Ο 30χρονος επιθετικός διαθέτει μεγάλη εμπειρία καθώς έχει αγωνιστεί στη Μελίκη, στο Νεόκαστρο, αλλά και σε αρκετές ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών της Ρόδου και της Αλεξανδρούπολης. Του ευχόμαστε μια επιτυχημένη χρονιά και χωρίς τραυματισμούς με τα χρώματα της ομάδας μας.
Με τιμή, το ΔΣ της ΑΕ Σχοινά.
Στην Ελλάδα από τους 180.000 – 300.000 τόνους πλαστικής συσκευασίας που παράγονται ετησίως (ενώ το σύνολο της ετήσιας ζήτησης σε πλαστικό υπολογίζεται κοντά στους 500.000 τόνους), μόλις ένα μικρό ποσοστό από αυτή την ποσότητα ανακυκλώνεται. Σύμφωνα με τον Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ) κατά μέσο όρο χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα 363 πλαστικές σακούλες/άτομο.
«Τα νούμερα είναι απογοητευτικά και το πρόβλημα τεράστιο» τονίζει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο υπεύθυνος εκστρατείας για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Greenpeace, Άλκης Καφετζής. «H εξάρτηση μας από το πλαστικό μιας χρήσης έχει μετατρέψει τη θάλασσα σε μια πελώρια χωματερή. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που ορισμένες περιοχές της χώρας έχουν πάρει την απόφαση να τοποθετήσουν πλωτά φράγματα σε πολυσύχναστες παραλίες που θα συγκρατούν τα επιπλέοντα σκουπίδια, ώστε να μην ενοχλούν τους λουόμενους. Αν δε μειώσουμε ριζικά το πλαστικό μιας χρήσης στη ζωή μας το πρόβλημα θα γίνει μεγαλύτερο και καμία λύση δεν θα είναι αρκετή».
Από τις 20 Ιουλίου μέχρι τις 31 Ιουλίου ένα διαφορετικό πλοίο θα ταξιδέψει στο Αιγαίο και Ιόνιο Πέλαγος με ελεύθερη είσοδο και ανοιχτό κατάστρωμα σε όλους όσοι θέλουν να το επισκεφθούν για να ενημερωθούν για το πρόβλημα.
Πρόκειται για το Rainbow Warrior της Greenpeace το οποίο θα βρεθεί στην Ελλάδα στις 20 και 21 Ιουλίου στη Ζάκυνθο, στις 24 και 25 Ιουλίου στο Ηράκλειο και στις 30 και 31 Ιουλίου στη Σύρο. Όπως υπογραμμίζει ο κ. Καφετζής αυτή η περιοδεία είναι ένα κομμάτι της μεσογειακής περιοδείας που ξεκίνησε τον Ιούνιου από την Ισπανία κι έχει περάσει κι από Ιταλία, Κροατία, θα έρθει στην Ελλάδα και θα συνεχίσει στη Βουλγαρία.
Στόχος της οργάνωσης είναι να αναδείξει το μέγεθος του προβλήματος όσον αφορά την ρύπανση της Μεσογείου από τα πλαστικά. Γενικά, όπως υποστηρίζει ο κ. Καφετζής οι ρύποι στην Μεσόγειο κινούνται σε υψηλά επίπεδα. «Για αυτό κι ένα μέρος της αποστολής μας είναι το ερευνητικό», τονίζει και προσθέτει: «Με ένα ειδικό δίχτυ θα πάρουμε δείγματα από σημεία που έχουμε επιλέξει, τα οποία θα αναλυθούν για να δούμε την ποσότητα και πυκνότητα των μικροπλαστικών. Πέρα όμως από την δειγματοληψία για τα πλαστικά θα έχουμε και ειδικές κάμερες που θα βιντεοσκοπούν τον βυθό σε συγκεκριμένα σημεία γύρω από νησιά που θα περάσουμε με το πλοίο, ώστε να δούμε την έκταση του προβλήματος».
Όπως συστήνει ο κ. Καφετζής τα βήματα που πρέπει να ακολουθούν οι καταναλωτές είναι αρχικά η μείωση χρήσης πλαστικών, η επαναχρησιμοποίηση, η ανακύκλωση και στο τέλος η απόρριψη, δηλαδή να μην πετάνε πλαστικά στις ακτές και στις παραλίες. «Την μεγαλύτερη ευθύνη βέβαια την έχουν οι εταιρείες αλλά και οι πολιτικές. Ο καταναλωτής έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης και μπορεί να παρέμβει όσο μπορεί», είπε.
Τι δείχνουν έρευνες
• Το 80% των πλαστικών που βρέθηκαν στους ωκεανούς προέρχονται από την ξηρά. Το υπόλοιπο 20% προέρχεται από πλοία, υπεράκτιες πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου και φορτηγά-πλοία. Δεδομένης της εκτεταμένης και μαζικής χρήσης των πλαστικών μιας χρήσης και της ανεπάρκειας των συστημάτων διαχείρισης απορριμμάτων, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι περίπου 4,8 με 12,7 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν στους ωκεανούς. Το νούμερο αυτό για τις 23 χώρες της ΕΕ που βρέχονται από θάλασσα είναι 50 με 120 χιλιάδες τόνοι.
