16 Οκτωβρίου η Βέροια, 17 Οκτωβρίου η Νάουσα και 18 Οκτωβρίου η Αλεξάνδρεια. Με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη αποδίδουμε τιμή στους αγώνες όλων όσοι θυσιάστηκαν για την Ελευθερία μας.
Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε την ενότητά μας και να αντιμετωπίσουμε με ομοψυχία τις σύγχρονες προκλήσεις.
Φρόσω Καρασαρλίδου
Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ
Από νωρίς το πρωί τελέστηκε στην Παλιά Μητρόπολη της πρωτεύουσας της Ημαθίας ιερή δοξολογία, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, κκ Παντελεήμονα. Το παρών έδωσε ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Απόστολος Τζιτζικώστας, ενώ επίσης παραβρέθηκε πλήθος επισήμων των τοπικών πολιτικών, στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών.
Μετά τον εκκλησιασμό και με πρόσκληση του Διοικητή της 1ης Μεραρχίας Πεζικού Υποστράτηγου Γεώργιου Βύνιου, παρατέθηκε καφές προς τους επίσημους στη ΛΑΦ Βέροιας. Ακολούθως και στην ιστορική πλατεία Ωρολογίου, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων.
Οι εορταστικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με τη μεγαλοπρεπή παρέλαση της οδού Μητροπόλεως όλων των σχολείων και Συλλόγων της Βέροιας, καθώς και των στρατιωτικών τμημάτων Καταδρομών και Αεροπορίας Στρατού.
Δείτε εικόνες και βίντεο:
Από την αστυνομική έρευνα που έχει διενεργηθεί έως τώρα, προέκυψε η εμπλοκή τουλάχιστον δεκαπέντε ατόμων, μεταξύ των οποίων είναι και τρεις ιδιοκτήτες καταστημάτων πώλησης συσκευών και ειδών κινητής τηλεφωνίας, στο κέντρο της Αθήνας. Σε βάρος των εμπλεκομένων σχηματίστηκε δικογραφία για τα κατά περίπτωση αδικήματα της παράνομης πρόσβασης σε πληροφοριακό σύστημα, της αποδοχής και διάθεσης προϊόντων εγκλήματος και της απάτης με υπολογιστή.
Η διερεύνηση της υπόθεσης ξεκίνησε έπειτα από καταγγελίες πολιτών, σύμφωνα με τις οποίες αφού είχαν κλαπεί τα κινητά τηλέφωνά τους εξαπατήθηκαν μέσω απατηλών σύντομων μηνυμάτων (phishing sms), με υποτιθέμενο αποστολέα συγκεκριμένη εταιρεία κατασκευής κινητών τηλεφώνων.
Σύμφωνα με την αστυνομία, οι παθόντες, μετά την κλοπή της συσκευής τους και εφ΄ όσον είχαν ενεργοποιήσει προεγκατεστημένη υπηρεσία της συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία ειδοποιούσε τον νέο κάτοχο της κλεμμένης συσκευής να επικοινωνήσει τηλεφωνικά μαζί της, δέχονταν μήνυμα που τους ενημέρωνε ότι η συσκευή τους έχει εντοπιστεί. Προκειμένου να εμφανιστεί η ακριβής τοποθεσία της συσκευής, το συγκεκεριμένο μήνυμα τους προέτρεπε να εισάγουν σε διαδικτυακό τόπο, που προσομοίαζε με τον επίσημο ιστότοπο της εταιρείας, τα στοιχεία σύνδεσής τους.
Τα στοιχεία σύνδεσης υποκλέπτονταν, με αποτέλεσμα την παράκαμψη των μέτρων ασφαλείας της συσκευής και έτσι οι δράστες αποκτούσαν πρόσβαση στα δεδομένα της με αποτέλεσμα η συσκευή να γίνεται λειτουργική και διαθέσιμη προς πώληση σε νέους αγοραστές. Έπειτα από πολύμηνη έρευνα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, εντοπίστηκαν οι νέοι κάτοχοι των κλεμμένων συσκευών, ενώ ταυτοποιήθηκαν τα άτομα που εμπλέκονται. Σημειώνεται, ότι ορισμένα κινητά τηλέφωνα εντοπίστηκαν να διατίθενται προς πώληση μέσω αγγελιών, είτε σε προσωπικούς λογαριασμούς ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, είτε σε ιστοσελίδες αγοραπωλησιών.
