπορεί να στείλουν ακόμη και στο νοσοκομείο επιβάτες και μέλη του πληρώματος σε όλο τον κόσμο».

Οι νέες εκτιμήσεις προέκυψαν από προσομοιώσεις της ατμόσφαιρας με τη βοήθεια υπερυπολογιστή και αφορούσαν υπερατλαντικά ταξίδια σε ύψος περίπου 12 χιλιομέτρων, όπου αναμένεται μελλοντικά να αυξηθεί το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας.

Παύλος Δρακόπουλος