Μπορεί τα παιδιά μας να μην ξεκολλούν από το κομπιούτερ και να παίζουν βιντεοπαιχνίδια, αλλά ποιος θα το περίμενε πως ένα βιντεοπαιχνίδι θα ανανεώνει σημαντικά τον εγκέφαλο των ηλικιωμένων;

Αμερικανοί επιστήμονες επινόησαν και δημιούργησαν ένα βιντεοπαιχνίδι που μπορεί να ανανεώσει σημαντικά τον εγκέφαλο των ηλικιωμένων μέσα σε μόλις 12 ώρες.

Οι βελτιώσεις που μπορεί να έχει ένας εγκέφαλος ηλικιωμένου είναι τόσο μεγάλες, ώστε μετά το παιχνίδι αναπτύσσονται νοητικές δεξιότητες εφάμιλλες με εκείνες των 20 άρηδων.

Το εκπληκτικό είναι πως οι βελτιώσεις σε αυτές έχουν διάρκεια αφού εξακολουθούν να είναι εμφανείς έξι μήνες αργότερα.

Το θαυματουργό  αυτό παιχνίδι σχεδιάσθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, λέγεται NeuroRacer και σκοπό έχει να βελτιώσει την ικανότητα του εγκεφάλου να κάνει multi-tasking δηλαδή να διεκπεραιώνει πολλές εργασίες ταυτοχρόνως.

Μιλάμε για ένα τρισδιάστατο βιντεοπαιχνίδι οδήγησης το NeuroRacer.

Οι παίκτες οδηγούν ένα αυτοκίνητο με το αριστερό χέρι σε μια ανηφόρα, ενώ έχουν το νου τους για διάφορες πινακίδες που εμφανίζονται ξαφνικά στην οθόνη.

Σκοπεύουν και πυροβολούν με το δεξί χέρι κάθε πινακίδα που έχει συγκεκριμένο σχήμα και χρώμα.

Έτσι ο εγκέφαλος κάνει πολλές διεργασίες ταυτόχρονα.

Ο ηλικιωμένοι που συνεργάσθηκαν για να γίνει αυτή η μελέτη εκτός από το multi-tasking του εγκεφάλου, είχαν σημαντικές βελτιώσεις στην ενεργή μνήμη τους, ανέπτυξαν την ικανότητα να αντιδρούν γρηγορότερα αλλά και την ικανότητα προσοχής.

Ευρέως διαδεδομένη είναι η αντίληψη ότι η ευτυχία σχετίζεται με θετικά μόνο συναισθήματα. Όμως μια νέα διεθνής έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αρκετοί άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευτυχία στη ζωή τους, όταν μπορούν να νιώσουν και να βιώσουν αρνητικά επίσης συναισθήματα, όπως ο θυμός, η περιφρόνηση και το μίσος.

       Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, το μυστικό της ευτυχίας δεν βρίσκεται στο να κυνηγά κανείς μόνο την ευχαρίστηση και την απόλαυση, αλλά επίσης στο να είναι σε θέση να νιώσει και δυσάρεστα συναισθήματα, εφόσον αυτά επιθυμεί σε συγκεκριμένες στιγμές στη ζωή του.

    Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Μάγια Ταμίρ του Τμήματος Ψυχολογίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό πειραματικής ψυχολογίας «Journal of Experimental Psychology», μελέτησαν 2.324 νέους σε οκτώ χώρες.

      Διαπιστώθηκε, με τα κατάλληλα ερωτηματολόγια και συνεντεύξεις, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν όντως να νιώθουν όμορφα πράγματα και να αποφεύγουν τα αρνητικά, αλλά όχι όλοι. Το 11% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι θα ήθελαν να αισθάνονται λιγότερη αγάπη και ενσυναίσθηση για τους άλλους, από ό,τι βιώνουν σήμερα στην καθημερινή ζωή τους, ενώ το 10% είπαν ότι θέλουν να αισθάνονται περισσότερα δυσάρεστα συναισθήματα όπως θυμό και μίσος. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες υπήρχε ελάχιστη επικάλυψη.