Από την ανάλυση των ηλεκτρονικών ιχνών εντοπίστηκαν τρία καταστήματα πώλησης συσκευών κινητής τηλεφωνίας στο κέντρο της Αθήνας και έπειτα από έρευνες σε αυτά, ταυτοποιήθηκε η εμπλοκή των ιδιοκτητών τους στην αγοραπωλησία των συσκευών, καθώς και στην υποκλοπή των στοιχείων σύνδεσης. Ταυτόχρονα, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν δώδεκα επιπλέον «έξυπνες» συσκευές (κινητά τηλέφωνα και ταμπλέτες).
Επίσης, η αστυνομία διαπίστωσε ότι δύο από τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων συνεργάζονταν με δύο Πακιστανούς, οι οποίοι διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό και αναλάμβαναν έναντι χρηματικής αμοιβής το ξεκλείδωμα των κλεμμένων συσκευών, αποστέλλοντας τα απατηλά μηνύματα.
Από το σύνολο των αστυνομικών ερευνών βρέθηκαν και κατασχέθηκαν συνολικά δεκαέξι 16 κινητά τηλέφωνα και μία ταμπλέτα, εκ των οποίων μέχρι στιγμής έχουν αποδοθεί τα οκτώ στους νόμιμους κατόχους τους.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Από το 1846 που ο οδοντίατρος William Morton πραγματοποίησε την πρώτη δημόσια επίδειξη γενικής αναισθησίας σε ασθενή με χρήση αιθέρα για χειρουργική επέμβαση στο γενικό νοσοκομείο της Μασσαχουσέτης η αναισθησιολογία εξελίχθηκε ραγδαία με αποτέλεσμα να δώσει άλλη ώθηση και στις χειρουργικές ειδικότητες. Έτσι, σήμερα χρειαζόμαστε πάρα πολλούς αναισθησιολόγους. Δυστυχώς, λόγω της κρίσης, ο αριθμός τους έχει συρρικνωθεί. Από την άλλη μεριά, χάνουμε πολλούς νέους γιατρούς επειδή φεύγουν στο εξωτερικό. Έτσι έχουμε μία υποστελέχωση παρόλο που το υπουργείο Υγείας αυτή τη στιγμή κάνει προσπάθεια ενίσχυσης των νοσοκομείων προκηρύσσοντας θέσεις εργασίας για αναισθησιολόγους. Εκείνο που θέλουμε είναι να κινητοποιήσουμε τους νέους γιατρούς να επιλέξουν την αναισθησιολογία, γιατί αν δημιουργηθεί ένα κενό δεν θα μπορούν καλυφθούν οι ανάγκες των χειρουργείων. Γιατί για να είναι μια χειρουργική επέμβαση ασφαλής και ανώδυνη, θα πρέπει να υπάρχει αναισθησιολόγος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κενές θέσεις ειδικευομένων αυτή τη στιγμή και σε μεγάλα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, δηλαδή είμαστε περίπου στο 50%. Είναι ένα ποσοστό που σας το δίνω λίγο αόριστα, αλλά αυτό είναι όσον αφορά τη λήξη ειδικότητας σε όλη την Ελλάδα» σημειώνει η κ. Αστέρη.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αναισθησιολογίας, η Εταιρεία Αναισησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής Βορείου Ελλάδος διοργανώνει σήμερα (16 Οκτωβρίου στις 18.00) στην Αίθουσα Τελετών της Παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ημερίδα στη διάρκεια της οποίας θα δώσουν διαλέξεις ειδικοί και ειδικευόμενοι αναισθησιολόγοι, φοιτητές Ιατρικής, ενώ θα καταθέσουν την εμπειρία τους από την επαφή με την ειδικότητα και μη ειδικοί.