• Η Ευρώπη είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός πλαστικού παγκοσμίως, με περίπου 50 εκατομμύρια τόνους ετησίως, εκ των οποίων σχεδόν το 40% χρησιμοποιείται για πλαστικές συσκευασίες.
• Οι μεγάλες πλαστικές συσκευασίες, όπως οι σακούλες, μπορούν να έχουν ολέθριο αποτέλεσμα για τις χελώνες, τις φώκιες και τα δελφίνια, αφού τα ζώα κινδυνεύουν να μπλεχτούν, να πνιγούν και να στραγγαλιστούν με αυτά ή να τα καταπιούν. Όμως, ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός οργανισμών είναι πιθανό να καταπιεί τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού, γνωστά ως «μικροπλαστικά» (πλαστικά κομμάτια μικρότερα των 5mm). Τα μικροπλαστικά στο θαλάσσιο οικοσύστημα είναι ένας σοβαρός κίνδυνος.
• Μελέτη του 2016 από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας εκτίμησε την πυκνότητα των σκουπιδιών στη θάλασσα του Σαρωνικού. Βρήκαν ότι τα σκουπίδια έχουν την τάση να συσσωρεύονται στα μεγαλύτερα βάθη (200-350μέτρα) και φτάνουν σε πυκνότητες μέχρι και 3.428 τεμάχια ανά τετραγωνικό χλμ. Το μεγάλο ποσοστό των σκουπιδιών είναι πάλι πλαστικά (95%).
• Μια έρευνα του 2017 (του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας, του τμήματος περιβαλλοντικών επιστημών σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ και του Πανεπιστημίου Πάτρας) βασιζόμενη στα κυρίαρχα ρεύματα υπολόγισε ότι οι υψηλότερες συγκεντρώσεις επιπλεόντων σκουπιδιών στη θάλασσα αναμένεται να εντοπιστούν στο βόρειο Αιγαίο, στον Σαρωνικό, την Εύβοια και την Κρήτη. Ενώ οι υψηλότερες συγκεντρώσεις σκουπιδιών σε παραλίες αναμένονται στον Σαρωνικό, την ανατολική Πελοπόννησο, τον Παγασητικό, τις Κυκλάδες και τη Βόρεια Κρήτη. Το ανατολικό Αιγαίο εκτιμάται ότι είναι η περιοχή με το μικρότερο πρόβλημα.
«Προς το παρόν είναι εμφανές ότι μεγάλο πρόβλημα έχουν περιοχές κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα (Σαρωνικός, Πατραϊκός, Θερμαϊκός). Αλλά υπάρχουν αποδείξεις ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο εκεί» καταλήγει ο κ. Καφετζής.
Κάτια Παπαδοπούλου
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Γιατί κλαίμε;
Πρόσφατα όταν επέστρεψα στην τάξη μετά το διάλειμμα, ένα από τα παιδιά άρχισε να κλαίει καθώς ξέσπασε διαμάχη μεταξύ του ιδίου και ενός άλλου παιδιού. Θα μπορούσα να ζητήσω άμεσα από το παιδί να σταματήσει. Μα δεν το κάνω εδώ και χρόνια πια αυτό. Περιμένω αρκετά μέχρι να ξεσπάσει και να βιώσει το συναίσθημα.
Η φράση που πάντα λέμε όταν ένα παιδί κλαίει είναι : «Δεν είσαι πια παιδί» και ποτέ δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να δούμε “γιατί κλαίει” επειδή ακριβώς ως ενήλικες, θεωρούμε το κλάμα και τα δάκρυα υποτιμητικά, δείγμα αδυναμίας και ντροπή. Είναι σαν από μια ορισμένη ηλικία και μετά, το παιδί να πρέπει να ξέρει πώς να ρυθμίσει τα δάκρυα του, που όμως είναι η φωνή του σε κάτι που το ενοχλεί , ή ζητάμε να καταλάβει πως τα δάκρυα είναι μόνο για τα μωρά. Αυτά είναι όμως επιζήμιες προσδοκίες για τη συναισθηματική και πνευματική εξέλιξη του ατόμου καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Τα δάκρυα, πρέπει να γνωρίζουμε, πως έχουν πολλές βιολογικές και ψυχολογικές βάσεις οι οποίες έχουν ανακαλυφθεί μέσα από την έρευνα. Μερικοί από τους λόγους αυτούς σημειώνονται παρακάτω:
Τα δάκρυα είναι μια διαδικασία εξωτερίκευσης και ανακούφισης από την πίεση που φέρνει το στρες το οποίο προκαλείται από χημικές ουσίες του σώματος. (William H. Frey).