     Για παράδειγμα, κάποιος που δεν νιώθει θυμό, όταν διαβάζει για κακοποιημένα παιδιά, θα προτιμούσε να νιώθει περισσότερο θυμωμένος, ενώ κάποια γυναίκα που θα ήθελε να εγκαταλείψει το σύντροφό της αλλά δεν μπορεί, θα ήταν τελικά πιο ευτυχισμένη, αν ένιωθε λιγότερη αγάπη γι’ αυτόν.

    «Η ευτυχία είναι κάτι παραπάνω από το να νιώθει κανείς απλώς ευχαρίστηση και να αποφεύγει τον πόνο. Η ευτυχία έχει να κάνει με το να βιώνει κανείς εμπειρίες που έχουν νόημα και αξία, πράγμα που περιλαμβάνει τα όποια συναισθήματα θεωρεί κανείς κατάλληλα να έχει κάθε φορά. Τελικά, όλα τα συναισθήματα μπορεί να είναι θετικά σε ορισμένες συνθήκες και αρνητικά σε άλλες, άσχετα από το αν είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα», δήλωσε η Ταμίρ.

    «Στις δυτικές κουλτούρες, ιδίως στις ΗΠΑ, οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν πολύ καλά όλη την ώρα. Ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές, παρ’ όλα αυτά νομίζουν ότι θα έπρεπε να νιώθουν ακόμη καλύτερα, πράγμα που μπορεί τελικά να τους κάνει λιγότερο ευτυχισμένους», προσέθεσε η Ισραηλινή ψυχολόγος. Διευκρίνισε πάντως ότι αυτό δεν ισχύει για όσους έχουν κλινική κατάθλιψη, καθώς είναι εγκλωβισμένοι σε ένα φαύλο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων, που επιδεινώνει τα προβλήματά τους.

     Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια στην ψυχολογία επικρατεί η αντίληψη ότι η ευτυχία είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγιστοποιούνται τα ευχάριστα συναισθήματα και ελαχιστοποιούνται τα δυσάρεστα. Όμως, όπως ανέφεραν, ίσως ήλθε η ώρα να αναβιώσει η άποψη του Αριστοτέλη ότι η ευτυχία έχει να κάνει με τα «σωστά» συναισθήματα και ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο ευτυχισμένοι, όσο περισσότερο βιώνουν τα συναισθήματα που θέλουν, ακόμη κι αν αυτά δεν είναι ευχάριστα. Όπως είπε ο Έλληνας φιλόσοφος (στα «Νικομάχεια Ηθικά»), η απουσία αρνητικών συναισθημάτων δεν είναι ένδειξη ευτυχίας.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να εξοβελίζει κανείς στο πυρ το εξώτερον το θυμό, το φόβο ή τη λύπη, όταν φθάνει η στιγμή τους. Αλλιώς οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε αυτό τον κόσμο, ούτε να τον αλλάξουν…

Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: http://psycnet.apa.org/record/2017-34745-001

Παύλος Δρακόπουλος

Τις τελευταίες ημέρες βρίσκονται εν εξελίξει δυο μεγάλες απεργίες. Όλως συμπτωματικά σε εταιρείες του δημοσίου!

Η πρώτη στα ΕΛΠΕ, η δεύτερη στη ΛΑΡΚΟ.

Στα ΕΛΠΕ απεργούν οι εργαζόμενοι στην προβλήτα που προσεγγίζουν τα δεξαμενόπλοια για να παραδίδουν το πετρέλαιο, με αίτημα έναν κανονισμό που αφορά τα ρυμουλκά που συνοδεύουν τα τάνκερ και τις προδιαγραφές τους.