Καμία χειρουργική επέμβαση δεν μπορεί να γίνει χωρίς αναισθησιολόγο
Χειρουργική επέμβαση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την παρουσία αναισθησιολόγου, όπως επίσης δεν μπορεί να γίνει και επώδυνη ή δυσάρεστη για τον ασθενή διαγνωστική παρέμβαση. Ωστόσο, η δουλειά του αναισθησιολόγου δεν περιορίζεται μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις. Επεκτείνεται και στην αντιμετώπιση του πόνου.
«Ο αναισθησιολόγος πρέπει να δει τον άρρωστο από πριν και να εκτιμήσει την κλινική του κατάσταση. Πρέπει να ξέρει τι επέμβαση θα κάνει για να μπορέσει να εφαρμόσει την κατάλληλη τεχνική. Πρέπει κατά τη διάρκεια της αναισθησίας να δώσει τα κατάλληλα φάρμακα. Η αναισθησία είναι μια παροδική και αναστρέψιμη μεταβολή της κατάστασης από την εγρήγορση στην ύπνωση. Η ύπνωση επηρεάζει όλα τα ζωτικά του όργανα και πρέπει όλα αυτά να τα φροντίσουμε. Πρέπει να υπάρχει μια σφαιρική εικόνα του αρρώστου, άρα πρέπει να ξέρουμε πολύ καλά την προεγχειρητική του κατάσταση. Πρέπει να ξέρουμε λίγο πολύ όλες τις ειδικότητες που άπτονται του ανθρώπου. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται προκαλούν προκαθορισμένου χρόνου φαρμακευτική καταστολή αντίληψης του πόνου αλλά και άλλων αντιδράσεων, όπως είναι οι αντανακλαστικές κινήσεις, οι οποίες μπορεί να είναι σε όλα ή και σε μέρος του σώματος» εξηγεί η κ. Αστέρη και προσθέτει ότι οι αναισθησιολόγοι, εκτός από τα χειρουργεία όπου είναι ο κύριος όγκος της δουλειάς τους, δουλεύουν και στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, στην επείγουσα ιατρική, στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, στα επείγοντα χειρουργεία στα Ιατρεία Πόνου.
Τα Ιατρεία Πόνου
«Κύρια λειτουργία ιατρείου πόνου είναι το pain management, δηλαδή η αντιμετώπιση πόνου. Στην Ελλάδα λειτουργούν σήμερα περίπου 45 ιατρεία ανακούφισης ασθενών, που υποφέρουν από χρόνιο πόνο. Τα Ιατρεία Πόνου αποτελούν συνήθως τμήμα του αναισθησιολογικού τομέα των νοσοκομείων. Οι αναισθησιολόγοι αντιμετωπίζουν τον πόνο κατά τη διάρκεια της εγχείρησης και μετά από αυτήν, διότι εκπαιδεύονται κατά τη διάρκεια της πενταετούς ειδίκευσής τους, για όλα τα αναλγητικά αλλά και τις παρεμβατικές τεχνικές που απαιτούνται για αντιμετώπιση του πόνου» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια της ΜΕΘ και του Ιατρείου Πόνου του Θεαγενείου – αντιπρόεδρος της Εταιρείας Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής Βορείου Ελλάδος Σουζάνα Ανίσογλου.
Όπως επισημαίνει, στη Θεσσαλονίκη το μοναδικό Ιατρείο Πόνου που λειτουργεί καθημερινά βρίσκεται στο Θεαγένειο, ενώ Ιατρεία Πόνου που λειτουργούν δύο φορές την εβδομάδα υπάρχουν στο Ιπποκράτειο και το ΑΧΕΠΑ. Μάλιστα, στο Θεαγένειο ο αριθμός των επισκέψεων στο Ιατρείο Πόνου από 100 που ήταν το 2010, έφτασε σε 7.000 το 2016. Φέτος, στο διάστημα από 1/1 έως 12/10, πραγματοποιήθηκαν 6.170 επισκέψεις.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αυτό το οποίο μας ενόχλησε, δεν ήταν η ήττα αλλά ο τρόπος με τον οποίον αυτή ήρθε.