Τα άτομα που είναι πιο άνετα, πιο εξωστρεφή, μπορεί να εκφράζουν τα συναισθήματά τους ακόμα και με δάκρυα, αλλά το κλάμα τους είναι πιο ήρεμο και διαφορετικό από εκείνων των ανθρώπων που είναι πιο εσωστρεφή και που τα συναισθήματά τους πέρα από δάκρυα, συνοδεύονται και με εκρήξεις επιθετικότητας προς τον εαυτό τους ή τους άλλους. Εκφράζονται έτσι κυρίως τα αρνητικά, ενώ τα θετικά “πνίγονται”. Ένας εσωστρεφής άνθρωπος σπάνια θα δείξει ένθερμα τη χαρά του ενώ όταν πιεστεί πολύ και η πίεση αυτή συνοδευτεί από στρες, τότε ξεσπά πολλές φορές επιθετικά προς τους άλλους ή προκαλεί κακό στον εαυτό του, όπως αναφέρει ο Kay Νelson.
Tα δάκρυα μπορούν να χρησιμεύσουν ως ένα σημαντικό εργαλείο επικοινωνίας, επιτρέποντας έτσι να δείξει κάποιος την ανάγκη του για υποστήριξη (ανατρέξτε στην έρευνα από τον ψυχολόγο και νευροεπιστήμονα Robert Provine).
Επιπλέον, τα δάκρυα φαίνεται κατά τις διάφορες περιόδους ανάπτυξης, να είναι ένας βασικός τρόπος για να εκφράζουν και να ρυθμίζουν πρωτογενή συναισθήματα όπως λύπη, θυμό, απογοήτευση και χαρά. Στις περισσότερες περιπτώσεις όταν το συναίσθημα είναι αισθητό και έντονο, τα δάκρυα είναι η αρχική και αυθεντική αντίδραση απέναντι σε αυτό .
Αν τα δάκρυα είναι απαραίτητα, γιατί το ότι κλαίει ένα παιδί στην τάξη είναι τόσο δύσκολο να το αντιμετωπίσουμε;
Υπάρχει μια έλλειψη υποστήριξης για το κλάμα. Θεωρείται ως σημάδι αδυναμίας, ένα σύμβολο ευπάθειας σε μια κοινωνία που δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί εποικοδομητικά στις συγκινήσεις. Τα δάκρυα από ένα μέλος της τάξης -αλλά και της κοινωνίας- μπορούν να επηρεάσουν τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων (θλίψη, απογοήτευση, κλπ), καθώς και κάθε εκπαιδευτικό που μπορεί να φοβάται – είτε συνειδητά είτε όχι – ότι αυξάνει το συναισθηματικό χάος για τους άλλους μαθητές, αλλά ιδιαίτερα για το ίδιο το παιδί που κλαίει. Από την άλλη και είναι και αυτό μια παράμετρος που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, ίσως φοβάται τον αντίκτυπο αυτού του ξεσπάσματος στη διδασκαλία του, καθώς η διδασκαλία είναι ένα ευάλωτο σύστημα που αποτελείται από πολλά μέρη και όταν κλαίει ένα παιδί θα μπορούσε να προκληθεί κατάρρευση του συστήματος, αφού πιθανότατα θα υπάρξει αλυσιδωτή αντίδραση και έκφραση συναισθημάτων από τους συμμαθητές του..Επίσης σημαντικό είναι πως πολλές φορές, δεν ξέρει τον τρόπο με το οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει τα δάκρυα -και ό,τι αυτά εκφράζουν- γιατί ακριβώς και ο ίδιος μεγάλωσε σε μια κοινωνία όπου του έμαθαν πως τα δάκρυα είναι δείγμα αδυναμίας.
Επιτρέποντας σε κάποιον να κλαίει, χωρίς να υπάρχει καθησυχαστική προτροπή και υποστηρίζοντας την έκφραση της συναισθηματικής κατάστασής του, του δείχνουμε πως αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά του. Η συγκίνηση είναι μέσα στον κύκλο της ζωής ενός ανθρώπου. Το να επιτρέπουμε σε κάποιον να εκφραστεί έχει αξία και σημασία για το άτομο, για την τάξη, και την κοινωνία γενικότερα, διότι τιμά τα συναισθήματα όλων των ανθρώπων. Επίσης δείχνει συμπόνια, γιατί οι άνθρωποι είναι πολυαισθητηριακά και συναισθηματικά όντα που χρειάζονται έναν ασφαλή χώρο για να ολοκληρωθεί μια συναισθηματική εμπειρία.