Στη ΛΑΡΚΟ η απεργία γίνεται επειδή το σωματείο των εργαζομένων (ελέγχεται από τη ΔΑΚΕ) αρνείται κάθε συζήτηση για εξορθολογισμό των επιδομάτων και μισθών, την ώρα που αυτή «μπαίνει μέσα» 220 χιλιάδες ευρώ ημερησίως!

Στα ΕΛΠΕ οι συνδικαλιστές αδιαφορούν από το γεγονός ότι απειλείται η τροφοδοσία της χώρας με καύσιμα, τη στιγμή που από όσα παράγει το κρατικό εργοστάσιο εξαρτώνται καταναλωτές, πλοία ακτοπλοΐας, Στρατός, νοσοκομεία κλπ. Και τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι στ ΕΛΠΕ επικρατούν άκρως προνομιούχες εργασιακές συνθήκες.

Οι συνδικαλιστές όμως, περί άλλων τυρβάζουν. Κι ευτυχώς που παρενέβη η Δικαιοσύνη και μετά από 16 ημέρες απεργίας την κήρυξε παράνομη και καταχρηστική.

Στη ΛΑΡΚΟ που είναι απολύτως ζημιογόνος για τους μετόχους τους (ελληνικό δημόσιο, ΔΕΗ και Εθνική Τράπεζα) κι οι αμοιβές των εργαζομένων περισσότερο από ικανοποιητικές (ειδικά αυτή την εποχή και πιο ειδικά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα) οι συνδικαλιστές με τις πράξεις τους προκαλούν ασυστόλως την χειμαζόμενη κοινωνία.

Προσέξτε:

Στη Λάρκο, η συνολική δαπάνη μισθοδοσίας για τους –περίπου- χίλιους (1.000) εργαζομένους αντιστοιχεί σε 49.172.000 ευρώ! Δηλαδή, ο μέσος όρος μισθών είναι 3,5 χιλιάδες ευρώ μηνιαίως.

Προσέξτε κι άλλο:

Από το κόστος μισθοδοσίας που προαναφέραμε, τα 4,6 εκ ευρώ αντιστοιχούν σε πριμ παραγωγής! Δηλαδή, οι εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν πριμ αναλόγως αν η εταιρεία είναι κερδοφόρος ή όχι, αλλά συμφώνως με την… παραγωγή!

Ιστορία τρέλας του πελατειακού κράτους.

Προσέξτε κι άλλα:

Από το κόστος μισθοδοσίας που προαναφέραμε δίνονται:

Α.  1.3 εκ ευρώ για επιδόματα (γενικά κι αόριστα)!

Β.  1 εκ. για υπερωρίες

Γ.  1,2 εκ για την αγορά αρνιών (Πάσχα), γαλοπούλας (Χριστούγεννα) και γάλακτος

Δ.  3,1 εκ ευρώ για πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης, ιδιωτικού εφάπαξ και πρόσθετης σύνταξης.

Προσέξτε κι άλλο:

Στη ΛΑΡΚΟ, δεν εφαρμόστηκε ποτέ ο μνημονιακός νόμος για το πλαφόν στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των εταιρειών του δημοσίου!

Ο ορισμός του πελατειακού κράτους και της σπατάλης.

Ξέρετε γιατί απεργούν;

Οι διεθνείς σύμβουλοι που έχουν προσληφθεί εισηγούνται ότι πρέπει να μειωθεί η παραγωγή ώστε να περιοριστούν οι ζημιές ανά τόνο. Αν όμως γίνει αυτό, θα χαθεί το μπόνους των εργαζομένων.

Που αδιαφορούν από τις συνεχείς ζημιές της εταιρείας. Που κι εφέτος αναμένεται να κλείσει η χρονιά με συνολικές ζημιές 81,6 εκ. ευρώ.

Οι χαρακτηρισμοί δικοί σας.

Αν τους κάνω εγώ θα είναι εκτός ευπρέπειας…