Ο διαιτητής του αγώνα κ. Σιδερίδης όχι μόνο αλλοίωσε το αποτέλεσμα αλλά έκανε τα πάντα για να πάρουν τη νίκη οι φιλοξενούμενοι.,
Το ότι η ομάδα μας είναι νεοφώτιστη στην κατηγορία, δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχει τέτοια αντιμετώπιση από τους διαιτητές. Δεν ζητήσαμε εύνοια, δεν θέλουμε όμως και την αδικία.
Καταγγέλλουμε τον κ. Σιδερίδη για την προκλητική του διαιτησία στον αγώνα Τρίκαλα – Ηρακλής και δηλώνουμε πως ο κύριος αυτός είναι ανεπιθύμητος από την ομάδα των Τρικάλων. Σαφώς και θα προσφύγουμε σε ανώτερη αρχή διαιτησίας για να καταγγείλουμε το συγκεκριμένο θέμα.
Όπως αναφέρει και μία γνωστή έκφραση, “Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό”, έτσι και η ομάδα μας δεν πτοείται από τέτοιες συμπεριφορές διαιτητών και θα παρουσιαστεί ακόμα πιο δυνατή στη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Καλούμε τους φιλάθλους μας να στηρίξουν την προσπάθειά μας την Τετάρτη στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την ΑΠΕ Λαγκαδά. Σας θέλουμε δίπλα μας και σε αυτόν τον αγώνα!
ΜΕΓΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑ!
Προέλευση: Από Μέγα Αλέξανδρο Τρικάλων – FB
Ένα πολύ δυνατό και σημαντικό παιχνίδι για την ομάδα μας.
Διοίκηση , προπονητικό teamκαι παίκτες καλούν όλους τους φιλάθλους να βρεθούν και πάλι δίπλα μας.
Ο αγώνας θα πραγματοποιηθεί στο ΔΑΚ Αλεξάνδρειας και ώρα 4 το μεσημέρι.
Επίσης θέλουμε να ευχαριστήσουμε και όλους τους φίλους της ομάδας μας που βρέθηκαν στον χθεσινόαγώνα στην Πιερία και στήριξαν με την παρουσία τους την ομάδα μας.
Ειδικότερα, όπως έγινε γνωστό απο το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων έχουν προγραμματιστεί:
– Από σήμερα έως και 20 Οκτωβρίου, πανελλαδική εθελοντική αιμοδοσία του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας για την Τράπεζα αίματος του Σώματος. Οι μισές από τις φιάλες αίματος, που θα συγκεντρωθούν, θα διατεθούν σε παιδιά με μεσογειακή αναιμία.
– Από αύριο έως και 20 Οκτωβρίου, σε χώρο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, έκθεση ζωγραφικής με έργα του αστυνομικού και πολιτικού προσωπικού, σε συνεργασία με το Ελληνικό Εθνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Αστυνομικών (ΙΡΑ).
Παράλληλα, έχει προγραμματιστεί και βρίσκεται σε εξέλιξη η συγκέντρωση, από το προσωπικό των Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας σε όλη τη χώρα, τροφίμων και αναλώσιμων ειδών πρώτης ανάγκης, τα οποία θα διατεθούν για τις ανάγκες των παιδιών που στηρίζονται από το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν με την κεντρική εκδήλωση στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, την 19:30 ώρα της 20 Οκτωβρίου, παρουσία της πολιτικής και φυσικής Ηγεσίας του Σώματος.