Τί πρέπει να κάνουμε;
Τα παιδιά χρειάζονται χώρο και χρόνο για να ζήσουν την πρώτη αντίδραση του συναισθήματος και όσα αισθάνονται σε όλη τη διαδρομή μέχρι να καταλαγιάσει και πολλές φορές τα σοκάρει όλα όσα νιώθουν, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν πώς να αντιδράσουν.. Δώστε λοιπόν το χρόνο στο παιδί να βιώσει τα συναισθήματά του. Σταματήστε για λίγο το μάθημα. Κρατήστε λίγο την τάξη σε ησυχία και ζητήστε από τους υπόλοιπους μαθητές να ασχοληθούν σιωπηρά με κάτι χωρίς να κοιτάνε το συμμαθητή τους και χωρίς να του απευθύνονται για λίγα λεπτά.. Μετά, όταν το παιδί ηρεμήσει, ξεκινήστε ρωτώντας το αν θα θελε να μοιραστεί την εμπειρία του, το τί ένιωσε και γιατί.. Μην επιμείνετε αν δεν θέλει.. Κρατήστε του το χώρο δικό του.
Το ότι λέμε στους μαθητές μας να μην κλαίνε γιατί μεγάλωσαν, έρχεται σε αντίθεση με τη φυσική διαδικασία κατανόησης των συναισθημάτων. Αντίθετα, χρησιμοποιήστε τη δική σας ενέργεια για να δεχθούν οι μαθητές σας ότι αυτή η βαθιά συγκινησιακή κατάσταση, μπορεί να γίνει βάση για την διαδικασία αναγνώρισης των συναισθημάτων που κρύβουμε μέσα μας. Το κλάμα και τα δάκρυα ενός μαθητή μπορούν να γίνουν αφορμή συζητήσεων στην τάξη για το συναισθηματικό μας κόσμο.
Το κλάμα του παιδιού μπορεί να γίνεται γιατί θέλει να μοιραστεί τους λόγους για τα δάκρυα του και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να μην είναι πλήρως σε θέση να τους εκφράσει λεκτικά. Το συναίσθημα που νιώθουμε γεννιέται συνήθως όταν βιώνουμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που πολλές φορές δεν ξέρουμε πώς να την εκφράσουμε -αυτό που μας δημιουργεί – με λέξεις. Η διεργασία για να σχηματιστεί η λεκτική έκφραση του τί νιώθουμε, ξεκινά με το γεγονός ή την εμπειρία που βιώνουμε και έτσι είναι πολύ δύσκολο να την εξηγήσουμε. Ο άνθρωπος που ξέρει να ακούει και να αφουγκράζεται την ανθρώπινη πολυπλοκότητα. Λαμβάνει υπόψη του και την πολυπλοκότητα των δακρύων και της ανθρώπινης εμπειρίας και είναι σε θέση να κατανοήσει τί περνά ο συνάνθρωπός του. Έτσι ο δάσκαλος ως ενήλικας, έχοντας αποκτήσει εμπειρίες από τα συναισθήματά του, είναι σε θέση να αφουγκραστεί από πού πηγάζει (και γιατί) το κλάμα ενός μαθητή του και να ακούσει αυτά που θέλει να του πουν.
Ανάλογα με το επίπεδο τάξης και το αναπτυξιακό επίπεδο των παιδιών, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να βοηθήσουν τους μαθητές να προσδιορίσουν το εύρος των συναισθημάτων που μπορεί να νιώσουν. Μπορούν να τους βοηθήσουν με διάφορες δραστηριότητες και κυρίως με θεατρικά παιχνίδια να καταλήξουν σε λύσεις , απαντήσεις και τρόπο αντίδρασης σε διάφορες «συναισθηματικές» προκλήσεις. Έτσι θα μάθουν να αποδέχονται τα συναισθήματά τους, να ορίζουν την αντίδρασή τους και το μέγεθός της, ώστε φτάνοντας στην ενηλικίωση να αποκτήσουν είτε ανοχή απέναντι στα συναισθήματα κάποιου (όταν η έκφραση των συναισθημάτων του δεν αποτελεί απειλή για την σωματική ακεραιότητα και υγεία κανενός) μέχρι την ενσυναίσθηση που είναι το σημείο στο οποίο ένας συναισθηματικά ολοκληρωμένος άνθρωπος «νιώθει» και «βιώνει» τα συναισθήματα ενός άλλου ανθρώπου.
Θέλω να αναγνωρίσω ότι αυτά για να εφαρμοστούν, καθώς η δυναμική μιας τάξης και η κουλτούρα διαφέρουν από σχολείο σε σχολείο ή από περιοχή σε περιοχή, πολλές φορές είναι δύσκολο. Εξαρτάται από το πώς το σύνολο μιας κοινωνίας και τα μέλη της (μέσα σε αυτά ανήκει και η πιο δυναμική ομάδα: η οικογένεια) αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα. Δυστυχώς θεωρούμε πως η έκφραση των συναισθημάτων και τα δάκρυα είναι για «αδύναμα άτομα», παραβλέποντας πως λογική και συναίσθημα δημιουργούν ένα ολοκληρωμένο άτομο. Πρέπει να δεχτούμε πως μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων μας, μέσα από την «ιστορία» που εκφράζουν, μπορούμε όλοι μας να φτάσουμε στο σημείο να «νιώθουμε» ώστε να αγγίξουμε την ενσυναίσθηση, που είναι η βάση για τη δημιουργία ενός πολιτισμού όπου ο ένας κατανοεί και σέβεται τον άλλο.
