Όσο καλή διάθεση κι αν έχει κάποιος απέναντι στην κυβέρνηση και στους υποστηρικτές της, δεν μπορεί παρά να απελπίζεται αναλογιζόμενος ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν και πάλι να κάνουν μαύρη την καθημερινότητα όλων, όπως έκαναν και το καλοκαίρι του 2015.
Τι στα κομμάτια έκαναν τους τελευταίους μήνες; Για να φτάσουν να βυθίσουν πάλι στην αβεβαιότητα τη χώρα; Και να υπογράφουν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο; Και μάλιστα αυτό το τελευταίο χωρίς κανένα αντάλλαγμα για τη χώρα;
Ναι, ναι, ξέρω. Ο πρόεδρος Προκόπης (για τους φίλους του Πάκης), θα μας πει για τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού, ο ενορχηστρωτής των ζουρνάδων Αλέξης θα μας πει για τον Σόιμπλε που τελειώνει και την Ευρώπη που θα αλλάξει κι ο συγκυβερνήτης Πάνος δεν θα πει τίποτα, αφού είναι εξαφανισμένος…
Για καλύτερες μέρες μιλούσαν, για χρέος που διευθετήσουν έλεγαν… Κι αυτά όχι πριν τις κάλπες… Προσφάτως τα έλεγαν , πριν λίγες μόλις ημέρες… Ξέρουμε όλοι πια τι κατάφεραν…
Αριστερά, Ψεκασμένη Δεξιά και… πεφωτισμένη – κρατικίστικη Δεξιά σε αγαστή συμπόρευση.
Στις πλάτες μιας ολόκληρης χώρας … Χωρίς καμιά προοπτική και καμιά ελπίδα… Αποφασισμένοι να κυβερνούν μέχρι να βγει ο ήλιος από τη Δύση.
Τώρα υπέγραψαν το 4ο Μνημόνιο, αύριο θ’ αρχίσουν να πουλάνε την … έλευση της Ανάπτυξης. Τόνοι σανό στο πόπολο. Κι αν αυτά δεν περάσουν, μετά θα κάνουν ότι είναι στο χέρι τους για …κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Με τον Λεβέντη και τη Φώφη. Και τις 4-5 γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες… Για να κλείσουν τον δρόμο στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους κανόνες που πρέπει να μπουν στη χώρα. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους κανόνες, γνωρίζουν ότι οι ίδιοι θα μπουν στο χρονοντούλαπο…
Κρατήστε αυτό που σας γράφω: Δεν θ’ αργήσει ο καιρός που κάποια ΜΜΕ θα ζητούν …εθνική συμφιλίωση και οικουμενική κυβέρνηση… Για ν’ ανοίξει άλλος κύκλος παράνοιας και προστασίας των δήθεν κεκτημένων κάποιων…
Κρατήστε κι αυτό: Η χώρα οδηγείται μαθηματικά στο πιο σκληρό νέο Μνημόνιο.
Κι ο πρόεδρος Προκόπης (Πάκης για τους φίλους του), απολαμβάνει τις τιμές του επίτιμου δημότη Λευκάδας! Αντί να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει εδώ και καιρό. Να παραιτηθεί και να μη παίζει το παιγνίδι της παλαβής Αριστεράς. Και να πάει η χώρα σε εκλογές. Μα πώς να το κάνει όταν συμπορεύεται; Όταν κι εκείνος έχει τις ίδιες απόψεις κι ασπάζεται όσα παλαβά υποστηρίζει η Αριστερά κι ο Πάνος Καμμένος; Όταν κι ο ίδιος είναι σαρξ εκ σαρκός του επάρατου κρατισμού;
Ξέρετε κάτι; Η χώρα πρέπει να βγει στις αγορές, έστω και δοκιμαστικά, εν όψει της λήξης του υφιστάμενου μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον επόμενο χρόνο.
Πώς; Με ποιες προϋποθέσεις; Πού θα βρούμε ξένους επενδυτές να μας δανείσουν τόσα δις που χρειαζόμαστε και μάλιστα με μικρό επιτόκιο; Ποιος θα εμπιστευτεί να δανείσει μια κυβέρνηση που έχει μόνο αυταπάτες κι αμολάει συνεχώς παραμυθένια οράματα και άλλες σαχλαμάρες; Πώς θα ζήσει αυτή η χώρα μόνη της, όταν αντί να συρρικνώνει τα έξοδά της τα μεγεθύνει ή έστω τα διατηρεί στα ίδια περίπου επίπεδα;
Άρα, οδηγούμαστε μαθηματικά σ’ αυτό το σκληρό μνημόνιο που σας είπα προηγουμένως. Και μάλιστα χωρίς καμιά αξιοπιστία από την παρούσα κυβέρνηση, χωρίς κανένα σχέδιο, σε μια χώρα που στενάζει από την ανασφάλεια, τους φόρους και την αιμορραγία του ιδιωτικού της τομέα και της Μεσαίας – Αστικής τάξης. Με τους νέους να αναζητούν νέα ζωή στις χώρες της Δύσης κι από επάνω να τους αποκαλούν προδότες κάποιοι βολεμένοι θεσιθήρες …
Οκτώ χρόνια μνημόνια! Χωρίς να έχουμε αλλάξει τίποτα στη γραφειοκρατία, στη Δικαιοσύνη, στο φορολογικό μας σύστημα, στο αντιεπενδυτικό κλίμα και στην κρατικίστικη πολιτική μας κουλτούρα…
Ως πότε; Ως πότε θα είμαστε δέσμιοι όλων αυτών;
Μακάρι να πέσουμε έξω στις εκτιμήσεις μας.
Αλλά, είπαμε: Σε αγαστή συνύπαρξη, οι πιο οπισθοδρομικές δυνάμεις του τόπου και 4-5 οικογένειες επιχειρηματικών συμφερόντων μας οδηγούν σε νέα απόγνωση…
Όταν όλες οι χώρες που μπήκαν σε Μνημόνια, βγήκαν και προοδεύουν, εμείς βαυκαλιζόμαστε μη χαθούν τα… επιδόματα πλυσίματος χεριών και να μην αλλάξει η χρηματοδότηση από όλους μας …600 εκ. ευρώ στο ταμείο των συνταξιούχων της ΔΕΗ….