Επιπλέον το πρωί της ίδιας ημέρας θα τελεστεί Θεία Λειτουργία – Δοξολογία στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών, όπου την παραμονή θα τελεστεί Πανηγυρικός Εσπερινός, μετά αρτοκλασίας και περιφορά της Ιερής Εικόνας του Αγίου Αρτεμίου, ενώ ανάλογες δοξολογίες και εκδηλώσεις θα γίνουν στις έδρες όλων των Διευθύνσεων Αστυνομίας της χώρας.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μου ‘δωσε κόκκινο ο γιατρός, των άλλων μπλε. Την επαύριο ήρθε πάλι η επιτροπή, μας ξανακοίταξαν, μας έκριναν δεύτερη φορά σκάρτους. Σε τρεις μέρες καινούργια επιτροπή ανώτερη. Μας όρκισαν ότι ποτέ η κυβέρνηση δεν επιτρέπει σε άρρωστους, κλέφτες και εγκληματίες να πατήσουν αμερικανικό έδαφος. Τότε πήραμε απόφαση ότι μας γύριζαν πίσω. Μ΄ έκλεισαν στο μπουντρούμι με τους εξήντα άλλους από διάφορες φυλές. Στις 30 Νοεμβρίου (1907) έρχεται ο διερμηνέας του πλοίου… Μόλις μας έβγαλαν απάνω άρχισε ο νους μου να γυρίζει. Σκεπτόμουν να το σκάσω. Με τη σκούφια, τα παπούτσια λυτά, το πανωφόρι στον ώμο, είπα να μπω σε μια βάρκα να κρυφτώ τη νύχτα, στη σκιά του πλοίου να πέσω στο νερό. Φοβήθηκα μην πνιγώ δεν το ‘βρισκα καλό. Αποφάσισα να κάνω τον κόπο να κατέβω απ΄ τη σκάλα. Βάζω τα χέρια πίσω. Κατεβαίνω μπροστά στους κλητήρες. Μπαίνω τάχα για το νερό μου, βρίσκω μια πόρτα, άλλοι κλητήρες μέσα δεν ‘δώσαν σημασία. Στρίβω δεξιά, τραβάω κάτι διαδρόμους, βλέπω γυαλί και απόξω κόσμο να περνάει. Βγαίνω και δεν το πίστευα».
Ήταν ανάμεσα στα 12.000.000 που από το 1892 έως το 1954, περίμεναν μετά από μια ημέρα καραντίντα στο Ellis Island να εξεταστούν από τους γιατρούς, τρέμοντας μήπως δεν τους βρουν απολύτως υγιείς και τους γυρίσουν πίσω.
Το ημερολόγιο έδειχνε 11 Απριλίου 1890, όταν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες έφθασαν στον «Νέο Κόσμο», στο λιμάνι της Ν. Υόρκης.
Έως την δεκαετία του 1880 η πλειονότητα των μεταναστών στις ΗΠΑ προερχόταν από την Βόρεια και την Κεντρική Ευρώπη, ενώ κατόπιν τροποποιήθηκε και τα μεταναστευτικά ρεύματα ξεκινούσαν από τις χώρες της Μεσογείου, της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, την Κίνα και την Ιαπωνία.
Έως το 1914 μετανάστευσαν επίσημα στις ΗΠΑ πάνω από 350.000 άτομα, περίπου το 1/4 του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας το 1907. Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί (ανά έτος/αριθμός μεταναστών): 1870/23, 1875/25, 1880/23, 1883/75, 1887/313, 1890/1.105, 1893/1.131, 1896/2.175, 1899/2.375.
Η μετανάστευση εντάθηκε μετά το 1890 και συμβάδισε με την σταφιδική κρίση που έπληξε τους αγρότες κυρίως της Δυτικής Πελοποννήσου σε συνδυασμό με την μικρή οικογενειακή ιδιοκτησία και καλλιέργεια που επικρατούσε εκεί. Ένα άλλο τμήμα των μεταναστών καταγόταν από την Θεσσαλία και ήταν κολλήγοι με μικρή οικογενειακή καλλιέργεια. Σύντομα, πάντως, η μετανάστευση γενικεύθηκε και μετανάστες έφευγαν από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, ιδιαίτερα όμως από τα νησιά του Αιγαίου και την Πελοπόννησο.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι σε σύγκριση με τα αντίστοιχα μεταναστευτικά ρεύματα, Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου διαπιστώνουμε πως και από τα τρία αυτά κράτη στο διάστημα 1899-1911 μετανάστευσαν συνολικά 107.613 άτομα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη που είχε επεξεργασμένη παραδοσιακή οικονομική δομή και γι’ αυτό δέχθηκε πολύ βαρύτερο πλήγμα με την συρρίκνωση του διεθνούς εμπορίου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1890 έως το 1924 οι αρχές των ΗΠΑ είχαν καταγράψει 500.000 Έλληνες και «ανήκοντες στην ελληνική φυλή», καθώς έτσι κατέτασσαν και τους Έλληνες που προέρχονταν από τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Πίσω, όμως, από τους αριθμούς είναι οι άνθρωποι και απειράριθμα κίνητρά που τους ωθούσαν στην μετανάστευση. Ωστόσο ο σκοπός ήταν ένας: Η αναζήτηση εργασίας.