Αρκεί όμως αυτό; Αρκούν τα υπάρχοντα βιώματα του παρελθόντος για να διαμορφωθεί το εκάστοτε παρόν και μέλλον μας…; Μας αρκεί μια τέτοια ζωή, μια ζωή με τόσους περιορισμούς;
Ας παραδεχτούμε ότι κομμάτια του εαυτού μας τα χάσαμε στην παιδική μας ηλικία καθοδηγούμενοι από τις γονεϊκές επιταγές. Αυτές οι επιταγές, (ή αλλιώς επιβαλλόμενες αντιλήψεις) δεν μας ταίριαξαν ποτέ, δεν μας εξέλιξαν, δεν είναι ”εμείς”. Τα νοητικά μας φίλτρα δεν ανανεώθηκαν κατά την ενηλικίωση μας και έτσι παραμείναμε στάσιμοι, ίδιοι και απαράλλαχτοι, αμετακίνητοι στις νέες προκλήσεις που κατά καιρούς μας δόθηκαν.
Πόσες και πόσες φορές τα φίλτρα αυτά δεν σας έκαναν να παραποιήσετε την αντίληψη για τον εαυτό σας και την πραγματικότητα; Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξεις τον παλιό σου εαυτό με τον καινούριο; Τον νέο, τον όμορφο, τον εξελικτικό…
Γνωρίζω πως ο φόβος για την απογοήτευση, μας κάνει να διστάζουμε να δοκιμάσουμε την γεύση της αλλαγής στην ζωή μας. Απογοητευόμαστε από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, λέμε ”ναι” εκεί που επιβάλλονται τα τρανά ”όχι” και επαγγελματικά (μεταξύ πολλών άλλων) δεν αποδίδουμε.
Πώς σας ακούγεται η ιδέα της ”εναλλακτικής”; Βασισμένη στο τώρα και όχι στο εχθές; Δοκιμάστε να κάνετε έναν διάλογο με τον εαυτό σας, γιατί όλα ξεκινάνε από αυτόν και τελειώνουν με αυτόν όσο δυσνόητο κι να ακούγεται. Μη φοβάστε να αναθεωρήσετε, να είστε ευέλικτοι και ανοιχτοί σε νέες πληροφορίες και εμπειρίες. Το σημαντικό είναι να βρούμε τη δύναμη που κρύβεται μέσα μας. Να καταρρίψουμε το ”δεν μπορώ” και να το αντικαταστήσουμε με το ”μπορώ, θα τα καταφέρω!”.
Ένας έρωτας, μια φιλία, μια απογοήτευση, ένα όνειρο είναι ένα σωρό εξωτερικοί παράγοντες που μας ανοίγουν τις πόρτες να αναθεωρήσουμε. Έχετε δοκιμάσει να σπάσετε τον δεσμό με τις αναστολές που σας επιβλήθηκαν στην παιδική σας ηλικία που αφορούσαν κυρίως τον εαυτό σας;
Το σημαντικότερο; Να χτίσουμε την ζωή μας κομμάτι- κομμάτι! Η αλλαγή στην ζωή κάποιες φορές μοιάζει αναπόφευκτη που θυμίζει το “παιδάκι” που από παιδί ξαφνικά γίνεται έφηβος. Να τολμήσουμε!
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αντιμετωπίσουμε τις εσωτερικές μας αντιστάσεις. Να τις συγχωρέσουμε, να την αγαπήσουμε, να τις δικαιολογήσουμε. Να αφήσουμε πίσω τις αντιλήψεις που είχαμε στην παιδική μας ηλικία. Τότε και μόνο θα έρθει η αληθινή αλλαγή στην ζωή μας και μέσα μας.
Και υπενθυμίζω: Άν δεν σ’αρέσει το σκηνικό μέσα στο οποίο κινείσαι, γκρέμισε το και φτιάξε ένα καινούριο.
Συγκεκριμένα μέλη της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων νομού Θεσσαλονίκης έχουν αποκλείσει δυο πολυκαταστήματα και ένα κατάστημα πολυεθνικής αλυσίδας, ενώ εκπρόσωποι άλλων οργανώσεων όπως η ΠΑΣΕΒΕ, η Αντεπίθεση Εργαζομένων, το Δίκτυο Ανέργων Επισφαλώς Εργαζομένων και άλλων συλλογικοτήτων έχουν αποκλείσει κυρίως μεγάλα καταστήματα πολυεθνικών.