Ήδη από το Ellis Island, τους συνόδευε το «ανειδίκευτος εργάτης», που υποδήλωνε αγροτική εργασία ή εργασία σε μικρή βιοτεχνία στον τόπο προέλευσης.
Αν εξαιρέσει κανείς ένα ποσοστό που ανέρχεται περίπου στο 20%, οι υπόλοιποι Έλληνες μετανάστες, ακολούθησαν την κοινή μοίρα των υπολοίπων μεταναστών: εργάσθηκαν στα αστικά κέντρα, στα ορυχεία της Δύσης, στην κατασκευή σιδηροδρόμων και στα υφαντουργεία της Νέας Αγγλίας. Η ιστορία τους είναι αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ.
Δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου εύκολα για εκείνους: με ελάχιστες εμπειρίες οργανωμένου συλλογικού αγώνα, ξένοι ανάμεσα σε ξένους, ένα φθηνό ιδιαίτερα ευάλωτο σε κάθε λογής πιέσεις και διαρκώς ανανεούμενο εργατικό δυναμικό, που αντιμετώπιζε και την δικαιολογημένη καχυποψία των εμπειρότερων συναδέλφων τους στην δουλειά, πάλεψαν με «θεούς και δαίμονες» να σταθούν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις εστίες τους.
Τους εκμεταλλεύονταν όχι μόνο τα ξένα αφεντικά, αλλά και οι «δικοί» τους πάτρωνες, καθώς έτσι ονόμαζαν εκείνους που τους «ενοικίαζαν» για τις δουλειές.
Η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια, αυτών και εκατοντάδων χιλιάδων άλλων, οδήγησε στο πρωτοφανές απεργιακό κίνημα του 1912-1914. Εμβληματική μορφή ανάμεσά τους ο Ηλίας Σπαντιδάκης, Λούις Τίκας, που δολοφονήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρυχείων του Λάντλοου. Το κοινό σύνθημα εκείνου του κινήματος ήταν πρώτα-πρώτα η «οργάνωση», και το κοινό αίτημα η βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Το απεργιακό κίνημα εκείνων των χρόνων, «έσβησε» με την είσοδο των ΗΠΑ στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Το αποτέλεσμα εκείνων των αγώνων ήταν η βελτίωση των συνθηκών, αλλά όχι η μεταμόρφωσή τους.
Για τους μετανάστες εργάτες, τα χρόνια εκείνα πραγματοποιήθηκαν πάρα πολλά βήματα σε συμπυκνωμένο ιστορικά χρονικό διάστημα: έμαθαν την οργάνωση στα εργατικά συνδικάτα, έμαθαν στο πώς να οργανώνουν τους διεκδικητικούς αγώνες τους, ενώ ταυτόχρονα είχαν να αντιμετωπίσουν και το μεγάλο δίλημμα, ανάμεσα στη ζωή και τις κοινωνικές εμπειρίες που έφεραν μαζί τους, την «ταυτότητά» τους και στο παρόν τους στις ΗΠΑ ως μισθωτοί εργάτες, ένα παρόν που έπρεπε να αντιμετωπίσουν με κοινό αγώνα με τους άλλους εργάτες -μετανάστες και μη- ως εργατική τάξη συνολικά, ανεξαρτήτως καταγωγής.
Ήταν μακρύς και δύσβατος ο δρόμος από τα εργοστάσια του Φόρντ που μπορούσαν να «μπουν» με τις «τοπικές ενδυμασίες» τους, αλλά να «βγουν» ντυμένοι «αμερικάνικα» έως τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οπότε οι «τοπικές ενδυμασίες» γίνονταν δεκτές, υπό την προϋπόθεση ότι συμφωνούσαν με την πολιτική των ΗΠΑ.