Ο γενικός γραμματέας της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων Δημήτρης Μπελόπουλος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ανέφερε ότι κανείς δεν πρέπει να μείνει θεατής στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας τονίζοντας ότι η κατάργησή της θα έχει ως συνέπεια «την υλοποίηση των αξιώσεων των μονοπωλίων για ολοσχερείς ανατροπές στον εργάσιμο χρόνο, για ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και για απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων που θα συνοδεύεται με μισθούς των 200 και 300 ευρώ».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Τάσος Τσακαλίδης αποκτήθηκε απο το Μακροχώρι ενώ έχει παίξει σε ΠΑΕ Βέροια ,Αιολικός Μυτιλήνης, Αλμωπός Αριδαίας.
Ακόμα τρία γερά ΜΠΑΜ σκοπεύει η Διοίκηση και ο πρόεδρος Καλαιτζίδης Ανδρέας θα ανακοίνωση αυτήν την εβδομάδα έτσι ώστε να έχει σχηματισθεί πλήρως το ρόστερ με την έναρξη της προετοιμασίας.
Ο Μέγα Αλέξανδρο Αγίας Μαρίνας καλωσορίζει ένα σπουδαίο ποδοσφαιριστή άλλα το κυριότερο έναν σπουδαίο άνθρωπο. Του ευχόμαστε υγεία πάνω από όλα και μια δημιουργική ποδοσφαιρική χρονιά και να βοηθήσει την ομάδα στο να αντεπεξέλθει στους υψηλούς στόχους που έχουν για φέτος οι προπονητές και η διοίκηση.
Γράφει η Σίσσυ Νίκα – Δημοσιογράφος Γεύσης και Πολιτισμού
Το δοκίμασα από τα χέρια του Γιάννη Σαμούκα που είναι ο αγαπημένος μου chef της Βέροιας. Πάντα τα πιάτα του έχουν ένα τουίστ είτε στις υφές είτε στην επίγευση. Η φιλοσοφία της κουζίνας του είναι φρέσκα ποιοτικά τοπικά υλικά και του αρέσει να δημιουργεί με το δικό μοναδικό τρόπο γεύσεις της παράδοσης, πολυπολιτισμικές αλλά πιο φίνες.
Υλικά
Για την κρέμα
800ml γάλα
400ml κρέμα γάλακτος
5 κρόκοι αυγού
2γρ. μαστίχα Χίου θρυμματισμένη
150γρ. ζάχαρη
50γρ. άχνη ζάχαρη
70 γρ. νισεστέ
Για το σάμαλι (ταψάκι 28Χ20cm)
500γρ. σιμιγδάλι χονδρό
200γρ. ζάχαρη
2γρ. μαστίχα Χίου
1 πορτοκάλι ξύσμα και χυμό
1 κ.γ. σόδα
50 γρ. αμύγδαλα καβουρδισμένα
300ml νερό
Για το σιρόπι
200 γρ. ζάχαρη
150 ml νερό
20 ml γλυκόζη
½ λεμόνι ξύσμα και χυμό
Τρόπος παρασκευής
Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε δυνατά με το σύρμα τα 200ml από την κρέμα γάλακτος με την άχνη μέχρι να γίνει σαντιγί και την αφήνουμε στο ψυγείο.
Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το γάλα, τη ζάχαρη και τη μαστίχα Χίου μέχρι να φτάσουν σε σημείο βρασμού. Σε άλλο σκεύος ρίχνουμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος, τα αυγά, το νισεστέ και χτυπάμε με σύρμα (αυγοδάρτη) μέχρι να γίνουν ένας χυλός. Ρίχνουμε λίγο από το ζεστό μίγμα στο κρύο και μετά όλο αυτό πίσω στη κατσαρόλα ανακατεύοντας και βράζουμε για 4-5 λεπτά μέχρι να δέσει. Κρυώνουμε την κρέμα και την χτυπάμε στο μίξερ με την σαντιγί για να γίνει αφράτη. Είναι έτοιμη για σερβίρισμα.
Σε ένα δοχείο βάζουμε το σιμιγδάλι, τη ζάχαρη και τη μαστίχα Χίου και τα αναμιγνύουμε. Σε άλλο δοχείο ανακατεύουμε το ξύσμα, τη σόδα, το χυμό πορτοκαλιού και το νερό. Τα ανακατεύουμε καλά όλα μαζί και τα αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου για 2 ώρες. Τοποθετούμε το μίγμα σε ένα λαδωμένο ταψάκι 28Χ20cm. Βάζουμε το αμύγδαλα από πάνω με τη σειρά και ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180ο για 50-60 λεπτά.
Αφήνουμε να κρυώσει το σάμαλι καλά και ετοιμάζουμε το σιρόπι που το περιχύνουμε ζεστό πάνω από το γλυκό μας.
Ετοιμάζουμε το σιρόπι βράζοντας για 5 λεπτά όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα ανακατεύοντας ελαφρά μέχρι να δέσει.
Σερβίρισμα
Σε ένα μπολ παγωτού βάζουμε 2 κομμάτια σάμαλι και από πάνω κρέμα μαστίχας Χίου. Γαρνίρουμε με γλυκό κουταλιού βύσσινο.
Αν θέλουμε εναλλακτικά βάζουμε και γλυκό τριαντάφυλλο.
Σερβίρισμα σε ποτήρι για φίνα παρουσίαση
Βάζουμε στη βάση του ποτηριού κομμάτια σάμαλι, τα περιχύνουμε με κρέμα και μέσα στη κρέμα στερεώνουμε κομμάτια σάμαλι.
Περιχύνουμε με το βύσσινο που είναι της εποχής και με το σιρόπι του… Όνειρα
Έτσι, οι 22.000 άνθρωποι έχουν βρεθεί νομικά δεσμευμένοι να συμπληρώσουν 1.000 ώρες κοινωφελούς εργασίας, κατά τις οποίες θα κληθούν να καθαρίσουν χημικές τουαλέτες σε φεστιβάλ, να ξεκολλήσουν τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να βοηθήσουν «με τα χέρια τους στην απόφραξη αποχετεύσεων».
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα The Guardian, η εταιρεία αποφάσισε να εισάγει αυτές τις, κατά τα άλλα, αστείες δεσμεύσεις στους όρους και τις προϋποθέσεις για μια περίοδο δύο εβδομάδων, ενώ πρόσφερε ένα βραβείο σε όποιους διάβαζαν το κείμενο και έβρισκαν το «λάθος». Μόνο ένα άτομο το έκανε.
«Να καθαρίσετε τις τουαλέτες του φεστιβάλ, να αγκαλιάσετε αδέσποτες γάτες και σκυλιά και να ξύσετε τσίχλες από τα πεζοδρόμια, είναι μόνο μερικά από τα καθήκοντα στα οποία έχουν συμφωνήσει οι άνθρωποι σε αντάλλαγμα για δωρεάν WiFi και δεν μιλάμε για μερικές εκατοντάδες άτομα που στάθηκαν άτυχα. Μιλάμε για 22.000 ανθρώπους οι οποίοι συμφώνησαν να ολοκληρώσουν 1.000 ώρες κοινωφελούς εργασίας, μετά την προσθήκη της συγκεκριμένης ρήτρας στους όρους και τις προϋποθέσεις», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η εταιρεία.
Από την πλευρά του ο Γκάβιν Γουίλντον, διευθύνων σύμβουλος της Purple δήλωσε στην ιστοσελίδα τεχνολογίας The Inquirer ότι «οι χρήστες θα πρέπει να διαβάζουν τους όρους πριν συνδεθούν σε κάποιο δίκτυο. Τι συμφωνούν, πόσα δεδομένα μοιράζονται και πόσα δικαιώματα παρέχουν στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών; Το πείραμά μας δείχνει ότι είναι πολύ εύκολο απλά να κάνεις τικ σε ένα κουτί και να συμφωνήσεις σε κάτι άδικο».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι ο καταδικασθείς γιατρός που «δεν ήταν εργαζόμενος στο ΑΠΘ, αλλά τρίτης εταιρείας παροχής πρώτων βοηθειών», απομακρύνθηκε από την πρώτη στιγμή από την πανεπιστημιακή κατασκήνωση, όπως επίσης και η συγκεκριμένη εταιρεία.
Αναλυτικά, η δήλωση του πρύτανη του ΑΠΘ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής: «Με αφορμή τις αναρτήσεις που δημοσιοποίησαν μια πολύ προσωπική υπόθεση φοιτήτριας του ΑΠΘ, για την οποία αποφάνθηκε η δικαιοσύνη, θα ήθελα να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για τις πράξεις του ιατρού, ως Πρύτανης, ως Καθηγητής νέων ανθρώπων και ως πατέρας, αφού η φοιτήτρια κόρη μου βρίσκεται στην Κατασκήνωση αυτές τις μέρες».
«Στο Αριστοτέλειο προσπαθούμε διαρκώς να διασφαλίζουμε, στο πλαίσιο του εφικτού, τις καλύτερες συνθήκες λειτουργίας για όλες τις πανεπιστημιακές δραστηριότητες και νοιαζόμαστε για όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Επειδή δεν έχει φτάσει στα χέρια μας η επιστολή της φοιτήτριας, δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες για την άμεση αντίδρασή μας. Μπορώ να διαβεβαιώσω όμως ότι ο συγκεκριμένος γιατρός, που δεν ήταν εργαζόμενος του ΑΠΘ αλλά τρίτης εταιρείας παροχής πρώτων βοηθειών, απομακρύνθηκε από την πρώτη στιγμή. Το ίδιο και η συγκεκριμένη εταιρεία».