Οι Έλληνες μετανάστες δεν ήταν οι μόνοι που αντιμετώπιζαν τέτοια ζητήματα και η απάντηση σε όλα αυτά κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, η πορεία κάθε άλλο παρά ευθύγραμμη ήταν. Η πορεία τους, όπως και εκείνη εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, δεν μπορεί να ξεχωριστεί από την γενική πορεία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, ούτε από την πορεία του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και διεθνώς.
Μια πορεία συναρπαστική, σε μεγάλο βαθμό, μη γνωστή, αντιφατική και μη ευθύγραμμη, αναπόσπαστο τμήμα των κοινωνικών και πολιτικών θυελλών που συγκλόνισαν τον 20ο αιώνα. Κάθε σελίδα της, απαιτεί για μια μόνο «περίληψη», χιλιάδες λέξεις και πάντα κάτι θα «ξεφεύγει»: Πίσω από τα φύλλα των ελληνικών εργατικών εφημερίδων, πίσω από τα βλέμματα στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες, ανάμεσα στις γραμμές των επιστολών που έστελναν στην Ελλάδα, κάτω από την άσφαλτο των τεράστιων λεωφόρων που «έλιωσαν» τις σόλες τους οι απεργοί, που μάτωσαν οι δολοφονημένοι εργάτες, «ακούγεται» ο ανθρώπινος μόχθος, γίνεται απτή η τεράστια «προμηθεϊκή» προσπάθεια του μετανάστη εργάτη για μια καλύτερη ζωή, για έναν άλλο κόσμο.
Οι Έλληνες μετανάστες εργάτες μεταμορφώθηκαν μέσα στο καμίνι της ζωής και της ταξικής πάλης, στις γραμμές της οποίας μπήκαν, αυτοί που μόλις «χθες» δεν είχαν ακούσει λέξη για όλα αυτά. Τα ίχνη τους αποτυπώθηκαν βαθιά στην πάλη αυτή: εφημερίδες, εργατικά σωματεία, οργάνωση μεγάλων απεργιών, όπως εκείνη των χιλιάδων εργατών στα εργαστήρια γούνας στην Ν. Υόρκη, των εργατών επισιτισμού στο μεγάλο ξενοδοχείο Waldorf Astoria, πολιτικοποίηση, μαζί με την αναγκαιότητα αντιμετώπισης της καχυποψίας, της καταστολής και των απελάσεων.
Ήλθαν αντιμέτωποι με την «αντιριζοσπαστική εκστρατεία» των ετών 1919-1920, όταν οι μετανάστες «δαιμονοποιήθηκαν» ως εισαγωγείς «ανατρεπτικών ιδεών» στις ΗΠΑ, μια εκστρατεία που θα επανέλθει στα χρόνια του Μακαρθισμού μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η καπιταλιστική κρίση του 1929 έβαλε σε πολύ μεγάλη δοκιμασία τους μετανάστες, μεγάλο μέρος των οποίων, ιδιαίτερα όσοι διατηρούσαν μικρές επιχειρήσεις καταστράφηκαν κυριολεκτικά. Η Ύφεση έπληξε τους μετανάστες και από το ελληνικό έδαφος, καθώς η απόφαση για «δραχμοποίηση» των καταθέσεων συναλλάγματος, το 1932, εξανέμισε καταθέσεις και εμβάσματα.
Ακόμα, η Ύφεση ήλθε να «υπενθυμίσει» και την καταγωγή τους, μιας και οι τράπεζες στις ΗΠΑ κατέσχεσαν ή δημοπράτησαν ακίνητα, ακόμα και εκκλησίες, όπως του Αγίου Βασιλείου στο Σικάγο, που είχαν αγοραστεί με έξοδα των κοινοτήτων και τα δάνεια ήταν αδύνατον να αποπληρωθούν.