Η υπόθεση, που είδε μόλις τα τελευταία 24ωρα το «φως» της δημοσιότητας, διαδραματίστηκε, σύμφωνα με την καταγγελία, το βράδυ της 2ας Ιουλίου, στο ιατρείο του κάμπινγκ στο Ποσείδι, το οποίο επισκέφθηκε η 19χρονη καταγγέλλουσα επειδή διαπίστωσε περίεργα σημάδια στα χέρια της. Σύμφωνα με όσα κατήγγειλε αργότερα στις αστυνομικές Αρχές, κατά την εξέταση, ο γιατρός -μεταξύ άλλων- παραμέρισε το μαγιό της, θωπεύοντας τα γεννητικά της όργανα. Πριν απευθυνθεί στην Αστυνομία, που προχώρησε την επόμενη μέρα στη σύλληψη του γιατρού, ενημέρωσε τον αρχηγό και τον υπαρχηγό της κατασκήνωσης, όπως επίσης τους γονείς της.
Ο 49χρονος γιατρός, με ειδικότητα ορθοπεδικού χειρουργού, παραπέμφθηκε να δικαστεί με την αυτόφωρη διαδικασία στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πολυγύρου, το οποίο τον έκρινε ένοχο για ασέλγεια με κατάχρηση εξουσίας και τον καταδίκασε σε φυλάκιση δύο ετών, ποινή η οποία ανεστάλη επί 3ετία. Απευθυνόμενος στους δικαστές, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε τη σε βάρος του αποδιδόμενη πράξη.
Σε επιστολή που συνέταξε και απέστειλε προς τις πρυτανικές Αρχές του ΑΠΘ, η 19χρονη φοιτήτρια της Νομικής Σχολής διατυπώνει βαρύτατες καταγγελίες εναντίον της διοίκησης του πανεπιστημιακού Ιδρύματος. «Εσείς οι ίδιοι με παρενοχλήσατε σεξουαλικά κύριοι. Γιατί εάν είχατε ελέγξει έστω στοιχειωδώς τον άνθρωπο αυτό θα διαπιστώνατε την ανικανότητα του για αυτή τη θέση, την ανικανότητα του για οποιαδήποτε θέση. Αλλά δεν το κάνατε. Όταν τελικά το κάνατε ήταν αργά – ακόμα και για να το αποκρύψετε- είχε γίνει το κακό. Προσπαθήσατε ωστόσο να δυσχεράνετε με κάθε τρόπο τη διαδικασία απόδοσης δικαιοσύνης, όσο παραλείπατε να παραδώσετε τις συμβάσεις εργασίας αυτού και των συνεργατών του στο δικαστήριο» επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα στην επιστολή της.
Στην ίδια επιστολή, η νεαρή φοιτήτρια αναφέρει ότι ο γιατρός αυτός βρίσκεται εδώ και 3,5 χρόνια εκτός ιατρικού συλλόγου, ενώ φέρεται να έχει στο όνομά του μία σύλληψη για εξύβριση και απλή σωματική βλάβη, μία καταγγελία και μία δίκη που εκκρεμεί για συνέργεια σε κλοπή 120.000 ευρώ.
Καταγγέλλει δε ότι το ιατρείο του πανεπιστημιακού κάμπινγκ δεν έχει άδεια λειτουργίας και μέμφεται τη συμπεριφορά του αρχηγού της κατασκήνωσης, ο οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης του γιατρού, διαβεβαιώνοντας το δικαστήριο για το ήθος και την πολύχρονη καριέρα του κατηγορούμενου.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ως Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα να είναι ο γείτονάς μας δημοκρατικός, σταθερός και οικονομικά επιτυχημένος. Εύχομαι η Τουρκία να έρθει πιο κοντά στην Ευρώπη αντί να απομακρύνεται από εμάς. Γι’ αυτό και κάναμε τα πάντα ώστε να δρομολογήσουμε τη φιλελευθεροποίηση της βίζας και να εμβαθύνουμε την Τελωνειακή Ένωση, εάν το θέλει η Τουρκία», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ σε άρθρο του στην κυριακάτικη Bild.
«Ένα πράγμα πρέπει όμως να είναι σαφές: όποιος επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποδέχεται τις αξίες της Ένωσης. Σε μία τέτοια Ένωση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του Τύπου και του κράτους δικαίου είναι λ.χ. ασύμβατο δημοσιογράφοι, όπως ο ανταποκριτής της Welt Ντενίζ Γιουτσέλ, να κρατούνται στις φυλακές χωρίς να έχει απαγγελθεί κατηγορία», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
«Σε περίπτωση που η Τουρκία επαναφέρει τη θανατική ποινή η κυβέρνησή της θα έχει κλείσει την πόρτα της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση», τονίζει περαιτέρω ο κ. Γιούνκερ, προσθέτει όμως ότι κατά την τελευταία συνάντησή του με τον πρόεδρο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν αποκόμισε την εντύπωση πως «αναζητά την προσέγγιση με την Ευρώπη, αντί να την αποστρέφεται».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