Αλλά πλήγμα δέχθηκε και το κοινοτικό πλαίσιο αλληλοϋποστήριξης, που είχε δημιουργηθεί ως τότε.
Οι εργάτες, άνεργοι πλέον, μαζί με χιλιάδες άλλους περιμένουν στις ουρές των συσσιτίων. Στήριγμα και πάλι το οργανωμένο εργατικό κίνημα και ένα σύνθημα που αγγίζει το βαθύ συναίσθημα της αξιοπρέπειας, «ταυτότητα» αιώνων των Ελλήνων που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να κάνουν εμφανείς τις δυσκολίες που περνούσαν: «Οργανώσου και μη ντρέπεσαι» ήταν το σύνθημα που καλούσε σε πάλη και οργάνωση στα Συμβούλια Ανέργων που είχαν επίκεντρο το Σικάγο.
Θα ακολουθήσει το New Deal του Προέδρου Ρούζβελτ και η προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών, εντός του υπάρχοντος κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, όπως το διατύπωσε ο Τζ. Μ. Κέυνς.
Είναι τα χρόνια που εγκαινιάζεται η αυξανόμενη παρουσία των μεταναστευτικών πληθυσμών στην «επίσημη» πολιτική και κοινωνική ζωή των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα εντείνεται η διαπάλη στους κόλπους του εργατικού κινήματος.
Οι μεγάλες απεργίες των ετών 1934-1935 δεν αποσκοπούσαν πλέον στην επαναστατική προοπτική, αλλά σε μεταρρυθμίσεις των σχέσεων κεφαλαίου-εργασίας. Οι Έλληνες μετανάστες, συμμετείχαν στους αγώνες αυτούς, αντιμέτωποι και με το άγρυπνο μάτι της βασιλομεταξικής δικτατορίας. Δεν δίστασαν να δώσουν το «παρών» στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στην Ισπανία, στο πλάι του ισπανικού λαού, δεν δίστασαν να συνδράμουν την Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα, στη διάρκεια της Κατοχής.
Γράμματα μ’ ευχές και αφιερώσεις, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τραγούδια, αναμνήσεις, βιώματα, ελπίδες και διαψεύσεις, μεγάλοι αγώνες, άλματα κυριολεκτικά στη ζωή, βίοι ανθρώπων που χάνονται πλέον στην αχλύ του χρόνου, αλλά και ένα ολοζώντανο «παρών», δεν χωρούν σε ένα σημείωμα: Δρόμοι, πλατείες, σιδηρόδρομοι, ορυχεία, φτιάχτηκαν από τα χέρια των εργατών, ανάμεσά τους και οι Έλληνες μετανάστες που 270 χρόνια μετά την άφιξη του Mayflower στον «Νέο Κόσμο», στοιβάζονταν στο Ellis Island φθάνοντας με την «Αυστροαμερικάνα».
Με τη δουλειά των χεριών τους, μεταμόρφωσαν τη «νέα γη» από τα σπλάχνα της ως τους ουρανοξύστες της και μέσα σε αυτό το καμίνι μεταμορφώθηκαν και αυτοί, παραμένοντας στις μεγάλες λεωφόρους, ταυτόχρονα «ίδιοι» και «άλλοι», και προσπαθώντας να συμβάλλουν στο να αλλάξει ο κόσμος.
Έγραψαν ιστορία ως αναπόσπαστο τμήμα του κόσμου της δουλειάς, μια ιστορία που πρέπει να μαθευτεί, μια ιστορία για την οποία, ακριβώς ο κόσμος της δουλειάς πρέπει να είναι περήφανος.
Γ. Μηλιώνης
Τα μηνύματα της νικηφόρας εποχής του 1912 και του Μακεδονικού Αγώνα παραμένουν σήμερα ζωντανά, διδάσκουν ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και όχι φρούδα λόγια και πολιτική παραμυθία. Αυτή την ελευθερία, τις αξίες του Ελληνισμού και την αξιοπρέπεια των πολιτών καλούνται σήμερα οι δικές μας γενιές να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε. Με την πίστη στον Κύριο και την ομόνοια των Ελλήνων θα τα καταφέρουμε.
